Toen Lou Reed nog kauwgomballenpop maakte
Vorig jaar was een muzikaal topjaar en heel veel geweldige albums pasten niet op mijn eindejaarslijstje, wat ik dan achteraf weer stom van mezelf vind, want vaak zet ik er albums op die er op dat moment volgens mij op hóren, terwijl ik eigenlijk veel meer voel bij andere albums die er niet op staan omdat ik ze domweg was vergeten of omdat ik ze niet aan bepaalde artistieke maatstaven vind voldoen.
Dat laatste geldt voor het verzamelalbum Why Don’t You Smile Now: Lou Reed at Pickwick Records 1964-65. Er staat een verzameling nagenoeg onbekende liedjes op van nagenoeg onbekende bands, allemaal geschreven en meegeschreven door Lou Reed, die er ook op meespeelt en -zingt.
Goedkope namaakversie
Dit is wat Lou Reed deed voordat hij The Velvet Underground oprichtte, één van de meest invloedrijke bands uit de popgeschiedenis. Maar die liedjes voor Pickwick Records konden niet verder van de avantgardistische VU afstaan. Pickwick Records was een soort Action van de popmuziek. Van alles wat in die tijd hip was, bracht het label een goedkope namaakversie uit. Dat varieerde van surfrock, soul, een Motown-achtige meidenband, you name it. Pickwick Records maakte er op een woensdagmiddag een namaakversie van. Niet om de hitparades te bestormen, maar om geld te verdienen.
Lou Reed werkte voor dat label en in een brief aan zijn mentor, de dichter Delmore Schwarz, schreef hij dat hij en zijn collega’s in twee dagen tijd 33 liedjes schreven én opnamen aan de lopende band.
Pure rotzooi
Je verwacht dus pure rotzooi, maar het leuke is dat Why Don’t You Smile Now vol pakkende, lekkere liedjes staan die je lange autoreis naar Zuid-Frankrijk bijzonder zouden veraangenamen. Het zijn geen meesterwerken, maar ze zijn wel goed geschreven (muzikaal, want de teksten komen zo uit een poesie-album) en uitgevoerde liedjes waar het plezier van afspat en die volgens mij ook met volle overtuiging zijn gedaan.
Op sommige liedjes kun je Lou Reed duidelijk horen. Hiermee oefende hij zijn vaardigheden, op deze basis overschreed hij later grenzen met zijn avantgardistische Velvet Underground. Zoals Picasso begon met het schilderen van clowntjes, zo maakte Lou Reed deze consumptiepop.
Vinyl
Soms denk ik ook dat ik weer een platenspeler wil kopen. Bijvoorbeeld als ik dit filmpje zie van het uitpakken van de vinyl-pressing van Why Don’t You Smile Now. De komst van de CD heeft ons zoveel afgenomen; bijvoorbeeld de klaphoes met binnenhoes en liner-notes die je dan op de bank zat te lezen, terwijl je nieuwe plaat op de speler draaide.
Music, 16.03.2025 @ 12:17
RSS