Verborgen leed
Suna Floret
Illustratie: George Barbier
Huiselijk geweld in Rotterdam. Al jarenlang een groot probleem omdat het een verborgen probleem is binnen vier muren. De buren bemoeien zich er het liefst niet mee, omdat ze problemen uit de weg willen gaan en het slachtoffer kampt met angst en schaamte.
Sommigen doorbreken alsnog de muren van schaamte en doen aangifte. In december vorig jaar werd het 500ste huisverbod van 2011 opgelegd en dit is een stijging ten opzichte van voorgaande jaren. Verwacht wordt dat dit jaar het aantal nog hoger uitkomt, mede omdat er meer mogelijkheden komen om huiselijk geweld en kindermishandeling te melden.
Verborgen leed. Triest is het. Maar niet elk slachtoffer probeert het probleem te verdoezelen met smoesjes. Ik zat met mijn moeder bij de kapster en er liep een mevrouw binnen die vroeg hoe druk het was. Haar werd gezegd dat het meeviel en dat ze plaats kon nemen, en ze begon de kapster te vertellen dat ze de volgende dag een afspraak had bij de plastische chirurg. Ze zou worden geopereerd aan haar linkeroog.
“Je weet toch dat mijn man me slaat. Ik krijg mijn oog niet meer goed open en daar gaan ze morgen wat aan doen.” De Turkse mevrouw deed haar hoofddoek af en er verscheen een prachtige bos haar. Ze fluisterde niet eens of zo, iedereen die Turks verstond, luisterde mee. “En ik heb ook niks aan mijn vijf zoons. Drie daarvan zaten vorige week nog na een vechtpartij in de cel.”
“Waarom ga je dan niet weg bij die vent?”, vroeg de kapster. – “En dan? Ik ben al 25 jaar getrouwd, heb vijf zoons van hem, hij onderhoudt mij financieel. Wat moet ik zonder hem? Op straat leven? Ik verdien zelf geen cent, heb nooit gewerkt. En bleef het maar bij slaan! Die klootzak gaat vreemd alsof hij vrijgezel is. Polen, Bulgaren, hij probeert elk ras uit. Maar hij eet nog steeds bij mij, snap je? Hij houdt wel van me, daar niet van”.
Mijn moeder en ik waren ondertussen in shock. Onze mond viel open toen we dit allemaal aanhoorden. Ik voelde medelijden, maar ook woede. Terwijl ze haar levensverhaal vertelde aan de kapster, op een luchtige manier met een glimlach op haar gezicht, kon je de pijn van haar gezicht aflezen. Haar glimlach was haar troost. “Maak wat moois van mijn haar alsjeblieft”, zei ze. “Ik wil me vandaag weer eens mooi voelen.”
Journalist Suna Floret (28) heeft een wekelijkse column in het Algemeen Dagblad en af en toe klust ze bij voor Frontaal Naakt. Haar weblog is meer dan de moeite waard. Volg haar ook op Twitter.
Suna Floret, 07.03.2012 @ 07:34
25 Reacties
op 07 03 2012 at 09:50 schreef Jon:
Heb ooit een maffe (would-be) psychologen-discussie moeten analyseren. ‘Zijn vrouwen masochistisch’, was een vraag waarover serieus gediscussieerd werd (ik meen 70’er en 80’er jaren). Omdat vrouwen soms lang in gewelddadige relaties blijven hangen. Zo zie je maar hoe dom generaliseren kan zijn. In die tijd draaide veel om het verschil mannen en vrouwen en werd te veel door die bril bekeken.
op 07 03 2012 at 12:08 schreef Hendrik Koenen:
Ach haatzaaister Suna Floret. Wat ben je eigenlijk, Koerdisch of aleviet? De Nederlandse mannen die zijn allemaal trouw en verkrachten hun kinderen en baby’s niet. Selectieve verontwaardiging heet dat en dat noemt zich journalist ha ha. Haatzaaister eersteklas.
op 07 03 2012 at 12:16 schreef Peter:
Hé kijk, een aangebrande Turk met een Nederlands pseudoniem.
op 07 03 2012 at 12:27 schreef G!:
Ik ben er stil van. Voel geloof ik niet zo de behoefte om te kijken wie er nú weerhaatzaait of weggegeneraliseerd mag worden.
Mooi geschreven. Dank je, Suna.
op 07 03 2012 at 12:36 schreef seije:
Huh? Bedoelt Hendrik nu dat je het niet over een ervaring met een Turkse mag hebben zonder erbij te schrijven dat Nederlanders ook kunnen meppen?
Dan krijg je rare gesprekken hoor….In het Van Gogh museum : Wauw, mooi schilderij he!!
Hendrik:…Nou, Rubens kon er ook wat van hoor, jij haatzaaiende selectieve kunstminnaar!!!
Zoiets?
op 07 03 2012 at 12:44 schreef vander F:
@Hendrik Koenen,
één keer het woordje ‘Turks’ in deze tekst en je fantasie gaat volkomen los?
Racist.
op 07 03 2012 at 12:51 schreef Watutsi:
Hendrik Koenen:
Jij bent zelf de gene die het betrekt op afkomst. Zij stel hier gewoon een voorbeeld van een ervaring.
Ik ben er ook van overtuigd dat mishandeling in de Turkse gemeenschap meer voorkomt. Dit omdat vrouwen van Turkse afkomst, vooral de oude generatie veel minder geëmancipeerd zijn. En niet voor zich zelf opkomen.
Ja in Nederlanden komen dit soort dingen ook voor. Heb het zelf helaas van te dichtbij mogen ervaren. Maar er is een verschil tussen afhankelijke vrouwen en onafhankelijke vrouwen.
Om even wat van mezelf bloot te geven. Mijn moeder is een onafhankelijke vrouw die op geen enkel gebied afhankelijk was van haar man. En dus de stap kon nemen om er afstand van te nemen en haar kinderen te kunnen beschermen. Dit is niet voor iedereen weg gelegd.
op 07 03 2012 at 13:24 schreef Jon:
Hendrik
Zie mijn comment. Voor de emancipatiegolf en de blijf-van-mijn-lijfhuizen werden er onder autochtonen ook meer vrouwen gemept. Trouwens, ben je aan het pseudoniemen? Zie in ieder geval ook even dit artikel hier: http://www.frontaalnaakt.nl/archives/nationalisme.html
op 07 03 2012 at 13:24 schreef Berry Doddema:
Ik had het verhaal ook ‘spannender’ gevonden, als het woord ’turkse mevrouw’ niet was gevallen.
Watutsi schrijft ‘ik ben er ook van overtuigd dat mishandeling in de turkse gemeenschap meer voorkomt’. Wat maakt je daar zo zeker? Ik zou het ook graag geloven, maar of het werkelijk zo is? Ik kan me bijv. Goed voorstellen, dat de broer van de vrouw dit helemaal niet zou accepteren.
In mijn bescheiden omgeving – met heel veel turkse ouders – heb ik niet het gevoel dat de agressie tov de moeders groter is, dan bij de niet turkse ouders.
op 07 03 2012 at 13:27 schreef Karim Khaoiri:
Het grote leed in het klein. In het land van meldpunten ziet men dit leed niet of willen zij dit niet zien, ze moeten anders namelijk actie ondernemen. Een mishandeling is 1, maar er is vaak zoveel mis met zo’n gezin dat alleen een goede gezinsaanpak zal helpen. Het probleem is dat de gemeente niet doorpakt en hulpinstanties te vaak incompetent zijn.
op 07 03 2012 at 13:31 schreef Suna Floret:
Ja… wat moet ik nou zeggen op reacties zoals die van “Hendrik Koenen”..
op 07 03 2012 at 13:43 schreef FeeX:
Zolang hij nog wat te eten krijgt bij haar blijft hij er komen.
Het is jammer dat ze zelf haar kracht om daar te blijven niet omzet in weg te gaan en verandering.
Passief blijven veranderd niets.
Wel vreemd dat ze bij de kapster zit ( geslagen vrouwen zijn daar doorgaans niet vaak te vinden, laat staan dat ze hardop kritiek uiten, dat levert slaag op)
Ik denk ook dat dit fictief is.
Verborgen leed blijft meestal ook verborgen.
op 07 03 2012 at 14:11 schreef Chiya:
Goed artikel!
Huiselijk geweld is een landelijk probleem.
Factsheet: Ruim 9% vd Nederlandse bevolking (zo’n 1,5 miljoen !) was de afgelopen 5 jaar slachtoffer van huiselijk geweld.
Echter, maar 20% doet hiervan aangifte…
Bron: http://www.huiselijkgeweld.nl/feiten/feiten/landelijk/factsheet-huiselijk-geweld-mei-2011
Vele, vooral vrouwelijke, slachtoffers ontwikkelen door ernstig huiselijk geweld het ‘Stockholm Syndroom’. Hierdoor staan zij niet of nauwelijks open voor eventuele hulpverlening…
op 07 03 2012 at 15:06 schreef Sandro:
@Chiya – schokkende cijfers in de factsheet.
Ik raad iedereen aan deze eens goed door te lezen.
@Suna Floret – daar moet je helemaal niets op zeggen!!
op 07 03 2012 at 17:41 schreef koekebakker:
Goed geschreven,helder stuk.
Maar er is eigenlijk niets nieuws onder de zon;het was bij mij al bekend dat dit soort “incidenten” inherent waren aan de Turkse cultuur.Ja, maar dan ben je natuurlijk aan het generaliseren!!11
op 07 03 2012 at 17:47 schreef vander F:
In m’n werk nogal eens mee te maken, ‘huiselijk geweld’ oftewel mishandeling vanuit een machtspositie.
Dat rare idee dat vrouwen masochistisch zouden zijn kwam vroeger idd wel eens ter sprake, alsof mishandeld worden een prettige ervaring zou zijn, belachelijk gewoon.
Maar ga er maar eens aan staan, op jonge leeftijd getrouwd, nauwelijks scholing en als al geschoold nooit gewerkt, vader is kostwinner van het gezin. Een paar kinderen etc., verlaat dan je man maar eens, geen idee hoe jezelf te onderhouden, wat gaat er met de kinderen gebeuren, hoe krijg je een huis etc etc.
Daarbij nog de schaamte, toegeven dat je relatie sucked, toegeven dat je toegeeft aan het redeloze geweld maar geen idee hebt hoe dit te stoppen plus, zeker niet het onbelangrijkste, die verdomde liefde, die verblindende ziekmakende liefde, de dictatuur van je hart, dat wat het leven de moeite waard maakt, de zoete vernietiging van je ego, de wil jezelf te ontkennen en een te worden met die ene, onvoorwaardelijk.
De liefde, het fundament van literatuur, muziek, kunst in het algemeen, oorlog, moord en heldendom, egoïsme en altruisme
op 07 03 2012 at 18:01 schreef Thomas E:
Ik denk dat er een nieuwe generatie aan zit te komen, die dit allemaal niet meer pikt. Ik hoor het bij de twintigers, ook – zij het in mindere mate – bij allochtone jongeren. Ze kiezen bewuster. Bijvoorbeeld voor een lieve, niet jaloerse jongen. Of toch voor een lekkere macho vriend, die haar best eens een tik mag geven als hij jaloers is. “Hij is gewoon gestoord van me en het goedmaken is altijd weer zo geil” (vind ik terug in mijn notities). En als het niet bevalt zoeken ze gewoon een ander soort vriend. Ze verdienen tenslotte zelf hun geld en genieten het resultaat van 3 feministische golven.
op 07 03 2012 at 18:10 schreef Ayse Ozturk:
In mijn directe omgeving zie ik dergelijk zaken wel maar waar ik mij aan stoor is dat mensen zo negatief zijn. In elke ras is er wel ellende te vinden als je maar erg goed zoekt en daarvoor hoef je geen journalist zijn. Ik mis cijfers die haar verhaal ondersteunen. In de meeste relaties gaat het wel goed en ik focus me liever daarop dan op de negatieve zaken want dan heb ik geen leven meer. Mijn verloofde is tenminste lief, zorgzaam, had ik dit ook kunnen treffen als ik voor een Nederlander koos of had hij mij dan bedrogen zoals ik vaak hoor en zie vreemdgaan met andere vrouwen en meisjes.
op 07 03 2012 at 19:07 schreef vander F:
@Ayse,
hou toch op met je ‘ras’, en in elke gemeenschap tref je lange tenen aan, toch heb ik soms de indruk dat Turkse tenen wel erg vaak lang zijn.
Dit stuk gaat over huiselijk geweld, in het algemeen.
op 07 03 2012 at 19:17 schreef Rene Koeman:
Volgens mij probeert Suna helemaal niet te stellen dat het bij Turken vaker voorkomt dan bij anderen. Ik denk dat zij het verhaal aanhaalt omdat zij het echt heeft meegemaakt (die vrouw bij de kapper) en dat is ook logisch. Ik neem aan dat zij waarschijnlijk zich meer ophoudt in turkse kringen dan menig ander van ons.
Daarmee zegt ze helemaal niet dat het in andere culturen in ons land minder voorkomt. De cijfers liegen er niet om. Maar het is normaal dat je zoiets vanuit je eigen beleving (en daar hoort cultuur ook bij) beschrijft.
Mooi stuk Suna.
op 07 03 2012 at 19:56 schreef Jon:
Ayse Ozturk
Volgens mij wil Suna Floret niet volledig zijn, maar deelt ze een ervaring die haar raakte en aan het denken zette.
–
Waar ik om moet lachen is dat je zelf zegt dat mensen negatief zijn en in elk ras wel iets negatiefs te vinden is en dat je dan in de staart nog even de Nederlandse man in het verdomhoekje zet. Mij beledig je er niet mee omdat ik beter weet, maar het is wel raar. Verbeter de wereld begin bij jezelf.
op 09 03 2012 at 00:58 schreef aysel:
@Suna, ja mooi en zo echt geschreven! en hoge bomen vangen veel wind, heel goed voor je flexibiliteit, natuurlijk jouw eigen ‘ding’ blijven doen, net als ieder :)
op 09 03 2012 at 16:59 schreef Ron:
Zo zie je maar weer, als vrouw is je enige garantie op “vrijheid” te scheiden een goede opleiding en werk. Ik denk dat dat deel van het verhaal het “Turkse” accent van het verhaal is. (Of was, ik heb de indruk dat de jonge generatie Turkinnen wel naar school gaat). @ Suna Floret: Welke rol speelt de islam bij het kunnen/ mogen scheiden in de Turks Nederlandse gemeenschap? Genderspecifiek graag.
op 14 03 2012 at 04:37 schreef You On A Gin:
Dank je, Suna. Kort maar krachtig!
@ seije: moest erg lachen om je leuke vergelijking. :)
op 15 03 2012 at 21:25 schreef dewanand:
namaste Radicale FNaakters,
Geweld tegen wijfjes is heel normaal bij dieren, dus waarom zouden wij primitieve mensen het anders moeten aanpakken? De hele penetratie van de vagina is een gewelddadig gedoe en de meeste vrouwen vinden het maar niets en voelen er ook niet veel van. Dat de penis stijf wordt, geeft alleen maar aan dat het geschikt is voor penetratie van een droge vagina en dit mag best met een beetje geweld. Vrijwel alle zoogdieren gebruiken geweld tijdens het paren of om hun wijfjes te beschermen tegen lagere mannetjes.
Misschien moet er een wet komen om het geweld tegen vrouwen te reguleren. Zo van ok tijdens haar menstruatie periode mag je haar tien tikken geven met een niet te grote stok zonder spijkers eraan.
Of misschien moeten wij maar het hele heterohuwelijk afschaffen, want daar heeft de mens toch niets meer aan. Voortplanten kunnen meiden best zonder een man in huis, zodat de mensheid niet uitsterft.
Geloof maakt mensen primitief, dus dit dan maar ook wettelijk afschaffen en alle moskeen, kerken, mandirs (hindoes) en synagogen ombouwen tot multiculturele bordelen.
Echte liefde is hard porno, liefst polygaam, zonder een huwelijk of CAO.
dewanand