Symmetrie

59 Reacties

op 12 01 2010 at 08:41 schreef Marc Z:

Mooi stukkie Frans. Het dictaat van de gesponsorde interieur/styling programma’s van Jan des B en z’n soortgenoten gecombineerd met de collectivistische hel van ikea/interio/etc doet zijn werk. Zelfs thuis meedoen met de groep. De mythe van de doorgeslagen individualisering.

Punt is wel, dat voor een beetje leuke, originele spullen je of diep in de buidel moet tasten of je veroordeeld bent tot het doorspitten van de meuk of rommelmarkten of tweedehands winkeltjes. Niet altijd een pretje.

op 12 01 2010 at 10:51 schreef Mirjam Janssen:

Maar zowel bij jong als oud het toppunt van burgerlijkheid: een verjaardagskalender op de wc.

op 12 01 2010 at 11:11 schreef Mas Rob:

“Het knappe vind ik hoe die inrichtingen, ondanks de verscheidenheid aan producten, het toch voor elkaar krijgen om er allemaal identiek uit te zien.”
Hear, hear. Hier raak je de tragiek van de moderne mens.

@ Mirjam
Dat van die verjaardagskalender heb ik nooit begrepen..

op 12 01 2010 at 11:13 schreef Paul Los:

’t is van alle tijden… een jaar of 15 geleden zag je overal die gefiguurzaagde eenden in de vensterbank…
aansluitend en leuk, Joep van Deudecolumn over de woonbeurs… http://cgi.omroep.nl/cgi-bin/streams?/radio3/vara/giel/20050927-3.rm?start=0:50:9.64

op 12 01 2010 at 11:30 schreef rena:

Paar jaar geleden op tv…een werkelijk prachtige zolderappartement in Laren geloof ik, mooi oude houten balken. een droom om gezellig in te richten. Totdat JdesB zich ermee ging bemoeien. De hele verdieping van onder tot boven wit gekalkt! Ja, ook de balken…eeuwig zonde.

De consument wil meedoen, dat is wel duidelijk, hence the UGGS! brrrrrr

op 12 01 2010 at 11:31 schreef vetklep:

Weer eens helemaal eens.
Ik vind het ook zo jammer dat je bijna geen kwalitatief goede spullen kan kopen. Als je niet oppast, blijf je door de voordeur troep aanslepen en via de achterdeur afvoeren naar de vuilnisbak. Troep die je al had, maar die geheel volgens planning stuk ging. Spullen worden alleen ontworpen om meegenomen te worden uit een winkel, niet om heel te blijven. En mocht er een keer iets niet na een paar jaar uit elkaar vallen, dan is het wel zwaar uit de mode natuurlijk, een doorn in het oog.
Daar komt de snelle ontwikkeling van noodzakelijke hebbedingetjes nog eens bij. Vroeger kocht je een draaitafel voor het leven. Nu moet je iedere twee jaar een nieuwe ipod. En nu iedereen net een breedbeeld tv met dvd heeft, moeten we dringend naar HD en blue ray. En ieder jaar een nieuwe mobiele telefoon natuurlijk, anders sta je met iets bespottelijks in je handen.
Ondertussen lopen we ons tweeverdienend de benen uit het lijf om toch maar vooral veel troep te kunnen blijven kopen. Dat vind ik op zich niet erg, maar ik zou zo graag iets van op z’n minst eventjes blijvende waarde voor mijn zuurverdiende geld terug willen hebben.

op 12 01 2010 at 11:36 schreef hassnae:

Maar Frans, als je dan origineel wilt zijn en bijvoorbeeld een kaptafel van een kunstenaar wilt, dan blijkt die onbetaalbaar.

op 12 01 2010 at 11:39 schreef hassnae:

Rena, Uggs zijn hét bewijs dat vrouwen niet zelf beslissen of ze iets mooi vinden, maar achter de kudde aanlopen. Of ze vinden comfort belangrijker dan voorkomen, dat kan ook.
Maar als ze comfort willen, zijn er genoeg mooie alternatieven. Hmm, ik discussieer met mezelf. Hoog tijd om te gaan tolken.

op 12 01 2010 at 12:18 schreef Saira:

Als je het geld bij elkaar optelt wat ongemerkt aan troep wordt uitgegeven, durf ik te stellen dat een apart meubelstuk voor redelijk wat mensen toch haalbaar is. Misschien niet een werk van een kunstenaar van naam.

Wij hebben een paar door mijn handige vriend zelfgemaakte dingen in huis. Ook een manier om een inrichting van een personal touch te voorzien.

Hier bij ons thuis absoluut geen IKEA Vinexwijk huishouden, wat af en toe ook vervelend kan zijn. Ons huis is oud met karakter. Maar ook een bouwval, want het huis in de oude staat terugbrengen na moderniseringen van eerdere bewoners valt vies tegen. We zijn mooie dingen tegengekomen; oude balken en bogen verborgen onder systeemplafonds, gemarmerde en versierde muren onder schrootjes.

op 12 01 2010 at 12:48 schreef Peter:

Wat is er nou weer mis met de verjaardagskalender? Die zijn hartstikke handig op de wc, de uitgelezen plek om even te checken wier verjaardagen je allemaal bent vergeten. Bovendien suggereren verjaardagskalenders één grote, warme familie waar jij deel van uitmaakt. En hoe kitscheriger, hoe beter. Marjolein Bastin, Janneke Brinkman of Rien Poortvliet, gezelliger kan bijna niet.

Eigenlijk zou iedere reageerder hier een foto van zijn eigen interieur moeten posten. De mijne is nog niet af, dus ik laat verstek gaan.

Omdat ik in één keer een heleboel meubels moet aanschaffen; bedden, kasten, een bankstel, een eettafel, gewoon alles, kan ik het me niet veroorloven veel geld te besteden aan meubels die mijn interieur een eigen persoonlijkheid moeten geven.

Daarnaast ben ik zeer te spreken over de sober vormgegeven, Spartaanse meubels van de Ikea. Die domineren niet, dus ik krijg alle ruimte om mijn eigen persoonlijkheid te laten gelden. Die bestaat uit de chaotische rotzooi – boeken, dvd’s, cd’s, tijdschriften, speelgoed, ongeopende post, onbetaalde rekeningen en snoepgoed – die ik erover uitstort.

Ik heb voor relatief weinig geld een hele comfortabele zithoek in de uitverkoop op de kop weten te tikken. En mijn salontafel kostte 35 euro. En weet je wat? Het is precies wat ik zocht: een blad op vier poten, zwart.

op 12 01 2010 at 13:06 schreef vetklep:

de “spullen” van ikea zien er soms aardig uit in een folder. Ik ben er dus een keer wezen kijken. Ook toen leken de “meubels” nog aardig, tot je ze op zo’n twee meter naderde. Nep. Plastic. Goedkoop. Valt binnen een jaar om en is dus per decennium duurder dan echte spullen.
En dan dat publiek in zo’n koopfabriek. Dat is schrikken, zeg. En die enorme rijen bij de kassa. Je zou je spullen spontaan uit je handen laten vallen en vertrekken. Als je al iets gevonden had.
Dus als ik te weinig geld heb, ga ik wel op de grond zitten.

op 12 01 2010 at 13:11 schreef Peter:

Ik heb een massief houten eettafel van de Ikea waar je met z’n tienen op kan regendansen. Erg mooi, ook.

op 12 01 2010 at 13:29 schreef Mas Rob:

@ Peter
Met verjaardagskalenders is niets mis. Maar waarom toch op die w.c.? Ik heb dat altijd vreemd gevonden. Sterker nog, als ik niet zulke kalenders op andermans toilet had aangetroffen, had ik het niet geloofd.

op 12 01 2010 at 13:34 schreef Peter:

Waarom dat op de wc moet, heb ik hierboven sluitend beargumenteerd.

Ik zat laatst op mijn nieuwe, verbouwde wc, en ik dacht: ‘Er mist iets, maar wat?’

Dankzij jullie weet ik het nu: een verjaardagskalender!

op 12 01 2010 at 14:09 schreef Vasti:

Dames, even over de Uggs:
Als fervent buitenmens in bezit van een grote bostuin kan ik wel zeggen dat de aanschaf van een paar Uggs- de basic bruin leren, niet die fluffige- 1 van de betere uitgaven van het afgelopen jaar is geweest.
Zeeeer comfortabel en naar mijn smaak absoluut niet lelijk. :)

On topic: Bij mij in de huiskamer fungeren gedeeltes van de stam van eikenbomen uit eigen bos als tafeltjes/krukjes.
Mooi basic en eigen!

op 12 01 2010 at 14:14 schreef Lianne:

Die foto’s !
Ik zat laatst mijn oude fotoalbums te bekijken en kwam daar drie foto’s tegen van mijn zusje en mij (beiden 3 en 5). Mijn zusje had een hoedje met een touwtje op, en ik had een speen in mijn mond (op mijn vijfde). Het was laat, we waren beiden moe, wat resulteerde in rode wangen en hangende ogen. Op geen van de drie foto’s staan we ‘normaal’ ik trek aan het touwtje van het hoedje, mijn zusje kijkt me daarna aan met half opejn ogen. Het is zo puur. Dat soort foto’s zie je niet meer na de komt van de digitale camera.

En ja Uggs…mensen die Uggs dragen zijn waarschijnlijk niet in staat de hypes van bovenaf te zien.
Comfort is een illusie. Toen ik nog in de videotheek werkte nam ik geitenwollensokken mee. Ugg draagsters keken me aan alsof ik gek was. Als ze echt comfort respecteerden, zouden ze mijn sokken ook respecteren ;).

op 12 01 2010 at 14:21 schreef Smeets:

Hassnae,

Dat mijn kaptafels “duur” zijn heeft te maken dat ze niet met duizenden in zeecontainers hiernaar toe worden gesleept. Ze worden op maat gemaakt in een eigen kleurstelling. Er zit veel manuren en ambacht in.
Mensen betalen vaak veel meer voor merkmeubelen die uit China komen. Zelf vind ik natuurlijk dat ik veel te goedkoop ben.

Peter, Ik zal vanavond even een linkje sturen naar mijn inrichting.

op 12 01 2010 at 14:45 schreef vetklep:

en dat mis ik dan weer. Een tafel om op te regendansen.

op 12 01 2010 at 15:18 schreef Loesje:

De bovenste keukenkastjes zijn nog van de vorige bewoners,(wij wonen er nu 28 jaar), in de huiskamer staat een ouderwets dressoir van m`n oma.
We hebben gewoon een gaskachel, de twee luie stoelen en de bank, ca.26 jaar oud en 1 keer van nieuwe bekleding voorzien, zitten om ons lijf als ouwe toffels. Een eikenhouten eettafel + stoelen, het hout is verkleurd,gekrast en bevlekt. De vloerbedekking, inmiddels verschoten, projectentapijt. En in ieder hoekje en gaatje boeken. Een beetje ouwekroegachtig zou je kunnen zeggen. Vind het prima, geen schulden behalve nog een piepklein hypotheekje. Oh, goed dat vensterbank genoemd wordt, herinnert me eraan dat ik de planten moet watergeven voor je ze kan oproken. Sansefieria`s (schrijf je dat zo?) en nog een ding waar ik de naam niet van ken. In verschillende potten, naast verschillende kattenbeeldjes.
En m`n schoenen, ach da`s best wel een beetje triest misschien. Die komen bij de Legerdump vandaan. Ben toch niks nut op die bus. Voor “netjes” heb ik 1 paar halfhoge suede zwarte laarsjes en een paar zwarte schoen met een lage hak. En helemaal triest, Rena ril je al?, een paar grijze herenpantoffels van Bristol voor deze tijd van het jaar. De rest van de tijd loop ik graag op blote voeten. En ik hoef zelden te bedenken wat ik nou weer es aan moet trekken, omdat ik tijdens het werk een uniform draag.
Wel altijd een beetje mascara enzo en een geurtje op. Aan winkelen heb ik op z`n zachtst gezegd een pleurishekel. De enige winkels die ik leuk vind zijn boekwinkels,en winkels die met eten te maken hebben, potten en pannen e.d. Het zal ook wel liggen aan het feit dat ik het in de meeste winkels gewoon benauwd krijg van de drukte, de warmte en die lullige muziekjes. En dan dat geleuter. “Heb ik hier geen dikke kont in? Maakt dit m`n heupen niet zwaarder? Komen m`n tieten hier goed in uit?”
Gatverdamme, ik heb er echt geen geduld meer mee.En dan dat aan en uitkleden in die rottige kleine pashokjes! En ik heb nog wel 13 jaar in een kledingzaak gewerkt voor ik de bus op ging! Misschien juist wel daarom. Of omdat ik een echte “”Grumpy” aan het worden ben. Hmm, nu ik zo even teruglees, Grumpy worden? Ha, ik ben het al! ;-)

op 12 01 2010 at 15:45 schreef Simone:

Raak stuk.
Ik zie het in mijn omgeving ook, de massieve houten rechtzodiegaat tafel, de jute-achtige bank (lekker stoer!), parket uiteraard, een aantal (vooral niet teveel!) zorgvuldig uitgekozen (juiste stijl boven eigen smaak) en precies uitgelijnde schilderijen of posters in peperdure lijst en vooral geen rotzooi.
En rotzooi is alles wat niet VT Wonen stylish-maar-doelloos rondslingert.
En dan natuurlijk de strakke keuken, met kookeilamd indien mogelijk, het zes of acht pits gasstel, ook al wordt er nauwelijks uitgebreid gekookt. En daarboven natuurlijk de mega luxe strakke afzuigkap.

Bij mij ziet het er compleet anders uit, zal ms ook wel te maken hebben met het budget, ik sleep alles bij voorkeur mee van grof vuil of kringloop, goed geconserveerde of als zodanig op te knappen oude troep dus.

De enige plek die geordend is, is de werkplek, i.e. bureau waar pc staat.

Ze zeggen wel eens dat een chaotisch hoofd een opgeruimde omgeving nodig heeft. Nou, dit chaotische hoofd floreert uitstekend in een dito omgeving.
Het gaf de inmiddels “grootgegroeide” kinderen ook relaxtheid, een inrichting waar je daadwerkelijk mag bewegen.

op 12 01 2010 at 16:38 schreef babs:

Als ik nog alleen zou zijn, zou mijn huis er precies uit zien als Smeets schrijft, vrees ik. Mijn bezittingen passen in een bestel-eend. Maar mijn vrouw…. Een echt niet klein appartement volgepropt met spullen, 100 jaar oude foto’s, eigen schilderijen, plastic frutsels, gevonden Romeins aardewerk, 1€ souvenirs (ook blauwe klompjes ja en zo’n Hollands jongetje en meisje die elkaar een kusje geven). Schilderijen hangen in lagen boven elkaar, boekenkasten vol uit elkaar vallende kinderboeken van De Vijf. Zelf ontworpen tafel (met honderden knikkers erin verwerkt, zelf ontworpen kast, bed van de ene oma met nachtkastjes van de andere oma enzovoort enzovoort. De clou: los van wat erfstukjes is niks echt duur. Kwestie van zelf maken en mensen kennen die dingen naar je eigen ontwerp kunnen maken. Het is maar hoe belangrijk het voor je is een warm eigen nest te bouwen. Voor mij niet heel belangrijk, voor mijn vrouw wel.

op 12 01 2010 at 16:39 schreef Peter:

Klinkt als een leuke inrichting.

op 12 01 2010 at 16:48 schreef hassnae:

Ik plaagde je maar wat, Frans.

op 12 01 2010 at 17:01 schreef rena:

@loesje…kon je geen roze sloffen vinden?
Ik heb zelf soksloffen, met zo’n leren onderkant. zwart met geborduurde blommen erg Tirol en erg geinig.

op 12 01 2010 at 17:33 schreef vander F:

In huize F is het gelukkig nog een georganiseerde puinhoop,
veel te veel boeken, een zee van prullaria uit alle windstreken, wat antieke kasten en tafel, versleten grenen planken op de vloer.
De nodige schilderijen van Mw. vander F aan de muur + kinderkrabbels van jr.
Bruine kozijnen, kamers in blauw, rood, wit en groengeel, geen CV maar gas (en gevel) kachels.
Niet eens overal dubbel glas dus af en toe mooie ijsbloemen op de ramen.
Keuken nog van de vorige bewoners, ik gok uit midden jaren ’70.
Heel veel ruime inbouwkasten, heel fijn maar ze vreten ruimte, om een van de schoorstenen heen die midden door het huis loopt.
Schuurtje met certified asbestplaten als dak, garage die dienst doet als oefenruimte annex opslagplaats (met een afgeragde originele Gispen bank)

Ahh, en 1 ikea kruk-dinges in de douche.

Zeg maar een gezellig zooitje.

op 12 01 2010 at 19:04 schreef berend peter:

De schoonheid der dingen, men zal er altijd over blijven twisten. Zo vind ik het beeldend werk van Frans Smeets niet tot mijn belevingswereld horen. Met zijn schrijverij daarentegen ben ik het bijna altijd eens.
Zo ook nu.
De truttigheid aanwezig in de doornee woonkamer is van alle tijden, alleen de herkomst der dingen is aan verandering onderhevig. Maar er is m.i. meer aan de hand: er is verschil tussen een inboedel opbouwen en een inboedel in één klap aanschaffen. Bij het (jarenlang) opbouwen sluipt er een persoonlijke ’touch’ in die bij de aanschaf in één keer ontbreekt.
Die meneer in zijn witte pak uit het Gooi is niet de enige en zeker niet de eerste die het individuele gevoel voor schoonheid geweld heeft aangedaan. Enig succes valt niet te ontkennen, dat is niet zijn verdienste maar kan op het conto geschreven worden van de kudde hitsige, koop zieke (helaas meestal) dames die zijn Arsenaal bezoeken en zijn nog net betaalbare ontwerpen laten verschepen naar hun flat twaalf hoog vóór.

J de B is ook ooit begonnen met een sinaasappelkist in zijn studentenkamer, maar kwam er al snel achter dat er geld mee te verdienen was als hij die kist wit liet spuiten. Helaas gaat MW hem snel achterna, maar dat is een verhaal op zich.

In het dorp waar ik woon zijn de twee vazen waar Smeets het over heeft alweer vervangen door drie vazen, geen idee in welk blad dat nu weer gestaan heeft of liever welk TV programma daaraan debet is.

Mijn (ons) huis staat vol met eigen handarbeid, maar ook met een paar ‘klassiekers’ die wij mooi vinden b.v. de echte ‘vlinderstoel’ en een vroege Orange Slice Chair. Aan de muur hangen schilderijen, prenten en beelden van vrienden en een enkele hotemetoot. De buren komen nooit verder dan de keuken en hebben nooit iets laten merken van wat zij nou mooi vinden.

En op het toilet hangt een verjaardagskalender naast ‘ De Scheur’ van Peter en kan de echte man zijn plasje kwijt in de ‘Kisses’ van Maike van Schijndel, de dochter van de man die van een paar plaatjes glas een fantastische vaas kon maken.

op 12 01 2010 at 19:57 schreef Loesje:

@Rena. Nee, ik was te beroerd om naar andere winkels te gaan. En deze zijn wel makkelijk i.v.m. even de tuin inlopen naar de kliko e.d., omdat ze een stevige zool hebben. Heb jaren geleden wel es een paar van die maffe dingen gehad met dierensnuitjes erop. Maar ik brak m`n nek over de oortjes. ;-)
En ik ben een keer naar m`n werk gereden met toffels aan. Van een soort nepbont in een neonkleur blauw. Zie je `t voor je? Fris gedoucht, haartjes netjes, meekuppie en geurtje, strak in het uniform, en dan van die lichtgevers aan je voeten. Kwam ik halverwege achter, toen ik stopte voor een verkeerslicht. Als een haas naar huis terug, werk gebeld, schoenen aangedaan en weer weg. En dat alles om 5.30 uur. Op het werk gekomen, stonden een aantal chefs en collega`s te zingen; “Op een slof en een ouwe voetbalschoen…”
Heb het nog weken moeten horen!
Had ook de gewoonte om `s zomers met blote voeten te rijden. Lekker, schoenen uit en karren maar. Zit m`n dienst erop, collega lost me af op het Station, ik loop naar de chauffeurslokaliteit, wordt ik opgeroepen. “Ga es ff terug naar je aflosser, je bent iets vergeten.” M`n schoenen dus! Als zelfbescherming heb ik nu maar stevige stappers met veters. Die trap je niet zo makkelijk uit. ;-)

op 12 01 2010 at 21:39 schreef rena:

Leuke verhalen Loesje! Ik zag je al helemaal fietsen.

op 12 01 2010 at 22:47 schreef PetrusdeRewa:

Een huis om te leven heeft om te beginnen boeken nodig, veel boeken. Meubels bewijzen vaak pas na één of twee generaties hun dienstbaarheid. Het mooiste interieur is bij sommige huizen de woning zelf. Veel hoeft er niet te worden toegevoegd als het huis van binnen al mooi is.
In de Boeken der kleine zielen geeft Couperus een Hollands interieur van de jonge echtgenote van de dokter weer. De beschrijving van Smeets past precies bij deze kenschets, er verandert helaas niets in Nederland.

op 13 01 2010 at 00:25 schreef Marco Knol:

Zo, wat een gezellig burgerlijk gezeik toch met z’n allen. Het werkelijk aller-burgerlijkste is wat mij betreft toch wel het zeuren over de burgerlijkheid van anderen.
En ja, ook ik heb zo’n verjaardagskalender op de WC. Maar ben ik nu HBO/universitair snobistisch omdat het er één is met werk van Hans Innemee of gewoon burgerlijk?

op 13 01 2010 at 04:06 schreef hj:

Ik moet Peter bijvallen als het gaat om IKEA-meubels. Ze leveren gewoon een goed product voor een lage prijs. Een hele IKEA-inrichting is niet mijn ding, maar die basale meubels zijn vaak wel een stuk beter ontworpen dan die van hun concurrenten in hetzelfde (of een hoger) prijssegment. Doordat ze zichzelf niet zo opdringen, creëren ze ruimte voor de echt interessante dingen in huis.

En er is inderdaad niets burgerlijker dan IKEA afzeiken omdat het burgerlijk zou zijn. ;p

op 13 01 2010 at 07:39 schreef Jonckheer Den Steyven Knoet:

Complimenten. Frans wandelt door de geest van de saaie ‘Ecco Homo Consumalis’.
Het is inderdaad treurig gesteld dat Jean de Bouvries vanuit de Gamma gids het klootjesvolk manipuleert zijn troep te kopen om hiermee in het spoor te blijven van de echte society chic.
De huidige modelconsument is een angstig wezen die amechtig aansluiting wil houden om vooral niet alleen te staan. Dus geen vrijheid en individualisme, maar volfzaamheid en eenheidsworst. Je zal er maar alleen voor staan.
PB heeft hieraan al eerder gerefereert in zijn stukjes (of mag ik zulks woord niet gebruiken).

op 13 01 2010 at 07:52 schreef Peter:

Jij mag dat, Jonckheer.

op 13 01 2010 at 08:07 schreef Daan:

Haha Marco Knol doet stoer met z’n pleekalender. Wat een dweeb.

op 13 01 2010 at 09:56 schreef yurp:

En denkt Frans nu echt dat dit in de vorige eeuw anders was? De gemiddelde mens is niet fantasierijk en volgt alles op wat hem verteld wordt.

op 13 01 2010 at 10:04 schreef yurp:

Met zijn: “uitgezonderd Vogelaarwijken en grote stadscentra” maakt Smeets sowieso al een selectie van de Nederlanders die hij de maat wil nemen. Oude mensen horen niet bij zijn betoog, allochtonen ook niet, binnenstadbewoners blijkbaar ook niet. Wat hou je over? De grijze Vinex bewoner die zich gewillig in fantasieloze nieuwbouw laat plakken en zijn smaak afmeet aan wat er in Eigen Huis & Tuin wordt getoond en in IKEA te vinden is. Is dit dé Nederlander? Lijkt me wat kort door de bocht.

op 13 01 2010 at 10:21 schreef vetklep:

Het woord “burgerlijk” wordt meestal gebruikt als een jaloerse kwalificatie van mensen die het wel voor elkaar hebben.

op 13 01 2010 at 10:53 schreef babs:

Wat nieuw is, Yurp, is het dwangmatig consumeren van dezelfde eenheidsworst. In kleding net zoals in interieur. Iedereen ziet er min of meer hetzelfde uit en waag het eens op kantoor te komen in een al te chique of al te sjofele outfit, je hoort er niet meer bij. Vandaar dat allerlei dure en voormalig chique merken tegenwoordig zulke matige kwaliteits, lelijke troep verkopen. En maar dwangmatig blijven kopen wat de buurman ook heeft.

Dat Smeets, terecht, de allochtonen, ouderen en de oude binnensteden uitsluit betekent dat er nog altijd 80% overblijft. Een andere categorie die je uit kunt sluiten is de categorie waar Smeets zelf toe hoort, de kleine groep bewust levende lieden die een oud boerderijtje hebben gekocht en daar volledig naar eigen inzich leven.

op 13 01 2010 at 11:27 schreef yurp:

Is dat nieuw, babs? Dwangmatige trends in kleding en interieurs bestonden de vorige eeuw ook al ruimschoots. Na de jaren zestig tenminste. Toen jonge mensen plotseling het geld hadden om in één keer hun uitzet aan te schaffen en hun nieuwbouwwoning in te richten aan de hand van wat de bladen je lieten zien. Hartstikke hip die rotanstoel, riet op de vloer en grote-bloemenbehang. Ik denk dat de groep waar Smeets het over heeft overigens echt geen 80% uitmaakt. De meeste mensen rommelen maar wat aan en willen vooral dat hun huis gezellig is. Dus vol met rommel.

op 13 01 2010 at 11:31 schreef yurp:

Mooi controlemiddel om de stelling van Smeets te onderzoeken: Funda. Kijk naar tien willekeurige interieurs in verschillende prijsklassen en provincies en trek je conclusie.

op 13 01 2010 at 11:38 schreef Peter:

Yurp hecht er altijd aan om aan de hand van uitzonderingen te ‘bewijzen’ dat de stellingen in een column niet waar zijn. Maar Smeets schrijft dus een column, geen wetenschappelijk rapport, en beschrijft zijn eigen ervaringen, die veel andere mensen met hem delen.

Het is niet voor niks zo druk in de Ikea op zondag. Ikea draait niet voor niks zo goed. Die verkochte meubels komen érgens terecht, en Smeets denkt daar het zijne van, en dat mag-ie.

op 13 01 2010 at 11:46 schreef yurp:

Tsja, Peter. Daar heb je dan weer een beetje gelijk in. Maar net als een column zijn reacties op een column ook geen wetenschappelijk rapport maar mijn eigen ervaringen en meningen :)

op 13 01 2010 at 11:58 schreef Peter:

Jouw eigen ervaringen zijn altijd zo particulier. Zo ben jij de enige in heel Nederland die nooit last heeft van Marokkaanse bontkraagjes en zelfs met respect door ze wordt bejegend, en hulp en assistentie van ze krijgt.

Fijn voor jou, maar daarmee zijn al die nare ervaringen van al die andere mensen nog niet weggepoetst.

Zo ook met deze kwestie. Natuurlijk kun je op Internet makkelijk een paar foto’s van interieurs vinden die totaal niet overeenkomen met wat Smeets beschrijft. Net zoals je op Internet een enorme rijkdom aan foto- en filmmateriaal kunt vinden waaruit blijkt dat het in de Nederlandse slaapkamers heus niet zo gezapig toegaat als wel eens wordt beweerd. “Kijk, die mevrouw doet het met een paard! Noem dát maar eens conservatief!”

Je moet de boel wel een beetje geloofwaardig onderbouwen, natuurlijk, en rekening houden met wat er ‘leeft’ in je omgeving. Iedereen ‘weet’ dat het gros van de mensen elkaar maar een beetje schaapachtig navolgt en zich laat leiden door trends. Daarom sta je op zondag in de file, moet je uren in de rij staan voor de Droomvlucht, en is het zo’n chaos op de parkeerplaats bij de Ikea.

Het is nogal wereldvreemd en een beetje onnozel om te gaan proberen dat te weerleggen.

op 13 01 2010 at 12:52 schreef Benech:

Volgens mij is het gewoon een vorm van elitarisme waarom men afgeeft op de Ikea. Natuurlijk, de kwaliteit is minder, maar ook de prijs is minder. En je kan gewoon weg niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten.
Het is hetzelfde als dat je een concert van Andre Rieu wil gaan vergelijken met een concert van het Weens Philharmonisch orkest in Carnegie Hall. Ja hoor ik het burgervolk al zeggen: “Andre Rieu, dat is plastic namaak, dat is geen Cultuur (let op, hoofdletter!). Dat de Ikea van de concerten geen cultuur mag heten volgens bepaalde critici, is gewoon elitarisme.

op 13 01 2010 at 12:57 schreef babs:

Is het nieuw? Niet revolutionair nieuw, maar wel zich steeds verder ontwikkelend. Als ik aan mijn eigen kinderkamer terugdenk en kijk naar de kinderkamers van kinderen van mijn generatiegenoten. Als ik kijk wat een witgoedwinkel 20 jaar geleden verkocht (witgoed) en wat dezelfde winkel nu verkoopt aan dubbeldeurs metalic ijskasten met ijsblokjesmachine, Italiaanse 6-pits gasfornuizen, kleur rood, prijs vergelijkbaar met auto. Als ik kijk naar tegeltjes bij vrienden in de badkamer en ik vergelijk dat met de badkamer bij mijn ouders thuis 20 jaar geleden. Er wordt veel meer geld besteed aan interieur op een veel dwangmatiger manier en al die verschillende interieurs worden er helemaal niks orgineler door. Integendeel, al zie ik het voordeel van de originaliteit van sinaasappelkistjes niet als je ook voor een tientje een IKEA-tafeltje kunt kopen.

op 13 01 2010 at 13:50 schreef Simone:

Even eigen huis scannen op IKEA stuff : Billy boekenkasten (3x) , houten bijnakubusmetvierkantegaten bijzettafeltjes (nachtkastjesfunctie, 2x), plantenkrukje 2x), houten draaikrukje (1x), wok (2x), plaid (3x), stationsklok (1x), diverse pollepels e.d. ( ..x), placemats (8x, houten onderzetters (4x).

Oh en wat ms nog wel erger is, voor sommigen, dan IKEA, al mijn dienbladen (hout) en bewaarpotten (glas)komen van de…… Xenos.

Moet ik nu in het meer met een blok aan mijn been?

op 13 01 2010 at 13:55 schreef Peter:

Ik ga wekelijks naar de Xenos om te kijken wat ze daar nou weer voor cools hebben.

op 13 01 2010 at 14:20 schreef Simone:

Okay, coming out. Ik ben Simone, ik ben een Xenos-junkie.

Mijn laatste ‘score’ : 4 mini kop-en-schoteltjes voor je gebruikte theezakje.

op 13 01 2010 at 16:23 schreef Wichard:

Je kan natuurlijk wel creatief zijn met IKEA

http://www.platform21.nl/page/3293

Voordeel van deze club, is dat alles uit onderdelen bestaat die je zelf pakt. Maak eens een tafel met 3 witte en 1 rood pootje en je bent klaar EN creatief voor hetzelfde bedrag. En je hebt nog iets moois te vertellen op de eerstkomende verjaardag van je tante ook.

op 13 01 2010 at 23:44 schreef MNb:

De consumptiedrift van anderen heeft één groot voordeel: ik koop zelden nieuwe meubels, maar neem ze over als zij ze wegdoen, liefst gratis, op voorwaarde dat ik ze mooi vind. Het gevolg is dan ook een mengelmoes van spullen die naar de moderne high-brow esthetiek absoluut niet bij elkaar passen. Maar ik voel me er prettig bij. Of het individueel is weet ik niet, de toevalsfactor is immers erg groot.
Aan de muur hangt al evenzeer een ratjetoe. Een geometrisch grijs-wit schaakgeval, een tweeluik van een mannelijk naakt zonder hoofd, een stilleven (bloemstuk) geschilderd door mijn ex en een foto van de hond Sara die al meer dan tien jaar dood is. En geen verjaardagskalender op de wc, omdat ik te lui ben om zo’n ding in te vullen en nauwelijks een verjaardagsdatum weet in te vullen. Het is wel erg leuk om verjaardagskalenders van anderen te bestuderen, zittend op de pot.

op 14 01 2010 at 01:08 schreef rena:

ROFL Mijn man is het helemaal eens met de Bonfire Ikea link van Wichard.
Maar ja, logisch, want mannen hebben een hekel aan gebruiksaanwijzingen.
De IKEA dingen laat hij altijd aan mij over…en dat is maar goed ook..want, ik ben héél goed in gebruiksaanwijzingen…niet alleen wat IKEA betreft..

op 14 01 2010 at 10:07 schreef Smeets:

Rena,

Mannen en Ikea..
http://www.youtube.com/watch?v=M5-QzJomOAI

op 14 01 2010 at 11:33 schreef yurp:

Nou Peter, je trekt mijn comments nu wel een beetje in het belachelijke. We hebben over interieurs. Mijn ervaringen met Marokkaanse jongeren hebben weinig daarmee te maken, dat is een heel andere discussie. Ik zeg: doe een steekproef op Funda en kijk wat je tegenkomt. Wellicht staaft dit wat Frans Smeets schrijft, wellicht niet. Funda lijkt me een prima onafhankelijk medium om écht te zien hoe het Nederlandse gemiddelde interieur eruit ziet.

op 14 01 2010 at 11:40 schreef Peter:

Ik zie gewoon een patroon, Yurp. En nogmaals: tien interieurs op Funda.nl zeggen niks, ook al omdat die interieurs er niet uitzien zoals ze doen als er geen fotograferende makelaar langskomt.

Frans beschrijft gewoon wat hij zelf ziet, en mensen herkennen dat, daar gaat het om.

op 14 01 2010 at 16:13 schreef yurp:

Moeten we het daar dan allemaal mee eens zijn? Ik snap je weerstand niet tegen mijn Funda onderzoekje. Voor fotograferende makelaars zal de kamer opgeruimd worden. Niet voorzien van een ander interieur, toch?

op 14 01 2010 at 16:19 schreef Peter:

Ik heb hierboven uitgelegd waarom ik jouw beroep op uitzonderringen wereldvreemd en een beetje onnozel vind.

op 15 01 2010 at 09:28 schreef hj:

De Xenos is nog veel hipper dan de IKEA. Schaamteloze kitsch, ik dig dat wel.

op 15 01 2010 at 18:30 schreef sigme:

Ik had al gezegd dat ik mij op dit stukje verheugde, nietwaar? U heeft er een handje van mijn stokpaardjes te berijden, meneer Smeets.

De vensterbankenbankensymmetrieterreur. Rij ’s avonds door het land, en kijk om je heen. Overal verlichte kamers. En een aantal ornamenten op de vensterbank, symmetrisch geplaatst. Met kleine variaties, zo kan het een stuk-in-drieen zijn, met een wat hoger ding in het midden. Of symmetrie over twee, of heel gewaagd over drie ramen verdeeld.

Die 80% wordt makkelijk gehaald hoor. Slechts een enkeling heeft er maar gewoon wat staan. En als er maar gewoon wat staat, dan is dat wel altijd duidelijk iets wat oud is, er vermoedelijk al heel lang staat en inderdaad verbonden is met de mensen die erachter leven. Een ordinaire bloempot ofzo, met een plantje erin.

op 15 01 2010 at 22:30 schreef rena:

Smeets
Ja, zo ging het ook toen mijn man begon met een ikea keukenkast..nadat hij er zelf aan was begonnen, zonder gebruiksaanwijzing( hoe moeilijk kan het zijn nietwaar?) en bleek dat het toch echt niet kon in die volgorde kwam ik:…”ik wil me er niet mee…”