Sipo Matador
Jasper Mekkes
De theorie van een leven van genieten gaat over aanraken. We raken niet alleen aan met onze handen, maar ook met onze ogen, onze neus, onze tong en onze oren. Licht, kleuren, geuren, smaken en trillingen bereiken de lichaamscellen in onze zintuigen waarna we deze analyseren en interpreteren in het deel van de hersenen dat we de cortex noemen.
Een goede opvoeding is juist daarom een hedonistische opvoeding; de zintuigen moeten flink de kost gegeven worden, zodat de opgroeiende mens al spelend die cortex optimaal leert gebruiken; leert analyseren en interpreteren, onderscheiden, rangschikken en oordelen, kortom: voorkeuren leert ontwikkelen.
De woeste en ledige basis van de beschaving, onze natuur, wordt op die manier gecultiveerd door onze zintuigen – al vanaf het moment dat de bevruchte eicel zich heeft ingenesteld in de baarmoeder. Pasgeboren babies kunnen rustig worden van een vioolconcert van Bach – als ze dat concert in de buik van hun moeder al hoorden.
Universele oerkracht
De persoonlijke voorkeuren beginnen zich zo al ver voor de geboorte te vormen. En wat is de vorming van een karakter en een cultuur anders dan de levenslange ontwikkeling van persoonlijke voorkeuren voor het prikkelen van de zintuigen?
Vanaf het eerste prille begin van het leven begint het proces om ons te onderscheiden van de andere dieren, door onszelf te cultiveren, zoals de landbouwer zijn land cultiveert. Waarna een universele oerkracht alle leven op weg stuurt naar het licht.
Het autonome zenuwstelsel wordt beheerst en bijgestuurd met onze zintuigen door de cortex, waar informatie uit de rest van het lichaam ontvangen, geanalyseerd en geïnterpreteerd wordt. De cortex helpt ons daarmee op die weg naar het licht, als een geavanceerde versie van dezelfde universele oerkracht die ook planten bezitten.
Het is die oerkracht die in Nietzsche’s ‘Voorbij Goed en Kwaad’ gesymboliseerd wordt door de Sipo Matador, een Indonesische klimplant, die voor Nietzsche weer symbool staat voor de (a-politieke) wil tot macht van alle leven. Een wil tot macht die natuurlijk die universele drang naar licht als metafoor voor de wil tot waarheid is.
Het belang van het goed cultiveren van goed uitgekozen land waarop onze voedselgewassen groeien en vervolgens het goed kiezen, bereiden, eten en vooral proeven van gezond voedsel en drinken wordt in dit verband in onze westerse cultuur nogal eens onderschat.
Eetcultuur
Want het spijsverteringssysteem, aangestuurd door het enterische deel van het autonome zenuwstelsel, is de plek waar alle autonome impulsen samenkomen. We moeten daarom vooral goed leren proeven om de informatie die dat autonome zenuwstelsel, het deel van onze hersens dat we gemeen hebben met de reptielen, ons verschaft optimaal te kunnen bijschaven door de prikkels van onze zintuigen optimaal te analyseren en interpreteren, in de cortex. Het belang van het niveau van de gastronomie van een cultuur kan niet beter onderstreept worden.
Niet alleen de economie, maar ook de steeds kleiner wordende groep superrijken die aan de touwtjes trekken in die economie doen er desondanks alles aan om te zorgen dat naast de bron van alle leven, de natuur; ons land, ons water en onze lucht, ook ons eten en drinken vervuild worden en worden beheerst door de kwantiteitsgedachte, en dus door macht – en geld.
Dat levert een bijbehorende eetcultuur op van zoveel mogelijk en zo goedkoop mogelijk, met als meest in het oog springende kenmerk glyfosaathamburgers en -friet, weggespoeld met frisdrank. Het is een eetcultuur die er uitsluitend op is gericht om ons lichaam van zoveel mogelijk en zo goedkoop mogelijk geproduceerde energie te voorzien.
Als we in complottheorieën willen geloven misschien wel opdat we onszelf daarmee vervolgens ‘nuttig’ kunnen maken – tijdens geestdodend werk, dat energie in grote hoeveelheden opslokt door de met dat werk gepaard gaande stress; als gevolg van allerlei vormen van onderdrukking, in een ziekmakende omgeving met te weinig cultuur – en te weinig natuur.
Natuurlijke medicijnen
De kwaliteit van de omgeving inclusief de materialen waartussen en waarmee we werken, maar ook de luchtkwaliteit, de hoeveelheid zonlicht, de temperatuur, de luchtvochtigheid, kortom de geografie van een werklocatie is vaak helemaal niet afgestemd op de mens, die pas echt tot vol wasdom komt in een natuurlijke omgeving.
Ook wetenschappelijk is al lang bewezen dat zo’n natuurlijke omgeving, ontworpen met natuurlijke materialen, ervoor zorgt dat we gezonder blijven. De mens is niet voor niets een apensoort; wij floreren in een werkomgeving die ons reptielenbrein doet denken aan de jungles en de savannes waar ze ooit in leefde.
Wanneer we echter ziek zijn van de stress die een foute omgeving ons kan bezorgen, trekken de superrijken ook maar al te graag weer aan de touwtjes; nu van de medicijnindustrie, ‘Big Pharma’ – met haar veelal (deels) kunstmatige medicijnen.
Dat terwijl ook wetenschappelijk is aangetoond dat naast een natuurlijke omgeving ook nutricijnen; natuurlijke medicijnen in de vorm van voedsel dat werkt als medicijn tegen beginnende ziektes, ervoor kunnen zorgen dat onze weerstand hoger wordt, we niet of minder snel ziek worden – en zelfs genezen nog voordat we echt ziek worden. Maar preventie van ziekte is een slecht verdienmodel.
Goed en gezond voedsel
Het is de vraag hoe we jonge mensen willen leren hun zintuigen op zo’n manier te gebruiken dat de informatie in de cortex op de juiste manier geanalyseerd en geïnterpreteerd wordt, als we hun lichaam en dus hun geest in onnatuurlijke omgevingen voeden met voedsel vol gifresiduen dat uitsluitend het reptielenbrein voedt? Het reptielenbrein, dat slechts vet en zoet wil – en daarvan steeds meer naar gelang het stressniveau hoger wordt. Met de toename van hormonale en andere gifstoffen in ons voedsel kan het lichaam de geest zo nog verder onder druk zetten.
Onze zintuigen worden al in de baarmoeder gecultiveerd, klaar om vervolgens met zorg en aandacht verder ontwikkeld te worden tijdens de rest van ons leven. De juiste hoeveelheid goed en gezond voedsel, vocht en licht is belangrijk om het onkruid van de geest; de onophoudelijke impulsen van het reptielenbrein, te kunnen verwijderen.
Wanneer de cortex niet voldoende is voorbereid voor haar levenslange taak om het reptielenbrein in toom te houden verdrukt het onkruid de vruchten van de geest – en begint het beest in ons op hoge toon te spreken. Om dit te voorkomen is het zaak onze zintuigen te blijven ontwikkelen.
Jasper Mekkes is ingenieur en vooruitgangsfilosoof.
Jasper Mekkes, 08.08.2019 @ 07:50
RSS