Singapore – dag drie

Peter Breedveld

“Er is een Amerikaanse jongen veroordeeld tot stokslagen wegens het spuiten van graffiti op de muren”, vertelde de Chinese taxichauffeur toen ik ‘m zei hoe tof ik Singapore vond. “Stokslagen, dat zouden ze in Nederland ook moeten invoeren”, was mijn jolige reactie. “Vind je dat?” vroeg de taxichauffeur. “En als het je zoon is, die stokslagen krijgt?”

Die had ik niet zien aankomen. Wie verwacht nou ook een intelligente taxichauffeur.

In Singapore word je overal bedreigd. In winkels hangen bordjes met de mededeling: ‘Once broken, consider sold‘ en ‘If opened, consider sold‘ . Wie rookt waar dat niet mag, wordt een boete van duizend dollar in het vooruitzicht gesteld. Gisteren zag ik ergens een plakkaat met de mededeling: ‘Violators will be shot; survivors will be shot again‘. Zelfs de bank dreigt, als je aan het pinnen bent: ‘Please take your card or it will be retained‘.

“Ik zou toch maar goed op mijn portemonnee letten, als ik jullie was”, zei de taxichauffeur toen we naar de beroemde lage misdaadcijfers van Singapore vroegen.

De multiculturele samenleving lijkt hier evenwel goed te werken. Indiërs, Chinezen, moslims, hindoes – en wat niet al – leven in hun eigen wijken, maar op straat mengen ze wel. In het Tekka Centre zag ik een islamitische baardjurk met de roltrap naar beneden komen, waar hij de hand schudde van een sikh, met wie hij in een geanimeerd gesprek verwikkeld raakte. Moskees, kerken, hindoetempels en boeddhistische tempels staan hier vredig naast elkaar, als winkels met hun eigen specialismen. Wat de mensen hier lijkt te verenigen, is de Mammon, de god van het geld, wiens tempels oppermachtig boven alle andere uittorenen.

Aan de andere kant lijken de mensen ook niet veel van elkaar te weten. “Bent u moslim?” vroeg een Chinese serveerster met een verbaasd gezicht aan Hassnae. “U ziet er helemaal niet als een moslim uit!”

We waren vandaag in Chinatown, dat nogal versnipperd is door de grootschalige renovaties die in dit gebied zijn gedaan en nog steeds gaande zijn, maar dat er verder uitziet zoals alle Chinatowns overal ter wereld. We bezochten weer een prachtige hindoetempel, de Sri Mariammantempel. Ik denk dat ik hindoe word. De goden zijn cooler dan Marvel-superhelden, en hindoes lijken erg relaxed. Er was een ritueel gaande dat tot twee keer toe werd verstoord door toeristen die een bord negeerden met een vriendelijk verzoek om afstand te houden, maar die werden een beetje hoofdschuddend uitgelachen, meer niet.

Dat ritueel deed trouwens erg denken aan een katholieke mis. De gelovigen kwamen naar het altaar, waar ze om de beurt iets met een klein vuur deden dat door priesters werd rondgeleid. Tijdens het ritueel werd er getrommeld en op een soort trompettoeter geblazen.

Een paar straten verderop staat de Chinese Thian Hock Keng-tempel. Ook erg mooi, en veel minder druk door toeristen bezocht dan de hindoetempels. Daar zie je trouwens veel dweperige westerlingen – die me een gevoel van plaatsvervangende schaamte geven.

Heerlijke dimsum en eend met mango geluncht in Peach Garden, daarna naar de Arabische wijk, waar we niet één Arabier hebben gezien (die zitten allemaal in de dure warenhuizen, waar ze het bloed onder de nagels van de lokale bevolking vandaan halen), wel Maleisische moslims. Je kunt hier nergens een biertje krijgen. We waren hier voor zijden stoffen, die een fractie kosten van wat je er in Nederland voor moet ophoesten. Hier heb ik mijn afdingvaardigheden verder geoefend. Ik ben er goed in en het is leuk. Alleen de gezichten al van de verkoopsters als je een prijs noemt die te laag naar hun zin is. Het is allemaal theater.

’s Avonds hebben we ons als echte kolonialen per fietstaxi naar een Frans restaurant in Little India larten vervoeren. De taxichauffeur was een magere oude Chinees en Hassnae voelde zich zo schuldig, dat ze erop stond hem het dubbele te betalen van de toch al hoge prijs, die we van tevoren met hem hadden afgesproken.

Het Franse restaurant is meer een eetstal, het heet dan ook The French Stall. Opgezet door een Michelinsterrenchef, Xanier le Henaff, dus we verwachtten er veel van. Heerlijke pasta, we hebben gesmuld van de zeebaars en de eendeborst, maar de bediening weet fuck all van Frans eten, laat staan van wijn, en de toetjes zijn van supermarktkwaliteit.

’s Avonds nog een cocktail gedronken in de beroemde Bar and Billiardroom, waar in 1936 of zoiets de laatste tijger van Singapore zou zijn doodgeschoten. Ik had de vermaarde Singapore Sling, Hassnae een alcoholvrije Pina Colada.

Daarna naar bed. Morgen uitchecken, nog wat winkelen in Orchard Road, en dan naar huis. Totaal geen zin in.

Tweet

Peter Breedveld, Reizen, 13.08.2009 @ 03:48

[Home]
 

Δ