Tokyo – dag twee
Peter Breedveld
Af en toe krijg je in glimp te zien van de donkere krochten van de beschaafde wellevendheid, waar de Japanse samenleving om bekendstaat. Een groep troosteloze woonkazernes in Kyoto waarbij vergeleken de Parijse voorsteden iets pittoresks krijgen. Een afzichtelijk vieze zwerver, midden op de trap van het metrostation van de sjieke zakenwijk Ginza. Hij zit daar als een vleesgeworden j’accuse, een herinnering aan de vergankelijkheid van al die decadente welvaart. Een Japanse Christus, nee, een Japans portret van Dorian Gray, dat zich niet onder een doek op zolder laat verstoppen. Zijn blik heeft iets trots, iets uitdagends, iets onverwoestbaars.
In de hippe wijk Roppongi staan bij de kruising van Roppongi-dori en Gaien-Higashi-dori veel zwarte mannen. Ze hebben allemaal hetzelfde baantje: mensen meelokken naar de bars en clubs in de wijk. Ze zijn erg opdringerig. Vijf minuten was ik Hassnae uit het oog verloren en de hele tijd werd ik belaagd door mannen die me vijfentwintig naakte meisjes beloofden, die zeiden precies te weten waarnaar ik op zoek was. “Ik ben op zoek naar iemand“, zei ik. –“En ik weet wel wie”. Ik antwoordde dat ik dat waagde te betwijfelen. Daar zag ik Hassnae eindelijk. Ik pakte haar hand en sleepte haar achter me aan. De man leek oprecht geamuseerd en lachte hard. Zonder enige gêne bewonderde hij haar Afrikaanse billen.
Iedereen heeft het altijd over het nachtleven in de grote steden. Het nachtleven van Madrid, het nachtleven van Londen, het nachtleven van Tokyo. Ik laat me er altijd door opnaaien. Dat nachtleven móet ik meemaken. Maar ik ben in de nachtclubs van Londen, Parijs, Madrid, Barcelona en Rome geweest. Het nachtleven is niet voor mij. Te druk, te lawaaiig, te ranzig. Geef mij maar een gezellig restaurant, en een nazit in de lounge van een hip hotel. Om één uur uiterlijk naar bed.
Ik stelde dus voor om terug te gaan naar ons hotel. We hadden net een orgastisch lekkere Pekingeend gegeten in Café Eight, een knettergezellig Chinees restaurant waar de gasten in drommen voor de deur staan, wachtend tot er een plek vrijkomt. Ze worden bij elkaar aan grote tafels gezet. Het interieur is heerlijk smakeloos, met rode lampen en obscene kitsch aan de muur. Op de kaart staan onder andere gebakken zijderupslarven en schorpioen. Ik heb even overwogen om die te bestellen, maar we waren daar speciaal voor die eend gekomen, en waarschijnlijk hebben larven en schorpioen helemaal niet zo’n bijzondere smaak, zoals ik heb ervaren bij alle gekke dingen, die ik tot nog toe heb gegeten.
In Tokyo, weet ik inmiddels, kun je beter per metro dan per taxi reizen. Niet alleen veel goedkoper (hoewel de taxi’s hier, vergeleken met Nederland, nog altijd spotgoedkoop zijn), maar ook aanzienlijk sneller, vanwege het drukke verkeer op straat. Ik heb trouwens nergens zoveel taxi’s gezien als in Tokyo. Nergens zoveel Italiaanse restaurants ook – ik bedoel buiten Italië.
De metro is in Japan onnodig ingewikkeld. Je moet aparte kaartjes kopen voor aparte lijnen en het blijft nattevingerwerk welk kaartje je moet kopen voor een bepaalde bestemming, maar daar staat tegenover dat de controleurs behulpzaam en coulant zijn. Wanneer geconstateerd wordt dat je een te goedkoop kaartje hebt, hoef je alleen het verschil te betalen. Daar kunnen ze wat van leren in Nederland, waar toeristen keihard worden gestraft met torenhoge boetes en de welbekende Nederlandse onbeschoftheid omdat ze het ondoorgrondelijke strippenkaartensysteem niet hebben kunnen ontcijferen.
In Japan realiseer ik me steeds wat een kutland Nederland eigenlijk is, en wat een kutmensen de meeste Nederlanders zijn. In Kyoto en Tokyo krijg je in restaurants en cafés steeds heerlijk koel water ingeschonken, zonder dat je erom vraagt, en zonder dat het in rekening wordt gebracht. De wc’s zijn gratis en schoon. In Nederland moet je overal voor betalen, zelfs voor kraanwater. En als je geen muntje van vijftig cent bij je hebt, dan pis je maar niet, kankermongool.
Niet dat Japan een paradijs is. Vanmorgen viel me op dat jongeren in de metro niet opstaan voor ouderen. Ik zag posters hangen waarop werd aangedrongen om dat wel te doen. Ook zag ik posters waarop jongeren werd verzocht andere passagiers niet lastig te vallen met hun I-pods en MP3-spelers. Er beginnen blijkbaar barsten te komen in de oneindige Japanse beleefdheid en het grenzeloze geduld van de Japanners. Toch was de metro ook rond middernacht nog brandschoon – er lag geen snoeppapiertje, geen leeg blikje op de grond. En er waren geen dronken klootzakjes die de andere passagiers lastigvielen.
Wat ons opviel: er wordt hier niet geflirt. De meisjes zien er in Tokyo vaak supersexy uit, met uitdagende, weinig verhullende kleding. Maar je ziet nooit iemand kijken. Meisjes gaan alleen met elkaar uit – jongens ook, getrouwde mannen ook. Je ziet wel verloofde stellen, maar verder mixen jongens en meisjes nauwelijks. Tokyo barst van de Sex & The City-achtige vrouwen – goed gekleed, zitten in hippe, dure restaurants, maar ze lijken niet in mannen te zijn geïnteresseerd. Als je een jonge Japanse vrouw met een man ziet, is het heel vaak een Westerling. Een lelijke Westerling meestal, ook nog.
Hieronder een paar kiekjes van ons bezoek aan de Meiji Jingu, een door de overgrootvader van de huidige keizer opgericht shinto-heiligdom. Shinto is de oorspronkelijke religie van Japan. Een religie, zo benadrukt de folder die je bij de ingang krijgt, ‘geen grondlegger en geen heilig boek kent’, alleen maar respect en het streven naar puurheid en oprechtheid. Ik vind die Meiji Jingu geen bijzondere tempel, maar ik was wel geroerd door de gebedsbordjes die bezoekers hadden opgehangen en waarop ze vooral geluk voor hun familie en geliefden wensten, en wereldvrede, maar soms ook dat een vriendin zou genezen van haar ziekte, er was een gebed voor een overleden en zeer gemiste hond, een stel wenste veel baby’s en een Duitser dat-ie de volgende wereldkampioen karate zou worden.
Er was in het omliggende park een waterbron, waar Japanners hun rozenkrans in drenkten, kennelijk voor meer goddelijke kracht of zo. Had geen zin het ze te vragen. Te heet voor zoveel inspanning.
Peter Breedveld, Reizen, 07.08.2009 @ 18:53
22 Reacties
op 07 08 2009 at 19:11 schreef Benech:
Ik krijg ook zin om naar Japan te gaan. Leuke verslagen tot dusver. Maa ik vroeg me af: Meiji Jingu, is dat die “symmetrische” tempel waarvan alles in tweevoud afgbeeld is. Ik meen dat de enige uitzondering een afbeelding van de duivel zou zijn, omdat die geen spiegelbeeld zou heben of iets dergelijks… Kan me het execte verhaal niet meer voor de geest halen, maar goed.
op 07 08 2009 at 19:32 schreef Rena:
“In Japan realiseer ik me steeds wat een kutland Nederland eigenlijk is, en wat een kutmensen de meeste Nederlanders zijn.”
Ik ben nog niet in Japan geweest, maar deze gedachte heb ik ook in Ierland en GB.
op 07 08 2009 at 20:27 schreef Zottelkopg:
Ah, weer een rondje ‘weg met ons ‘. Wel, ongezien de typhus, rot maar op en kom nooit meer terug, nestbevuilers.
op 07 08 2009 at 21:32 schreef Tjerk:
“De neger leek oprecht geamuseerd en lachte hard. Zonder enige gêne bewonderde hij haar Afrikaanse billen.”
Een echte conaîsseur verraadt zichzelf altijd…
op 07 08 2009 at 21:42 schreef Loesje:
Hoi Vakantiegangers,
Weer veel dank voor je verslag. Vooral hetgeen je vertelde over het Openbaar Vervoer heeft natuurlijk m`n interesse. ;-))
@Zottelkopg, trouwens, moet die g niet een f zijn? Enniewee,
Nederlanders zouden es hand in eigen boezem moeten steken qua serviceverlening en onbeschoftheid in het algemeen. Vriendelijkheid doet geen zeer, zegt m`n moedertjelief altijd.
Wanneer je achter een bejaard mensje staat in, bijv. de supermarkt, zou je i.p.v. te zuchten over zijn/haar traagheid, ook ff de spulletjes van het ouwgie op de band kunnen zetten.
Wanneer je een winkel o.i.d verlaat, zou je misschien es achter je kunnen kijken of er toevallig niemand aan komt die dan zo`n deur in z`n/haar bakkes krijgt.
Nog een voorbeeld, laatst bij de slager. Zegt de slager:” wie is er aan de beurt?”. staat er een dame, met mobiel, die blaat:” een pond half om half.”
Wie is er aan de beurt, een pond half om half. Oh, okay, logisch, NOT. Ik antwoordt op zo`n vraag als volgt:” ik, goeiedag een pond hoh graag.”
Maar blijkbaar ben je tegenwoordig een watje of een enge brave borst wanneer je blijk geeft van enige vriendelijkheid en beschaving. Of wanneer je je werk serieus neemt en i.p.v. 100% net dat ene %-tje meer geeft. Ik ben geen hersenchirurg en ook geen econoom, ik ben een doodgewone buschauffeur. Mijn bedrijf huurt mijn arbeidskracht in en geeft mij daarvoor een salaris. Mijn taak is, mensen zo veilig en correct mogelijk van A naar B te brengen. Simpel.
Maar ik heb ook te maken met zeer krappe rijtijden. Toch wacht ik tot de mensen zitten voor ik wegrij, en ik zeg ook iedereen goeiedag. Ik heb ook wel es m`n dag niet, maar ben professioneel genoeg dat niet aan m`n klanten te laten merken. Die betalen zich al blauw en kunnen er ook niks aan doen, toch? Daar gaat het om Zottelkopf, ik ben geen kruiperige slaaf, maar een goed opgeleide dienstverlener. Enne, niet iedereen met een rijbewijs is ook een chauffeur!
op 07 08 2009 at 22:37 schreef René v D.:
Ik smul ook van harte van je Japan-stukjes, Peter. Klinkt als een geweldige en ergens rustgevende tijd daar, waarmee je even Nederland – al is het maar door het allemaal kut te noemen – van je af kunt zetten. (Ik ken dat, hier bij de zuiderburen.) En wat betreft die religie, ken je het kunstproject Verzuchtingen.nl ? Ook erg mooi en min of meer verwant. (http://www.verzuchtingen.nl/) Mensen mogen hun intieme ‘verzuchting’ op een briefje schrijven, dat doen ze in een plastic opblaaskussentje en dan zuchten ze de gedachte in het kussentje. Stop dicht en hop, in de bakfiets die bij het project hoort. Je mag ook in andermans verzuchtingen liggen. Heel bijzonder. En verre van oncomfortabel, zowel fysiek als emotioneel.
op 07 08 2009 at 23:24 schreef rena:
Hear hear Loesje!
Precies, beleefdheid en vriendelijkheid, dat is exact vaak wat hier mist en wat je elders wel ziet. Het mag toch best af en toe genoemd worden? Zottekopf is misschien zelf te bot en horkerig om maar enig verschil waar te nemen??? Zot…
op 07 08 2009 at 23:57 schreef Loesje:
Rena, dank en welterusten. ;-)
op 08 08 2009 at 01:56 schreef Patrick:
He Peter, je schreef dat de prijzen in Japan wel meevallen. Nu heb ik effe gekeken op de website van dat luxe hotel in Tokio: goedkoopste kamer was 300 euro.
Ik ga komend voorjaar ook naar Japan maar ik denk dat ik toch iets meer richting van de ‘Cockroach Inn’ ga zoeken.
Je had trouwens kunnen plannen dat je 6 augustus in Hiroshima was…
op 08 08 2009 at 03:11 schreef Peter:
Benech, ik heb in de Meiji Jingu geen beelden gezien.
Zottelkopg, ik zou wel willen.
Patrick, je kunt hier voor een paar duizend yen prima hotels vinden. Het Conrad is een decadentie die we onszelf een paar dagen per jaar veroorloven.
op 08 08 2009 at 04:12 schreef MNb:
Nog een week, dan kan ik met mijn eigen ogen zien of Nederland inderdaad vol Zottekopgen zit. Vorig jaar nog wel en dat beviel me niks.
Mr. Breedveld, hoezo je zou wel willen? Ik heb het negen jaar geleden gedaan – niet naar Japan trouwens – en nooit een seconde spijt gehad.
op 08 08 2009 at 11:11 schreef Ger:
Hoewel ik deze site vrijwel dagelijks bekijk, voel ik me zelden geroepen om te reageren.
Toch wil ik wel even melden dat ik deze stukjes verschrikkelijk leuk vind.
op 08 08 2009 at 14:35 schreef Guus B:
Leuke reportages, ik had niet anders verwacht.
Ik wil wel graag wat meer achtergrond horen over dat flirten en gescheiden uitgaan in Japan.
Straks na terugkomst misschien?
op 08 08 2009 at 14:36 schreef Zottelkopf:
´In Japan realiseer ik me steeds wat een kutland Nederland eigenlijk is, en wat een kutmensen de meeste Nederlanders zijn ´
´Ik ben nog niet in Japan geweest, maar deze gedachte heb ik ook in Ierland en GB ´
Dit soort gelul gaat er bij mij niet meer in, vandaar mijn reactie. Ietwat te heftig en te snel op de enter-toets geramd, en eigenlijk niet netjes onder een topic wat veel meer een reisverslag is dan een discussie .. sorry dus, prettige vakantie verder, Peter !
op 08 08 2009 at 15:33 schreef Huub:
Ik denk heel vaak: wat is Nederland toch een prachtig land. Alleen wordt ons voorgespiegeld dat het kut is door SIRE en Wilders c.s.
Maar ontopic: ik krijg oprecht zin om naar Japan te gaan van deze verslagen.
op 08 08 2009 at 16:24 schreef yurp:
@Loesje
Ouwgie? Dan zal je werkgever waarschijnlijk het GVU zijn ;) Da’s namelijk een woord dat ik alleen uit Utrecht ken.
op 08 08 2009 at 16:34 schreef yurp:
Nederland is overigens een prachtig land, vol met leuke en aardige mensen. Ieder land heeft zo zijn kuttigheden en waar je ook gaat wonen, uiteindelijk zul je door het laagje vernis heenkijken.
op 08 08 2009 at 17:03 schreef Peter:
uiteindelijk zul je door het laagje vernis heenkijken
Alleen doen ze in Nederland niet aan vernis. Je krijgt er de rottigheid meteen onverdund voor je kiezen.
Serieus, er valt het één en ander te verbeteren in Nederland. In Japan valt veel te leren voor Nederlandse dienstverleners en wetshandhavers.
op 08 08 2009 at 18:19 schreef Loesje:
@yurp, yep!, sinds 1985.
@Peter, kan jij m`n baas es vragen of m`n collega`s en ik, “op cursus” mogen in Japan? I.p.v. naar die oubollige cursussen met *argh*, rollenspellen o.l.v. geitenwollensokken? Ga ik ondertussen ff de zeewolf met tapenade in de oven zetten, de spinazie ff wokken en de gekruide aardappeltjes bakken. Alvast bedankt! ;-))
op 10 08 2009 at 20:31 schreef Berry:
´In Japan realiseer ik me steeds wat een kutland Nederland eigenlijk is, en wat een kutmensen de meeste Nederlanders zijn ´
´Ik ben nog niet in Japan geweest, maar deze gedachte heb ik ook in Ierland en GB ´
‘Dit soort gelul gaat er bij mij niet meer in, vandaar mijn reactie.
Ik woon in Duitsland en ga altijd heel graag (terug) naar Nederland. Peter heeft naar mijn gevoel echter gelijk. De mentaliteit van Nederlanders, vooral t.o.v. buitenlanders verandert rapide.
Wij gaan elk jaar naar Frankrijk. De franzosen zijn toch wel als gereserveerd te beschrijven. Gaan niet zo snel naar buitenlanders toe, om een praatje te maken. Of misschien gewoon een vriendelijk gebaar te maken. Elk jaar krijg ik meer het gevoel “hier verandert iets”.
Maar niet met de Nederlanders. Nou ja, er verandert wel iets. Maar dan naar de kant “we willen niets met buitenlanders te doen hebben!” Waarom blijven die Franzosen niet thuis.
Wat Loesjs ook heeft opgemerkt – in de supermarkt neemt dit gedrag buiten propoertie negatief toe.
op 11 08 2009 at 11:33 schreef hj:
Wbt Nachtlevens Van Grote Steden: je moet wel weten waar je moet zijn. Als je ergens drie dagen bent en je gaat op de bekende clubs uit de reisgids af, kan het niet anders dan een teleurstelling zijn. Naar mijn ervaring moet je eerst wat feeling met de stad hebben en door locals met goede smaak meegenomen worden naar de juiste plekken. Zo heb ik er in Beijing ook een paar weken over gedaan vóór ik wist waar ik wel en niet moest zijn en dan ontdek je na 2 maanden nog steeds nieuwe dingen.
Maarja, als je thuis al geen nachtdier bent zal het je ergens anders ook niet bevallen. En als je de hele dag gereisd hebt zijn een goede maaltijd en rustige naborrel sowieso te prefereren. :-)
op 13 08 2009 at 13:40 schreef Spuit Elf:
‘En als je geen muntje van vijftig cent bij je hebt, dan pis je maar niet, kankermongool.’
LOL! Ik zie het gezicht voor me van degene die dit denkt maar niet zegt.
Ik sluit me aan bij degenen die complimentjes geven over de reisverslagen.
RSS