Turk zijn in Nederland
Tayfun Balçik
Over een paar dagen ben ik weer in Nederland. Het land waar ik geboren ben en waar ik toevallig als Turk door het leven moet. Een tikkeltje dramatisch. Ik weet. Maar laten we eerlijk zijn, dit is de shit waarin we leven. Mijn etnische afkomst brengt sociale, politieke en religieuze problemen met zich mee.
Anders gezegd, ik ben geen Nederlander onder de Hollanders, maar een Turkse buitenlander onder de Nederlanders. Geen autonoom denkende mens, maar een Erdoğan in schapenvacht. Plak daar mijn islamitische identiteit aan vast, en je hebt, laten we wel wezen, geen doodnormale moslim die zijn piemel vasthoudt als ie zeikt, maar een jihadistische cocktail die op springen staat.
Zo zijn de kaarten uitgedeeld in Nederland. Dat weten we nu al een tijd. Daarom zeg ik: luister goed naar mij. Knoop het goed in je oren en maak er desnoods, zoals wij Turken zeggen, een bel aan je oor van.
Bittere realiteit
In dit land is het pompen of verzuipen. Voor iedereen. Maar als Turk, Marokkaan of moslim is het extra hard werken om nog dieper te zinken. Op een gegeven moment kraakt het in je hoofd. Je kijkt om je heen. Er is geen licht of energie. Alleen maar zombies en problemen. Werkloosheid, criminaliteit, depressies en verslaving. Gare dingen stapelen zich op. Hoe fijn het ook is voor sommigen, dit is een disproportioneel bittere realiteit voor vele ‘buitenlanders’.
Je kan twee dingen doen om uit deze shit-situatie te komen.
1. Je lotgenoten vertrappen en jezelf voordoen als SuperTurk. Je kent ze wel, types die zich graag als voorbeeld zien en problemen van de massa’s individualiseren. Als je dit wil doen, dan is Nederland jouw land. Scheld je op je eigen niet-westerse volk, cultuur en religie, dan hoor je bij de players.
Maar je bent gewaarschuwd. Een kleine herinnering aan het feit dat je van oorsprong niet meedoet aan de Hollandse glorie kan je een levensoefening schoonlullen van Turkisme opleveren. Zelfs als SuperTurk. En o wee als je het maar overweegt om de ballen van Wilders te wegen. Dan ben je, zoals het heet, ‘niet verplicht om in Nederland te blijven’.
Turkse vlaggen
Geen probleem. Dit is wat het is. Dat brengt me bij optie nummer 2 om uit deze shit-situatie te komen.
2. Naar Turkije gaan! Tering, wat een heerlijk land is het toch. Ik heb zwaar genoten. Je merkt gelijk hoe opgeblazen al dat gepraat over islam, dictatuur en Erdoğan is. Zo was het in het ‘oerconservatieve’ Keçiören een cat-walk van vrouwen met felrode lippen en smartphones in kontzakken, scheurden jongens langs met westerse muziek uit de speakers en wordt er als een malle getapt.
Oké, je ziet Turkse vlaggen wapperen, er komen weinig verheffende islamitische teksten voorbij en er worden amorele dingen gezegd op tv. En ja, er vallen ook bijna elke dag dodelijke slachtoffers door het geweld tussen de staat en PKK.
Geen genade
Maar Turkije kan niet gereduceerd worden tot negativiteit. Turken zijn niet inherent barbaars of iets dergelijks. Turkije is ook een land van positiviteit en daadkracht. Van de wil om ondanks alles door te gaan. Er is nog een lange weg te gaan, maar het is inspirerend om bijvoorbeeld in hartje Ankara met Koerden en Armeniërs in alle vrijheid te praten over de problemen van Turkije. Vijftien jaar geleden was dit onmogelijk. ‘Het zou ondankbaar zijn, om blind te zijn voor deze vooruitgang’, zei een van de deelnemers.
Natuurlijk, de couppoging heeft erin gehakt. Mensen zijn zich rot geschrokken op 15 juli. Er is geen genade voor Gülenisten. En hoe kan een Turk onder de Turken nou weten wat het is om een Koerd te zijn in Hakkari of Şırnak? Klopt helemaal. Ik weet dat allemaal niet.
Koerden in Turkije zeggen wel eens: we hebben niks gedaan, het is alsof we gestraft worden omdat we Koerden zijn. In Nederland is het lang niet zo erg, maar af een toe voelt het wel als een straf, Turk te zijn in Nederland.
Tayfun Balçik is historicus, gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van Turkije en die van Amsterdam-West. Hij heeft een Facebook-pagina.
Tayfun Balçik, 20.08.2016 @ 10:49
3 Reacties
op 21 08 2016 at 08:58 schreef Thomas E:
“Maar Turkije kan niet gereduceerd worden tot negativiteit.”
Nee, natuurlijk niet. Grote landen zijn veel moeilijker bestuurbaar dan kleine landen. Er wonen meestal meerdere volkeren, je hebt een complex bestuurlijk systeem van provincies, departementen en gemeenten nodig, en politie en leger moeten tot in alle uithoeken de orde kunnen bewaren. Bovendien wil iedereen zich in politiek, politie en leger vertegenwoordigd zien. Ga d’r maar aan staan. Dan moet je soms drastische maatregelen nemen om de eenheid en de vrede te bewaren. Ons postzegellandje functioneert altijd wel gezapig door met een oranje juichkoning en een lachpremier.
op 21 08 2016 at 21:26 schreef Ayyildiz:
Beste Tayfun, wat jij schrijft is de werkelijkheid. Niemand in het westen is hierin geïnteresseerd.
op 21 08 2016 at 21:56 schreef leo schmit:
Welkom thuis Tayfun! Ik heb hier een mooi platenboek liggen: ‘Turkey ancient miniatures’, New York Graphic Society, 1962. Je kan het krijgen van me als je contact opneemt. PB heeft mijn e-mail adres. Ik kan met mijn gebrekkige Telenor verbinding geen foto’s meesturen. Tja, ik ga de zaak hier op termijn ontruimen. Dat Breivik straatje loopt niet zo lekker en Noorwegen is feiteljk reeds door Nato bezet (http://krapuul.com/blog/378/norwegian-sovereignty-part-2/). Er waren pas wat jongelui hier op bezoek, die keken rond en zeiden, ‘goh hier liggen nog echte boeken’. Voor PB heb ik ook nog een mooi Japans prentenboek (1700-1900, 106 reproducties, ingeleid door ene Richard Illing,, uitgave De Haan Bussum, 1976. Laat maar weten of je het wil hebben. Verder veel Nederlandsch -Indie materiaal, maar dat bewaar ik nog even, want ‘daar werd wat … verricht’. Mag PB zelf invullen. Excuses voor m’n off-topic gezwets.
RSS