Vermoorde onschuld

55 Reacties

op 23 03 2011 at 22:47 schreef Misantroop:

Herkenbaar. Dat wil zeggen, ik ben besneden en daarna naar de volwassen afdeling gebracht omdat er geen plek meer was op de kinderafdeling. Aan de ene kant snurkte een vent en aan de andere kant kotste een Turk die Osman heette. En ik piste bloed.

Maar bij mij was het besnijden vooral medisch en ik kreeg een LEGO-doos en een CD met afschuwelijke (nu nostalgische) hits van dat moment (1997) in plaats van een dood veedier. Zo gaan die dingen.

op 24 03 2011 at 09:00 schreef sjap:

De combinatie van beschreven psychische ,en aanstaande fysieke, kindermishandeling doet me walgen. Ik hoop dat u deze enorme teleurstelling en walging ten opzichte van uw ouders te boven bent gekomen.

op 24 03 2011 at 09:03 schreef thomas erdtsieck:

Mooi beschreven. Flappie, maar dan levensecht. Als je nu naar je piemel kijkt, denk je dan wel eens: ‘deze dickhead heeft een lam het leven gekost’?

op 24 03 2011 at 10:16 schreef Judith:

Ach, wat een mooi droevig verhaal!

op 24 03 2011 at 10:51 schreef Jabir:

Prachtig verhaal. Ik ben fan.

op 24 03 2011 at 11:54 schreef sabaroth:

Dus ik had mazzel dat die cavia die ik voor mijn achste verjaardag had gekregen nooit in de soep is geeindigd besef ik nu.

op 24 03 2011 at 12:04 schreef yurp:

@Misantroop

ik had het geluk dat ik op de kinderafdeling lag met mijn buurjongen naast me die tegelijkertijd dezelfde procedure moest ondergaan. Ook ik ontving LEGO als troost maar verder was er weinig feestelijks aan. Een verband om je piemel en pijn bij het plassen.

op 24 03 2011 at 13:34 schreef irrie:

Wat ontzettend mooi geschreven.

op 24 03 2011 at 14:04 schreef Odessa:

Another initiation into this thing called life.

op 24 03 2011 at 18:18 schreef rakker:

Wat een stuitende cultuur waarin dit soort dingen voorkomen.

op 24 03 2011 at 20:18 schreef Berend Quest:

Zijn glimlach was ontkleed.
Heel mooi.

op 24 03 2011 at 21:28 schreef rena:

Als moeder heb ik er wel eens moeite mee om mijn kinderen de nare dingen van het leven uit te moeten leggen. Heel stiekem zou je soms willen dat ze vrolijke kleuters konden blijven, voor altijd. Hoewel, elke leeftijd tot nu toe z’n charme blijkt te hebben.
Maar zo’n droevige ontluistering als hier beschreven is hen gelukkig bespaart gebleven.

op 24 03 2011 at 22:00 schreef irrie:

Wat een stuitende cultuur waarin dit soort dingen voorkomen.
Hoezo, stuitend? In onze cultuur leer je als kindje als eerste lieve verhaaltjes over dieren en dierengeluidjes. Daarna is het over met het lieve en vreet je afgstompt je kiloknaller naarbinnen.

op 24 03 2011 at 22:07 schreef Birgit Hogefeld:

Het doet me denken aan de OZB die men voor een huis betaalt. Je steekt er alles in dat je hebt, en het groeit en groeit in waarde en vetheid. Daarna krijgt men dan als dank van de gemeente een hogere OZB-aanslag omdat het huis dankzij je investeringen en harde werken meer waard is geworden.
Hetzelfde gold hier voor het lam. De jongen voederde het met zijn eigen eten en liefde, en het lam groeide en werd vetter. Uiteindelijk werd het resultaat van de investering geïnd door de slager en de religie. Als dank voor…

op 24 03 2011 at 23:39 schreef sjap:

Er zijn inmiddels 750.000 mensen vegetarisch. Ik wil hierbij aantekenen dat deze groep inmiddels een aanzienlijke minderheid van onze cultuur vormt. Zij mogen dit volgens mij met recht inderdaad stuitend vinden. De rest heeft minder recht van spreken.
Daarnaast is het op jonge leeftijd confronteren van je kind met een live slachting van een dier onnodig traumatisch.

op 25 03 2011 at 07:12 schreef rakker:

Ik ben blij dat ik deel uitmaak van een cultuur waarin het normaal is je kinderen voor te lezen uit boekjes met plaatjes en verhaaltjes van schattige diertjes.
Je kind eerst een lammetje als speelkameraadje geven tot hij het als een vriendje ziet en er daarna getuige van laat zijn hoe het vermoord wordt vind ik barbaars en misdadig.
De cultuur waar in dit normaal is is op zijn minst stuitend te noemen.

Prachtig beschreven, jawel hoor.

op 25 03 2011 at 08:33 schreef Eva:

op 24 03 2011 at 18:18 schreef rakker:
Wat een stuitende cultuur waarin dit soort dingen voorkomen.

Kom eens naar Fiersland, stadsjoch. Ouwe koeien en paarden gaan hier ook gewoon naar de lijmkokerij, hoeveel veertienjarige meisjes of kleine kleutertjes ook gehecht zijn aan Morning Star of Beronica 2309.

op 25 03 2011 at 09:00 schreef Odessa:

Every culture possesses its own savagery.

Only the western man has this quaint notion that because of civilization, he is less savage than other savages.

op 25 03 2011 at 09:02 schreef Peter:

Ik zou het, als telg van een cultuur die de Holocaust heeft voortgebracht, van een cultuur waar de dagelijkse massaslachting van dieren is geïndustrialiseerd en geanonimiseerd, niet in mijn hoofd halen morele oordeeltjes te vellen over andermans ‘barbaarse’ cultuur.

op 25 03 2011 at 09:31 schreef Odessa:

@Peter
Bingo.

op 25 03 2011 at 09:35 schreef irrie:

Ik zou, als telg van een cultuur die de Holocaust heeft voortgebracht, van een cultuur waar de dagelijkse massaslachting van dieren is geïndustrialiseerd en geanonimiseerd, niet in mijn hoofd halen morele oordeeltjes te vellen over andermans ‘barbaarse’ cultuur.

Pter, je haalt me de woorden uit de mond. Zat net te broeden op een antwoord op Rakker, las toch nog even verder en vond het antwoord.

op 25 03 2011 at 09:37 schreef Jabir:

Ik vind een botox behandeling, liposuctie, of borstvergroting oneindig veel gestoorder dan een besnijdenis of een geslacht lammetje

op 25 03 2011 at 10:10 schreef sjap:

Dit aangrijpen om vanuit een rechtse onderbuik de ‘moslimcultuur’ te bashen is oneigenlijk.
Maar ik vind het gerechtvaardigd om hier een moreel oordeel(tje) over te vellen. Misschien is dit een voorval van 30/40 jaar geleden maar als dat niet zo is dan is het ontegenzeggelijk een situatie waar we onze kinderen voor zullen behoeden in de hedendaagse NL cultuur, ook op de boerderij.
Barbaars is goedkope taal met een nare, rechtse connotatie maar pedagogisch verantwoord is confronteren van een klein kind met een bloedspuitend lammetje zeker niet. En daar mag best iets van gezegd worden.

op 25 03 2011 at 10:31 schreef Marco Meijer:

Ik had een ongeveer vergelijkbare ervaring als kind, het ging over een konijn en niet over een lammetje. Maar het werd vlak voor mijn 6-jarige neus geslacht door een lompe dierenbeul met een bot zakmes. Het dier spartelde en gilde in paniek tot het eindelijk dood was. Dat moment staat voor altijd in mijn geheugen gebrand.
Zoiets moet je dieren niet aandoen. En kinderen ook niet.

op 25 03 2011 at 10:32 schreef Bigpete:

“Ik vind een botox behandeling, liposuctie, of borstvergroting oneindig veel gestoorder dan een besnijdenis of een geslacht lammetje”

Bij kinderen wel.. Zolang volwassenen hun lichaam willen mutileren moeten ze dat wat mij betreft zelf weten. Besnijden is m.i. gewoon verminken en zou verboden moeten worden bij kinderen.
Als “gelovigen” vinden dat die voorhuid er persé af moet dan doen ze dat maar als ze 18 zijn.

@sjap
in de tekst wordt gesproken over een gameboy, die bestonden 30/40 jaar gelden nog niet. Dit verhaal is en stuk recenter.

op 25 03 2011 at 10:42 schreef Raoul:

Dat was nou ook het eerste waar ik aan dacht na het lezen van dit verhaal. De OZB!

op 25 03 2011 at 11:05 schreef rena:

Een vriendin groeide op buiten de stad. Opa hield kippen, en af en toe op zondag ging er een in de pan.
Opa hing de kip op aan de poten en sprak het diertje toe met lieve woordjes tot het dier weer helemaal rustig was. Met een klein knipje onder de tong kwam het kippetje aan haar eind. Vriendin stond er onder met een schoteltje om het bloed op te vangen. Daar bakte oma iets lekkers van voor opa.
Vriendin heeft absoluut geen trauma opgelopen. Het is een van haar dierbare jeugdherinneringen.
Vond het van Jamie Olivier ook wel stijlvol dat hij na jaren vlees eten ook eens een dier wilde slachten. ( was dat in Italië?)
Hij vond het hypocriet om het niet te durven.

op 25 03 2011 at 11:35 schreef rakker:

Eva:

Kom eens naar Fiersland, stadsjoch. Ouwe koeien en paarden gaan hier ook gewoon naar de lijmkokerij, hoeveel veertienjarige meisjes of kleine kleutertjes ook gehecht zijn aan Morning Star of Beronica 2309.

Zeg Eva, worden die lieve paardenmeisjes en kleutertjes in Friesland ook uitgenodigd om er naar te kijken als hun lievelingen worden afgemaakt?

op 25 03 2011 at 12:05 schreef Eva:

Als kind ga je gewoon mee naar de paardenslager, ja. Denk je soms dat Friezen hun kleine kinderen thuis alleen laten?

op 25 03 2011 at 12:25 schreef rakker:

Altijd al gedacht, er is iets mis met die Friezen!

Toevallig ken ik er een heleboel die wel deugen.

op 25 03 2011 at 12:40 schreef Jabir:

Is het perse erg als kleine kinderen het bloed ergens uit zien spuiten? Mijn zoontje was drie toen een buurman in ons portiek een woedeaanval had en zijn vuist door een ruit sloeg. Ik kwam net naar buiten met mijn zoontje, terwijl het bloed echt als een fonteintje buurman’s arm uitkwam, dus dat moest ik wel even afklemmen en de ambulance bellen. Ik dacht dat mijn zoontje er wel een trauma van zou oplopen, maar hij vond het eigenlijk alleen maar interessant.

Volgens mij vinden wat oudere kinderen dat alleen maar erg, als ze zo geconditioneerd werden. Of als je een hevige emotionele band hebt met het bloedende wezen, zoals Özcan in zijn stukje.

op 25 03 2011 at 12:59 schreef sabaroth:

Mijn cavia moest op een gegeven moment ook worden afgemaakt, dat gebeurde door hem discreet in een met houtwol gevulde doos achter op de fiets van me pa naar de dierenarts te worden gebracht voor een spuitje.
Even janken maar daarna had ik er vrede mee.
Had hij hem voor mijn ogen tegen de muur gekwakt zou ik die man van mijn leven niet meer met respect hebben kunnen aankijken.
Volgens mij gaat het dus om de manier hoe, niet om het feit dat er een beest moest worden afgemaakt.
Heeft de holocaust, de waarde van mijn huis en wonder boven wonder zelfs de PVV niets mee te maken.

op 25 03 2011 at 13:09 schreef Misantroop:

Besneden mannen hebben 60% minder kans op AIDS. En nou jullie weer, Westerse Blankmensen. Met jullie vieze voorhuiden. Bah.

op 25 03 2011 at 13:28 schreef babs:

Ik ben er niet helemaal uit. Ik ben zo’n barbaar, laat mijn vierjarige meehelpen met het villen van konijnen. Lijkt me gezond te weten waar vlees vandaan komt, ook voor een vierjarige. Maar wellicht hebben de critici gelijk en is het traumatisch voor hem. Dan hoop ik dat hij zijn trauma’s net zo mooi in kunst omzet als de schrijver van het bovenstaande. Vegetarier worden mag hij natuurlijk ook.

Over besnijdenis heeft Van Gogh een mooie column geschreven.
http://www.theovangogh.nl/metro_47.html

op 25 03 2011 at 14:00 schreef Mart:

@Jabir,

Is inderdaad een kwestie van conditionering. Hele volksstammen (inclusief mijn moeder en ik) zijn opgegroeid met thuisgeslacht (pluim-)vee. Toch heb ik nou niet het idee dat die hele generatie zo getraumatiseerd is.

Ik heb tenminste altijd gesmikkeld van de kippen die mijn opa onder mijn ogen op een hakblok onthoofdde. Lekkerste kip die ik ooit gegeten heb.

Mart

op 25 03 2011 at 14:29 schreef sjap:

@ Mart
Zo lust ik er nog wel één. Conditionering in gevoelloosheid t.o.v. dierenleed voorkomt uiteraard trauma bij het zien van mishandeling van dieren.

Bij Ozcan is het conditioneren van onverschilligheid ten opzichte van specieisme vergeten. Juist de illusie van een wel degelijk empatische houding ten opzichte van andere dieren is gewekt door haar ouders. Waardoor het verraad van haar ouders extra hard binnen komt.

op 25 03 2011 at 14:38 schreef thomas erdtsieck:

@rena

Dus toen NL bevrijd werd van de Duitsers, had mijn vader er misschien ook eentje dood moeten schieten. Onder het motto van: ‘ik wil niet zo hypocriet zijn om het niet te durven.’ (want hij genoot wél van de bevochten vrijheid, net zoals wij van vlees).

op 25 03 2011 at 15:06 schreef babs:

Thomas wint de dagprijs voor misplaatste vergelijkingen!

In één zin een godwin combineren met het gelijkstellen van mensen aan dieren. Knap en ik heb het niet meer gezien sinds de demonstratie tegen het verplicht casteren van vechthonden waarbij een spandoek die maatregel vergeleek met de holocaust.

op 25 03 2011 at 15:12 schreef Jabir:

@sjap

Kleine kinderen weten vaak nog niet eens helemaal wat het betekent als iemand bloedt. Die empathie komt pas later, zo rond de zevende verjaardag denk ik. Maar ik baseer me op mijn ervaringen als vader, ben geen ontwikkelingspsycholooog oid. Het is vloeibaar, rood, spuit grappig uit die arm, pas later ga je begrijpen dat als iemand helemaal leeggebloed is, dat ie niet meer leeft. Ook wordt er nog niet helemaal begrepen dat het zeer doet. Overigens is mijn (nu 11 jarige) zoon een emotioneel gezond en empathisch goed ontwikkeld kind. Gelukkig maar.

Zelf kan ik me herinneren hoe ik als klein kind op begrafenissen van dierbaren helemaal niet moest huilen en eigenlijk met een bepaalde fascinatie naar de opbaarruimte ging. pas later word je vanuit de tradities waarin je opgevoed werd omgeven met taboes over de dood. Dan wordt het veel ergerder.

op 25 03 2011 at 15:39 schreef Mart:

@sjap:

Goh, wat weet jij veel van mij zeg. Mag ik ook zo’n kristallen bol?

Wie zegt er dat ik gevoelloos sta tegenover dierenleed? Ik ben alleen bereid om te accepteren dat vlees eten betekent dat je een beetje leed voor lief zult moeten aannemen, omdat je nou eenmaal toch dieren zult moeten doden hiervoor.

Maar om nou meteen te zeggen dat ik dan maar gevoelloos ben? Waar trek je in hemelsnaam die conclusie uit?

Mart

op 25 03 2011 at 15:56 schreef irrie:

Met jullie vieze voorhuiden. Bah.
Net zoals dat alle vagina’s kaalgeschoren moeten zijn, anders is het bah.
God gaf me een voorhuid, Allah gaf me schaamhaar.

op 25 03 2011 at 16:21 schreef thomas erdtsieck:

Daar sta je van je kijken hè Babs, dat ik mensen dieren gelijkstel.

op 25 03 2011 at 16:24 schreef thomas erdtsieck:

@Babs, maar wellicht zit je al te lang in het dieronvriendelijke Spanje om dit te snappen.

op 25 03 2011 at 16:56 schreef sjap:

@Jabir
Empathie is er vanaf geboorte.
Verder gaat de vergelijking helemaal mank. Er is niets traumatisch aan een opbaring. Het aanschouwen van zeer ernstig lijden van een dier dat veroorzaakt wordt door ‘vrienden’ is dat wel.

@Mart
Gevoelloosheid t.o.v. dierenleed zei ik. Het feit dat je “leed voor lief neemt” om vlees te eten terwijl er allerlei eten in overvloed is kan ik niet anders dan gevoelloosheid t.o.v. dieren betitelen.

op 25 03 2011 at 17:11 schreef Jabir:

sjap, je hebt echt ongelijk. Keek het nog even na op de wiki, maar gelukkig is mijn kind geen psychopaat in de dop omdat die concepten als pijn of dood op zo’n jonge leeftijd nog niet helemaal kon volgen (los van verwondering). Op de Wiki staat althans:

According to researchers at the University of Chicago who used functional magnetic resonance imaging (fMRI), children between the ages of 7 and 12 appear to be naturally inclined to feel empathy for others in pain. Their findings[22] are consistent with previous fMRI studies of pain empathy with adults. The research also found additional aspects of the brain were activated when youngsters saw another person intentionally hurt by another individual, including regions involved in moral reasoning.

op 25 03 2011 at 17:15 schreef babs:

Daar sta je van je kijken hè Babs, dat ik mensen dieren gelijkstel.

Ik sta er vooral van te kijken dat het kennelijk niet per ongeluk was.

op 25 03 2011 at 17:53 schreef Mart:

@sjap

Hier is een les voor je: sterven is leed. Vlees eten betekent dat er dieren voor je sterven. Zolang ik weet dat ze bij leven goed en respectvol behandeld zijn kan ik daar mee leven.

De enigen die daar problemen mee hebben zijn militante vegetariërs, maar die neem ik net zo serieus als militante moslims of militant rechts. Niet dus.

Mart

op 25 03 2011 at 18:43 schreef seije:

Misschien moet je dan es nakijken wat vegetarier betekent…Een vegetarier is militant als ie geen vlees eet? Ehm, ok… Ik zeg ook altijd, ik eet vlees ookal ben ik vegetarier, ik ben potdikkie geen militant!!

op 25 03 2011 at 19:21 schreef Mart:

@seije:

Nee, een militante vegetariër is zo iemand die altijd iedereen aan hun hoofd moet zeiken over hoe slecht vlees eten wel niet is, totdat je zin krijgt om hem in het gezicht te ranselen dat het knalt.

Ik weet donders goed wat vegetarisme is. En ik weet ook dat er vegetariërs bestaan die net zo irritant zijn als anti-rokers en geheelonthouders. Dat soort mensen zijn gewoon puriteinen die het niet kunnen hebben dat iemand ergens van geniet, en dat genot met alle middelen, maar bij voorkeur met flink wat schuldgevoel de grond in willen boren.

Mart

op 25 03 2011 at 20:59 schreef sjap:

@Jabir
Een ruimere definitie van empathie omsluit reactief huilen. Zeer jonge kinderen – 1 dag oud – blijken op het huilen van andere kinderen te reageren, door mee te huilen.

@Mart
Geniet lekker. Ik ben bovenal liberaal en als jij geniet van vlees eten dan moet je dat vooral doen. Ik zal je in die vrijheid nimmer beknotten.
Dat je agressieve gevoelens krijgt van mijn mening dat je met het eten van vlees gevoelloosheid tov dieren laat zien zegt misschien meer over jouw ambivalente gevoelens tov vlees eten dan over mijn manier van de discussie aangaan. Mij is militant wegzetten is daarnaast natuurlijk een ad hominem eerste klas.

op 25 03 2011 at 22:59 schreef Mart:

@sjap,

1. Stop met passief-aggressief doen. Als je mij probeert weg te zetten als gevoelloos omdat ik geen probleem heb met slachten, ondanks dat ik expliciet aangeef dat het leven dat de dieren voor de slacht hebben wel belangrijk is, dan ben je mij aan het veroordelen. Niet jammeren als ik dat dan ook zo opvat.

2. Ik heb jou niet weggezet als militant. Ik maakte een opmerking in het algemeen over militante vegetariërs. Ik vermoedde wel dat je je het aan zou trekken, maar je bent zelf degene die een algemene opmerking op jezelf hebt betrokken. Dus, opnieuw, niet mauwen.

3. Leer het verschil tussen een belediging en een ad hominem argumenteerfout. Je zet jezelf wel erg weg als een jammerend dommerdje als je dat zo overduidelijk laat blijken niet te weten. En voor de goede orde: ook dit is geen ad hominem argument.

Mart

op 26 03 2011 at 00:00 schreef Sjap:

@Mart
Heel kort een puntje uit je verhaal en dan stop ik ermee:
” Vlees eten betekent dat er dieren voor je sterven. Zolang ik weet dat ze bij leven goed en respectvol behandeld zijn kan ik daar mee leven.”

Ik heb daar een probleem mee. Dat jij goed en respectvol een dier behandeld dat jij gaat slachten om het, totaal nutteloos, op te eten is simpelweg contradictoir.
Daarnaast geloof ik er geen hout van dat je al je consumptievlees persoonlijk geholpen heb groot te brengen en geslacht. Als je denkt dat (biologisch) vee goed & respectvol behandeld is dan heb je nog een hoop te leren.

“De enigen die daar problemen mee hebben zijn militante vegetariërs, maar die neem ik net zo serieus als militante moslims of militant rechts. Niet dus.”

Jij zet mij wel degelijk weg als militant.

op 26 03 2011 at 09:25 schreef Jabir:

@sjap

Maar je snapt met mij dat meehuilen onder de zeven jaar niet hetzelfde is als empathie hebben met pijn, of begrijpen wat er gebeurt als iemand bloedt? Ik denk dat ik m’n punt al aantoonde. Ook gaan krijsen omdat je iemand anders ziet blèren heeft niets met empathie te maken.

op 26 03 2011 at 09:33 schreef Jabir:

Overigens ben ik geen vegetariër en zeker ook bereid het dier dat ik wil eten zelf om het leven te brengen. Jagen vind ik ook leuk. In Noord Israel zitten wilde zwijnen, en niets is mooier dan zelf zo’n beest schieten en ’s avonds gezellig barbecuen. Niet helemaal kosher, maar ja.

op 26 03 2011 at 14:32 schreef Jabir:

knibbel knabbel knorrel, wie heb ik daar nou op de korrel?

[img] http://images.travelpod.com/users/friesendm/5.1279197955.wild-boar-and-family.jpg%5B/img%5D