Waarom duurzame landbouw zonder prijsverhogingen kan
Peter Breedveld
Ik ben niet stokoud, maar oud genoeg om me een Nederland te herinneren van grazige weiden met drie koeien erin, en bomen voor schaduw. Als kind woonde ik in Apeldoorn, aan de rand van het stadscentrum, met recht achter ons huis een weiland waar eens een oude boer een koe zat te melken. Hij richtte een speen op mij en kneep er met een tandeloze grijns een straal melk uit die me ternauwernood miste. Een zus van mijn stiefmoeder was getrouwd met een boer; de hele familie zat altijd in de keuken, waar het wemelde van de vliegen omdat die direct op de stal uitkwam met een stuk of zes koeien. Buiten at een enorme geit een keer mijn trui op, ik had het pas in de gaten toen ze al op een derde was.
We hadden nog geen geld voor buitenlandse vakanties, maar dat was niet erg, want in Nederland was genoeg te beleven. We roeiden over plassen en waadden door sloten, aten bramen en frambozen die overal groeiden, zwierven door schijnbaar oneindige velden vol bloemen en bomen, bouwden hutten in het struikgewas, waar we de hele dag onvindbaar waren voor volwassenen.
Dat Nederland is er niet meer, want elk stukje grond heeft economisch potentiëel dat maximaal moet worden benut, elk rafelrandje is kapitaalvernietiging. Loslopende koeien kosten alleen maar geld, tevreden varkens leveren niets op. Kakelende kippen en een kraaiende haan zouden alleen maar een boos, wat zeg ik, woedend buurtcomité op de been brengen.
Boeren zijn rijk
Gevolg is een stervende natuur door mestoverschotten, onvoorstelbaar dierenleed achter anonieme muren dat snoeihard wordt ontkend door daders en omwonenden en een landschap dat deprimeert in zijn monotone lelijkheid.
Kan niet anders, wordt ons verteld, anders kan de boer niet bestaan en zonder boer geen eten. Kwade tongen beweren dat we nu al te weinig betalen voor ons voedsel, dat we altijd op de pof hebben geleefd en fors dieper in de buidel zullen moeten tasten voor dezelfde smakeloze massameuk op de groenten- en vleesafdelingen van de supermarkt.
Dat is onzin. Boeren houden genoeg over voor een dik belegde boterham, blijkt uit onderzoek van de Universiteit Wageningen. Alleen melkveehouders schieten erbij in vanwege het wereldwijde aanbod, maar ook zij zijn rijk vanwege de grond die ze in bezit hebben, hun aanzienlijke eigen vermogen en de meerdere inkomens per gezin. Veel melkveehouders zijn miljonair.
De EU ondergraaft haar eigen groene doelstellingen
Maar hun produktie is niet duurzaam, zeggen de vleestaks-roepers. Om die duurzaam te maken, moeten de produktiekosten omhoog, zodat de boer er een boterham aan kan blijven verdienen. Ook onzin. De natuurvernietiging en het dierenleed wordt kunstmatig in stand gehouden door de manier waarop de EU het agrarische bedrijf subsidieert. Vooral megabedrijven komen in aanmerking voor EU-subsidies, die ook nog eens voor een groot deel in de zakken verdwijnen van types die niks met het boerenleven te maken hebben. Lees dit stuk van Europarlementariër Mohammed Chahim en het Zuid-Hollandse Statenlid Evelyn Hijink.
Sinds 1962 is de manier van financieren van de agrarische sector niet aan de tijd aangepast, waardoor het opslokken van kleine bedrijven in grote conglomeraten van intensieve landbouw en veeteelt blijft doorgaan, recht tegen de groene doelstellingen van de EU in.
Onbehouwen schreeuwlelijk
In Nederland wordt er al helemaal met de pet naar gegooid, daar is het streven naar biologische landbouw ongemerkt door de artiestenuitgang naar buiten gemanoeuvreerd. De gevolgen worden steeds duidelijker: behalve een stervende natuur levert het ons asbestverbrandende terreurboeren op en een manipulatieve zetbaas van de agrobusiness in het parlement. De onbehouwen schreeuwlelijk Caroline van der Plas inderdaad, en haar stuitend domme, agressieve aanhang, zoals ik de afgelopen dagen mocht ondervinden.
Boeren profiteren daar niet van, en consumenten evenmin. Alleen vleesverwerkende bedrijven, veevoerfabrikanten, de banken en allerlei roofkapitalisten die je zo ver mogelijk van je boerenbedrijf zou moeten willen houden, hebben baat bij het voortbestaan van intensieve veeteelt en landbouw. De subsidiestroom moet worden verlegd naar biologische boeren en naar boeren die willen verduurzamen. Banken moeten daar een actieve rol in spelen, en als ze dat niet willen, moeten ze maar worden gedwongen. Herinner ze er maar aan wie in 2008 de rekening voor hun destructieve geldwolfgedrag heeft betaald, ik schreef dat al eerder.
Prijsverhogingen
Duurzaam geteelde groenten en fruit, diervriendelijk vlees dat daadwerkelijk voedt en ook nog smaak heeft, geproduceerd in een natuurlijke omgeving waar het prettig toeven is voor mens en dier, hoe kun je daartegen zijn? En het hoeft allemaal niet tot hogere prijzen in de supermarkten te leiden. In plaats van gesubsidieerd megastallenvlees kopen we gesubsidieerd natuurvlees zonder schuldgevoel. In Frankrijk worden, tot tevredenheid van alle partijen, goede prijsafspraken gemaakt tussen boeren en hun afnemers, van supermarkten tot fabrikanten en distributeurs, zodat niemand elkaar nog scheef hoeft aan te kijken, Dat is geregeld in de zogenaamde EGAlim-wet.
Als boeren willen demonstreren, moeten ze zich op de Rabobank richten en op de VION Food Group. Eis goede voorwaarden om duurzaam bij te dragen aan een Nederland dat gezond, prettig en weer mooi is. Hoe klinkt dat? Let’s do this.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 06.09.2022 @ 07:34
RSS