Wijk aan Huis
Makbouli
Illustratie: Heinrich Kley
Wijk aan Zee is wereldnieuws! Mijn dorp, verscholen tussen de duinen en Tata Steel, met twee winkels, twee kerken, een lading kroegen en één lagere school. Het dorp waar kunstenaars zich vestigen om het fijne culturele klimaat.
En het dorp waar vrijbuiters wonen. Het dorp waar de inwoners liever zonder dan mèt regels leven en de Dorpsraad opbokst tegen het grote en machtige Beverwijk. Het dorp waar ik de ellende uit de grote stad snel weer vergeet als ik binnenrijd en de reusachtige Dorpsweide met de witte huisjes eromheen en daarachter de duintoppen aanschouw. Dat is dus mijn dorp!
Mijn Wijk aan Zee wordt getroffen door dubbele media-aandacht. Niet alleen vindt Tata Steel Chess, het grootste schaaktoernooi ter wereld, hier plaats, maar heeft het Filipijnse vrachtschip Aztec Maiden zich vannacht genesteld op de tweede zandbank in het Noorderbad.
Het idee dat ik tussen 13 en 29 januari niets vermoedend tijdens mijn rondje hondje in het duin de sexy motherfucker Magnus ‘G-STAR’ Carlson tegen kan komen, maakt dat ik de laatste week tijdens mijn rondje hondje er niet over denk zonder make-up de deur uit te wandelen. Schakers dwalen namelijk graag in het duin, weet ik als dorpsbewoonster.
Magnus Carlson vertegenwoordigt veel kenmerken die ik kan waarderen in een man; hyperintelligent, autistische trekjes, prima lichaam én niet geheel vervelend: hét model voor G-STAR RAW. Beetje jong wellicht, maar een kniesoor die daar op let.
Buiten de make-up heb ik Magnus overigens weinig te bieden. Als bijna geboren en getogen dorpsbewoonster in een schaakdorp erken ik hier vol schaamte dat ik deze edele denksport niet beheers. Mijn ouders leerden mij, naast het Arabisch, dus ook niet het schaken. Een echte parentingfail.
Daarnaast ook vreemd omdat mijn moeder in ieder geval een redelijke schaakster was en vroeger vaak met Fanny Heemskerk tijdens het schaaktoernooi een potje schaakte. Heemskerk logeerde tijdens het toernooi namelijk altijd bij mijn grootouders.
Maar dat terzijde.
We zijn het hier al een beetje gewend, die internationele media-aandacht één keer per jaar, inclusief de wazige schakers die door het dorp dwalen. Vanochtend echter hoorde ik een helikopter boven mijn woning. Dat kon ik niet helemaal plaatsen in combinatie met het schaaktoernooi. Gelukkig remt Twitter, zoals zo vaak, mijn wilde fantasieën. Een Filipijns vrachtschip zou bij de kust van Wijk aan Zee zijn vastgelopen. Het blijkt nu dat dat kreng dus hemelsbreed zo’n 400 meter van mijn woning ligt.
In de loop van de middag nam ook mijn nieuwsgierigheid de overhand na de hele dag de livebeelden op TV Noord-Holland te hebben gezien. Buiten bleek geen parkeerplaatsje in Wijk aan Zee meer onbenut. Verkeersregelaars regelden met het zweet op hun voorhoofd het verkeer. Voornamelijk nieuwsgierige automobilisten, die graag het strand op wilden rijden, wat vervolgens weer een nog grotere chaos in het dorp veroorzaakte.
Op het strand het vrachtschip zelf. Geen foto kan weegeven hoe indrukwekkend een 155 meter schip zo dicht aan de vloedlijn is.
Stadsmensen met stadsschoenen glibberden over de natte strandopgang richting strand. Op het strand verdrongen de ramptoeristen en dorpsbewoners elkaar voor de mooiste en indrukwekkendste plaatjes. Amateurfotografen zagen hun kans schoon en fotografeerden deze once-in-a-lifetime gebeurtenis. Mannen en vrouwen maakten plaatjes van het vrachtschip met hun partner op de voorgrond. Twee sleepboten voeren op de wilde zee tussen de hoge golven om de boot. Ieder moment leek de zee deze bootjes op te kunnen slokken.
Plots klonk er een luide plof vanaf de boot. Een projectiel aan een lijn werd richting kustlijn afgeschoten. Veel ooh’s en aah’s klonken vanaf het strand. Wat al die handelingen op en rond de boot te betekenen had, wist niemand, maar dat maakte niet uit. Iedereen bleef druk speculeren om de gebeurtenissen te duiden. De kinderen uit het dorp, die de middag vrij hadden gekregen van school voor deze gebeurtenissen, speculeerden hard mee. Alle grapjes over Italiaanse kapiteins en dito strandingen zijn ondertussen gemaakt.
Inmiddels is het laag water en de boot is verzwaard zodat hij stabiel blijft liggen. Buiten de ongekende sensatie voor dit dorp, maken een aantal mensen, waaronder ik, zich toch wel een beetje zorgen. Als de boot stookolie gaat lekken, staat mijn dorp een grote milieuramp te wachten. Ondanks de sensatie en het indrukwekkende aangezicht ben ik blij als het kreng veilig is afgesleept.
Als Makbouli later groot is, wil ze Minister van Veiligheid worden óf baas van de Dierenpolitie. Tot die tijd adviseert ze de bestuurders op het gebied van openbare orde en veiligheid en schrijft ze (soms) over klein en groot leed. Daarbij put ze uit haar ervaringen als politieagent in Amsterdam. Meer op haar weblog.
Makbouli, 21.01.2012 @ 09:34
12 Reacties
op 21 01 2012 at 13:15 schreef leo schmit:
Ik denk dat het wel losloopt. De prachtige foto bewaar ik met Makbouli’s toestemming naar ik hoop.
op 21 01 2012 at 14:24 schreef MNb:
Dat wou ik schrijven. Wijk aan Zee is elk jaar wereldnieuws – onder schakers dan.
Je moeder heeft met Fenny (met een e, niet met een a, dat is heiligschennis! Gij onwetende!) Heemskerk geschaakt?! Weet je hoe jaloers ik ben?! Ze is een legende! Nou ja, vooral nationaal dan en natuurlijk alleen onder schakers. In 1952 was ze bijna wereldkampioene.
Oh ja, en zo’n 24 jaar lang Nederlands kampioene, wat volgens mij alleen overtroffen wordt door Euwe himself.
op 21 01 2012 at 14:38 schreef KvdW:
Wees blij dat je ouders het edele spel niet hebben overgebracht. J.H.Donner over kinderen die schaken leren: ‘Dan kun je ze beter meteen naar het bordeel afvoeren.’
Verder is het Magnus Carlsen (met een e). Al toen de worm 10 jaar oud was, werd ik door hem van het bord afgeveegd.
Groeten, KvdW (auteur van Schaken voor huisvrouwen, Arbeiderspers 2008)
op 21 01 2012 at 15:04 schreef ivo:
Toffe foto!!
op 21 01 2012 at 17:05 schreef rena:
Toen wij, heel pittoresk, in Ierland aan de baai van Bantry woonden kwam er op zekere dag een giga cruiseschip de baai binnen varen. Wat een opwinding! Het is inderdaad heel indrukwekkend.
op 21 01 2012 at 18:06 schreef Makbouli:
Oei, oei, MnB en KvdW hebben allebei gelijk. Ik pas het snel aan. Volgens mij heb ik nog ergens een foto van mijn moeder die met Fenny schaakt in de jaren ’50. Ik zal eens kijken of ik die nog boter water kan krijgen, dan plaats ik hem hier.
@leo dat is prima hoor.
Zojuist is de Aztec Maiden vlotgetrokken en druipen de ramptoeristen massaal af. De rust keert weer langzaam terug in ons dorp!
op 21 01 2012 at 18:20 schreef Bigpete:
Het schip is inmiddels vlotgetrokken dus de rust kan wederkeren. En schaken dat kun je altijd nog leren.
op 21 01 2012 at 19:20 schreef Thomas E:
Schip en Wijk staan met elkaar in een patstelling.
op 21 01 2012 at 20:39 schreef Maurits:
Ik schaak wel eens met mijn zoon van bijna 12. Opvallend hoe zijn spel in de drie jaar dat we spelen is verbeterd.
Ze zouden op de lagere school als vak kunnen onderwijzen, zo educatief. Ik meen dat dat in voormalige sovjetstaten gewoon was.
Je volgende zin snapte ik niet goed:
‘Mijn ouders leerden mij, naast het Arabisch, dus ook niet het schaken’
Leerden ze je geen Arabisch?
op 21 01 2012 at 20:52 schreef MrOoijer:
Die boot is weer weg.
Nu nog even kijken naar het schaken.
op 22 01 2012 at 00:21 schreef MNb:
Neem de raad van KvdW ter harte, want hij is GrootMeester. Ondanks zijn bescheidenheid (heeft hij elders op internet minder last van) zijn er daar maar een stuk of 1200 van wereldwijd en in Nederland een stuk of 25.
Geeft wel weer aan hoe goed dat wurm uit Noorwegen was en is.
op 22 01 2012 at 03:10 schreef Wandelaar:
Ook ik heb in Wijk aan Zee gewoond, geweldig fijn dorp is dat.
Ooit heb ik nog op dat schaaktoernooi begin jaren tachtig in de Moriaan als tiener bij het simulaanschaken een remise uit het vuur gesleept tegen Hans Ree. Ik won er een gesigneerd plastic schaakbord mee.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Ree
Overigens heeft Wijk aan Zee misschien al wel een milieuprobleem waar het zich zorgen om moet maken.
Mijn toenmalige huisarts maakte zich enkele jaren geleden grote zorgen over de uitstoot van giftige gassen door de staalfabriek: