Shanghai: trauma
Peter Breedveld
In de taxi die ons van de luchthaven naar Shanghai bracht, gebeurde het ondenkbare, het onuitsprekelijke, het afschuwelijke, iets wat je je ergste vijand niet toewenst er getuige van te moeten zijn. De taxichauffeur draaide zijn raampje open, schraapte eens flink, GGGGGHHHHAIT!, en schonk de gemeenschap van Shanghai toen zijn vieze, groene, slijmerige fluim.
Welkom in China! Hier wordt openlijk gerocheld en gespuugd. Een jongeman leegde vlak voor onze ogen zijn neus en hij maakte er geen half werk van. Het is geen schokkend nieuws – ik heb dit al vaak gelezen in artikelen en reisverslagen over China – maar het is de eerste keer dat ik het meemaakte en ik ben er behoorlijk door getraumatiseerd.
Het eerst dat opvalt, wanneer je Shanghai per taxi binnenrijdt, is de buitenissige skyline van wolkenkrabbers in allerlei verschillende stijlen. Uit de verte lijken het torens in een sciencefictionfilm uit de jaren dertig. Je ziet raketten, ufo’s, bollen en beschuitblikken, gigantische potloden, graansilo’s, termietenheuvels, verkreukelde drinkrietjes – eigenlijk alles wat een architect, die carte blanche krijgt, kan verzinnen.
Shanghai is overduidelijk een welvarende stad. Je zou niet denken dat dit communistisch China is. Het enige dat de toerist eraan herinnert dat hier een totalitair regime heerst, is het feit dat-ie hier geen toegang heeft tot Twitter en Facebook, waardoor ik me behoorlijk onthand voel en afkickverschijnselen vertoon. Wat ook weer te denken geeft, natuurlijk.
De stad doet ergens wel denken aan Rotterdam, maar met meer stijl. Qua architectuur heerst hier neoclassicisme en art deco – en allerlei afgeleiden daarvan. De straten zijn schoon en de bevolking oogt verwend, al zijn er wel bedelaars – heel opdringerige. Naast de rochelende troglodieten – die vaak ook nog in hun blote bast over straat lopen – heb je hier de hip geklede jeugd, die erg aan Japanse jongeren doet denken. Verder wordt het straatbeeld verpest door Starbucks, Häagen-Dazs, Heineken en andere uitingen van westers-imperialistische smakeloosheid.
Niemand spreekt Engels. Ik geloof dat ik voor het eerst in een land ben waar ik niemand kan verstaan, en waar niemand mij verstaat, en waar ik niks begrijp van de wegbewijzering. We hadden geen briefje met de naam van ons hotel in Chinese karakters geschreven, en de taxichauffeur had geen idee waar we heen moesten. Hij heeft ons in de buurt afgezet en we hebben, onze koffers sjouwend in de moordende hitte, zelf naar het hotel gezocht.
Het is bloedheet en erg vochtig. Hoe langzaam ik ook over straat schuifel, mijn shirt is binnen de kortste keren doorweekt. Tijdens onze eerste tocht door de stad zagen we niet veel andere westerlingen. We hebben gegeten in een restaurant dat werd aangeraden door de Lonely Planet – fusion, zei die, en er stond iets over eend met mango, en ik ben een sucker voor eend met mango. Maar het was een pretentieuze tent voor nieuwe rijken. Een tafeltje verderop zat een jong stel waarvan de vrouw was gekleed in een klaarblijkelijk peperduur niemendalletje, ze had een Chanel-tas, en ze keek ons aan alsof we uit het riool waren komen gekropen.
Het eten was kut. Geen eend met mango, wel zes reuzengarnalen in de mayonaise, een smakeloze eendensoep en een smakeloze kreeftensoep, en daarvoor moesten we dan, inclusief een meloensapje en twee Tsingtao-biertjes, omgerekend maar liefst 70 euro betalen. Onderweg naar huis passeerden we karretjes waarop smakelijk ogende spiesjes werden gegrild – zonder twijfel voor een fractie van de prijs die we net hadden betaald.
We logeren in een erg mooi hotel, jaren dertig-sfeertje, art deco, het Langham Yangtze-hotel. Ik schrijf dit om vier uur ’s nachts, want ik kan niet slapen door de jetlag.
Shanghai is voor mij de stad uit oude Hollywood-films, een smeltkroes van culturen, waar Oost en West elkaar ontmoeten en soms botsen, waar Amerikaanse journalisten verliefd raken op Chinese adellijke dames, die gechanteerd worden door slinkse Japanse schurken en connecties hebben met eeuwenoude triades.
We gaan de komende dagen ontdekken wat daarvan overblijft.
Peter Breedveld, Reizen, 11.07.2012 @ 14:00
25 Reacties
op 11 07 2012 at 14:13 schreef Bigpete:
Aangezien mijn vrouw er vandaan komt en ik er talloze malen geweest ben beschouw ik me wel een beetje als Shanghai expert. In juli naar Shanghai is geen goed idee. Veel te heet. Maar goed, zal wel vanwege de schoolvakantie.
Je hebt toch japans gestudeerd? Dan zouden de basale karakters je wel iets moeten zeggen. Mijn vrouw kan in het Japans in elk geval redelijk begrijpen wat er staat.
Er zijn trouwens genoeg mensen die wel Engels spreken, maar alleen als ze academisch zijn opgeleid. En dat zijn nou meestal niet de mensen die je als toerist tegenkomt, in de horeca, de taxichauffeur etc.
Neem de metro, dan kom je overal en onder de grond is het koeler.
Er is genoeg te zien, behalve als je van oud en authentiek houdt, daarvan is nog maar weinig te vinden en het wordt elk jaar minder.
Ik weet niet hoelang jullie daar zijn maar Suzhou en Hangzhou zijn zeker de moeite waard en binnen no time te bereiken met de supersnelle trein.
Vergeet ook een ritje in de Maglev niet.
Geef maar een gil als je iets wilt weten.
op 11 07 2012 at 14:20 schreef Peter:
BigPete, dank voor de tips. Ik heb inderdaad alleen in de zomer tijd voor dergelijke reizen, bovendien koester ik ergens die vochtige hitte. Ik voel me er lekker bij.
Ik kan Japans, en heb vandaag inderdaad het World Financial Center gevonden dankzij mijn kennis van Chinese karakters. Maar straatnamen zijn voor mij niet te lezen, hoor.
Suzhou en Hangzhou zijn we inderdaad van plan. Wat is de Maglev?
op 11 07 2012 at 14:21 schreef Yvonne:
@Piet
Misschien willen ze weten waar je plastic overschoenen kan krijgen w.b. de fluimen?
Tot nu toe vind ik het geen mooi uitzicht. Lelijk al die torens.
op 11 07 2012 at 14:22 schreef Peter:
BigPete, de beste dim sum van de stad, waar?
op 11 07 2012 at 14:37 schreef Bigpete:
De Maglev is de magneettrein van en naar het vliegveld, 400km/h gaat dat ding. Heel wat beter dan een taxi…
Ik wist niet dat Yvonne ook mee was, en gelet op haar gedrag tegen mij doe ik er verder het zwijgen toe.
Beste dimsum (je moet xiao long bao(小籠包) eten!)is een onmogelijke vraag in een stad van 20 miljoen mensen maar ik heb goede ervaringen in Xin Tian Di bij Din Tai Fung (021-6385-8378) Volgens mij spreken ze wel Engels, maar mijn vrouw doet altijd het woord…
Xin Tian Di is een bekend uitgaanscentrum in oud Shanhai waar ze de oude huizen hebben omgebouwd tot een uitgaanscentrum. Zit ook een museum over de oprichting van de communistische partij als je daar toch bent en je kunt goed bier drinken (hoewel peperduur) bij de Paulaner bar.
Goedkopere en net zulke kwaliteit vindt je in gewone woonwijken maar daar kom je als normale toerist niet en ik zou ook geen adres weten, ik hobbel altijd achter mijn schoonfamilie aan…
op 11 07 2012 at 14:50 schreef Herbert:
Maglev is de magnetische zweeftrein naar de luchthaven van Sjanghai. Ding gaat maar liefst 430 km/h.
Enfin, lees het hier maar http://nl.wikipedia.org/wiki/Maglevtrein
op 11 07 2012 at 14:51 schreef Haes:
Grappig, ik kan jouw ervaring niet beamen. Mijn ervaring is dat ik met mijn kennis van het Japans aardig ver kwam in China. Verder zelfs dan ik had gedacht. Ik ben nu twee keer in China geweest en heb welgeteld misschien maar een keer of vijf iemand zo zwaar zien rochelen als jij beschrijft. Wellicht heb je net de verkeerde getroffen?
op 11 07 2012 at 15:05 schreef Bigpete:
Nog even verder: In Yu Garden, hoewel behoorlijk druk en toeristisch zit volgens mijn vrouw het beste dimsum restaurant. Ik was dat alweer vergeten maar ze heeft gelijk, dat was erg goed. Andere plekken zijn volgens mijn vrouw niet uit te leggen aan een niet Chinees sprekende leek.
Jade Budha temple is best de moeite waard, Nanjing Dong lu voor het shoppen en Huaihai zhong lu ook voor het shoppen. Verder zijn er aan de overkant in Pudong enorme winkelcentra, maar ik weet niet of dat jullie ding is. Als het een keer helder weer is ga dan naar de top van het world financial centre of naar de bovenste bol van de Pearl oriental tower. Zie je geen blauwe lucht ga dan niet want boven zie je dan niks.
op 11 07 2012 at 16:22 schreef MNb:
Reuzengarnalen in mayonaise?! Wat een stel barbaren. Roerbakken in een pittige tomatensaus!
Zie ik een hoop smog op de foto’s? Dan is Shanghai niet voor mij.
op 11 07 2012 at 16:34 schreef leo schmit:
Ik herinner me wat drukke winkelstraten in de buurt van het plein waar het grote Museaum van Oudheden is gevestigd, met talloze lokale restaurants waar je onder 10 euro van alles kunt krijgen met bier en al. Weet de namen niet meer. Leer verder even snel de woorden voor eend, kip, varken, rund en groenten.
op 11 07 2012 at 22:04 schreef Frankie:
Kuifje in China.
Ik moet zeggen: het is wel heerlijk rustig in m’n timeline. Geen ruzies met #domrechts #Peterisaanhetafkicken
op 11 07 2012 at 22:35 schreef Peter:
Haes, dat jij nog nooit iemand zo hebt zien rochelen als ik beschrijf, is volstrekt oninteressante, nutteloze info. Ik vind het een curieuze gewoonte van veel mensen op internet om te gaan zitten reageren op stukken in de trand van: “Ik heb nóóit problemen met Vodafone”, “Ik ben altijd keurig behandeld door KLM”, “Mij lieten de apen in Maleisië gewoon met rust.” “Heb jij nog maar drie maanden te leven? Grappig. Ik ben net kerngezond verklaard door mijn arts.”
Verder van harte gefeliciteerd met het feit dat jij je wél kunt redden met het Chinees, al heeft Japan zijn schrift al in de vroege Middeleeuwen uit China geïmporteerd, en heeft dat zich indsdien zelfstandig verder ontwikkeld, een proces van meer dan duizend jaar.
Overigens staan de straatnamen hier in westerse letters onder het Chinees, heb ik inmiddels ontdekt.
BigPete dank voor de tips. Vandaag hebben we een drankje gedaan in het Ritz Carlton, vanwaar de foto’s zijn gemaakt, die hierboven prijken. Het is bewolkt en regenachtig in Shanghai. Volgens mij is de mist op de foto’s geen smog, maar waterdamp. Het voelt hier op straat als een sauna, maar dan met kleren aan.
op 12 07 2012 at 00:15 schreef frank duif:
Elk jaar is het rond deze tijd hetzelfde: Peter de neo koloniaal die naar de Oost gaat…beetje opscheppen, beetje zeiken “drankje gedaan in het Ritz Carlton” (dat klinkt echt ballerig Peter) en ik verwacht in een dag of twee een post over een taxichauffeur die je omgerekend 3 euro in plaats van 2 euro durfde te berekenen voor een ritje van 20 minuten, hoe durven ze je toch zo af te zetten…nee, blijft interessant die reischverschlagen uit
tropische overzeese gebieden…………………
op 12 07 2012 at 04:21 schreef Peter:
Jaloezie is een bitch, nietwaar, Frank? Volgend jaar doen we denk ik India.
Stay tuned!
op 12 07 2012 at 05:22 schreef You On A Gin:
@ MNb:
Reuzengarnalen in mayonaise, daar kreeg ik inderdaad ook een aanval bij van WTF + schier permanente zachte plasser. Nu vind ik Chinezen sowieso een behoorlijk barbaars volk, maar ik zou dan ook niet willen beweren dat ik vrij van vooroordelen ben. Natuurlijk kan ik niet al die gasten afrekenen op die ene vreetschuur. :)
@ Peter
“Stay tuned!”
Yep.
op 12 07 2012 at 11:04 schreef Rene Koeman:
Echt prachtig hoe je ons op de hoogte houdt van je reizen. Ik heb voorlopig even niet de mogelijkheid om zulke reizen te maken. Door jouw verslagen voelt het toch een beetje alsof ik er zelf ben.
op 12 07 2012 at 12:05 schreef MNb:
Tuttut, YoaG, ik ken op mijn Surinaamse dorp aardig wat Chinese inwoners, zowel hier als daar geboren. Zelfs qua rochelen en kookkunst zijn ze beslist niet barbaars.
op 12 07 2012 at 15:39 schreef You On A Gin:
@ MNb
’t Is ook een vooroordeel, en die zijn vaak stom.
op 12 07 2012 at 15:57 schreef Bigpete:
De grijze mist is inderdaad vocht, echt veel smog is er niet in Shanghai zeker niet vergeleken met Beijing (gaan jullie daar ook heen?)Dagen met strak blauwe luchten zijn zeldzaam maar komen wel voor.
Ik denk dat rondstruinen in de oude French consession (rond central Huihai road en Hengshan road) wel iets voor jullie is, daar proef je nog wel de sfeer die jij zoekt. Vergeet ook de residentie van Dr. Sun Yat Sun niet (7 Xiangshan Rd) als je daar toch bent.
Mocht je nog vragen hebben dan kun je me ook direct mailen, dat werkt waarschijnlijk sneller. Nog veel plezier!
PS vermijd de Bund tourist tunnel, zonde van het geld.
op 12 07 2012 at 17:14 schreef rakker:
Het zou mijn volgorde van reizen niet zijn, eerst Japan, dan China en daarna India.
Ik zou eerst de landen bezoeken waar ik op mijn hoede moet zijn om belazerd te worden, waar ik word afgezet, waar het smerig is en ik enge ziektes op kan lopen en waar ik als prooi word beschouwd.
Daarna zou ik pas pas naar Japan gaan.
Daar loop ik al die risico’s niet, daar wordt zelfs fooien geven onbehoorlijk gevonden, daar hoef je nooit je wisselgeld na te tellen.
Een land waar je als gast wordt gezien in plaats van als een wandelende portemonnee.
op 13 07 2012 at 02:12 schreef Peter:
Dude, ik ben geboren en opgegroeid in Nederland en dus gepokt en gemazeld op het gebied van (legaal!) belazerd worden. Ik ben dagelijks op station Hollands Spoor, zeer regelmatig in Amsterdam Centraal. Nooit heb ik me ergens onveiliger gevoeld dan daar.
Verder krijg ik shrinkage van al die zelfingebeelde Hemingways die mij wel even zullen vertellen wat echt reizen is, elk jaar, dat God geeft, weer. Ik doe waar ik in zin in heb, in de volgorde die mij het beste lijkt.
BigPete, we hebben inmiddels bijna heel Shanghai verkend (de taxi is hier dirt cheap). Beijing doen we niet, hierna reizen we naar Tokyo.
op 13 07 2012 at 06:40 schreef Hennekam:
Ik hoop dat je beter eten krijgt nu, ander beschouw ik je reis als een totale mislukking. Btw, het thee museum in Hang Zhou niet overslaan. Man man tse!
op 13 07 2012 at 12:12 schreef Yvonne:
@Peter
Gaan jullie nog in die Mavlef?
op 14 07 2012 at 11:50 schreef gogogo:
geweldig dit artikel leest precies zoals de eerste dag in een nieuwe exotische stad aanvoelt. Inclusief fout restaurant.
op 17 07 2012 at 14:24 schreef You On A Gin:
Oef. Als ik nog één keer langs “reuzengarnalen in de mayonaise” scroll, dan ga ik… bweurk.
RSS