Vandaag is het Suikerfeest
Tayfun Balçik
Vandaag is het Suikerfeest. Moslims over de hele wereld vieren het einde van de Ramadan. Maar zoals ik me in 2013 al afvroeg bij Frontaal Naakt, wat valt er nou werkelijk te vieren? We hebben een maand lang niet gegeten, niet gedronken, niet gerookt en ook geen gemeenschap gehad. Wat hebben we van deze onthouding geleerd? Ik weet het niet.
En ook al wist ik het, is het dan echt nodig om dit met het publiek te delen? Iedereen moet voor zichzelf maar uitmaken wat de Ramadan en het Suikerfeest voor hem of haar betekend heeft. Wat ik nu allemaal ga zeggen, is voor mijn eigen rekening. Het is mijn manier om om te gaan met de dingen die ik om me heen zie gebeuren.
Rituele wassing
We werden vandaag om half vijf wakker om ons klaar te maken voor het ‘suikergebed’ in de moskee. Je kan niet zomaar bidden. Eerst moet je jezelf rein wassen. Dat gaat allemaal op een vaste wijze: eerst verklaar je de intentie van de rituele wassing.
Ik zeg altijd: niyet ettim allah rizasi için bayram namazini kilmaya / ik heb de intentie om met de zegen van god het feestgebed te bidden. Daar mankeert vast wat aan, maar goed, het gaat om de intentie, toch? Dan was je je handen, mond, gezicht, armen, elk drie keer. Daarna je hoofd en oren één keer. En als laatst je voeten, drie maal.
Imam met een missie
Mijn broer kwam met de auto en toen gingen we naar een moskee in Osdorp. Daar deden we onze schoenen uit en liepen naar de volgepakte ruimte waar de imam sprak. Hij had een vitale stem. Je kon niet anders dan luisteren naar de woorden die uit zijn mond stroomden. Het was geen imam die op de automatische piloot de dingen zei, wat hij beroepshalve moest zeggen. Deze imam had een missie. En dat is het Turkse volk rijp maken voor wat we volgens hem ooit geweest waren: de brengers van gerechtigheid. Het volk dat het meest geschikt was om de moslimwereld weer de plek te geven die haar toekwam. Andere moslims hebben er een potje van gemaakt. Hij noemde Syrië, Irak, Myanmar en de Oeigoeren in China. Moslimbroeders in het nauw, die op verlossing wachtten. Alleen wij kunnen hen die bieden.
Als Europese moslims, zo benadrukte hij onze positie in de wereld. Wij zitten in het machtscentrum en dienen ons te gedragen als ambassadeurs van de islam. We moeten de naam van de islam hooghouden en mochten er mensen zijn van andere geloven, die via ons de ware weg zouden zien, dan was dat mooi meegenomen.
Drie dagen ruzie
En zo had de imam nog meer van zulke dingen gezegd. Het was politiek, en ja, je kan het goed vinden je kan het slecht vinden, hij is ook maar een mens, die er zijn eigen opvattingen op nahoudt. Althans zo zie ik het.
Ik hoorde het allemaal aan, maar focuste me toch op de ‘kleinere’ dingen die hij zei. Dingen die over gezondheid, vriendschap, leven en dood gingen. Daar had hij het ook over. Wat doen we tijdens het suikerfeest met betrekking tot deze dingen? We proberen ruzies bij te leggen. “Een moslim mag niet meer dan drie dagen ruzie hebben met vrienden”, zei de imam. “We bezoeken onze zieken en weeskinderen. We geven de behoeftigen geld.” Hij zei dit allemaal zonder de stemverheffing die hij wel had toen hij over politiek sprak, maar hij zei het wel. Meer dan driehonderd mannen luisterden hiernaar. Dat lijkt me goed. Jammer dat er geen vrouwen bij waren, maar misschien komt dat nog.
Terroristische aanslagen
Ik denk nog steeds dat er weinig te vieren is tijdens het Suikerfeest. De situatie is sinds 2013 alleen maar verergerd. Ik verwacht meer terroristische aanslagen op de wereld. We hebben schijt aan de ander. Dan zal de ander ook schijt aan ons hebben. Toch hoop ik ook in 2016 een feestpreek van de imam aan te horen. Samen met mijn broeders. Waarom? Omdat de kleine dingen ons in leven houden.
Peace!
Tayfun Balçik is historicus, gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van Turkije en die van Amsterdam-West. Hij heeft een Facebook-pagina.
Tayfun Balçik, 17.07.2015 @ 16:27
11 Reacties
op 17 07 2015 at 18:34 schreef Thomas E:
Ja Tayfun, de kleine dingen maken het verschil. We moeten bij ons thuis en onze buren beginnen en ook met vriendelijkheid op straat. Als we allemaal dat piepkleine beetje invloed dat we hebben positief aanwenden, dan zal dat meer doen dan de politici op wereldschaal denken te bereiken. Daar draait het toch maar alleen om ego’s en geopolitieke belangen.
Mooie sfeerschets van jouw contemplaties.
op 17 07 2015 at 21:31 schreef betwister:
Thomas E,
ik denk dat sommige politici meer bereiken kunnen dan wij.
Maar daar staat tegenover dat wij soms meer bereiken door een beetje aan onze buren te denken, dan door aan politici te denken.
op 17 07 2015 at 22:58 schreef su:
Weet je…een simpele groet. Goedemorgen bijvoorbeeld…maakt al een enorm verschil
op 18 07 2015 at 00:51 schreef Keessie:
” We hebben een maand lang niet gegeten, niet gedronken, niet gerookt en ook geen gemeenschap gehad.”
Dat is een grove leugen.
op 18 07 2015 at 11:35 schreef Han van der Horst:
De imam heeft zeker naar De Grootse Eeuw gekeken over Sultan Sulayman en zijn Hürrem. Staan met Engels onderschrift op youtube. De sultan wil ook steeds zijn gerechtigheid brengen. Hij heeft nu al oorlogen (laten) voeren in Hongarije en de Irak. Ik ben gevorderd tot aflevering 83 en ben nog steeds het diepst onder de indruk van Hatice Sultan. De actrice die Hürrem speelt, blijkt in talkshows een domme giechel.
Verleden week zag ik hoe de sultan grootvizier Ibrahim (de man van Hatice) door zijn stommen liet wurgen. Nu is Hatice gek van verdriet en bovendien woedend op haar broer, want je zwager laten wurgen, dat doe je niet, ook al heeft hij er nog zo naar gesolliciteerd, zoals sommigen onder u wel begrijpen. Ibrahim heeft tegen de Franse ambassadeur gezegd: zijne majesteit is de leeuw, maar ik ben de leeuwentemmer. Dit was natuurlijk onverstandig om te zeggen wanneer er een secretaris bij is.
Hoe dan ook, ik denk dat de imam door het bekijken van die serie op de gerechtigheid is gekomen.
Aflevering 84 bleef afgeschermd vanwege copyright infringement. Ik ben bang dat ik nu af moet kicken. Ik moet ook eens terug naar Istanboel om de moskee van Mirimah te bekijken.
op 18 07 2015 at 11:36 schreef Han van der Horst:
Klein vals kreng, die Mirimah, trouwens. En om bewuster kofie te drinken in de buurt Cihangir. Ik ben daar wel geweest de vorige keer, maar toen wist ik niet dat het Cihangir was en dat die buurt genoemd is naar de gebochelde jongste zoon van Sulayman. Voor oningewijden: tijdgenoot van Karel V en Erasmus, die nog heel lelijke dingen over de Turken heeft geschreven.
op 18 07 2015 at 12:45 schreef Han van der Horst:
En dit is de geweldige, de onvergelijkbare, de prachtige, de verheven Hatice Sultan http://www.orguhobi.com/moda/hatice-sultan-resimleri.html/attachment/hatice-sultan-resmi
op 18 07 2015 at 20:04 schreef Leo Schmit:
Hallo Han, zo kan die wel weer. Je bent fantastisch, je weet alles, maar je voegt niks toe aan het verhaal van Tayfun. Veel plezier met aflevering 85.
op 18 07 2015 at 22:42 schreef marten:
“hij is ook maar een mens, die er zijn eigen opvattingen op nahoudt.”
Ik weet niet precies wat voor moskee je bezocht hebt, maar wordt de inhoud van de preek niet door het Turkse ministerie van religieuze zaken voorgeschreven?
op 19 07 2015 at 05:21 schreef Leo Schmit:
Eid Mubarak, selamat Idul Fitri voor Tayfun
op 19 07 2015 at 12:11 schreef Nak:
De grote dingen die de imam zegt maken mij als niet-moslim niet vrolijk. Ze komen klein en op het eigen clubje gericht over. De islam hooghouden. Heb gewoon je eigen geloof, prima, en heb je naaste lief. Maak het geen politiek of machtsspel, dan vallen er ook geen doden.
RSS