Wie is Hitchcock?
Tom Breedveld
De zaterdag voordat de eerste collegeweek van ons derde jaar begon zaten ik en een vriendin, zoals we dat elke zaterdag doen, films te kijken. Deze week stond Hitchcock op het programma, maar van Cary Grant en Ingrid Bergman kregen we niet veel mee. De studies, die ons staan te wachten, waren onderwerp van gesprek.
De vriendin in kwestie was opgelucht toen bleek dat ik tegen een maand of zes extra vakantie geen bezwaar zou hebben. “Goh”, zei ze, “ik dacht dat ik de enige was die er totaal geen zin in had.”
Toen de colleges echter begonnen waren, en ik weer een andere vriendin tegenkwam die, net als de rest van de vriendengroep, stelde dat het nieuwe collegejaar aanvoelde alsof iemand haar uit haar holletje had gesleept terwijl de winterslaap nog lang niet voorbij was, was ik iets verbaasder. Deze vriendin stond er namelijk om bekend dat ze vakanties nooit heel prettig vond, omdat ze dan niet wist wat ze met zichzelf aanmoest, en liever een taak had waar ze aan kon werken, die op dit punt in haar leven de vorm had aangenomen van een studie. Het harde werken en de hoge cijfers bleven ook zeker niet uit, maar de motivatie was gewoon weg.
Goede toekomstperspectieven
Als je het mij vraagt, is het zeker niet dat de studie teleurstelt, of dat de teksten, die we moeten lezen, en het beeldmateriaal, dat we moeten bestuderen, zo saai is. Sterker nog, ik kan in geuren en kleuren vertellen over wat ik allemaal geleerd heb in de collegezaal vandaag, en dat kunnen de meeste studiegenoten denk ik wel beamen.
Ik studeer in Leiden Film- en Literatuurwetenschap, en dat is iets dat je kiest als je hart staat naar film- en literatuur. Het zal je niet te doen zijn om de carrièremogelijkheden die voor het grijpen liggen, of omdat je loonstrookje je daar over tien jaar met een paar extra nullen voor zal bedanken. Tuurlijk, je wordt geen zwerver, maar je wordt ook geen hersenchirurg, of één van die andere beroepen die mensen altijd opnoemen als ze het hebben over goede toekomstperspectieven.
Nu is dat hameren op een belangrijke baan in een ziekenhuis of groot bedrijf (lees: veel geld en ontzag) niks nieuws. Zolang als er ouders zijn, zullen ze, niet zo stiekem, wensen dat hun kinderen alles doen waar ze in hun ogen zelf te dom of te lui voor waren.
Economie is God
Je hoort het tegenwoordig echter weer wat harder, en uit alle hoeken van de maatschappij. De Economie is ingestort, en De Economie heeft vers bloed nodig om weer volgepompt te worden, zodat iedereen weer vrolijk kan zijn en niet meer in armoede en kommer en kwel hoeft te leven.
De Economie is een god, en studenten zijn de offers die aan deze Azteekse god worden gebracht. Doet even pijn, maar dan is die kies weer gevuld.
Toen ik besloot Film- en Literatuurwetenschap te studeren, deed ik dat omdat ik er helemaal klaar mee was en alleen nog wilde doen wat ik leuk vind. Fuck de rest, dacht ik, ik ben hier voor me eigen, en daar gaan we ook naar leven. Als anderen daar baat bij hebben is dat altijd mooi meegenomen, en anders heb ik toch nooit gevraagd of ik ook bij deze maatschappij mocht horen. Ik ben niemand wat verschuldigd.
Egoïstische keuze
Dat subversieve, en wellicht ietwat melancholische, bespeur ik ook bij mijn mede-studiegenoten. Sommigen vinden het net zo vervelend om elke keer maar weer dezelfde vragen te moeten beantwoorden (Maar wat kun je later met zo’n studie dan?), die het gevoel geven dat de keuze die jij maakte een egoïstische keuze was. “Maar hoe betaal je later mee aan de vergrijzing dan?” Hoor je ze denken. “Ik heb recht op dat pensioen!”
Dat iedereen hard werkt en zijn uiterste best doet, en anders net zo hard uit de studie wordt geknikkerd, dat iedereen op zoek is naar stages en buitenschoolse activiteiten en zijn eigen weg probeert te vinden, dat iedereen dit echt wil en hier echt een toekomst in zoekt, dat telt even niet mee, want dat levert geen direct resultaat op.
Er heerst een luiheidsepidemie onder mijn studiegenoten, een compleet gebrek aan motivatie. Niemand die je vertelt dat je met hard werken een hele leuke toekomst tegemoet gaat, of die samen met jou bespreekt wat jij jezelf later graag wilt zien doen. De twijfel slaat toe, de reden is zoek.
Einde kwijt
Een bèta-vriend van me, die iets heel theoretisch en wiskundigs studeert, maakt veertig uren per week, en dan moet je het thuis studeren nog meetellen. Hij kan volgens mij niet gelukkiger zijn. We doen allebei wat we het leukste vinden, wat we het beste kunnen, wat we in onze toekomst willen blijven doen omdat al het andere minder leuk is.
Maar hij is veel doelgerichter, en ik ben het einde een beetje kwijt. Soms voelt hij zich superieur, maar het is moeilijk om daar boos over te zijn, want soms heb ik ook het gevoel dat hij superieur is. Hij kan immers uitleggen wat Einstein allemaal zegt, en ik weet alleen maar hoe en waarom Hitchcock deed wat hij deed. Op dat eerste reageert iedereen met “o!” en “ah!” en “de huizenmarkt is gered!”, en op dat laatste reageert men met “Wie is Hitchcock?”
Tom Breedveld (1994) is filmwetenschapper by day, crime-fighter by night. Hij is ook een smart-aleck.
Tom Breedveld, 15.09.2015 @ 07:52
12 Reacties
op 15 09 2015 at 10:10 schreef Jos den Bakker:
Ik vind dit zo herkenbaar. Ik heb ook zo’n studie waarvan mensen zeggen dat ‘ie waardeloos is. En ook dat minderwaardigheidsgevoel ten opzichte van bèta’s herken ik. Maar toch ben ik wel op zoek naar waarde toevoegen aan de samenleving, dat betekent echter wel dat je mensen eerst moet zien te overtuigen dat welvaart ook niet alles is en dat is godsonmogelijk in deze tijd.
op 15 09 2015 at 10:29 schreef Thomas E:
Het is ook allemaal doelloos, goed gezien!
Volgens mij was Hitch zich hier ook van bewust, want hij schijnt zijn corpulente lijf regelmatig in een doodskist gewurmd te hebben. Gewoon voor de perverse kick.
op 15 09 2015 at 10:41 schreef betwister:
Van sommige resultaten in de bèta-richting (een Higgs-boson, een ruimte-telescoop) is ook maar de vraag of het economisch iets oplevert.
Ik ben een luie bèta (lees: veel te langzame student) geweest, dus ik heb wel een beetje respect voor alfa-studenten die hard werken.
En sommige resultaten van alfa-onderzoek vind ik ook interessant, al geldt dat eerder voor archeologie dan voor filmwetenschap.
op 15 09 2015 at 10:43 schreef Gaz Typari:
“Mijn generatie is er niet om jouw huizenmarkt te redden. Wij zijn niet jouw oudedagsvoorziening. Wij willen doen wat wij zelf leuk vinden.”
Op zijn minst provocerend, aangezien “Mijn” generatie (y, dus geen babyboomer of x) er wel is om jouw studie te bekostigen, jouw sociale vangnet opgespannen te houden, jouw wetenschap enigszins onafhankelijk te houden van de commercie…
Ach weet je, mijn generatie telt eigenlijk ook ontelbare domrechtse automutilerende lemmingen die een ander het licht in de ogen niet gunnen, die ik misschien wel van mijn donorcodicil zou willen uitsluiten en die ik allerminst een bijdrage uit mijn belastingopbrengst gun. Doe gewoon wat je zelf wil en laat ze maar lekker in de stront zakken!
op 15 09 2015 at 11:52 schreef Jangert:
Ik hoop dat je begrijpt dat de Universiteit Leiden jaarlijks honderden miljoenen euro’s aan overheidsgeld ontvangt. Je bent de samenleving dus wel degelijk wat verschuldigd, zij betaalt per slot van rekening jouw opleiding. Als je alleen maar aan je eigen wilt denken en enkel wilt doen wat je zelf leuk vindt dien je zelf ook maar je hobby’s te bekostigen.
Jij bent er niet voor de samenleving, maar de samenleving is er ook niet enkel voor jou.
op 15 09 2015 at 12:12 schreef babs:
Ik kon het zelf niet, studeren wat ik leuk dacht te vinden, want als het dan even wat minder leuk is, en dat is makkelijk de helft van de tijd zo, dan is er meteen helemaal geen enkele rede om door te gaan. Ik ben een vakopleiding gaan doen en dat past me beter.
Toch is zo’n doelgerichte studie eigenlijk kanslozer, want ook daarmee word je uiteindelijk meestal iest heel anders. Gelukkig besefte ik dat toen niet en heb ik in elk geval een opleiding afgerond.
Daarom lijkt me enig doel in het leven wel handig, ook al is het een onrealistisch doel. Elke studie is met een mooi doel te combineren en daarmee wordt het makkelijker gemotiveerd te blijven.
Gaz, onze generatie bekostigt netto helemaal geen studies meer. De opeenhoping van staatsschuld door onze generatie is belangrijker dan de bekostiging van studies. Jongeren hebben 100% gelijk ons in de stront te laten zakken.
op 15 09 2015 at 13:11 schreef Thomas E:
Het begrip economie is helaas doorgeschoten van staatkundig boekhouden naar neoliberaal graaidenken. Alles moet aantoonbaar rendement en maximale winst opleveren. Gedehumaniseerd, over-gerationaliseerd, materialistisch tot op de bodem. Steeds verder afgedreven van de menselijke maat. Als Amerika ons voorland is, dan zijn de Donald Trumps van deze wereld ons verdiende loon.
op 15 09 2015 at 13:17 schreef MNb:
Met Einstein in de hand de huizenmarkt redden?! Ik houd van mijn vakken wis- en natuurkunde, maar dat lijkt me toch een beetje teveel eer.
Je kunt me geloven – onder wis- en natuurkundigen is de druk net zo hoog. Daarom ben ik aan een HBO-opleiding gaan studeren. Mijn zoon is een stuk intelligenter dan ik, maar die doet evenmin moeite om de top te bereiken.
Ik ben het eens dat beta-studies veel te veel respect krijgen, meer dan de beoefenaars zelf vaak hebben. Richard Feynman:
“The first principle is that you must not fool yourself and you are the easiest person to fool.”
Ik eindig te stellen dat de huidige natuurkunde van Donkere Materie, Donkere Energie en zelfs Oerknal minder exact is dan de filmkunde van Hitchcock.
op 15 09 2015 at 14:19 schreef Ruud van Gerrevink:
Als iemand zegt “De Economie is ingestort” heeft die het (zoals ook Thomas aangeeft) niet over de studie Economie maar over staatshuishouding. Bij een aardbeving zeg je ook niet “de Geologie is op hol geslagen”.
Net als Geologie de processen bestudeert waar o.a. aardbevingen door worden veroorzaakt, bestudeert de Economie het gedrag van de handelende mens (welk gedrag op zich ook weer heel andere rampen kan veroorzaken).
Iedere studie die de kennis van de mens verbreedt of verdiept is het waard om gevolgd te worden. En ja, ga alsjeblieft voor die studie waar je interesse ligt. Desnoods filosofie ;-)
op 15 09 2015 at 15:52 schreef Jos den Bakker:
@ Jangert
diezelfde samenleving krijgt al heel veel terug omdat een goed opgeleide bevolking van alles en nog wat oplevert. Het maakt dat de samenleving zich makkelijker aan veranderingen aanpast, er wordt geld mee verdiend etc. Om dan te zeggen dat je de samenleving iets schuldig bent in de zin dat je niet je passie zou mogen volgen lijkt me dan ook onzin.
op 15 09 2015 at 15:54 schreef Jos den Bakker:
Nog een ander ding: dat alfa’s geen waarde toevoegen is helemaal niet waar. Bedrijven als facebook, shell en banken kunnen veel van de kwalijke dingen die ze doen, doen bij de gratie van de expertise van bèta’s. Alleen als je alles tot economische waarde reduceert, zou je dat kunnen verdedigen. Je passie volgen, doen wat je leuk vindt, sluit het toevoegen van waarde bepaalt niet uit.
op 15 09 2015 at 17:29 schreef Roland:
Dat studies gesubsidieerd worden is omdat we vinden dat iedereen moet kunnen studeren, en we zien het als een investering omdat meer studie grofweg tot meer belasting betalen leidt: de boekhouder in mij.
Maar uiteindelijk zou het ieders doel moeten zijn om gelukkig te worden, met wat voor opleiding dan ook.
Ik heb (heel eng om toe te geven in deze discussie!) bedrijfskunde en rechten gestudeerd, en ben als hobby nog een beetje filosofie gaan studeren.
Andere mensen worden briljante vakmensen in een of ander ambacht. Heb ik altijd groot respect voor: als er meer doe-het-zelven gevraagd wordt dan een lamp verwisselen heb ik al hulp nodig. Slimme managers kunnen heel beperkt zijn…
RSS