Zelfmoord

19 Reacties

op 30 01 2015 at 09:54 schreef Natasha Gerson:

Sorry hoor, alle respect voor je ervaringen enzo, maar de ene zelfmoord is de andere niet, en dit is veralgeminiserend gelul. En de wereld is erg veranderd sinds Durkheim, inclusief de psychologie en sociologie.

op 30 01 2015 at 10:11 schreef Sjap:

Behoudens wat cultureel verklaarbare uitzonderingen viel mij laatst op dat er een relatie is op landniveau tussen de mate waarin mensen zichzelf emotioneel vinden en het aantal zelfmoorden. Hoe minder emotie, hoe meer zelfmoord.

Map 12 & 17: http://www.vox.com/2014/9/23/6829399/23-maps-and-charts-that-will-surprise-you

op 30 01 2015 at 11:47 schreef herman van der helm:

Zelfmoord is zo tegengesteld aan de ‘normale’ overlevingsdrang van de mens, dat het een enorme angst oproept. Daarom is er zo’n groot taboe op, en wordt het door iedereen weggemoffeld, zowel in de krant als op straat.
Ik was erbij toen mijn broer voor mijn neus van de flat sprong, en merk nu na vijfentwintig jaar nog dat mensen me mijden, zeker als ik het onderwerp aankaart.
Terwijl ik niets liever doe dan met mensen mijn ervaringen delen, zeker met hen die op dit keerpunt verkeren. Zelfmoord is NIET besmettelijk.

op 30 01 2015 at 13:38 schreef Bertje:

Ten eerste is de term zelfmoord al heel erg fout.
Zelfdoding dekt de lading al wat beter.
En het is wat Natascha zegt, zoveel mensen zoveel redenen om een eind aan je leven te maken.
Wat al deze mensen wel gemeen hebben is de uitzichtloosheid van hun bestaan.
En nogmaals ik vind het woord zelfmoord echt heel negatief.

op 30 01 2015 at 17:02 schreef Pseudoniem:

“Wat al deze mensen wel gemeen hebben is de uitzichtloosheid van hun bestaan.”

Aldus de wereldvreemde kloosterling Bertje.

Ik was halverwege mijn tienerjaren, toen mijn moeder (meerdere kinderen) zelfmoord pleegde. En dat deed zij niet vanwege ‘een uitzichtloos bestaan’, Bertje. De verdere details zijn hier niet van belang, maar hou a.u.b. eindelijk je waffel eens over zaken waar je overduidelijk geen verstand/ weet van hebt.

@Herman vdH: deels herkenbare situatie, over het (ver)mijden. En volledig met je eens: het is geen besmettelijke ziekte of wat ook. Dank, mijn beste.

op 30 01 2015 at 20:15 schreef frank assmann:

Dit onderwerp raakt mij diep, aangezien ik uit een familie kom waar zelfdoding zo ongeveer endemisch is/was.

Mijn vader, (half) zuster en (half) broer ,hebben die kortste weg gekozen.Psychisch lijden heeft een erfelijke factor…althans in mijn visie…zelf ben ik ook niet zo’n okselfrisse,vrolijke noot en zit dus op medicatie.Maar ik ben het met de schrijver eens, dat het tabu verbroken moet worden.

op 31 01 2015 at 00:45 schreef Joris:

Wat mij intrigeert en ontroert is de kloof tussen het artikel en de korte, cursieve mededeling eronder. Ik geloof best dat zelfmoord veel met de samenleving te maken heeft, maar ik weet ook uit ervaring dat zelfmoord vooral schuldgevoel oplevert bij directe nabestaanden, ook als dat niet terecht is. Op de vraag ‘Had ik meer kunnen doen?’ antwoordt het meedogenloze geweten meestal ‘ja’.

Dat hele aspect wordt hier overgeslagen, om niet te zeggen uitgesloten: “oorzaken zijn algemeen bekend”, het statement van “de zelfmoordenaar” is “evident” niet speciaal gericht aan familie en vrienden, maar “aan de maatschappij als geheel” etc.

Was de dood van je broer echt zo’n rechtlijnig gevolg van maatschappelijke verhuftering, Hendrikje? Of hamer je zo op die verantwoordelijkheid van de maatschappij, omdat je je eigen last met meer mensen zou willen delen? Sorry voor mijn persoonlijke vragen, maar je verhaal roept ze wel op.

op 31 01 2015 at 13:19 schreef herman van der helm:

@Joris, het meedogenloze geweten zegt bij mij “nee”. Ik ben veel met mijn broer bezig geweest voordat hij toch plots besloot van de flat te springen in mijn aanwezigheid. Ik heb er alles aan gedaan, maar kon dit laatste niet verhinderen.

De ‘maatschappelijke verhuftering’ ontstaat in de ogen van de zelfmoordenaar omdat hij door de voorfase iedereen van zich afstoot door het gevangen zijn in een geestestoestand die voor een ‘normaal’ mens niet te vatten is/lijkt.
Als mensen uit hun directe omgeving ligt er wel de verantwoordelijkheid te signaleren en een luisterend oor te bieden.
Misschien dat er dan ook minder gewetenswroeging is nadien.

op 31 01 2015 at 13:29 schreef Hans van der Neut:

Zelfmoord is net zo private als masturbatie.
Als je wilt weten hoe het is , moet je het zelf doen. De rest is gelul.

op 31 01 2015 at 14:21 schreef frank assmann:

@Hans van der Neut.

U vindt het leed mbt zelfdoding,gelul?
Hoezo?
Wat is er mis als er net zo open over zelfdoding gesproken kan worden als over masturbatie.

Zelfdoding is een tabu en het is goed als dat tabu doorbroken wordt.

op 31 01 2015 at 16:37 schreef Bertje:

Pseudo

Laat ik nou net wel verstand van dit onderwerp hebben.
Door de jaren heen al heel wat mensen begeleid met een zelfdodingswens.
Uitzichloosheid is altijd bij zelfdoding een verbindend thema.
Misschien dat jou interpretatie van dit woord een ander is dan de mijne.
Je maakt geen einde aan je leven omdat je vooruitzichten op dit leven positief zijn.
Zelfdoding is een act der absolute egocentrie danwel egoïsme. En precies dit tabu moet nu eens besproken worden dan pas kunnen de wonden helen.
En wat betreft dat wereld vreemde kloosterling dat slaat als kut op Dirk. Ik ben vader, heb een partner en woon in een huis.

op 31 01 2015 at 16:42 schreef Herbert:

Sociologie bestond al bij de Oude Grieken, het is geen uitvinding van Durkheim. Wel kan je Durkheim beschouwen als een van de grondleggers van de moderne Sociologie die min of meer samenvalt met de Industriële Revolutie.

Joost Zwagerman heeft een aantal essays over zelfdoding geschreven. Die zijn gebundeld in het boek ‘Door eigen hand’.
Hij heeft een hele goede stelling geponeerd: “Iemand die zichzelf dood wil niet een eind maken van zijn leven maar van dìt leven.

op 31 01 2015 at 18:00 schreef Thomas E:

“Zelfdoding is een act der absolute egocentrie danwel egoïsme”

Soms zeg je best leuke dingen, Bertje, maar hier sla je de plank wel zo faliekant mis. Wat dacht je van de zelfdoder die de enige voor wie hij/zij leeft verliest. Of van degene die tig keer geprobeerd heeft om van zijn/haar verslaving af te komen en de maatschappij alleen maar tot last denkt te zijn. Of van degene die pathologisch depressief is. Of van de misdadiger die levenslang heeft gekregen. Of van degene die gewoon op een keer een slechte dronk had. De geest is kwetsbaar, Bertje, en kan het zomaar op een dag opgeven.

op 31 01 2015 at 19:01 schreef Bertje:

Thomas

Begrijp me niet verkeerd als ik het heb over het egocentrisme danwel het egoistische karakter van iemand die zich zelf het leven neemt.
Het is zoals jezelf al zegt de geest is kwetsbaar en als je door pijn of wanhoop of uit wat voor redenen dan ook een einde maakt aan jou leven dan ben je niet of nauwelijks in staat om mededogen of gevoel voor een derde partij op te brengen.
Ziekte en wanhoop kunnen een mens zo in zichzelf doen keren dat een focus op een ander daardoor zo goed als onmogelijk word.
De zelfdoder word ontoerekeningsvatbaar en daarin schuilt de paradox van de zelfbeschikking.
Want ondanks zijn ontoerekeningsvatbaarheid is de zelfdoder regelmatig in staat om rationale beslissingen te nemen.
En mijn ervaring is dat nu juist hier een geweldig taboe in steekt zowel in het algemeen als bij de nabestaande.

op 31 01 2015 at 19:48 schreef dewanand:

ref cit:
op 31 01 2015 at 13:19 schreef herman van der helm:
”
@Joris, het meedogenloze geweten zegt bij mij “nee”. Ik ben veel met mijn broer bezig geweest voordat hij toch plots besloot van de flat te springen in mijn aanwezigheid. Ik heb er alles aan gedaan, maar kon dit laatste niet verhinderen.

De ‘maatschappelijke verhuftering’ ontstaat in de ogen van de zelfmoordenaar omdat hij door de voorfase iedereen van zich afstoot door het gevangen zijn in een geestestoestand die voor een ‘normaal’ mens niet te vatten is/lijkt.
”
(end)

ja ja herman, moeilijke zaak, ik kom zelf uit heel suicidale, lage kaste wereld, letterlijk zoals ik het overal luidop zeg: ik kom uit de harde, meedogenloze Hindoe Apen Titel Kaste van de indiase sarnami mensapen wereld, en daar tussen vieszwarte hindoes/ arya samajis, hogere brahmanen is zelfmoord iets normaals om het iemand toe te wensen, want daarn reincarneer ik als Lange, grootgeschapen, hogere kaste, ABSOLUUT SUPERIEURE BLANKE MAN, dus maw,

ik kan niet dood, na minimaal al 100.000 suicidale, depressieve, psychotische lange uurtjes. En mijn grootste steun nu is jazeker, Wieroe, de blote Hindoe Nazi Kat uit delft kennis- en apartheidsstat Nr 1.

op 01 02 2015 at 09:54 schreef herman van der helm:

Zo dewanand, wat breng je mij weer dicht bij dat moment.

Mijn broer was er ook van overtuigd te reïncarneren en wel in de buik van mijn vrouw. Toen hij dat steeds vertelde nam ik hem niet echt serieus en ging ervan uit dat hij erg in de war was. Na zijn daad brak bij mij de paniek uit. Als hij tot zelfmoord in staat was, wat dan nog meer?
Mijn vrouw die op dat moment enkele maanden zwanger was, beviel na vijf maanden van een dode baby. Heel veel verdriet bij ons, maar stiekem was ik toch ook een beetje opgelucht.

op 01 02 2015 at 13:55 schreef dewanand:

mauw, mauw, namastiaauw Herman van der Helm,

Ja, sorry dat mijn tekst je raakte. Zelf weet ik het vaak niet meer goed. In ieder geval heeft het taboeloos, schizofreen, zelftherapeutisch schrijven op mijn site mijn zelfmoord voorkomen, en wat nu erop staat is een hele hopeloze manische literaire brij. Ok, superieure Germanen zeiden mij wel altijd van, ja waldo schrijf vooral door en voorkom zo je zelfmoord als lagere kaste, korte, inferieure, viesbruin koelie halfaapje uit de jungle van kwatta en ik geef hen gelijk. Schrijven is voor mij een miljoen maal beter dan nu meteen zelfmoord te plegen.

En daarom gaan Wieroe en ik komende week de voorzitter van Groep de Mos in den haag, Laak via een openbare brief op onze site aan de tand voelen en provoceren ivm de verkiezingen.

Maar nu wil Wieroe ook echt iets doen in de maatschappij dus zijn super idee zal voorgesteld worden aan partij van de dieren komende week tijdens een bijeenkomst.

De Bhagavad Gita leerde mij om mij verder te onthechten om minder te lijden, minder verdriet, minder begoocheling, enz en ik denk dat dit waar is. De auteur van dit hindoeistisch geschrift was geen blanke man, maar van ons gekleurde Hindoeras.

dewa

op 02 02 2015 at 12:18 schreef cRR Kampen:

“Der Gedanke an den Selbstmord ist ein starkes Trostmittel: mit ihm kommt man gut über manche böse Nacht hinweg.” (Nietzsche, [157] in ‘Jenseits von Gut und Böse’).

Meer nog: het is het besef van de totale vrijheid waar we mee geboren worden, toe veroordeeld zijn – en alles aan proberen te doen om er juist vanaf te komen.
Zelfs het presuïcidaal syndroom, en wel de ‘Einengung’ die daar het hoofdaspect van is, is poging om van dat vrijheids- en dus ‘zinloosheids’besef af te komen. In dat stadium werkt het averechts.

op 05 02 2015 at 13:29 schreef herman van der helm:

dewanand: ‘Ja, sorry dat mijn tekst je raakte.’

het is juist goed als je iemand met een tekst raakt. En zeker in dit beladen item. Hoe meer er over zelfmoord gesproken wordt, hoe beter mensen er mee om leren gaan. Ikzelf incluis.
Zelfmoord is voor ieder begrijpelijk als het over een onbekende gaat zoals heden de man uit Valkenburg. Zodra de persoon echter een directe relatie met je heeft komen de angsten en ontstaat het taboe. Laten we dat doorbreken. Er is al ellende genoeg bij nabestaanden van zelfdoders, daar hoeft het negeren en ontkennen niet aan worden toegevoegd