Taboe?

Hayat Shadied

Via sms nodigde een vriendin me uit op het geboortefeest van haar kind. Ik lag in mijn huiskleding languit op de bank te lezen en eigenlijk bleef ik liever bij mijn mannetje en mijn snurkende meisjes. Maar ik hees me in feestelijke kleding en per auto was ik binnen drie minuten op het feest.

Ik ging zitten aan de leegste tafel, waar maar twee vrouwen zaten. Ik probeerde mezelf te vermaken met Twitter, maar mijn Twittervrienden lieten het allemaal afweten. Dus toen moest ik wel iets met de dames aan tafel. Langzaamaan druppelden meer vrouwen binnen. Na een uur was mijn tafel bijna vol. Er zat nu een aantal oudere dames, en een paar meiden van mijn leeftijd. Contactgestoord als ik op sommige momenten kan zijn, merkte ik op dat de dadels heerlijk sappig waren, om me vervolgens weer junkerig te storten op mijn trouwe, bijna overleden mobieltje.

Af en toe ving ik wat op van de gesprekken die de vrouwen onderling hadden. Maar ik voelde weinig behoefte om me erin te mengen. Tot tijdens het eten onze tafeloudste (ontzettend lieve vrouw) begon te praten over hoe geweldig haar leven vroeger was. Ze hoefde zich nergens druk over te maken en nam genoegen met wat ze had. Ze had een goede auto, een huis, een lieve man en kinderen, veel kinderen. En ze konden elk jaar naar Marokko, waar ze van haar spaarcentjes weer mooie Marokkaanse jurken en goud kon kopen.

Ik voelde me een beetje aangesproken en probeerde in mijn gebrekkige Marokkaans uit te leggen dat wij niet minder tevreden zouden zijn met wat we hebben. Met ‘we’ bedoelde ik ‘onze generatie’ versus die van de tafeloudste. Af en toe keek ik naar mijn buurvrouw, een leeftijdgenoot, die bevestigend knikte. Ik legde uit dat de huidige maatschappij vrouwen bijna dwingt om ook te werken. Onze generatie hecht volgens mij ook iets minder waarde aan Marokkaanse jurken en goud. Nee, we willen graag leuke dingen doen, karten met ons liefje, uit eten met vriendinnen, een filmpje pakken enzo. Dingen waar onze ouders niet voor wilden of konden kiezen.

Onze tafeloudste vertelde over de gezelligheid van de wekelijks bezoeken aan elkaar. Elke week drukte van familie en vrienden. Ze verweet ons, de jeugd van tegenwoordig, dat we altijd over drie dingen klagen: We hebben geen tijd, we zijn erg moe en we hebben geen geld. Ik kon een glimlach niet onderdrukken, want deze vrouw was wijs en sprak de waarheid.

Ik dacht aan mijn lieve mama die, als ze me uitnodigt, te horen krijgt dat ik geen tijd heb, of erg moe ben. En de laatste keer heb ik gewoon eerlijk gezegd dat ik gewoon geen geld had om te komen.

Ik concentreerde me op het overheerlijke eten, dat de tafeloudste had gemaakt. Zij heeft tijdens de geboortefeesten van mijn dochters ook voor het eten gezorgd. Ze zei dat ze erg lui was en ik dacht: “Als zij zichzelf al lui noemt, wat ben ik dan wel niet?”

De gesprekken werden steeds grappiger. Het ene verhaal volgde het andere op, en de vrouwen hadden enorme lol. Ik volgde niet alles omdat het eten me te lekker smaakte om me op andere zaken te concentreren. Tot ik de woorden “behaard” en “erin gaan” hoorde.

Ik stopte met eten en spitste m’n oren. De tafeloudste vertelde dat ze een keer bezoek kreeg van een vrouw en haar Berberman die de Marokkaanse taal niet zo machtig was, en van een ander stel. Op een gegeven moment zei de Berber: “Sinds wanneer heb je dat behaarde ding? Ik krijg hem er niet meer in! Je moet die haren weghalen!” De echtgenoot van onze tafeloudste riep de man tot de orde: “Hé man! Wat zeg je nu allemaal!” De rest moest vreselijk lachen. Maar de arme Berber had het over zijn brievenbus. Hij wist niet hoe hij de brievenbusborstel in het Marokkaans moest noemen, waardoor zijn uitspraken hilarisch werden.

Alle vrouwen aan tafel lagen stuk voor stuk in een deuk en de een na de ander deed er een schepje bovenop: “Was die man niet getrouwd? Heeft-ie nooit een naakte vrouw gezien? Was zijn vrouw altijd onthaard?” Ze konden hun lol niet op, en ik, ik zat op het puntje van mijn stoel, vork in mijn hand, klapperend met mijn oren.

Wat een geweldige openheid! Van onze eigen eerste generatie Marokkaanse Nederlanders!

Mijn avond kon niet meer stuk, het ene na het andere sappige verhaal werd aan tafel verteld. Een andere oude dame, die de glazen serveerde, hoorde ons praten en bleef staan om haar verhaal te vertellen over de vreemdgaan in Marokko. Ik bleef vragen stellen omdat ik het gewoon niet begreep. Het gebeurde vroeger regelmatig dat de man tegen zijn vrouw zei dat ze ruimte moest maken. Dit betekende dat hij bezoek zou krijgen van een vriend. In het echt bleek dit een vrouw te zijn die zich had gekleed als man. De traditie wil dat toentertijd de vrouw niet in de ruimte mocht komen waar de man zich met z’n vrienden bevond. Zo kon hij doen en laten wat hij wilde.

Omgekeerd deden vrouwen dit net zo hard. Lieten ze hun vriendin langskomen voor een gezellige avond. In feite dus een man met een niqaab en lange gewaden. Zo werd de vrouw een paar uur met rust gelaten!

M’n oren klapperden steeds harder.

Een ander verhaal, dat zich eveneens in Marokko afspeelde, betrof een getrouwde vrouw met vier kinderen die wekelijks een ‘voorkeursbehandeling’ kreeg bij een bankdirecteur (ik geloof in Casablanca). Ze gebruikte de spiraal en tijdens één van hun kriksessies bleven ze in elkaar vastzitten. Zij gilde het uit van de pijn en die man kon er niet meer uit. Toen mensen kwamen kijken wat er aan de hand was, zagen ze wat die voorkeursbehandeling precies inhield, en dat was iets heel anders dan ze zich ooit hadden voorgesteld.

De twee moesten met de ambulance worden opgehaald, nog steeds romantisch in elkaar verstrengeld. Buiten stond inmiddels de pers en dit zou een groot mediaschandaal zijn geworden.

M’n oren sprongen nu bijna spontaan uit mijn hoofddoek.

Ik was blij verrast en vond het geweldig deze generatie vrouwen, weliswaar in bedekte termen, over seksualiteit te horen praten.

Hayat Shadied is een 32-jarige, oer-Nederlandse vrouw van Marokkaanse afkomst, zinnelijk vlees en warm bloed. Steekwoorden: liefde, vrijheid, erotiek, warmte, zin, naakt, gesluierd, prikkelend.

Tweet

Hayat Shadied, 26.11.2009 @ 14:31

[Home]
 

Δ