Swingen is het nieuwe Tupperware

Peter Breedveld

Scène uit Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (F. W. Murnau, 1922)

Op Threads, waar je vaak opmerkelijke opvattingen over seks en relaties tegenkomt (en religie, en alternatieve geneeswijzen, enzovoort), plaatste iemand een link naar de BNNVARA-documentaire Samen Vreemdgaan? waarin, zei ze, aan kinderen werd uitgelegd wat swingen was. Daar wilde ik het mijne weten en ik ben in die clickbait getrapt. Er worden in de docu drie stellen geportretteerd die met elkaars toestemming met andere mensen seksen, in parenclubs, op een georganiseerde swingers-vakantie of via dating-sites. Niet voor kinderen gemaakt, dat is onzin.

Ik vond het saai en heb ‘m op een gegeven moment afgezet. Ik heb in de loop der jaren betrekkelijk veel reportages gezien en gelezen over swingers. Ze noemen zichzelf ruimdenkend en vrij, maar ik krijg het altijd een beetje benauwd van ze. Opvallend vaak vellen ze morele oordelen over (stiekem) vreemdgaan, en zelfs over monogame relaties.

Onbetrouwbaar

Bij één van de stellen In Samen Vreemdgaan?, jonge dertigers, geen onsympathieke mensen, kreeg ik snel de indruk dat de vrouw er een soort van ingerommeld was. Dat haar man vreemdging – hij zei zelf een beetje beschaamd lachend dat hij in het verleden “onbetrouwbaar” was geweest -, dat kennelijk het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dat ze besloot om het dan maar met z’n tweeën te doen, dat vreemdgaan. Dan hou je er nog een beetje grip op.

Ze waren hun koffers aan het inpakken voor een swingers-vakantie op geloof ik Sicilië en er gingen sekspakjes, seksspeeltjes en tuigjes mee. Later waren ze op een cruise-schip aan het aanpappen met andere stellen, de anderen in pakjes of hun onderbroek, zij helemaal naakt. De verhoudingen leken toch niet helemaal gelijkwaardig te zijn.

Een ander stel van ongeveer dezelfde leeftijd ging naar parenclubs, lawaaiig, alles door elkaar, claustrofobisch. Het derde stel was van middelbare leeftijd, het mooiste stel, rijk, zelfgenoegzaam. Ze zaten aan tafel, zij achter een laptop om op een seksdatingsite een match te zoeken. Hij had een “tekstje” bedacht: “Leuk en ondeugend stel zoekt een ander leuk en ondeugend stel voor een full swap” en zij had daar eindredactionele opmerkingen over. Zij had het over het “taboe” van swingen, en dat dat zo jammer is, want het is toch gewoon een relatievorm, net als monogamie. Maar ze was nooit herkenbaar in beeld. Hij wel, dus de zin van haar onherkenbaarheid ontgaat me totaal.

Jaloezie

Toevallig stuitte ik de volgende dag op een bericht in Het Parool over polyamorie. ‘Polyamorie biedt meer vrijheid, maar je moet wel rekening houden met de agenda’s van meerdere mensen’. Dat gaat ook weer over de pijn van vreemdgaan in monogame relaties. Maar ook in polyamorische relaties wordt er door de geïnterviewde “geworsteld met jaloezie”.

Alweer bijna tien jaar geleden zag ik een VPRO-documentaire over polyamorie. Een middelbaar stel zat daarin in de tuin op hun plastic stoeltjes de agenda’s bij elkaar te leggen om te zien of het vreemdgaan van de één de ander gelegen kwam. “Dus jij wilt zaterdag Dinie uitnodigen? Dan ga ik naar Henk. Maar je moet me één ding beloven, dat je het niet met Dinie in ons bed doet, daar ben ik nog niet aan toe.” Het antigeilste dat ik ooit heb gezien.

Taboe

Het is zo onbeholpen en zo nadrukkelijk niet vrij. Het valt me steeds weer op dat swingers en polyamoristen klagen over het taboe rond hun levensstijl, en dat ze er niet vrij over kunnen praten met collega’s en vrienden, maar ze hebben zelf hele sterke oordelen over anderen en wekken al te vaak de indruk de keuze voor hun levenswijze niet helemaal vrijwillig te hebben gemaakt. Dat het gaat om een soort gedoogbeleid ten aanzien van het vreemdgaan van de partner, wat je dan zelf ook maar doet om niet de hoorndrager te zijn die thuis naar Boer Zoekt Vrouw zit te kijken terwijl de ander ergens met een vreemde ligt te krikken.

Die bedompte, deprimerende, suffe burgerlijkheid van het swingen en polyamoriën doet me denken aan Tupperware-parties, schreef ik op Twitter en iemand wees me erop dat het niet echt een rage is. Nog geen procent van de Nederlandse bevolking doet eraan. Omdat ik er regelmatig reportages over tegenkom, had ik de indruk dat het in de Vinexwijken en volksbuurten een grote geile bedoening was, maar dit is gewoon weer zo’n olala-onderwerp waarmee een redacteur eens in de zoveel tijd lezers en kijkers denkt te kunnen trekken. Net zoals de student die haar studie betaalt door er als escort bij te klussen. Komt ook eens in de zoveel tijd langs.

Tolerant

Als medicijn tegen vreemdgaan lijkt me dat swingen een ramp. Mensen gaan vreemd, dat hebben ze altijd gedaan en zullen ze altijd blijven doen. Seks is een natuurkracht die je niet bedwingt met dijkjes en slootjes en een uitgekiende afwatering. Ik denk dat klimaatadaptatie de beste strategie is.

Ik merk dat de houding jegens vreemdgaan de laatste jaren enorm is veranderd. Vroeger was er meer begrip voor, en een toleranter houding. Waren er romantische films over waarin de sympathie helemaal uitging naar de vreemdgangers, zoals Falling in Love, met Meryl Streep en Robert de Niro. Nu is de vreemdganger een eendimensionale schurk, een verrader, een homewrecker, een schoft, een hoer, een narcist.

Veel mensen dreigen onverbiddelijk dat het einde uit is als een partner vreemdgaat, maar als puntje bij paaltje komt, blijkt het vaak toch moeilijker dan gedacht om niet te vergeven. Het is geen zakelijk contract, hè, een liefdesrelatie. Je bent emotioneel met elkaar verstrengeld, gehecht geraakt aan bepaalde patronen en routines, misschien ben je je partner daardoor voor lief gaan nemen, is je aandacht verslapt, was je altijd te moe, te onattent.

Geilheid

En zelfs als alles altijd fris en energiek gebleven is, kan het gebeuren dat de ander uit geilheid, of door nieuwsgierigheid, of onzekerheid, of gewoon omdat het een keer heel erg klikt of wat dan ook met iemand anders in bed belandt. Of op de bank of ergens op een strand. Ik zou eerst en vooral willen weten: Ben je verliefd op hem? Als dat niet zo is, ben ik gerustgesteld. Seks is heilig, maar ook banaal. Hopelijk doet ze het wel beschermd. Als het geen aap is, vind ik het misschien niet zo erg. Vroeger zei ik altijd dat ik het niet wilde weten, maar daar denk ik nu, denk ik, anders over.

Ik hou er niet van als de dingen overgeorganiseerd zijn en ik ben goed in improviseren. Ik heb liever een rommeltje, alle opties open. Wel commitment, geen contract. Zeker in de liefde is dat zo. Mensen die alles vastleggen, houden zichzelf voor de gek. Het gaat toch nooit zoals je denkt, het gaat toch fout, je gaat toch van je eigen principes afwijken. Je gaat je schuinmarcherende geliefde toch smeken om alsjeblieft bij jou te blijven. Of niet, maar dat zie je dan wel weer.

 

 

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

Tweet

Peter Breedveld, 10.10.2024 @ 11:51

[Home]