Tokio voor sloebers

Peter Breedveld

Tokio heeft nog steeds de naam – net als de rest van Japan – onbetaalbaar duur te zijn. Dat is baarlijke nonsens. Ooit was Japan inderdaad één van de duurste landen ter wereld, maar dat was voor het barsten van de economische zeepbel, eind jaren tachtig. Duizend yen is op dit moment zeven euro waard en je koopt er veel voor in Tokio. Meer dan je voor zeven euro in Amsterdam koopt, en dat is écht één van de duurste steden waar ik ooit ben geweest.

De vliegreis naar Japan is het duurst, die kost je bijna duizend euro. Maar hotels in Tokio zijn spotgoedkoop. Kijk dan zelf. Voor rond de twintig euro per persoon per nacht kun je al logeren in Tokyo. Ja, je moet niet in het Conrad gaan zitten (wat wel een fantastisch hotel is, dus als je goed hebt geboerd: zeker doen!) en elke dag eten bij Kyubei en Takazawa of één van de vele andere fabuleuze sterren- en Pellegrino-restaurants in Tokio, want dan ben je snel door je budget heen.

Schaamluis in de lakens

Voor vijftig euro per dag kun je in Tokio leven als een keizer. Echt waar. Lukt dat in Amsterdam? No way! Voor vijftig euro krijg je niet eens een hotel met de schaamluis van de vorige gasten nog in de lakens. Je bent ze al bijna kwijt als je biertje en een Spa rood bestelt op een terrasje (en de ober die dag genegen is die ook echt te komen brengen) en dan heb ik de boete nog niet eens meegerekend die je krijgt omdat je te hard gepraat hebt of zoiets. Of naar het gras gekeken hebt.

In Tokio kun je geweldig eten voor minder dan je betaalt voor een maaltijdsalade bij de Albert Heijn. Yakitori, spiesjes met vis of vlees of groenten, voor een paar honderd yen, een kom noedels met vlees, ei en groenten voor 650 yen. Octopusballetjes, heerlijke pasteitjes voor tweehonderd yen. Ik ontbijt elke morgen met twee onigiri, rijstballen met vulling (zalm, kip, zalmeitjes, Japanse pruim), gewikkeld in nori (zeewiervellen) die ik bij Lawson’s, Family Mart of de Seven Eleven koop. Die spoel ik weg met een flesje koude groene thee: nog geen vierhonderd yen, minder dan drie euro dus.

Hipster-weirdo’s

In de bovengenoemde winkels kun je ook kant-en-klare maaltijden kopen. Rijst, vis of vlees, groenten voor vier-, vijfhonderd yen. De winkelbediende warmt die voor je op als je wilt. Ik betaal liever tweehonderd meer voor kokend hete soba of ramen in een eethuisje. Sushi is hier ook spotgoedkoop en de goedkoopste sushi is hier lekkerder dan de duurste in Nederland, behalve bij Yamazato in Amsterdam. Een bak heerlijke verse sushi heb je hier al voor rond de zeshonderd yen.

Alles wat je nodig kunt hebben, van versnaperingen tot verzorgingsproducten tot speelgoed en huisraad, koop je voor 105 yen bij Daiso, de bekendste honderd-yen-winkelketen van Japan. Er zit er één met vier, vijf verdiepingen in de wijk Harajuku, waar de Japanse hipster-weirdo’s hun fashion statements maken. Ja, natuurlijk kun je je meloenen voor tienduizend yen kopen op de food-afdelingen van de grote warenhuizen, maar normale Japanners gaan naar de supermarkt, waar je normale prijzen betaalt voor normaal fruit.

Uitermate vriendelijk

Openbaar vervoer is de beste manier om je te verplaatsen in Tokio, want snel en goedkoop. Ik koop altijd een dagkaart voor de metro: duizend yen. Je kunt ook voor elke rit het goedkoopste kaartje kopen en dan aan het einde van de rit het verschil bijbetalen. Niks geen boetes en ruzies met onredelijke conducteurs. Japan is een beschaafd en uitermate vriendelijk land.

Voor een biertje moet je niet zomaar de dichtsbijzijnde bar binnenlopen, want vaak moet je een paar duizend yen ‘cover-charge‘ betalen. Dat is aangegeven op een bord voor de deur (meestal in het Engels). Kies een bar zonder cover-charge. Meestal een jongerenbar. Gezellig! Want alle Japanse jongeren willen hun Engels met je oefenen.

Gratis dingen om te doen

Natuurlijk wil je het één en ander zien in Japan, en de toegangsprijs tot musea en dergelijke ligt rond de duizend yen. Maar de tempels zijn gratis en veel andere attracties eveneens, zoals de immens populaire Tsukiji vismarkt (die ik niet aanraad, trouwens, want het is gewoon een vismarkt waar je als toerist vreselijk de hardwerkende Japanner in de weg loopt). Hier zijn nog meer gratis dingen om te doen in de stad.

Overtuigd? Nu dus ophouden met dat gezeur dat Tokio onbetaalbaar zou zijn. Dat heb je van anderen gehoord en die hebben dat weer van anderen gehoord en die hebben dat van iemand die zich in 1987 in Tokio heeft laten oplichten in een Yakuzabar. Tja. Wees geen papegaai en doe niet net of je overal verstand van hebt.

En fuck me als ik dit stuk al niet geschreven had voor Aisha Qandisha. Mijn koninkrijk voor een beter geheugen!

Als alle lezers van Frontaal Naakt, het enige echte dissidente geluid in Nederland, nou maandelijks twee euro zouden storten, dan zou Uw Hoofdredacteur de hotel- en restaurantrekeningen kunnen betalen in de duurste stad ter wereld. zouden de makers van deze website volkomen autonoom zijn! Stort op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’.

Tweet

Japan, Peter Breedveld, Reizen, 09.04.2014 @ 06:01

[Home]
 

Δ