Vrijheid

Luisa Batista Samora

Illustratie: Utagawa-school

Al bijna een week doe ik zo goed als niets. Voor het eerst in mijn achtentwintigjarige leven ben ik met een vriendin met vakantie. We zijn op Kreta. Het hoogseizoen is nog niet begonnen. We delen het strand, de straten van het stadje, de bars en restaurants met slechts een handvol mensen.

Overdag liggen we op het strand. De eerste dagen zijn we, heel verstandig, op het heetst van de dag uit de zon gebleven. Nu onze vakantie bijna ten einde is, maken we echter zo veel mogelijk zonuren. Omdat we geen zin hebben om boodschappen te doen en te koken, eten we elke avond in een restaurant. Ik heb de vier boeken die ik van huis had meegenomen uit, en de tijdschriften van mijn vriendin heb ik van voor tot achter gelezen.

Brandend en verzengend

Tussen mijn wimpers door zie ik felgekleurde strepen zonlicht glinsteren. De zon is hier zo veel heter aan dan thuis. Ik voel me rusteloos. Mijn lichaam gloeit en ik voel prikkelingen onder mijn huid. Als ik me uitrek, mijn spieren span en weer ontspan, ben ik me van elke centimeter, van elke porie en elk zenuwuiteinde bewust. Het lijkt alsof alle haartjes op mijn lichaam rechtop staan, maar ik heb geen kippenvel. Mijn tepels zijn hard. Ze schuren tegen de stof van mijn bikinitopje. De stralen van de zon komen in mijn kruis bijeen; brandend en verzengend en onrust stokend.

Het zand verschroeit mijn voetzolen als ik naar de zee loop om af te koelen. Heel eventjes brengt het water verlichting, maar dan lijkt mijn lichaam te beseffen hoe erotisch de koele rimpelende golven haar strelen en omhelzen. Ik kreun gefrustreerd.

Even later laat ik me met een plof naast mijn vriendin op mijn handdoek vallen. “Ik kan er niet meer tegen. Ik heb zo’n zin om te neuken!”

Ze moet lachen. Dergelijke woorden is ze uit mijn mond niet gewend. “Arme jij! Ben je er zo erg aan toe? Laten we vanavond op jacht gaan.”

Dat voorstel bevalt me wel.

Ongegeneerd kronkelend

Na het avondeten in een restaurant waar we als prinsessen worden onthaald – elke klant is immers kostbaar – wandelen we over de rustige boulevard. We besluiten een discotheek binnen te gaan. Het is nog wat vroeg, maar we willen het jachtterrein op ons gemak verkennen.

De eigenaar, het meisje achter de bar en de DJ begroeten ons vriendelijk. Het meisje schenkt een welkomstdrankje voor ons in. We zijn de enige bezoekers. Het volume van de muziek wordt omhoog gedraaid. De cocktail smaakt zoet en sterk. Als mijn glas leeg is, bestel ik voor ons beiden nog eenzelfde cocktail. Het maakt me niet uit wat het kost.

Er druppelen mensen binnen. De alcohol gonst in m’n bloed en de muziek dreunt door m’n lijf. Met het glas in de ene en een sigaret in de andere hand dein ik op het ritme heen en weer.

Mijn glas is leeg. Ik dans. De hitte van de zon is terug. Mijn lijf zoemt, mijn borsten zijn vol, mijn tepels steken brutaal naar voren en mijn kut jeukt. Er komen meer dansers bij. Ik pronk met mijn lichaam. Af en toe subtiel wiegend, dan weer ongegeneerd kronkelend en schuddend richt ik de aandacht op mijn rondingen. Mannen en vrouwen flirten met mannen en vrouwen. Af en toe raak ik iemand terloops aan, word ik toegelachen. Het is een spel, een swingend en vrolijk spel. Vanavond ben ik vrij en sterk en vol zelfvertrouwen.

Heet en hitsig

De man die mijn aandacht weet te trekken, danst niet. Hij staat tegen de bar geleund, en kijkt naar de bewegende lichamen op de dansvloer. Zijn haar en kleding zijn zwart. Ik vang zijn blik op. Zijn ogen glinsteren uitdagend. Dat is hem, besluit ik. Dat is de man die ik vanavond zal vangen en verslinden. De man die mij gaat nemen. Ik ben nat van het zweet. Ik ben nat en heet en hitsig. Ik zie dat hij het weet.

Hij biedt me een sigaret en iets te drinken aan, maar ik heb geen geduld. Ik pak zijn hand. “Ga je mee?” vraag ik in het Engels.

En zo gemakkelijk blijkt het te zijn.

Willig slachtoffer

Hand in hand lopen we weg van de verlichte boulevard met z’n bars en ijssalon en restaurants. Ik wil duisternis. Op de hoek van een smal zijstraatje blijf ik staan. Ik draai me naar hem toe. We zoenen. Zijn tong is warm en zacht. Ik trek een van zijn handen naar mijn billen. “Hier! Hou me hier vast. Knijp me.”

Een kreun van begeerte komt diep vanuit mijn keel. Zijn handen zijn groot en sterk, en doen precies wat ik wil. Hij kneedt mijn vlees, legt zijn vingers laag onder mijn achterste, raakt mijn spleet die verlangend samenknijpt, net niet aan.

Ik duw tegen zijn borstkas, dwing hem de steeg verder in te lopen, druk hem tegen de muur. Zijn lijf voelt heerlijk hard aan. Zonder te aarzelen, zonder me zorgen te maken of iemand ons ziet, trek ik mijn topje naar beneden en wrijf met m’n borsten tegen zijn T-shirt. Het is niet genoeg. “Doe uit!” beveel ik hem.

Hij is een willig slachtoffer. Verrukt streel ik met mijn tepels over zijn borstkas. Ik hijg en kreun. Ik kom nu al bijna klaar.

Smachtende spleet

Juist als ik me, ironisch genoeg, begin te ergeren aan zijn gemakzuchtige, gehoorzame gedrag, trekt hij een van mijn handen naar zijn kruis. Ik streel over de veelbelovende zwelling. Gretig wriemel ik aan de knopen van zijn gulp, en daar springt zijn geslachtsdeel als een duvel tevoorschijn.

Vanaf dat moment gaat alles vanzelf en hoef ik zijn acties niet meer te regisseren. Terwijl we elkaar heftig likkend zoenen, laat hij zijn handen onder mijn achterste glijden. Hij tilt me op en duwt mij op mijn beurt tegen de andere muur van de steeg. M’n rok zit om m’n middel gewonden, mijn slipje snijdt in mijn lies. Scheurt. Ik leid zijn pik naar mijn smachtende spleet. Het schrijnt een beetje als hij bij me binnendringt. Maar het is heerlijk. Goddelijk. Hij is goddelijk. Ik jammer van genot.

Hij likt mijn hals, sabbelt aan mijn tepels. Wellustig dans ik op zijn lid heen en weer. Dan bijt hij plotseling in mijn nek. Ik knijp mijn kutspieren samen. Dit kan niet waar zijn; een vaginaal orgasme? Gillend kom ik klaar. Ik zie sterren. Mijn hoofd suist. Mijn lichaam schokt en trilt. Ik ga flauwvallen, denk ik, terwijl hij me met lange trefzekere stoten neukt tot ook hij klaarkomt.

Het duurt even voordat ik op mijn benen kan staan. Ik trek mijn topje terug over mijn borsten, duw mijn rok naar beneden. Lacherig schop ik mijn slipje uit, dat nog aan een voet bengelt.

Minnaar zonder naam

Samen wandelen we terug naar de discotheek. Ik wuif naar mijn vriendin om haar te laten weten dat ik terug ben, en dat alles in orde is. Daarna neem ik voor altijd afscheid van mijn minnaar zonder naam.

“Je weet wel wat je wilt, hè?” zegt hij op een gepikeerde en tegelijkertijd bewonderende toon.

Als ik later soezerig in bed lig, denk ik aan die laatste zin. “Je weet wel wat je wilt, hè?”

Ja, denk ik. Ik ben vrij en onafhankelijk en ik weet wat ik wil.

Luisa Batista Samora is tolk/vertaalster, zumba-instructrice, juwelenontwerpster en stoer wijf. Ze is naar Portugal geëmigreerd maar u kunt haar gewoon blijven volgen (behalve hier op Frontaal Naakt) op Twitter.

Ook meedingen naar een Frontaal Naakte goodie-bag? Met daarin onder andere exclusieve cosmetica van het stijlvolle Japanse merk Yojiya en een gesigneerd exemplaar van Hassnae Bouazza’s Arabieren Kijken. Doe dan mee aan de Zinderende Frontaal Naakte Zomerverhalenwedstrijd. Schrijf een erotisch verhaal en laat de zomerhitte broeien. Lees de spelregels hier.

Tweet

Luisa Samora, Zinderende Zomerverhalen, 23.08.2013 @ 07:51

[Home]
 

Δ