Seksstrip Extases is fraai getekende locker-room talk
Peter Breedveld
Vorig jaar september verscheen bij uitgeverij Sherpa de Nederlandse vertaling van de strip Extases van Jean-Louis Tripp. Het is een boek over seks dat ik al voorbij had zien komen toen het twee jaar geleden in Frankrijk verscheen, maar waar ik geen zin in had vanwege de blote vrouw op de voorkant met het lijf van een typisch Playboy-model. Ik heb niks tegen seks en naakt, maar wel tegen de cliché-fantasieën van mannen. Zie ik weer een stripboek met een naakte vrouw met ballontieten, dan ben ik er meteen klaar mee. Ik lees graag strips over seks door vrouwen. Aurélia Aurita, bijvoorbeeld, of Aude Mermilliod.
Ik kreeg echter een persmap toegestuurd en de pdf-versie van het album met het verzoek er aandacht aan te besteden. Het verzoek was van iemand die ik graag een plezier wil doen, maar het heeft toch vier maanden geduurd voordat ik me eindelijk aan het album kon zetten. Het is prachtig getekend, zomers-broeierig met mooie grijstinten en het leest lekker weg.
Neukpoppenlijf
Maar het is precies wat ik verwachtte: een autobiografische strip van een zestiger die zit te snoeven over het wilde seksleven dat hij vroeger had. Als doorzichtig alibi zit er een dun sausje van moralisme overheen (over hoe slecht jaloezie en homofobie zijn, onder andere) en het boek heeft ook wel iets van een gedateerde seksuele voorlichting voor tieners, maar alle vrouwen hebben min of meer hetzelfde wulpse neukpoppenlijf. Dat Tripp vrouwen uitgebreid categoriseert in makkelijke vrouwen, die hij wasvrouwen noemt, en vrouwen die moeilijk te krijgen zijn en die hij afbeeldt als prinsessen en jonkvrouwen, maakt het er allemaal niet beter op. Tripp is gewoon de zoveelste heteroman met een madonna/hoercomplex.
Ik heb een paar andere besprekingen gelezen, allemaal positief. Eén recensent, een man, prijst Tripp vanwege zijn openhartigheid. De recensent vindt die moedig. Tripp vindt het zelf ook heel moedig, wat hij doet. In het voorwoord vergelijkt hij zijn boek zelfs met de coming out van homo’s. Dat is belachelijk. Extases is niet veel meer dan fraai getekende locker room talk en Tripp is een onverbeterlijke ijdeltuit. Hij is een babyboomer en dus opgegroeid in de jaren zestig en zeventig, waarin experimenten met seks door iedereen werden aangemoedigd en zelfs opgedrongen. Dat Tripp dus ook seks met jongens heeft gehad, mag in de ogen van jongere generaties choquerend en taboedoorbrekend en zo zijn, mij viel vooral op dat hij de herenliefde heel wat preutser tekent dan de seks met vrouwen, waarbij je in close up pikken in kutten ziet gaan.
Hoerenbezoek
Tripp vertelt ook over zijn hoerenbezoek, waarvoor hij zich in de context van de huidge #Metoo-discussie met terugwerkende kracht lijkt te schamen. Hij vond het allemaal toch maar liefdeloos en zo. Hij koopt deze zonde af met een belerend gesprek met zijn redactrice over wat wederzijdse instemming precies is en dergelijke. Ter relativering tekent hij zichzelf als een zondaar die te biecht gaat bij zijn priester de redactrice.
Bij de persmap zat een begeleidend schrijven waarin onder andere werd opgemerkt dat de meerwaarde van dit boek was dat Tripp de seksualiteit vanuit mannelijk perspectief belicht. Ik vind dat de seksualiteit de afgelopen vijfduizend jaar of zo voldoende vanuit mannelijk perspectief is belicht. Ik zou Sherpa willen vragen om af te zien van de vertaling van het vervolg op dit 288 pagina’s tellende epos en in plaats daarvan bijvoorbeeld de eerder genoemde Aude Mermilliod te vertalen, die overigens het manuscript van Tripp heeft proefgelezen, zo las ik met verbazing in zijn dankwoord. In haar laatste boek ervaar je onder andere hoe ingrijpend de agressieve opdringerigheid van mannen kan zijn, vanuit vrouwelijk perspectief.
JeanLouis Tripp: Extases, Uitgeverij Sherpa, 288 pagina’s, prijs: € 21,90
boeken, Peter Breedveld, strips, 26.02.2020 @ 08:28
RSS