Yogya (2)
Peter Breedveld
In de minibar van ons overigens fantastische hotel in Yogyakarta hebben ze geen witte wijn, dus gingen we naar de avondwinkel aan de overkant van de straat om een flesje te kopen. Zonder witte wijn tot mijn beschikking voel ik me onthand. Maar in die avondwinkel hadden ze alleen een klein flesje waar ‘sparkling white wine’ op stond, verder niks, en we besloten onverrichter zake de winkel weer te verlaten.
Maar dat ging niet zomaar! Toen we ons in de richting van de uitgang bewogen, haastte één van de winkelbediendes zich naar de deur met een emmer sop en ze begon die met tergend langzame bewegingen schoon te maken, van boven naar beneden. We wachtten tot ze klaar was, maar toen ze de deur van boven naar beneden met de spons had afgenomen, herhaalde ze dezelfde handeling nog eens in tegengestelde richting, van beneden naar boven. Ze keek Hassnae even aan en zette daarbij haar schijnheiligste glimlach op. Het was su-pe-ri-eur. Grote klasse. Ik had onmiddellijk respect voor haar.
Daarvoor waren we naar Omar Duwur geweest, volgens de Lonely Planet één van de beste restaurants van Yogya. Tot dan toe hadden we alleen in het hotel nog lekker Indonesisch gegeten en we wilden de laatste avond voor ons vertrek naar Bali op een culinair waardige manier afsluiten. Het regende, maar we besloten toch per becak te reizen, omdat ik nou eenmaal moeilijk nee kan zeggen tegen opdringerige oude mannen met staarogen. Het was een heel eind en verre van comfortabel (Hassnae’s billen staan eigenlijk geen tweede passagier in een becak toe) en een paar keer dacht ik dat onze bejaarde becakrijder het leven zou laten (zo klonk het echt), maar na een adembenemend half uurtje (auto’s en brommers kwamen in het donker recht op ons af, om pas op het allerlaatste moment uit te wijken) kwamen we bij Omar Duwur aan.
Die Hassnae is trouwens een harde, zeg! Toen ik de becakrijder vroeg hoeveel de rit ons zou kosten, overlegde hij heel lang met zijn maten, en noemde toen het bedrag van 40.000 rupiah. Dat is nog geen vier euro, maar hij keek erbij alsof hij 75 euro had gezegd. Hassnae lachte hem recht in zijn gezicht uit en stelde 20.000 rupiah voor. “Wat?”, zei ik, “wil je hem echt maar twee euro betalen om ons helemaal naar de andere kant van de stad te laten rijden? Door de regen?” Dus ze zei oké, 40.000 rupiah. Bij het restaurant gaf ik hem 50.000 en zij gaf hem nog een keer 10.000, zo is ze dan ook wel weer.
Hij wilde op ons wachten, maar dat wilden we niet, want dan zit je niet lekker, als je weet dat buiten in de regen een sloeber op je staat te wachten. “Ga naar huis! We nemen de taxi terug! Nee, niet op ons wachten! Naar huis gaan! Neehee, echt niet, willen we niet!” Dus wij naar binnen in dat hippe restaurant, waar Yogya’s verwende rijkeluisjeugd én een boel Lonely Planet-lezers achter hun trendy gerechten zaten.
Het was kut met peren. Hassnae had een stuk gemummificeerde vis (red snapper, ik vergeet altijd op te zoeken wat dat ook al weer is) en ik een gefrituurd kuikentje waar nauwelijks iets eetbaars aan zat, dat hadden we snel bekeken. Buiten op straat kwam daar toch die becakrijder weer te voorschijn. “Hellóóó!” We hadden eigenlijk een taxi willen nemen, maar ja, zo’n bejaarde becak-rijder met staarogen is toch wel zielig (Hassnae vindt dat racistisch van mij). Dus hebben we hem weer zijn longen uit zijn lijf laten puffen en hijgen voor 20.000 rupiah. Bij het hotel bleek hij niet van 50.000 terug te hebben, dus hebben we het maar zo gelaten.
Volgens mij hebben we eigenhandig de hele Yogyakartaanse becak-markt verpest.
Morgen: via de hel van Garuda Airlines naar het Balinese paradijs.
Peter Breedveld, Reizen, 27.07.2010 @ 19:02
11 Reacties
op 27 07 2010 at 19:09 schreef Mas Rob:
Tja, dan kun je beter op een matje op de stoep eten. ;) Lesehan heet dat daar.
op 27 07 2010 at 20:14 schreef vander F:
Inderdaad schande,
beetje de lokale markt verpesten!
10.000 was ruim voldoende geweest,
zeker met die snelheid.
op 27 07 2010 at 20:22 schreef Benech:
Peter: ik wist niet dat de VU zo’n goede broodgever was dat jij voor een taxiritje een Nederlands modaal jaarsalaris kan uitgeven?
op 27 07 2010 at 20:22 schreef Tweets die vermelden Frontaal Naakt. » Yogya (2) -- Topsy.com:
[…] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door Hassnae Bouazza, Peter Breedveld. Peter Breedveld heeft gezegd: Waarin we door een Yogyakartaanse winkelbediende op ons nummer worden gezet en bijna het leven laten in een becak http://tinyurl.com/28lewen […]
op 27 07 2010 at 20:39 schreef Mas Rob:
De vis zal wel kakap merah geweest zijn… De vis is erg lekker geroosterd (bakar)met kecap of gestoofd (gulai). Het is een hele kunst om die vis te verpesten.
Zo zie je maar dat je niet blind kunt varen op de toeristenbijbel Lonely Planet.Een restaurant in Yogya dat ik zou willen aanraden is Royal Garden aan de noordkant van de Alun-Alun bij de Kraton. Mijn neef (vraag naar Mas Tio Apuk en doe hem de groeten van me) is daar de chef.
op 28 07 2010 at 02:46 schreef Peter:
Dank voor de tip, maar te laat! Ik denk niet dat ik ooit weer in Yogya kom. Zitten nu op Bali en hebben de eerste culinaire verwennerij er alweer op zitten: rijsttafelen bij zee.
De vis was trouwens een simpele, smakeloze curry, en Has zegt dat het geen snapper was, maar een grouper. Ook geen idee wat dat betekent.
op 28 07 2010 at 09:09 schreef yurp:
Kom op Peter, even wiki en je weet ’t:
De rode snapper (Lutjanus campechanus) is een straalvinnige vis uit de familie van snappers (Lutjanidae), orde baarsachtigen (Perciformes), die voorkomt in het noordwesten, het westen en het zuidwesten van de Atlantische Oceaan.
Een rode zeebaarsachtige dus. Die niet in de buurt van Indonesie voorkomt dus die zal ’t hoogstwaarschijnlijk niet geweest zijn. De grouper komt wel voor in de Indische Oceaan:
De veel voorkomende soorten Grouper zijn o.a. de Red Grouper, Nassau Grouper, en Black Grouper. De meeste Groupers kunnen van kleur veranderen, afhankelijk in wat voor omgeving ze zwemmen. Een grouper is een ‘vriendelijke’ vis, die vaak met de hand gevoerd kan worden.
De kenmerken van een Grouper zijn een vast textuur, wit en mager vis met een milde smaak. Deze vis wordt als eten hoog gewaardeerd.
op 28 07 2010 at 09:38 schreef Peter:
Jullie nemen alles altijd zo letterlijk.
op 28 07 2010 at 11:47 schreef Henk:
Red Snapper kan je hier op de markt ook wel kopen. Het is familie van de zeebaars.
op 28 07 2010 at 17:59 schreef herman van der helm:
hoe is het daar in de regio met naakt eigenlijk? Mijn schoonzus komt er vandaan, maar is er sinds haar eerste jaar niet meer teruggeweest. Ook een vriendin van me is er geboren. beide zijn fervent naturisten. Ik ben benieuwd of dat in de genen zit, of dat het “aangeleerd” is.
op 28 07 2010 at 18:04 schreef Peter:
Kom ik nog op terug, Herman.
RSS