Versterven

12 Reacties

op 30 01 2010 at 15:27 schreef redrozes:

Als het echt zo moet zijn weet ik de weg wel om netjes een eind aan m’n leven te maken hoor maar schandalig dat het in nederland zo moet gaan !
Het is toch verschrikkelijk om te weten dat er baby’s “gewoon” maar geen voeding meer krijgen !?
Thnx voor dit artikel

op 30 01 2010 at 20:41 schreef smeets:

Altijd moeilijk dit onderwerp. Omdat elk geval een zaak op zich is, heeft wetgeving geen enkele probleemoplossende werking. Het zou beter zijn om euthanisering of versterving op een zo laag mogelijk level te bepalen. Artsen, familie, vrienden. Juist het niet-stellen van criteria maakt het humaan. Wetgeving impliceert dat als de grenzen niet gesteld worden iedereen er op los euthaniseert. Alsof vrienden en familie dat zouden willen.

op 30 01 2010 at 21:26 schreef Yezkilim:

@Smeets, welke oplossing stel jij dan voor? Ook om artsen, familie en vrienden te kunnen laten kiezen heb je toch wetgeving nodig?

op 30 01 2010 at 22:09 schreef smeets:

Yezkilim,

Natuurlijk niet. Wetgeving maakt alles alleen maar gecompliceerder. Laat dit soort dingen waar ze thuis horen. In de besloten sfeer van de familie en vrienden. Daar heeft de overheid buiten te blijven.
De overheid heeft pas een rol bij moord. Als er signalen zijn dat het handelen tegen de wil van de patient heeft plaats gevonden.
Persoonlijk ken ik enkele gevallen waarbij het noodlot op verzoek van de patient en met toestemming van de familie iets naar voren is gehaald. Het was allemaal heel waardig. Daar wil je op dat moment echt geen wetboek bij.

Iedereen knijpt een oogje dicht. En dit gaat in 99,9 procent altijd buiten het zicht van controlerende instanties.

op 31 01 2010 at 01:04 schreef Yezkilim:

Frans, als er niets in de wet zou staan over euthanasie zou het officieel niet bestaan en zou alle euthanasie dus onder moord vallen. Je moet dan dus goed uitkijken dat het jou niet tegen je wil overkomt, respectievelijk dat je niet wordt gesnapt, doordat bijvoorbeeld een collega-arts of een boos familielid je aangeeft. Weg met het overleg tussen collega-artsen dus. En ook controlerende instanties bestaan dan natuurlijk niet.

op 31 01 2010 at 13:58 schreef smeets:

yezkilim,

Volgens mij is moord toch iets anders. Bij moord is het slachtoffer niet gewillig om vermoord te worden.
Euthanasiewetgeving verandert voor de praktijk helemaal niets. Dan dienen de regels niet het doel waar ze voor zijn gemaakt, maar dienen wij de regels. Het is gewoon volstrekt zinloos.

op 01 02 2010 at 10:25 schreef Alf Berendse:

Yezkilim, ik val Smeets in deze bij. Euthanasie moet je zien als wettelijk toegestane ‘hulp bij zelfdoding’ en is dus per definitie geen moord.
Euthanasie bestaat deels bij gratie van de wet op geneesmiddelen. Omdat artsen het sleuteltje van de medicijnkast in handen hebben (een wettelijk monopolie op verspreiding van veel medicijnen, gedeeld met apothekers), moeten mensen wel een beroep op artsen doen als zij met behulp van farmaca willen sterven. Slechts een enkeling weet buiten de arts om aan de juiste middelen te komen.

Moord is het met opzet doden van een mens tegen diens wil. Hulp bij zelfdoding vindt echter plaats op verzoek van degene die sterft, overeenkomstig diens wil.
Een andere reden waarom de euthanasiewetgeving er moest komen is dat een eerdere wet hulp bij zelfdoding verbiedt. Middels de euthanasiewet is er een uitzondering voor artsen gemaakt.

De euthanasiewetgeving draait aldus geheel en al om de status en voorrechten van artsen, de meest beschermde beroepsgroep ter wereld.

op 01 02 2010 at 10:42 schreef Yezkilim:

Alf, ik zeg alleen dat als er niets in de wet staat over euthanasie dat het dan dus niet bestaat en dat het dan dus onder moord valt, dat is niet hetzelfde als dat ik het moord vind, integendeel! Je zegt zelf: Euthanasie moet je zien als wettelijk toegestane ‘hulp …, kortom je hebt het zelf ook over een wet!

op 01 02 2010 at 15:39 schreef Alf Berendse:

Nee, als er geen wetgeving rondom euthanasie zou zijn, valt de dodelijke handeling niet per sé onder de wetgeving aangaande ‘moord’: er is namelijk aparte wetgeving aangaande ‘hulp bij zelfdoding’.

Maar je hebt niet helemaal ongelijk, de officier van justitie kan kiezen.

op 01 02 2010 at 15:57 schreef Alf Berendse:

Overigens, artsen komen bij baby’s niet alleen in de problemen omdat het ernstig lijden niet aantoonbaar zou zijn. Een belangrijk criterium voor wettelijk toegestane euthanasie is de wilsbekwaamheid en het uitdrukkelijk verzoek van de patiënt. Een baby voldoet hier niet aan.

Actieve levensbeëindiging van pasgeborenen wordt desondanks, net als een zeer late abortus, niet vervolgd indien er sprake is van een ‘noodtoestand’. Dit staat niet in een wet maar in een regeling van justitie.
Het niet strafrechtelijk vervolgen van een misdaad kan op basis van het opportuniteitsbeginsel: in Nederland is vervolging door justitie niet wettelijk verplicht maar een keuze van de officier van justitie, en hij kan andere belangen zwaarder laten wegen (opportuniteit). Het doden van een zwaar en ongeneeslijke zieke baby wordt dus ‘gedoogd’, mits er sprake is van een ‘noodtoestand’. Wordt een arts toch vervolgd, dan kan hij de noodtoestand als verweer aanvoeren.

op 01 02 2010 at 17:47 schreef Yezkilim:

Ja dat was zo, maar blijkbaar (zie de artikeltjes in mijn doorkliks) is dat veranderd, van die babies dus.
En je spreekt jezelf tegen. Je wilt geen wet over euthanasie, maar je zegt: er is namelijk aparte wetgeving aangaande ‘hulp bij zelfdoding’ en die wet wil je houden, terwijl hulp bij zelfdoding, zoals het in die wet omschreven is, gewoon een andere term voor euthanasie is!

op 01 02 2010 at 18:41 schreef Alf Berendse:

Inderdaad, blijkt mij, de deskundigencommissie die het openbaar ministerie adviseert over wel of niet vervolgen van een arts die een baby heeft gedood, heeft ‘noodtoestand’ nader omschreven als ‘uitzichtloos en ondraaglijk lijden’, overeenkomstig de euthanasiewet.

De wet aangaande ‘hulp bij zelfdoding’ wil ik niet behouden en dat heb ik ook nergens geschreven.
– Als een poging tot zelfdoding niet (meer) strafbaar is, waarom is hulp daarbij het nog wel?
– In de wet wordt een uitzondering gemaakt voor artsen, mits deze zich houden aan de criteria van de euthanasiewet. Waarom mogen artsen wel, wat iedere andere burger niet mag?
Om die redenen ben ik tegen het strafbaar stellen van hulp bij zelfdoding.

Als moord en doodslag goed stonden omschreven in het WvS dan zouden aparte artikelen over hulp bij zelfdoding en euthanasie ook niet nodig zijn. Bij moord en doodslag gaat het om het doden van een ander tegen diens wil, maar dat laatste staat er in de wet niet bij. Het is door dit euvel bij de juridische omschrijving van moord en doodslag, dat doden op verzoek kan worden vervolgd als moord.

Ik vind dat geen enkele vorm van vrijwillig handelen tussen mensen moet worden verboden, dus ook niet doden op verzoek.