Turken en Koerden, het is tijd om bij elkaar te komen
Tayfun Balçik
Ieder mens kent in zijn leven wel momenten van nu of nooit. Wat betreft het Turks-Koerdische conflict leeft dat idee bij mij nu heel sterk. Mensen zijn het zat. En met de geweldsincidenten die tussen Turken en Koerden in heel Europa hebben plaatsgevonden, komt het nu wel erg dichtbij. Er wordt in de discussie over het opgelaaide geweld vaak naar Syrië gewezen als waarschuwing. Daar is niks van overdreven. We kunnen op een dag ontwaken en vernemen dat Ahmet of Hasan in koelen bloede in de straten van Amsterdam of Utrecht is vermoord.
Burgemeester Ahmed Aboutaleb wil nu in Rotterdam een bijeenkomst tussen Turkse en Koerdische organisaties op poten zetten. Met andere woorden: tot op het bot gesegregeerde instanties, die medeverantwoordelijk zijn voor de shit die we nu hebben, bij elkaar brengen om de gemoederen te sussen. Het is makkelijk om hier cynisch over te doen. Mijn eerste reactie – op Facebook – was dan ook honend. Later dacht ik: alles is beter dan de polariserende troep die ze bij elkaar over de schutting gooien. Maar hier kan het niet bij blijven. Lagere bomen moeten ook hun verantwoordelijkheid nemen. En dat doe ik middels dit verhaal. Lees maar verder.
Vage herinnering
In augustus 1984, toen de Koerdische PKK de gewapende strijd onder leiding van Abdullah Öcalan begon, bestond ik nog niet. Ongeveer vier maanden later zou ik op de Gerard Schaepstraat in Amsterdam Oud-West het levenslicht zien.
Wat mijn oude buurt ermee te maken heeft? Afgezien van één vage herinnering, vrij weinig. Of, achteraf beschouwd, juist heel veel. In groep 4 van de Frederik Hendriksshool kregen we er een nieuw klasgenoot bij. Hij had zwart haar en bruine ogen als ik en we spraken ook Turks met elkaar. Dat was de reden om hem naar huis mee te nemen. Van die dag herinner ik nog dat hij verlegen de vragen van mijn vader beantwoordde.
Pa: “Hoe heet jij?”
Nieuwe klasgenoot: “Mevlüd”.
Pa: “Waar kom je vandaan?
Mevlüd: “Malatya.”
En daarna het onvermijdelijke: “Ben je Koerdisch?”
Mevlüd: “Ja, ik ben Koerdisch.”
Vuile oorlog
Hij zei het als een schuldbekentenis. Daarna heeft Mevlüd nooit meer een stap in ons huis gezet. Ik vond het vreemd. Türk, Kürt, wat is het verschil? Ik begreep het niet. Maar de afstand die er al was, omdat hij een nieuwkomer was in onze klas, werd vanaf het eerste begin bewaakt door mijn ouders.
Hij was niet als de andere Turken in de buurt. De Turken met wie de hele familie naar Spaarnwoude ging om te barbequen. Hij was een Koerd en tussen Turken en Koerden ‘boterde het niet zo’ begin jaren negentig van de vorige eeuw. In die vuile oorlog werden Koerdische dorpen compleet weggevaagd en waren standrechtelijke executies en verkrachtingen aan de orde van de dag. Alles was geoorloofd in de strijd tegen de PKK. Want Koerden bestonden niet in Turkije. Het waren berg-Turken. Paradoxaal genoeg wilde mijn vader – die ook vaak genoeg heeft beweerd dat Koerden niet bestaan: ‘HET ZIJN ARMENIËRS!’- gelijk weten of Mevlüd een Koerd of Turk was.
Ik heb nooit de kans gehad om Mevlüd beter te leren kennen, want in groep 4 zijn we verhuisd naar Nieuw-West. Toen kwam ik terecht op de katholieke basisschool Bisschop Huiberts. En toevallig waren daar ook kinderen die op mij leken, maar toch anders waren. Klasgenoten met de naam Efraim of Robert. Christelijke Assyriërs, die in 1915 samen met de Armeniërs over de kling zijn gejaagd door het jong-Turkse regime.
Bullshit op Facebook
Bij de sporadische interacties die ik met hen had, hing er hetzelfde negatieve aura. Een keer, toen ik in groep 7 zat, keken we naar een plattegrond van Europa. “Kijk hoe groot Turkije is”, zei een van de jongens van groep 8. Op de bisschop Huibertsschool waren gemengde klassen. Dus je had 4 aparte klassen met kinderen van groep 3/4/5 bij elkaar en 4 aparte klassen met kinderen van groep 6/7/8 bij elkaar. “Ja, vroeger was het nog groter”, zei ik. Dat vond de Assyrische Pieter, van groep 6, niet fijn: “Ja, maar in Turkije is geen democratie. Ze maken mensen dood.”
Ook de christelijke Turken verdwenen mettertijd uit mijn leven. Ze verlieten Nieuw-West voor Purmerend of Hoofddorp. Samen met de witte Nederlanders. Turken en Marokkanen kwamen voor hen in de plaats. De vervlakking van onze levens heeft ons voorspelbaar gemaakt en leidt tot gevaarlijke bullshit op Facebook. We herhalen in subtiel Nederlands of Engels wat we heel bot in het Turks of Koerdisch van onze ouders hebben gehoord.
Het is tijd om bij elkaar te komen en om te luisteren naar diegene waar je – volgens de radicalen onder ons – een hekel aan zou moeten hebben. Het is tijd om te veranderen.
Turks-Koerdisch initiatief
Sinds kort zit ik met een paar interessante geesten te brainstormen over een een Turks-Koerdisch initiatief in Nederland. Stichting Argan en The Hague Peace Projects hebben al verklaard ondersteuning te willen verlenen. Wellicht volgen nog meer organisaties. Voel je vrij om aan te sluiten en dit initiatief te versterken. We hopen op 1 oktober in de avond voor het eerst bij elkaar te komen.
Doe je ook mee? Stuur maar een prive-bericht naar mijn Facebook-account.
Tayfun Balçik is historicus, gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van Turkije en die van Amsterdam-West. Hij heeft een Facebook-pagina.
Tayfun Balçik, 25.09.2015 @ 08:42
7 Reacties
op 25 09 2015 at 11:47 schreef MNb:
“alles is beter dan de polariserende troep die ze bij elkaar over de schutting gooien.”
Aboutaleb verdient ongeveer alle kritiek die hij ooit gekregen heeft, maar hier betoont hij zich een echte Hollander. Als je een dijk moet verdedigen tegen het wassende water gaat bij voortdurende polarisatie iederéén er aan.
op 25 09 2015 at 19:39 schreef Sasha Berkman:
Wil je Turken en Koerden samen brengen? Dan moeten Turken de MHP bestrijden.
op 25 09 2015 at 22:26 schreef dewanand:
hahahahahaha mauw, mauw, namastiaauw Herr/ Shri Tayfun Balçik,
Wat is het lekker geil om idealist te zijn, utopist, anarchist, nudistische seculiere fundamentalist (denk aan shri Peter B.), sexist en futurist.
Denk aan de bijbelse utopie:
Eden: lam, wolf en leeuw vredig naast elkaar, verbroederend zo dus: vlooien, tongzoenend, vingerend, helemaal bloot.
Nou Wieroe miaauwde hard:
‘Ja tayfun, mauw laat die turken en koerden maar een weekje elkaars hoeren pakken voor de camera, burqas met open kruis. Zend het uit op internet.’
Heerlijk:
hoe zoveel hindoestanen woest kwaad worden als zij een hete hindoemeid zalig, wijd en nat zien tongzoenen met een leuke potente suri neger. Die verbroederings foto gaat op facebook rond.
dewanistische heiligste Mantra a la BONOBO:
‘make love, no war’.
Na ruzie, elkaar omhelzen en zoenen, of elkaars vrouwen gewoon maandje uitwisselen, parenruil.
op 26 09 2015 at 02:35 schreef Sasha Berkman:
‘Ja tayfun, mauw laat die turken en koerden maar een weekje elkaars hoeren pakken voor de camera, burqas met open kruis. Zend het uit op internet.’
Heb je enig idee hoeveel koerden er gesneuveld zijn de laatste tijd?
op 01 10 2015 at 20:53 schreef a:
Wanneer je een taal verbiedt, houdt elke discussie op.
op 03 10 2015 at 17:49 schreef Sasha Berkman:
Idd. De bal ligt bij zelfverklaarde Turken. De Koerden zijn de Turkse joden.
op 05 10 2015 at 23:16 schreef Sasha Berkman:
Geen commentaar van de auteur, ook niet op joop.nl
Vage vrucht van het niets dus.
RSS