Zeg nee tegen de nazipraktijken van Wierd Duk

Peter Breedveld

De anonieme blogger Ikje heeft jaren achtereen de gedragingen van extreemrechts in kaart gebracht. Wie bijvoorbeeld even snel een paar bewijzen wil dat Thierry Baudet zich wel heel erg senang voelt tussen de Nazi’s, kan bij Ikje terecht voor een chronologisch overzicht van Baudets geflirt met deze rakkers.

Bij Ikje vind je het meestal wel, de Franse Nazi-collaborateur die door Baudet met instemming wordt aangehaald, de IJzerwake waar hij op sprak, de dingen die je indertijd ook hebt gezien maar die je niet meer kunt terugvinden via Google of de zoekmachine op Twitter, die heeft Ikje ergens in zijn of haar plakboek verzameld.

Bloedirritant natuurlijk voor extreemrechts, dat altijd blèrt dat dit niet is gezegd en dat dat laster is en dat je ze dan even met hun neus in hun eigen plasje wrijft. Wierd Duk is er zo één die constant liegt en herhaaldelijk door Ikje in zijn pukkelige blote reet is gezet.

Duk neemt wraak

En dat zet natuurlijk kwaad bloed, want Duk neemt altijd wraak. Hij stuurt zijn trollenleger op je af en klaagt bij je werkgever, je opdrachtgevers, je vrienden en je dwerggeitenvereniging, hij rust niet voordat hij je leven heeft kapotgemaakt omdat je het gore lef had hem tegen te spreken.

Maar bij Ikje ging dat dus niet, want Ikje is anoniem.

Dus is Duk aan het graven geweest, hij heeft zijn netwerk ingezet om te achterhalen wie Ikje is. Blijkbaar is hem dat gelukt. “Hey Ikje”, tweette hij op 11 juni, “dit had ik je nog niet verteld maar ik heb je ware identiteit weten te achterhalen. Wat vind je daarvan?” Duk legde uit dat Ikje “een aantal mensen al een tijdje intrigeert” met zijn of haar “gedetailleerde smaadstukken”. Volgens hem is het “logisch dat uiteindelijk je identiteit boven water komt want die mensen willen wel graag weten met wie ze te maken hebben. Dat is toch redelijk?”

Een naakt dreigement. Er zijn mensen die zich in hun kuif gepikt voelen omdat Ikje laat zien wie ze werkelijk zijn en die zouden Ikje best eens te grazen willen nemen. Duk kan die mensen helpen door te onthullen wie Ikje is, laat hij op de hem typerende subtiele wijze weten. “Hmm, knappe dochter heb je, zeg, ik zag haar toevallig spelen op het plein bij haar school. Je moet er toch niet aan denken dat haar wat zou overkomen, wel?”

Mooie dingen

En Ikje is nu bang. Hij of zij liet gisteren weten dat hij of zij kapt met het monitoren van extreemrechts en zich wil toeleggen op meer constructieve dingen. Ikje wil gaan “scheppen”, en “mooie dingen gestalte geven”.

Niks mis mee, natuurlijk, ik ben het ook regelmatig zat, me constant bezig te houden met racisme en xenofobie, met de grootste klootzakken die je je kunt voorstellen. Je wordt er echt niet gelukkiger van je te realiseren dat er zich potentiële kampbeulen en massamoordenaars tussen ons bevinden.

Maar dat Ikje dat besluit moet nemen na een dreigement van Wierd Duk, dat vind ik onverteerbaar. Ik kan me daar niet bij neerleggen. Dat Duk zonder gevolgen mensen de mond kan snoeren en dat vrijwel niemand daar iets van zegt, behalve wat mensen op Twitter en – godbetert – Ewout Klei van Jalta, die nota bene zelf zijn stinkende best heeft gedaan om onder andere Hassnae de mond te snoeren door haar te belasteren bij haar opdrachtgevers, en die ook op jacht ging naar de identiteit van anonieme twitteraars die hem en zijn vrienden te kakken zetten.

Revolverjournalisten

Thomas Bruning, die altijd als eerste loopt te mekkeren als je een verslaggever van Powned boos aankijkt, zul je hier niet over horen. De voorzitter van de journalistenvakbond NVJ maakt er altijd een nummertje van wanneer iemand van De Telegraaf of GeenStijl niet op zijn wenken wordt bediend, maar ik heb hem nooit kunnen betrappen op een veroordeling van rechtse journalisten die critici van Wilders en Baudet intimideren.

Ook linkse journalisten die worden geïntimideerd, kunnen wat hem betreft de pot op. Ik ben eens bij hem op kantoor geweest om het te hebben over de troll Ans Aarsema, die me vijf jaar lang intensief – fanatieker dan ik ooit iemand bezig heb gezien – heeft gestalkt en belasterd, het zelfs voor elkaar kreeg de toenmalige vicepremier Lodewijk Asscher tegen me op te zetten, en Bruning deed dat af als een “persoonlijke ruzie”. Wel wilde hij dat ik allochtone jongeren veroordeelde die journalisten het werken onmogelijk maken. Wat ik overigens heb geweigerd. Ik heb gezegd dat ik het niet raar vind dat journalisten vijandig worden bejegend door de jongeren die ze dag in, dag uit ontmenselijkingen in hun racistische hitsstukjes.

Wierd Duk is geen uitzondering. Rechtse journalisten intimideren al sinds jaar en dag mensen met wie ze het niet eens zijn. Edgar du Perron schreef er al over in de jaren dertig. Hij noemde dergelijke journalisten ‘revolverjournalisten’: ‘Hij zegt: “Kom, meneer, weest u gehoorzaam, of ik zet uw dossier en dat van uw vrouw in mijn krant”, – ofwel: “Mevrouwtje, wordt u wat aardiger, of ik kleed tot schadeloosstelling uw man in mijn kolommen uit”.’

Islamofobe graftak

Heden ten dage barst het van de revolverjournalisten. Hassnae en ik hebben er al heel wat achter ons aan gehad: de islamofobe graftak Carel Brendel en Servaes van der Laan van Elsevier Weekblad, die ons ervan beschuldigden achter een nepaccount te zitten op naam van het nichtje van een vriendin van hen, de verbitterde racist Simone Laurey, de dwangmatige leugenaar Elma Drayer, die haar column in Trouw misbruikte om ons te belasteren, als straf, omdat ik oneerbiedig tegen haar was geweest. De Telegraaf-journalist Martijn van Koolhoven, die een harde grap van mij over PVV’ers en VN-troepen gebruikte om me te schandpalen in zijn krant, omdat hij twee weken eerder op Frontaal Naakt was ontmaskerd als een plagiator van de delirische complotgek Peter Siebelt, Rutger Castricum van Powned, die me op mijn werk overviel met een draaiende camera om me eens flink te vernederen voor het oog van de natie, de rukkers van GeenStijl, vooral hoofdredacteur Marck Burema, die me jarenlang obsessief hebben besmeurd omdat ik kritiek heb op de smerige travestie die zij maken van het journalistieke vak. Joshua Livestro, nu NRC-columnist, heeft met zijn site De Dagelijkse Standaard een ware volkswoede ontketend tegen Hassnae, nadat die in een debat met Esther Voet in Pauw & Witteman op een ongelofelijk vieze manier werd geframed. Esther Voet, nu hoofdredacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad, belt Hassnae’s opdrachtgevers dronken uit bed om haar te belasteren. NIW-redacteur Bart Schut, een van de meest morsige mannetjes die ik ooit in de journalistiek actief heb gezien – en zoals u weet is de concurrentie in mijn vakgebied nogal straf op dat vlak – zit ons constant op een beschamende manier te belasteren. Volkskrant-columnist Arthur van Amerongen doet het, de voormalige hoofdredacteur van HP/De Tijd en van Metro Jan Dijkgraaf doet het en de halve redactie van The Post Online doet het. Wie Extreemrechts tegenspreekt en dat vanaf een beetje een zichtbaar podium doet, wordt geïntimideerd door journalisten die je werkgever, je familie, je opdrachtgevers en iedereen die ze kunnen verzinnen erbij halen om te proberen je leven kapot te maken.

En dat vindt vrijwel iedereen oké. Er is niemand die dit openlijk afkeurt, niemand die Voet of Schut of Elsevier aanspreekt, Thomas Bruning vindt het normaal dat journalisten dergelijke intimidatie-acties ondernemen. Als iemand van Powned een duwtje krijgt, of als je gewoon geen zin hebt om met zo’n zuigende racist van De Telegraaf te praten, wat volgens mij ieders goed recht is, dan hoor je het hele land briesen van woede. Dan komt zelfs de premier opdraven om te zeggen dat je moet “oppleuren”.

Openlijk bedreigen

Maar Duk mag gewoon bepalen wie er in Nederland wel en wie er niet iets mag zeggen. Hij mag mensen openlijk bedreigen, no problemo. Dat is de situatie hier in Nederland. Er is geen persvrijheid, die is er echt niet. Er is alleen de vrijheid om te schrijven dat de PVV en Baudet zo’n goed gevoel hebben van wat er onder de mensen leeft, en dat Rutte zo onaantastbaar is. Wijk je van die lijn af, dan word je besmeurd en geïntimideerd, totdat je rillend van angst in je bedje kruipt, en in het vervolg je bek maar houdt.

Ik leg me daar niet bij neer. Ik neem ook afstand van de mensen op Twitter met hun schaapachtige #Ikjebedankt-hashtag. Ben je helemaal belazerd? How about #Ikjekomterug en #BlijfmetjefascistischetengelsvanIkjeaf? Het wordt echt tijd om een streep te trekken en te zeggen: “Tot daar, en niet verder.”

Ikje mag stoppen, maar uit eigen vrije wil en niet door druk van buiten. Gewoon niet.

Opbokken met je nazipraktijken.

 

Become a Patron!

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.

Tweet

Peter Breedveld, 20.06.2018 @ 18:03

[Home]