WC-eend; hoe Israël zijn eigen vlees keurt
Sayed Dhansay
Illustratie: Zinaida Serebriakova
Na Israëls verwoestende aanval op Gaza afgelopen winter beschuldigde het onderzoeksteam van Goldstone met haar rapportage zowel Israël als Hamas van het begaan van oorlogsmisdaden en mogelijk misdaden tegen de menselijkheid. Het Goldstone-rapport, dat werd vrijgegeven in september 2009, beviel aan dat beide partijen binnen zes maanden onafhankelijke en onpartijdige onderzoeken naar deze beschuldigingen zouden doen. Gebeurde dat niet, dan zou de zaak doorverwezen worden naar het Internationale Strafhof.
Beide partijen in het conflict werd door het rapport mogelijke oorlogsmisdaden aangewreven. Toch reserveerde het Goldstone-rapport het leeuwendeel van haar veroordeling voor Israël, en wel vanwege het enorme verschil in slachtoffers aan beide kanten – meer dan 1400 Palestijnen vonden de dood, tegenover 13 Israëli’s. Precies vier van die dertien waren burgersslachtoffers van raketaanvallen vanuit Gaza, terwijl aan de ander kant meer dan 900 ongewapende burgers, waaronder zo’n 320 kinderen, in Gaza werden afgeslacht.
Onafhankelijk en onpartijdig?
De reactie die de Israëlische overheid op 29 januari heeft ingediend bij de VN, schiet echter schromelijk tekort om een geloofwaardig onderzoek te kunnen heten. Veeleer houdt het een voortzetting in van Israëls langlopende beleid om te weigeren onderzoek in te stellen naar en vervolging te plegen van de verantwoordelijken voor misdaden, die worden gepleegd tijdens haar krijgtochten.
Een fundamentele fout van dit ‘onderzoek’ is dat Israël een militair rechtssysteem voor haar strijdkrachten heeft. Zoals in het rapport wordt gesteld, is Israëls Militaire Corps van Advocaten-Generaal “verantwoordelijk voor het bekrachtigen van de wet en regelgeving in het gehele IDF [de Israëlische Krijgsmacht].” De drie voornaamste organen van Israëls militaire rechtssysteem zijn (1) het Militaire Corps van Advocaten-Generaal, (2) de Onderzoeksafdeling Criminaliteit van de Militaire Politie en (3) de Militaire Rechtbanken – alledrie takken van het Israëlische leger.
Hoewel het rapport van de Israëlische overheid grote moeite doet om te beargumenteren dat deze lichamen “beroepsmatig onafhankelijk” zijn van de strijdkrachten, blijft het eenvoudig een gegeven dat ze stuk voor stuk deel uitmaken van Israëls militaire establishment en daardoor een gemeenschappelijk doel dienen. Daarnaast roept het feit dat Israëls militaire rechtbanken zich op legerbases bevinden grote twijfel op of wel dezelfde regels gelden ten aanzien van bewijslast en procesgang als bij een publiekelijk toegankelijke, burgerlijke rechtsgang. Zoals nogal wat mensenrechtenorganisaties hebben vastgesteld komen Israëls militaire tribunalen niet eens in de buurt van het respecteren van internationale rechtsnormen.
De hierboven geschetste situatie schept een duidelijk belangenconflict en dat maakt de onpartijdigheid van zo’n onderzoek onmogelijk – het Israëlische leger zal zichzelf haar eigen aanvoerders niet in staat van beschuldiging stellen, laat staan straffen. De uiteindelijk beslissing om wel of geen strafrechtelijk onderzoek in te stellen ligt wat alle klachten tegen het leger betreft bij een instantie van het leger zelf: de Militaire Advocaat-Generaal (MAG). De onbetwistbare partijdigheid die dit zelfregulerende systeem creëert, laat zich door het hele rapport dat Israël nu op tafel heeft gelegd, overduidelijk aanwijzen.
Om maar een voorbeeld te geven: Het Israëlische rapport beweert dat zeven aparte incidenten zijn onderzocht waarin “een groot aantal burgers dat niet direct deelnamen aan vijandelijkheden letsel is toegebracht.” Volgens het rapport vond de Militaire Advocaat-Generaal in vier van deze incidenten “geen grond om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen.” Onder die vier gebeurtenissen valt bijvoorbeeld het bombarderen van het huis van de vooraanstaande Hamasleider Nizar Rayyan, waarbij naast Rayyan zelf vijftien anderen omkwamen; en het met mortiergranaten bestoken van het huis van Dr. Izzedin Abu al-Aisj, dat de dood van zijn drie dochters en nichtje tot gevolg had. De resterende drie gebeurtenissen zijn nog steeds “in onderzoek”.
De Israëlische overheid tracht deze willekeurige aanvallen op burgerdoelen te rechtvaardigen met de bewering dat ze duizenden telefoontjes heeft gepleegd en vanuit de lucht folders heeft verspreid in de gebieden waar het leger opereerde. Het Goldstone-rapport kwam echter tot de volgende bevinding: door de diepe shock en de wijdverbreide schade die werd toegebracht door honderden luchtaanvallen in de eerste week van Israëls militaire campagne, stonden de inwoners van Gaza “niet alleen voor het dilemma waar men heen moest, maar ook of het überhaupt wel veilig was een heenkomen te zoeken.”
Het Goldstone rapport concludeert dan ook dat de inwoners van Gaza geen enkele objectieve basis hadden op grond waarvan zij konden geloven dat het elders veiliger was, omdat juist vele van de centrale gebieden waar Israël de burgers geïnstrueerd had heen te gaan, hadden geleden onder “intense luchtbombardementen en verwoesting”.
Een campagne van terreur…
Op 15 January 2009 werd het al-Quds Hospitaal in Gaza City getroffen door een aantal witte fosfor-granaten. De daarop volgende branden veroorzaakten wijdverbreide paniek en chaos onder de zieken en gewonden, maakten twee evacuaties van het ziekenhuis onder extreem gevaarlijke omstandigheden noodzakelijk en veroorzaakten kolossale financiële verliezen. Als gevolg van de verwoesting van de infrastructuur van het ziekenhuis, kon een achtjarig meisje dat was neergeschoten door een Israëlische sluipschutter de benodigde hulp niet krijgen, zodat ze stierf. In tegenspraak met beweringen van de Israëlische overheid kon de Goldstone-commissie geen enkel bewijs vinden dat Palestijnse verzetsstrijders het terrein van het ziekenhuis had gebruikt om granaten te lanceren tegen de Israëlische strijdkrachten.
Het Goldstone-rapport vermeldt ook de moedwillige vernietiging van drie ambulances door Israëlisch tankgeschut en zware schade aan een nabijgelegen ambulancedepot in dezelfde aanval. Het concludeert dat door witte fosfor te gebruiken om direct een burgerhospitaal en ambulances aan te vallen, het Israëlische leger de Vierde Conventie van Genève heeft gebroken, en het internationale recht heeft geschonden.
Het Israëlische rapport wijdt slechts één regel aan deze beschuldigingen. Hoewel het vermeldt dat er beschuldigingen zijn geuit van tien incidenten waarbij haar strijdkrachten het vuur hebben geopend op medische instellingen en gebouwen, stelt het eenvoudig: “de MAG trof geen grond aan om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar de tien incidenten in kwestie.”
Hoewel het Goldstone rapport opmerkt dat onder internationale wetgeving het gebruik van witte fosfor niet verboden is om troepenbewegingen aan het zicht te onttrekken, noemde het Israëls herhaaldelijke gebruik van de chemische substantie op burgerdoelen “roekeloos”. Na het langslopen van de afschuwelijke wonden en het aantal doden dat werd veroorzaakt door het gebruik in Gaza, roept de commissie zelfs op om serieus te overwegen elk gebruik van witte fosfor te verbieden, inclusief het gebruik als rookgordijn.
De Israëlische ontkende in eerste instantie herhaaldelijk dat haar strijdkrachten gebruik maakten van witte fosfor. Nu zegt haar eigen rapport terloops: “De MAG heeft geen grond gevonden om disciplinaire of andere maatregelen te nemen voor het gebruik [door het Israëlische leger] van wapens die witte fosfor bevatten, hetgeen geen schending van het oorlogsrecht in heeft gehouden.”
Een van de voornaamste incidenten die wordt beschreven in het Goldstone rapport als het gaat om willekeurige aanvallen door de Israëlische strijdkrachten tegen burgers in Gaza, is de mortierbeschieting van al-Fakhurastraat in Jabaliya, waar het VN-agentschap voor Palestijnse vluchtelingen (UNWRA) een school opengesteld had voor vluchtende burgers die beschutting zochten. De UNWRA bevestigde aan de Goldstone-comissie dat het Israëlische leger “geheel op de hoogte was” dat meer dan 1300 burgers in de school een veilig heenkomen hadden gezocht.
Desalniettemin werden op zes januari 2009 vier Israëlische mortiergranaten afgevuurd in de straat voor de school, waarbij 35 burgers omkwamen, waaronder 11 leden van de familie al-Deeb. Getuigen beschreven scènes van “chaos en slachting” waarbij ten minste nog eens 40 mensen door de inslagen gewond werden; een situatie die nog verergerd werd door de moeilijkheid om op dat moment de ambulancediensten te bereiken. Deze gebeurtenis wordt, net als verschillende andere, zelfs niet genoemd in de Israëlische reactie.
… en sabotage
Het Goldstone rapport wijdt een geheel hoofdstuk aan de Israëlische aanvallen op de elementaire voorwaarden voor het burgerlijk leven in Gaza. Het concludeert dat de Israëlische strijdkrachten verantwoordelijk zijn voor de vooropgezette en systematische verwoesting van voedselfabrieken, watervoorziening, rioleringswerken en bouwbedrijven, waarbij het de fundamentele mensenrechten van de burgerbevolking op voedselzekerheid, middelen van bestaan en adequate huisvesting heeft geschonden. Het Goldstone rapport meldt 324 fabrieken die gedeeltelijk of geheel verwoest zijn, met het verlies van 40.000 banen als effect, en het merkt op dat geen van deze aanvallen noodzakelijk was voor het bereiken van militaire doeleinden.
Volgens een geijkt patroon, verbloemt de reactie van Israëlische zijde deze beschuldigingen met beperkte details en feitelijke gegevens. Het stelt dat van de 34 grootste incidenten die in het Goldstone-rapport worden besproken, slechts negen het voorwerp zijn van voortgaand strafrechtelijke onderzoek door de militaire politie; maar zonder te onthullen welke incidenten dan wel onderzocht zouden worden. In haar weerwoord tegen de beweringen van het Goldstone-rapport, dat het Israëlische leger de civiele infrastructuur van Gaza systematisch verwoest heeft, stelt Israëls eigen rapportage eenvoudig: “Wat bepaalde incidenten betreft… de MAG heeft de berichtgeving in zijn geheel bekeken en geconcludeerd dat er geen grond was voor een strafrechtelijk onderzoek.”
De rapportage somt vervolgens drie incidenten op waarbij schade aan civiele infrastructuur is toegebracht, die volgens haar het voorwerp van onderzoek zijn geweest:
De Namar Bronnen, die meer dan 25.000 mensen van drinkwater voorzagen, zijn volkomen verwoest door verschillende luchtaanvallen. De Goldstone commissie rapporteerde dat er geen enkel bewijs bestond dat aanleiding gaf te denken dat Hamas de bronnen voor militaire doeleinden gebruikte. Het Israëlische rapport beweert eenvoudig dat het een legitiem doel was omdat het een “militaire basis van Hamas” betrof en dat de zaak derhalve geen strafrechtelijk onderzoek waard was.
Op soortgelijke manier beweert het Israëlische rapport dat het gebied rond de al-Badr meelmolens, een van Gaza’s laatst overgebleven voedselvoorzieningsinstallaties, “door verschillende tankgranaten geraakt werd bij de beantwoording van vijandelijk vuur in het gebied.” Dat het hier een grove onwaarheid betreft, kwam wel vast te staan toen verschillende nieuwsagentschappen berichtten dat een bomverwijderingseenheid van de VN in de molen de restanten hadden aangetroffen van een MK-82 bom, welke in gebruik is bij de Israëlische luchtmacht. Dit incident werd door de Israëli’s evenmin een onderzoek waardig geacht.
Het onderzoek door Hamas, in feite eveneens een interne keuring, gaat mank aan dezelfde mate van partijdigheid. Het moet echter opgemerkt worden dat waar Israël rekenschap heeft af te leggen voor de dood van meer dan 900 burgers, Hamas slechts verantwoordelijk is voor vier Israëlische burgerslachtoffers. Verder heeft Hamas zich in de vier maanden voorafgaande aan Israëls aanval strikt gehouden aan het door de Egyptenaren tot stand gebrachte staakt-het-vuren, en de raketbeschietingen in het zuiden van Israël drastisch verminderd. Deze beschietingen werden pas weer hervat nadat het Israëlische leger het staak-het-vuren verbrak en zes leden van Hamas liquideerde op 5 November 2009, in een poging Hamas tot het hervatten van de vijandelijkheden te verleiden, om zo het offensief dat ze in de planning had staan, te kunnen rechtvaardigen.
In haar conclusie beweert het Israëlische rapport onderzoek te zijn begonnen in 150 verschillende gebeurtenissen, waaronder 36 strafzaken. Maar
meer dan een jaar na het offensief zijn er nog altijd geen strafrechtelijke veroordelingen of significante rechtszaken geweest. Afgezien van twee militairen die zijn “gedisciplineerd” vanwege het overstijgen van hun gezag door het toestaan van het vuren van explosieve granaten in bewoonde gebieden, maakt het Israëlische rapport geen verdere specifieke vermelding van veroordelingen.
History repeating
Israëls magere reactie op het Goldstone rapport zet de lange en consistente geschiedenis van het land voort van straffeloosheid en gebrek aan verantwoording, waar het aankomt op ernstige beschuldigingen van oorlogsmisdaden aan haar adres. In 1983 concludeerde de Israëlische ‘Commissie Kahan’ dat Israël “indirect verantwoordelijk was” voor de slachting in het Palestijnse Sabra en Shatila-vluchtelingenkamp in Beiroet het jaar ervoor. Ariël Sharon, de architect van de Israëlische invasie in Libanon en de toenmalige minister van Defensie, droeg volgens de commissie “persoonlijke verantwoordelijkheid” omdat hij de slachting had genegeerd, hoewel hij die had kunnen en moeten voorkomen. Hoewel hij met tegenzin ontslag nam als minister van Defensie, bleef hij aan in Israëls kabinet en zou hij bijna twee decennia later terugkeren als de minister president, zonder ooit ook maar enige strafvervolging te ondergaan.
En na de inval en verwoesting van het vluchtelingenkamp in Jenin in 2002 door het Israëlische leger – door de toenmalige VN-afgezant Terje Roed-Larsen omschreven als “onbevattelijk in zijn gruwelijkheid” – en beschuldigingen van oorlogsmisdaden van tal van mensenrechtenorganisaties dienaangaande, stemde de VN-Veiligheidsraad unaniem in met een onderzoeksmissie om de feiten van wat zich in het kamp voltrokken had boven water te krijgen. In nog maar eens een brutale zet om kritische inspectie vanuit de internationale gemeenschap te ontlopen, verklaarde de toenmalige minister-president Ariel Sharon hooghartig dat de samenstelling van het VN-team “onacceptabel was voor Israël”. Toen het er niet in slaagde de VN te koeioneren over de samenstelling van het team en waar haar onderzoek wel en niet over mocht gaan, verhinderde Israël het team doodleuk het land binnen te komen.
Meer recent stelde de VN-Mensenrechtenraad een missie in onder leiding van de voormalige aartsbisschop van Zuid-Afrika en nobelprijswinnaar Desmond Tutu, om de feiten rond de mortierbeschieting van Beit Hanoun in Gaza te onderzoeken. De onderzoeksmissie werd op drie verschillende gelegenheden te toegang tot Gaza ontzegd. Toen het Beit Hanoun bijna twee jaar later eindelijk bereikte, luidde conclusie van de onderzoeksmissie dat de Israëlische aanval mogelijk inderdaad een oorlogsmisdaad inhield. Tutu bekritiseerde niet alleen het incident scherp, maar ook Israëls “gebrek aan een adequaat onderzoek in de moordpartij.”
Het Israëlische rapport over haar gedrag in Gaza in de winter van 2008/09 heeft er alle schijn van een lukrake schaamlap te zijn van een onderzoek. Een schaamlapje, waarin de tweevoudige tactiek wordt ingezet van ontkenning en uitstel, en dat enkel en alleen wordt uitgevoerd om druk vanuit de internationale gemeenschap van zich af te houden. Het rapport is schaamteloos in zijn ontkenning van flagrante schendingen van mensenrechten en humanitaire wetgeving tezamen. In andere gevallen worden er bewust weinig details prijsgegeven over de “voortdurende onderzoekingen” die zouden worden gepleegd. Het hoge aantal incidenten dat eenvoudig zijn weggewuifd door de MAG duidt erop dat bepaald niet voldaan is aan internationale criteria, die zijn vereist voor een zorgvuldig onderzoek naar schendingen van internationale wetgeving. Wat verder twijfel zaait over de wijze waarop dit soort Israëlische rapporten tot stand komt, is het feit dat verschillende incidenten niet eens werden onderzocht als mogelijke strafzaak, maar via interne operationele debriefings van het Israëlische leger zijn getoetst.
WC-eend onderzoek
Het Israëlische onderzoek, gevoerd zonder publieke controle en geheel binnen de sfeer van de legerstructuren, ontbeert geloofwaardigheid, consistentie en transparantie. Van een leger dat beschuldigd wordt van ernstige schendingen van de wet, kan moeilijk verwacht worden dat ze zichzelf onpartijdig onderzoekt. Door haar geschiedenis heen heeft Israël keer op keer haar oorlogszuchtige veronachtzaming laten zien van de mensenrechten van Palestijnen, en haar minachting voor de internationale wetgeving. Haar onomwonden weigering om met de Goldstone-commissie samen te werken kwam niet als een verrassing, en zet een consistent patroon voort van straffeloosheid en gebrek aan rekenschap ten aanzien van flagrante oorlogsmisdaden.
Het is van het grootste belang dat de internationale gemeenschap de Israëlische reactie op het Goldstone-rapport onderkent als een onverholen poging om de Israëlische misdragingen in Gaza weg te poetsen, en de kwestie nu zonder uitstel doorverwijst naar het Internationale Strafhof. Elke andere reactie moedigt Israël alleen maar aan in haar spijkerharde opstelling en haar misdaden tegen het Palestijnse volk.
Sayed Dhansay (Blog &Twitter) is een Zuid-Afrikaanse mensenrechtenactivist en onafhankelijk freelance schrijver. Hij gaf zich in 2006 op als vrijwilliger voor de Internationale Solidariteitsbeweging in de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever en hij organiseert mede de Zuid-Afrikaanse delegatie voor de Gaza Freedom March. Dit stuk verscheen 22 Februari 2010 op de website Electronic Intifada. (Prediker)
Algemeen, 05.03.2010 @ 09:48
35 Reacties
op 05 03 2010 at 13:21 schreef mamalablikveld:
Hé hé einde-LIJK eens een on-manipuleeraar stukje. Luister en huiver: hier en deze gaat ook wel…
op 05 03 2010 at 13:31 schreef Tjerk:
Hé, daar hebben we Diamantina ook weer!
op 05 03 2010 at 14:59 schreef vasti:
Als die vervloekte moslim terroristen morgen hun wapens neerleggen is er overmorgen vrede of althans een situatie waarin je kunt werken aan de oplossing, en dus vrede.
En natuurlijk maakt Israel fouten, het is namelijk oorlog.
Onderstaande link: de documentaire To see if I’m smiling van Tamar Yarom.
De mens in al zijn naaktheid.
Hoe oorlog de mens misvormd.
http://hotdocsaudience.bside.com/2008/films/toseeifimsmiling_hotdocs2008
op 05 03 2010 at 16:24 schreef jvdheuvel:
1400 tegen 13.
op 05 03 2010 at 16:40 schreef Remember durango:
1400 tegen 13
Betekend dat nou dat als je ineffectieve wapens gebruikt je iedereen maar gewoon mag bestoken?
op 05 03 2010 at 16:53 schreef yurp:
Wellicht betekent het dat als je toch al een overweldigende militaire superioriteit hebt je best een beetje terughoudendheid mag betrachten?
op 05 03 2010 at 18:47 schreef Tjerk:
“Als die vervloekte moslim terroristen morgen hun wapens neerleggen is er overmorgen vrede of althans een situatie waarin je kunt werken aan de oplossing, en dus vrede.”
Want? Dan haalt Israël de kolonisten op de West-Bank terug, die daar volgens internationale wetgeving helemaal niet mogen zijn? Dan staakt ze het beleid om hele wijken in Jeruzalem te verjoodsen? En dan laat ze eindelijk de vluchtelingen uit 1948 terugkomen (een recht dat ze onder internationale wetgeving gewoon hebben)?
Doe eens niet zo naïef, Vasti. En doe eens wat beter lezen. Hamas had een staakt-het-vuren met Israël (waar Hamas zich wel aan hield en Israël niet), en Israël heeft dat bewust versjteerd door zes leden van Hamas om te leggen, zodat ze vlak voordat Obama president werd nog even dit offensief kon uitvoeren.
Israël wil helemaal geen vrede, want dat zou betekenen dat ze concessies moet doen. Zolang er echter vijandelijkheden zijn, kan Israël steeds meer land annexeren en de Palestijnse gebieden steeds verder opdelen. ’t Is natuurlijk niet de bedoeling dat er werkelijk een levensvatbare Arabisch staat op haar stoep wordt gecreëerd. Veel te gevaarlijk!
op 05 03 2010 at 19:10 schreef Tjerk:
RD: “Betekend dat nou dat als je ineffectieve wapens gebruikt je iedereen maar gewoon mag bestoken?”
Nee, het betekent dat Israël geen haar beter is dan Hamas en Hezbollah. Ook zij maakt de burgerbevolking doelwit om deze haar politieke doeleinden op te leggen.
De verdedigers van Israël roepen altijd dat het verschil uit Hamas en Israël eruit bestaat dat de laatste niet op burgerdoelen mikt, maar dat is met het laatste offensief in Gaza volstrekt ongeloofwaardig geworden. Witte fosforgranaten op een ziekenhuis schieten? Welke troepenbeweging wilde het IDF daarmee aan het oog onttrekken?
Ik durf zelfs wel voor mijn rekening te nemen dat daar gewoon een racistische mentaliteit achter steekt. Het leven van een Arabier is blijkbaar geen drol waard in de ogen van de Israëlische overheid en leger.
op 05 03 2010 at 19:15 schreef Benech:
Nu klets je zelf ook deels Tjerk. Ten eerste staat gewoon in het Hamas handvest dat de staat Israel niet erkend en vernietigd moet worden. Ten tweede kan je net zo goed je eigen redenering omdraaien door te stellen dat Hamas en veel Arabische staten eromheen Israel niet als een levensvatbare staat willen hebben.
Bovendien werden er gedurende diezelfde periode voor de komst van Obama raketten de grens over gestuurd vanuit Gaza. Daarmee schendt Hamas net zo goed de boel en wordt de boel op scherp gezet.
Kortom Tjerk, het is weer hetzelfde oude liedje: beiden gunnen de ander het licht niet in de ogen en aangezien je ziende blind moet zijn om te weten dat Israel sterker is, dan kan je drie dingen doen: of je provoceert en dan moet je de gevolgen voor lief nemen (terwijl je die weet, Israel’s geduld is in het verleden al aanzienlijk geslonken) of je provoceert niet en dan neem je deel aan de onderhandelingen. Of je begint een algemene en algehele oorlog tegen de ander maar dan moet je ook de doden aan eigen zijde voor lief nemen.
Persoonlijk denk ik dat er een significant deel van de Palestijnen expres de provocatie opzoekt en de gevolgen daarvoor of onderschat of niet wil erkennen. Helaas wordt hier een significant deel die wel een vrede wil in meegetrokken en kost dit daardoor te veel burgerdoden.
op 05 03 2010 at 20:07 schreef Tjerk:
@Benech; waar argumenteer je nu eigenlijk tegen? Anders gezegd: welke stelling denk je dat ik voor mijn rekening heb genomen?
Maak dat eerst eens helder, want ik heb bepaald niet de indruk dat de argumenten die je inbrengt, ook slaan op wat ik zeg.
Verder doe je er goed aan het bij de feiten te houden, in plaats van een beetje in de ruimte te lullen over Hamas die Israël provoceert:
– Feit is, dat Israël en Hamas een staakt-het-vuren hadden overeengekomen.
– Feit is, dat Hamas zich daar aan hield (zie grafiek hieronder).
– Feit is, dat Israël zich van haar kant (het opheffen van de blokkades) niet aan dat bestand hield.
– Feit is dat Israël Hamas heeft geprovoceerd door op vijf november zes leden van Hamas te liquideren.
– Feit is dat Israël die actie in Gaza al maanden in voorbereiding had.
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/28/Rock_mort_gaza_2008.JPG[/img]
op 05 03 2010 at 21:49 schreef MNb:
Omdat Israël ondanks alles toch nog min of meer een democratische rechtsstaat is – ook al wordt dat minder en minder – en Hamas allesbehalve heb ik meer sympathie voor de eerste. Wat mij daarom zorgen baart is de verliezersstrategie die Israël hanteert. Want met alle oorlogsmisdaden, vernielingen enz. heeft Israël de laatste oorlog tegen Hamas gewoon verloren. Die club heeft geen duimbreed hoeven toegeven en is alleen maar sterker geworden. En zoals we van de kruisvaardersstaten kunnen leren heeft Hamas veeeeel tijd.
op 05 03 2010 at 22:15 schreef Benech:
Tjerk, ik ageer onder andere tegen jouw stellingname dat Israel geen levensvatbare Palestijnse staat zou wensen. Die redenering draai ik om.
Even jouw feiten op een rijtje:
– Feit is, dat Israël en Hamas een staakt-het-vuren hadden overeengekomen.
Klopt, vraag jij eens even na waarom dat geen permanent staakt tot vuren kan zijn?
– Feit is, dat Hamas zich daar aan hield (zie grafiek hieronder).
Nee Tjerk, nu ga je te kort door de bocht. Operatie Cast Lead begon medio december. Daarvoor al werden de hoeveelheid raketten op Israel vergroot.
– Feit is, dat Israël zich van haar kant (het opheffen van de blokkades) niet aan dat bestand hield.
Had men moeten doen, maar ik kan tot op zekere hoogte begrijpen dat men dat niet doet.
– Feit is dat Israël Hamas heeft geprovoceerd door op vijf november zes leden van Hamas te liquideren.
Ja hoor eens: die mannen waren gewapend. Je hebt een wapen in je handen. Moet je dan werkeloos toezien totdat de ander begint met schieten? Ik vraag me hardop af of jij zulk ijzeren geduld zou kunnen opbrengen.
– Feit is dat Israël die actie in Gaza al maanden in voorbereiding had.
Zou kunnen, maar ook dat zegt niets. Een actie in voorbereiding hebben, is nog niet hetzelfde als de actie ook daadwerkelijk uitvoeren.
op 05 03 2010 at 23:06 schreef Tjerk:
“Tjerk, ik ageer onder andere tegen jouw stellingname dat Israel geen levensvatbare Palestijnse staat zou wensen. Die redenering draai ik om.”
En hoe doet dat precies afbreuk aan mijn stelling? Oeps! Dat doet het niet, want die twee waarheden kunnen best naast elkaar bestaan.
Voor het overige blaas je een hoop mist over deze zaak. Twee partijen hebben een bestand; één partij (Israël) houdt zich er niet aan; één partij (Israël) liquideert ook nog eens zes leden van de andere; en wanneer die andere partij daarop dan reageert door de raketbeschietingen te hervatten, slaat één partij (Israël) er met zulk grof geweld op dat zelfs Israëlsympathisanten er onpasselijk van worden.
Dan kan Hamas nog zo’n antisemitische, islamofascistische griezelpartij zijn; maar gezien het bovenstaande zat Israël gewoon fout tijdens operatie Cast Lead.
Waarom geef je dat niet gewoon toe? Nu heeft het er namelijk veel van weg dat je oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid probeert weg te poetsen.
op 05 03 2010 at 23:32 schreef Benech:
Tjerk: Hoor je mij zeggen dat ik die verhouding 13:1400 een redelijke of eerlijke verhouding vind Tjerk? Nee, nou dan. Hoor je mij zeggen dat Israel algoed is? Nee, nou dan. Ik ben geen Daniel Teeboom oid. Persoonlijk vind ik dat Israel te ver is gegaan in die paar weken.
Dat wil niet zeggen dat ik de motivaties en de gedachten waarom niet kan begrijpen. Die motivaties probeer ik ook aanschouwelijk te maken want het is niet enkel een gevalletje “Israel zat geheel en al en eenzijdig fout”. Zo komt zowel jouw stellingname als het beginartikel over.
op 06 03 2010 at 02:56 schreef Tjerk:
“Die motivaties probeer ik ook aanschouwelijk te maken…”
Als je toch bezig bent kun je misschien meteen de gedachten en motivaties achter de slachting bij Shabra en Shatila ook even aanschouwelijk maken; of het Israëlisch beleid tijdens de eerste intifada om de botten te breken van stenengooiende jongeren; of het beleid om kinderen in Israëlische gevangenissen op te sluiten; of de beslissing om vlak voor het einde van de inval in Libanon het Zuiden nog even vol te gooien met clusterbommen (fijn voor de spelende kinderen).
En dan zijn er de folteringen; het vernielen van olijfgaarden; het stelen van waterbronnen; de voortgaande, door de Israëlische overheid gesubsidieerde kolonisatie van de West-Bank; de vernietiging van voedselfabrieken, watervoorzieningen en rioleringen.
Dat lijstje gaat maar door en door. Niet zo fraai voor een democratische staat.
op 06 03 2010 at 04:12 schreef Walther:
Ha, dacht ik, frontaal naakt, lijkt me wel wat.
Echter na lezing van bovenstaand stuk en de comments denk ik dat dit eerste bezoek ook meteen mijn laatste zal zijn. Het gaat weer eens over politiek. Nu ik er toch ben wil ik ook wel mijn mening over het hierbeschreven conflict geven.
Als de arabieren vandaag de wapens neerleggen, is er morgen vrede maar als Israel vandaag de wapens neerlegt is Israel morgen vernietigd.
Als Israel wil kan het met zijn arsenaal aan wapens, goedopgeleid leger en niet te vergeten, strategisch inzicht, de “Palestijnen” overrulen, maar zij doen dit niet omdat zij echt in vrede willen leven. Stel dat de Palestijnen dit alles zouden bezitten dan zouden zij niet aarzelen en dit onmiddellijk inzetten voor algehele vernietiging van de Joodse staat. M.a.w. de Palestijen willen geen vrede maar vernietiging van Israel. Wapens kunnen zij genoeg krijgen van hun arabische en iraanse vrienden maar helaas of gelukkig ontbreekt het hen aan de benodigde intelligentie. De wapens die zij hebben gebruiken zij liever om elkaar naar het leven te staan.
op 06 03 2010 at 09:27 schreef barry:
Benech komt met een voorzichtige tegenwerping en Tjerk wordt meteen emotioneel en is meteen off topic .Die arme Benech wordt meteen afgeranselt met Sabra en Shatila. Het aanschouwelijke motief voor Sabra en Shatila was simpel wraak. Wraak van de Falangisten voor de moord op hun leider die net was verkozen tot president. en bij mijn weten is er in Libanon nooit een dader die betrokken was bij de moordpartij voor het gerecht gesleept. Er is gewoon weer wraak gepleegd. In zover die daders de burgeroorlog hebben overleefd, huppelen zij nog vrolijk rond in Libanon
Hier in de hoofdstad wordt een restaurant bestiert door twee zwetende broers die destijds betrokken waren bij de moorden, is mij ooit door een Palestijn verteld. Hij liet het eten zich niet minder smaken. Het was destijds het lievelings restaurant voor Arabisch eten van Hany Abu Assad.
De Israeliërs hebben de Falangistische troepen destijds niet tegen gehouden net als de Nederlanders en de VN niet de Servische troepen bij Srebrenica hebben tegen gehouden. Politiek had dat voor de Israelische verantwoordelijken veel meer consequenties dan voor de Europese verantwoordelijken terwijl er in Srebrenica toch tien keer zoveel mensen zijn vermoord.
op 06 03 2010 at 11:11 schreef Benech:
Ja doei Tjerk, als jij de doelpalen gaat verzetten, zijn we snel uitgepraat. Sabra&Shatilla heb ik met geen letter over gerept en al die andere kwesties die je aanroert net zo min.
Ik kan 1001 wandaden van Arabische staten jegens Palestijnen opnoemen en geen haan die daarnaar kraait (of wilde jij de discussie nu gaan voeren over wat er in Hama is gebeurd?). Daarmee is het Israelische regime niet algoed, of perfect of de ideale staat. Wel wordt je kritiek eenzijdig en gemakkelijk scoren.
Of houdt je aan je onderwerp, of je doet dat niet. Maar als je dat niet doet, dan moet je ook niet verwachten dat ik meega in je onderwerpkeuze.
op 06 03 2010 at 12:32 schreef Tjerk:
“Ik kan 1001 wandaden van Arabische staten jegens Palestijnen opnoemen en geen haan die daarnaar kraait.”
O, dus als allerlei schurkenstaten misdaden tegen de menselijkheid plegen, dan is het minder erg dat Israël het ook doet. Heb je wel eens van een non-sequitur gehoord?
op 06 03 2010 at 12:37 schreef vasti:
Verhouding 13: 1400
Ben het volledig eens met Walther. De Israeliers met hun arsenaal aan wapens, goed opgeleid leger en uitmuntend strategisch inzicht, houden zich natuurlijk in. Dat moet toch voor iedereen duidelijk zijn?
Keer de kaarten om…..kan iemand twijfelen aan de uitkomst?
Aan de ene kant het zwaar getraumatiseerde Palastijnse volk met zijn Arabische achterban; gezamelijk lijdend aan een mentale gekte die zijn basis vind in het geestelijk zwaar onderdrukkende, intollerante en extreem op expansie gerichte geloof Islam.
Aan de andere kant het Joodse volk.
Met een eeuwenoude vervolging in zijn genen.
De anti terreur machine van Israel voorkomt dagelijks aanslagen.
Het aantal werkelijk geplande en voorkomen aanslagen wordt buiten de media gehouden om zo onder het Israelische volk geen paniek te laten ontstaan.
Think about it.
Sinds eind jaren tachtig bezoek ik Israel 1 a 2 keer per jaar. Ik ken de falaffal verkoper op de hoek van de straat,de taxichaufeur, de 18-jarige m/v soldaat, de kinderjuf,legermensen op hoge posities, de fabriekseigenaar, horecaondernemer,de mensen in de kroeg, etc. persoonlijk.
De overgrote meerderheid is voor een twee staten oplossing. Natuurlijk.
Welk belang heeft een dynamische samenleving als die van Israel aan oorlog? Ik heb de Israelische samenleving leren kennen als een samenleving waarvan de meerderheid tollerante, weldenkende, vrijheidslievende en over het algemeen goed ontwikkelde mensen zijn.
En ja, dat houdt ook in dat zij zich zeer bewust zijn van de meer algemene dreiging die uitgaat van het aldaar heersende gedachtengoed van de Islam.
En zo zien we twee zwaar getraumatiseerde bevolkingsgroepen tegenover elkaar
die ieder op geheel eigen wijze, verschillend van aard en inhoud, maar onvermijdelijk en onmiskenbaar de eigen ‘familie erfenis’ doorgeven aan de volgende generatie.
Mijn man,een Joodse Israelier, zoon van een uit Egypte voor geweld gevluchte Jodin, heeft moeten vechten in twee oorlogen.
Het onbeschrijfelijke heeft hij meegemaakt.
Oorlog vervormd en misvormd. De geestelijke wonden zijn diep.
Te bedenken dat de meerderheid van ons mensen zich met zijn gedachten merendeels bezighoud met het verleden of zich bezighoud (zorgen maakt) over de toekomst, met andere woorden zich indentificeert met zijn denken en zo goed als niet met ‘zichzelf in het nu’, daarom: menselijkerwijs zie ik zo goed als geen kans op enige vooruitgang naar een oplossing van ‘het conflict’
Mijn man heeft gerant gestaan voor een Palastijnse jongen zodat deze kon studeren in Nederland.
Bij ons schuiven er regelmatig (Arabische) moslimvrienden aan de sjabbestafel.
Rolt een moslim wel eens een gebedskleedje uit in het werkkantoor van mijn man, wordt er samen gebackgammond, gegeten en gedronken. Gediscusseerd en gefilosofeerd.
Door te leven in het nu proberen processen te doorbreken.
Vredige (vooral met ‘het zelf’) zaterdag toegewenst.
op 06 03 2010 at 13:08 schreef John:
En allerlei figuren blijven maar roepen dat Israel onze vriend is. Zolang Nederland “vriend” is van Israel zijn wij medeplichtig aan de wandaden van dit land. Maar ja, zolang `politiek` boven ´recht´ gaat…
op 06 03 2010 at 14:01 schreef Benech:
Spreek voor jezelf Tjerk. We hadden het in de eerste plaats over Gaza. Dat jij daarna begint over Sabra&Shatilla is zeker geen non sequitur?
op 06 03 2010 at 14:41 schreef Tjerk:
Nee, dat is inderdaad geen non-sequitur, Benech. Israël heeft nogal een verleden als het aankomt om het roekeloos omgaan met Arabische levens, folteringen, etnische zuivering en het met voeten treden van de rechten van de Palestijnen. Dat betreft geen incidenten meer: het is systematisch.
Dat maakt het nogal onsmakelijk dat je allerlei smoesjes verzint om Israël te verexcuseren wat ze vorig jaar in Gaza heeft uitgespookt. Daar is gewoon geen enkel excuus voor, geen enkele verzachtende omstandigheid die het ‘begrijpelijk maakt’. En iedereen met een beetje fatsoen in z’n donder onderkent dat.
Je ziet mij toch ook niet aanschouwelijk maken wat de motivaties en redeneringen zijn achter het opblazen van disco’s en pizzatenten, wel?
op 06 03 2010 at 14:58 schreef Benech:
Klets niet Tjerk, Sabra en Shatilla is een heel andere kwestie dan wat er in Gaza gebeurd is. Jij wil die twee aan elkaar wil linken doordat er een gemeenschappelijke noemer, Israel, is. Mij best, maar dat leidt tot een andere discussie. We hadden het hier en nu over Gaza. Jij betrekt daar willens en wetens een andere kwestie bij.
Zodra ik dan datzelfde trucje toepas, dan roep jij “non-sequitur”. Zo werkt het niet. Of je houdt de discussie op Gaza, of neemt je non-sequituropmerking terug. Anders vergelijk je appels met peren. Ik ga toch ook niet de Frans-Duitse oorlog uit 1871 vergelijken met de Eerstee Wereldoorlog, simpelweg omdat “hier in beide gevallen Duitsland in participeerde” en “Duitsland een verleden heeft met veel oorlogen”?
op 06 03 2010 at 17:31 schreef Tjerk:
Het verschil is, Benech, dat ik er zaken bij betrek die relevant zijn, en jij er zaken bij betrekt die niet relevant zijn.
‘Ja, maar de Arabische staten hebben ook wandaden tegen de Palestijnen gepleegd’, doet er helemaal niet toe. Dat zijn namelijk schurkenstaten, zoals de verdedigers van Israël keer op keer fijntjes benadrukken. De meest voor de hand liggende conclusie uit die parallel is dan dat Israël óók een schurkenstaat is, maar iets zegt me dat je die conclusie niet zult willen trekken.
De slachting die het Israëlische leger bij Shabra en Shatila liet gebeuren, is wel relevant omdat het past binnen een patroon van complete minachting voor Arabische mensenlevens door de Israëlische militaire en politieke top.
Om dat patroon te zien moet je het ook hebben over het ‘gebroken botten’-beleid onder Yitzhak Shamir; de folteringen in administratieve detentie, de kinderen in Israëlische gevangenissen; de structurele vernietiging van de inkomstenbronnen van Palestijnse boeren; etc. etc., helemaal terug tot de etnische zuivering van 1948.
Ik twijfel er niet aan dat een slimmerik als jij voor elk van die gebeurtenissen dagen zoet kan zijn met het verzinnen van rationalisaties die ze betreurenswaardig doch begrijpelijk maken.
Alleen is zo langzamerhand niet geloofwaardig meer dat het op zichzelf staande gebeurtenissen betreft; daar is de geringschattende wijze waarop de staat Israël met Arabische mensenlevens omspringt iets te structureel voor.
op 06 03 2010 at 20:05 schreef Benech:
“Dat zijn namelijk schurkenstaten, zoals de verdedigers van Israël keer op keer fijntjes benadrukken.”
Kijk Tjerk, en juist hier gaat je hele verhaal al mank en dat is nu net precies wat me nu even aan je ergert. Je bent me hiermee woorden in de mond aan het leggen. Wat al die Daniel Teebooms, Loors, Ben Koks enz enz beweren, mij laat het koud en ik wens niet met ze op een hoop te worden gegooid.
Mijn mening is mijn mening en wat dergelijke personen erover beweren is wat zij beweren. Waarom zou je mij in hetzelfde hokje indelen? Welke motivering ligt daaraan ten grondslag?
Doe jezelf een plezier en blijf of ontopic of vraag eerst iemand naar zijn mening voordat je honkstapsprongen maakt door de geschiedenis van het Midden-Oosten.
op 07 03 2010 at 11:27 schreef EH:
Die hele ‘eerlijkheidsdoctrine’ vind ik zulke bullshit. ‘Ja maar zij hebben minder goede wapens, dna kunnen die Israeliers zich toch wel een beetje inhouden?’. Nee, OORLOG, kinderen. Als je daar geen zin in hebt, dan geef je je over. Blijkbaar hebben de palestijnen nog niet genoeg gehad. In de lijn der verwachtting ook, historisch gezien had je daar een Dresen of Hiroshima voor nodig.
Aan de andere kant, die schijnheiligheid van Israel is ook misselijkmakend. Kap nou met die pro forma onderzoekjes en geef gewoon toe dat het je geen flikker interesseert, een palestijn meer of minder.
Ik vraag me af of deze doodzieke zachte-heelmeester situatie nou in iemands voordeel is, of gewoon een bijproduct van de democratie of zoiets.
op 07 03 2010 at 17:37 schreef Tjerk:
“Nee, OORLOG, kinderen. Als je daar geen zin in hebt, dan geef je je over.”
Het is je misschien ontgaan, EH, maar er is zoiets als oorlogsrecht, en daarin is bepaald dat je de burgerbevolking niet tot doelwit mag maken van oorlogshandelingen. Lijkt me een juist moreel uitgangspunt, dat je burgers bij oorlogshandelingen ontziet.
Als je dat principe laat varen – ‘hé, het is OORLOG hoor, dus anything goes‘ – dan kun je Hamas moeilijk nog verwijten dat ze zelfmoordenaars pizzeria’s in stuurt.
op 08 03 2010 at 08:04 schreef EH:
Als je dat principe laat varen – ‘hé, het is OORLOG hoor, dus anything goes‘ – dan kun je Hamas moeilijk nog verwijten dat ze zelfmoordenaars pizzeria’s in stuurt.
Doe ik dan ook niet. Althans, beetje een semantische valkuil, deze zin. Als ik een Israelier was, en laat ik even vooropstellen dat ik het niet ben, en het me verder allemaal weinig interesseert, dan zou ik Hamas niks verwijten; ik zou denk ik veel te druk bezig zijn met ze zo hard mogelijk kapot schieten.
op 08 03 2010 at 14:34 schreef Remember Durango:
@Tjerk
Nee, het betekent dat Israël geen haar beter is dan Hamas en Hezbollah
Waarom zou Israel haren beter zijn dan Hamas en Hezbollah?
Ga me niet vertellen dat dit zo is omdat Israel pretendeert beter te zijn. Want daarmee suggereer je dat Palestijnen dat van zichzelf NIET zouden vinden.
Dat is natuurlijk onzin. Iedere partij in ieder conflict gelooft in haar eigen gelijk terwijl ze hun tegensanders uitmaken voor rotte vis. Dat is wat mensen doen, dus ook Israeli’s en Palestijnen.
De verdedigers van Israël roepen altijd dat het verschil uit Hamas en Israël eruit bestaat dat de laatste niet op burgerdoelen mikt
Dat is inderdaad een lastig argument om te maken als je tegenstanders uit louter burgers bestaan. Dus daar heb je een punt. Feit is wel dat het opblazen van bussen en het beschieten van steden geen constructief doel dient.
Er is geen noodzaak voor Palestijnen (of het Palestijnse volk) om zich in Israelische bussen tot ontploffing te brengen, terwijl er wel een noodzaak bestaat aan Israelische kant om die aanslagen te voorkomen.
maar er is zoiets als oorlogsrecht
Israel schendt het oorlogsrecht inderdaad regelmatig, maar de Palestijnse terreur organisties verwerpen het volledig. Mag je je beroepen op regels als je ze zelf verwerpt?
daarin is bepaald dat je de burgerbevolking niet tot doelwit mag maken van oorlogshandelingen
Dat zou dus betekenen dat Hamas onschendbaar is, want strict genomen zijn alle Hamas terroristen burgers. Ze zijn geen soldaten of politie agenten, ze doen niet aan conventionele oorlogsvoering en ze hebben geen uniformen aan terwijl ze hun gevechtshandelingen uitvoeren.
dan kun je Hamas moeilijk nog verwijten dat ze zelfmoordenaars pizzeria’s in stuurt
Doen we ook niet. Sterker nog, de meeste mensen hebben zelfs begrip voor dit soort aanslagen, hoewel ze het wel afkeuren. Israeli’s hebben natuurlijk weer geen begrip, maar het zou krankzinnig zijn als ze het wel hadden. Hetzelfde geldt voor Palestijnen die geen begrip kunnen opbrengen voor Israëlische anti-terreur maatregelen. Big deal.
Het Westen wil niet met Hamas praten, wat niet zo verstandig is. Maar de reden waarom ze niet willen praten zijn niet de zelfmoordaanslagen, maar het feit dat Hamas de Oslo akkoorden verwerpt.
@Yurp
Wellicht betekent het dat als je toch al een overweldigende militaire superioriteit hebt je best een beetje terughoudendheid mag betrachten?
De terrorist die zich in een bus opblaast, beschikt die niet over een overweldigende militaire superioriteit ten aanzien van de mensen die hij op het punt staat te vermoorden?
Waar is daar de terughoudendheid?
Verder: Als de beschikking over een overweldigende militaire superioriteit automatisch betekend dat je er ten aanzien van zwakkere opponenten geen gebruik van mag maken, is er dan nog sprake van een overweldigende militaire superioriteit?
Het Nederlandse leger in Afghanistan gebruikt ten aanzien van de Taliban ook het liefst ‘overwhelming force’. Het aantal Nederlandse doden vs het aantal gedode Taliban-strijders is dan ook buiten iedere proportie.
Taliban-strijders zijn ook burgers.
@EH
Als ik een Israelier was
Juistem. Zonder Israeli’s en Palestijnen te begrijpen is een gesprek over dit onderwerp niets anders dan een verzameling vooroordelen.
Zoals blijkt.
op 09 03 2010 at 12:17 schreef Steady Freddy:
Het is wachten op de eerste geboortes in Gaza waarbij de kinderen ernstige afwijkingen vertonen vanwege het gebruik van witte fosfor. Bij geboortes in Fallujah (Irak) is het al gaande…
http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/8548961.stm
op 09 03 2010 at 14:37 schreef Steady Freddy:
Ook leuk: Israël plant bouwen van nieuwe kerncentrale. Minister van Infrastructuur Uzi Landau gaat dat dinsdag bekendmaken op een energieconferentie in Parijs. Voor de nieuw te bouwen Israëlische kerncentrale zijn wat Landau betreft ook geen inspecties nodig. Frankrijk moet fungeren als toezichthouder. Maar die constructie stuit internationaal waarschijnlijk op bezwaren, omdat het juist Frankrijk was dat Israël in de jaren vijftig heeft geholpen bij de bouw van een kerncentrale in Dimona. Algemeen wordt aangenomen dat daar een kernwapenarsenaal is geproduceerd. Israël is niet aangesloten bij het non-proliferatieverdrag voor kernwapens. In de discussie over Iran wordt het Westen daarom wel het meten met twee maten verweten. Als Iran openheid van zaken moet geven, dan moet Israël dat ook, vinden met name islamitische landen.
op 09 03 2010 at 16:06 schreef Tjerk:
@Steady Freddy; je vertelt er dan weer niet bij dat
(1) Israël al decennialang nucleaire wapens bezit zonder dat dit tot een nucleaire holocaust heeft geleid;
(2) Landau heeft aangegeven samen met de Arabische buurlanden nucleaire centrales te willen bouwen;
(3) Syrië eveneens heeft aangegeven kernenergie te willen gaan opwekken.
op 11 03 2010 at 22:31 schreef Lucas:
Israël is een groot voorstander van de verspreiding van kernwapens. Dankzij Israël beschikt ook India over kernwapens, waarna India en Pakistan natuurlijk niet achter konden blijven.
op 17 11 2012 at 18:49 schreef sander350:
welnu Tjerk,
Je vergeet gemakshalve maar even dat een kernbom op de palestijnse gebieden gooien niet echt een optie is hè… De fallout beperkt zich namelijk niet tot de palestijnse gebieden…. Veel makkelijker is het om gewoon een “precisie” bombardement uit te voeren op gebieden met zogenaamde Hamas stellingen en “per ongeluk” veel onschuldige burgers te raken… De onschuldige burger van nu is tenslotte in de ogen van Israel de toekomstige stenengooier van morgen, om vervolgens opgeleid te worden tot de Hamas strijdkracht van overmorgen…
Israel is er altijd heel sterk in geweest om elke vorm van kritiek vanuit europa van de tafel te vegen met het argument dat wij ons diep moeten schamen als we kommentaar durven te geven op hun.. Wij zijn immers de genen die de andere kant op keken toen de Joden door Hitler vernietigd werden. D holocoust is een erg geliefd stokpaardje om naar terug te grijpen om kritische overheden de mond mee te snoeren. Dat ze zelf een complete bevolking met terreur en geweld langzaam aan proberen om te brengen om meer levens ruimte te creëren mag niet gezegd worden. Ben ik nu ook een antisemiet?
RSS