Stratego
Peter Breedveld
Illustratie: George Petty
Ik heb een hekel aan bordspellen. Mijn vader liet ons om de zoveel zondagen Stratego uit de kast halen. Ik wist dan wat er komen ging, we wisten allemaal wat er komen ging, want mijn jongere broer was wel gek op bordspellen, maar kon geen stuk speelgoed aanraken zonder het kapot te maken of onderdelen kwijt te maken. Hij stak zijn speelgoed zelfs in brand.
WAAROM DOE JE ZOIETS?! Schreeuwde mijn vader aan tafel. Of het zal wel meer iets in de richting geweest zijn van “HOE GODVERDEGOVERKUTGODVERDOMME HAAL JE HET GODVERDOMME IN DIE GODVERDOMME KUTHARSES VAN JE” want zo praatte hij. Mijn broer, zijn hoofd over zijn bord gebogen, een traan hangend aan de punt van zijn neus, stamelde: “Een vlam is mooi.” Dat was één van de zeer, zeer, zeer zeldzame momenten dat ik mijn vader met stomheid geslagen heb gezien. Daarna barstte iedereen in lachen uit. Ik heb mijn broer nog jaren achtervolgd met de verklaring voor zijn pyromanie. “Een vlam is mooi.”
Maar het was niet altíjd zo grappig. Stratego was nooit grappig. Mijn broer had dus een paar stukken kwijt weten te maken en dat werd dan iedere keer weer opnieuw “ontdekt” tijdens het opstellen van de stukken. “Waar is de Maarschalk?” vroeg mijn vader. En de adjudant of whatever, en de spion, en enkele bommen.
Godverdomme
Iedereen zweeg. Dan begon mijn vader te kankeren op die typische zeikerige schreeuwmanier van hem. Dat ie godverdomme voor de kat ze kut zat te werken, dat wij godverdomme alles kapot maakten, dat we godverdomme niks waardeerden en godverdomme nergens zuinig op waren (ik was religieus zuinig op mijn spullen, maar wel extreem verstrooid). En godverdomme kutblagen godverdomme godverdomme.
Ik zei dat we de vorige keer ook al hadden geconstateerd dat die stukken kwijt waren en de keer daarvoor ook al. Ik was bang voor mijn vader, dat waren we allemaal, maar mijn mond houden kon ik niet. Ik vond het gewoon niet oké, wat hij deed. En ja, ik zei “geconstateerd”. Hoe ik praatte, was altijd extra olie op het vuur, en niet alleen bij ons thuis. Iederéén werd er giftig om, maar ik deed het niet expres.
Mijn vader ontplofte. Hij schreeuwde zo hard, dat ze het in Apeldoorn-Noord konden horen. Wij woonden in Apeldoorn-Zuid. Hij schreeuwde onmogelijk hard. Het Stratego-bord vloog door de kamer (nu ik er zo over nadenk, zouden die stukken best kunnen zijn kwijtgeraakt doordat het bord en alle stukken regelmatig door de kamer vlogen, want een spelletje Stratego, Mens Erger Je Niet, Ganzenbord, Monopolie of wat dan ook eindigde zelden in vrede). Ik kreeg een stomp in mijn gezicht. Even helder: een volwassen kerel ramde zijn gebalde vuist met volle kracht in het gezicht van zijn tien jaar oude kind.
Sadistisch ritueel
Nou, dat werd dan weer janken en schreeuwen, wij moesten naar onze kamer (godzijdank), waar we mijn vader nog hoorden schreeuwen tegen mijn stiefmoeder, die er altijd een punt van maakte dat wij haar blagen niet waren, wij waren zijn blagen, merkte ze dan fijntjes op. Later werden de Stratego-stukken en het bord weer verzameld en in de gehavende doos gedaan en weggezet.
En een paar weken later wilde mijn vader dan gewoon wéér Stratego spelen. Hij voerde dit sadistische ritueel ook op met andere familieleden erbij. Toen mijn neef eens bij ons logeerde, was hij zo stom het voor ons op te nemen: “Volgens mij waren die stukken inderdaad al kwijt”. “Bemoei je er niet mee!” schreeuwde mijn vader tegen hem.
Hij redeneerde zo: dat die stukken al jaren kwijt zijn, maakt het nog niet oké. Daar mochten we best steeds opnieuw voor gestraft worden. Dus is door hem, met onze medewerking, jarenlang tientallen keren datzelfde ritueel opgevoerd. Ter bevrediging van onze huisgod van de uitzinnige woede.
Kippenlevertjes
Hij stompte me ook een keer in mijn gezicht waar een oom bij was. Mijn neus bloedde, dat was die oom echt te gortig. Hij protesteerde, voorzichtig. “BEMOEI JE NIET MET DE OPVOEDING VAN MIJN BLAGEN!” noteerden ze in Apeldoorn-Noord. Daarmee was de kous af.
Mijn vader liet me als kind staalpillen slikken en kippenlevertjes eten omdat ik zo vaak bloedneuzen had. Dat kwam volgens hem door mijn bloedarmoede.
Ik heb nooit het gore lef gehad tegen hem te zeggen dat het misschien zou helpen als hij me niet steeds zo hard in mijn gezicht stompte.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 02.11.2021 @ 08:18
RSS