Twee vrouwen

Lauren Sanne Harteveld

Het was half mei en Lauren sliep alleen maar. Soms kwam ze haar bed uit om les te geven, of deed een poging te sporten omdat ze een maand geleden had bedacht dat ze die laatste kilo’s voor haar 39^e verjaardag kwijt zou kunnen zijn. Drie dagen na dit goede voornemen was er de nacht met Samuel.

Ik wil je op alle manieren waarop twee mensen elkaar maar kunnen willen.

Zes neutrale DMs in tien dagen en drie kribbige e-mails zonder aanhef waarin Samuel haar erop wees dat hij het druk had en ze niet zo moest zeuren. Lauren zocht haar bed weer op. Vanaf de yogamat keek de kleinste kater haar beschuldigend aan en zei piep. Ze trok de deken over haar hoofd.

Morgen. Morgen was het zaterdag en ze wist nu al dat de moslimjongen waar ze mee had afgesproken in rook zou opgaan voor hun eerste date. Dat de batterij van zijn telefoon leeg zou zijn, en hij er “niet aan zou denken” haar te mailen vanaf een andere telefoon. Of dat hij een smoes zou antwoorden als zij rond etenstijd zou sms’en of ze elkaar nog gingen zien.

Ze zouden elkaar niet zien, zoveel was zeker.

Lauren zag ze namelijk nooit, moslims. Zelfs niet als het rechtenstudenten waren. Zelfs niet als de vonken er online van af spatten. Zelfs niet als ze al jaren moskeevrij waren. En zeker niet als ze liefdesverdriet had en ze behoefte had aan een grappige, luchtige moslimjongen. Juist dan niet.

~

Voordat ze de deur uitging, checkte Hassnae haar mail. Haar uitgever vroeg iets over een column. Dit was het nieuws wilde haar in de show. Een maagd van 20 vroeg haar om raad. Hassnae checkte haar timeline op Twitter voor ze afsloot.

Na jou nooit meer een ander. Niet alle wensen komen uit.

De korte tweet van Lauren stond bovenaan. “Gaat alles wel goed met jou?” stuurde Hassnae haar een privébericht.

Ze waren elkaar wel eens tegengekomen in de hammam, waar je geen badkleding hoefde te dragen. Lauren was zo’n vrijgevochten Hollandse die haar vrijages aan de grote klok hing.

~

De mist dempte alles. De weinige fietsers spookten door de stad. Koopmannen hielden zich stil tussen verlaten kramen.  Voor het gesloten badhuis stond een groepje vrouwen.

“Mijn horloge loopt voor,” glimlachte Hassnae. Haar man lag thuis te slapen.

“Ik heb het koud,” zei Lauren bij wijze van groet.

Klokslag tien uur openden de deuren.

“Je hoeft geen nieuwe condooms te kopen,” zei hij toen ik vroeg welk merk hij het fijnst vond. “Daar zorg ik voortaan voor.”

De krappe ontvangsthal lag direct aan de straat. Iedereen sprak Arabisch. Of Berbers. Of iets anders dat Lauren niet verstond en wat haar ook niet interesseerde. Ze beet op haar lip. Er was geen pin en iemand had geen contant bij zich.

“Willen jullie een massage reserveren?” vroeg de jonge moslima toen ze eindelijk aan de beurt was. Lauren keek geïrriteerd naar Hassnae bij het woord ‘jullie’.

~

“Gaat alles wel goed met jou?”

Hassnae’s stem verstoorde het monotone geruis van water. Verstoorde het eindeloze bonken van haar geest en het onbedwingbare huilen naar het mozaïek. Met kinderlijke handen veegde Lauren in haar ogen en schudde haar hoofd toen ze zich omdraaide.

“Is het Samuel?”  vroeg Hassnae.

Er brak een lach door het masker van misère.

“Queen Hassnae leest mijn blog!”

De lach schalde met het verdriet tussen de tegeltjes.

Douchen. Zwemmen. Stomen. Weer douchen. Het ging over modder. Het ging over zeep. Over hammams, strings van de Zeeman, en seks met onbesneden mannen.

“Ik ken alleen mijn eigen man,” knipoogde Hassnae voordat ze een pot scrub achter de balie stal. “ Ik ben stout met andere dingen.”

De twee vrouwen wasten, scrubten en ontweken de andere gasten terwijl ze van ruimte naar ruimte kletsten.
“Volgens mij is mijne anders dan vroeger”,  wierp Lauren een vluchtige blik tussen haar benen. Ze sloeg de slippen van de badjas dicht en pakte haar muntthee. “Maar ik denk dat je in een gelukkig kutje niet moet knippen. Zo’n rejuvenation is uitgesloten.”

“En dan hebben we nog niet eens kinderen gehad,” concludeerde Hassnae.

Ik wil je kind.

Een slag van pijn trok onaangekondigd over Lauren’s gezicht. De slok in haar mond weigerde te slikken. De tranen die een uur lang door grapjes buiten de deur waren gehouden rolden onstelpbaar over haar wangen. Ze merkte niet dat ze een hand voor haar mond sloeg en de andere diep in haar schoot drukte. De badjas kromp ineen.

Niet een kind. Ik wil jouw kind. En ik wil niet eens kinderen. Ik ben bijna 39 en ik wil niet eens kinderen maar ik wil jouw kind.

~

Lauren lag loom, haar benen open. Ze huilde in het spotje naar het plafond terwijl ze de zachte vingers van Hassnae over haar onderbuik voelde. Koele aanrakingen waar geen verdriet aan kleefde, geen vuur van passie waar ze zwanger van kon worden.

“Hassnae, wil je me aanraken?” vroeg Lauren.

Ze tilde haar hoofd op en keek de Marokkaanse aan.

De vingers van Hassnae gleden zacht naar binnen.

~

De twee buikjes lagen tegen elkaar aan. De blondine fluisterde en de zwartharige giechelde. “We zijn twee vrouwen, dan telt het niet,” zei Lauren.

En duwde de dijen van de veel kleinere Hassnae plagerig uit elkaar.

“Je bent een sletje,” lachte Hassnae.

“On a mission.”

Lauren streelde de gladde heuvel en liet haar vingertoppen nieuwsgierig tussen de schaamlippen van haar vriendin glijden. Ineens stopte ze.

“Hassnae, mag ik dit doen? Je bent toch een soort van maagd.”

~

Ze bleven in de hammam die middag. Zo discreet mogelijk en als andere gasten binnenkwamen groetten ze en trokken een neutrale plooi over hun gelukkige wangen. “Jullie mogen wel in de massageruimte,” zei het meisje van de balie. “Met z’n tweetjes dan.”

“We gaan zo naar huis,” zei Hassnae.

~

De man van Hassnae kwam er nooit achter wat zij deed met haar vriendin. Of waarom zijn vrouw ineens zo avontuurlijk was geworden. De keren dat Hassnae en Lauren afspraken, bleven beperkt tot hun uren in de hammam, en een losse nacht als Hassnae vrij had.

Lauren hield haar buik nooit meer in, en wilde net als vroeger geen kinderen.

Hassnae genoot van de vreemde fantasieën en penetraties die Lauren iedere keer voor haar bedacht.

En ze deden het op alle manieren waarop twee vrouwen elkaar maar kunnen willen.

Dit verhaal is fictie. Lauren Harteveld (zie haar website) en Hassnae Bouazza hebben niet echt de grenzen van hun heteroseksualiteit met elkaar verkend, maar het zou misschien wel een goed idee zijn.

Tweet

Lauren Sanne Harteveld, 21.05.2011 @ 10:47

[Home]
 

Δ