Schaamteloos

Peter Pellenaars

“Hoi!”

Ze zei het alsof het de normaalste zaak was voor haar. En misschien was het dat ook wel. Maar niet voor mij. Ik liet van schrik de zeep uit mijn handen glippen. Verbouwereerd keek ik haar aan. “Raap je die zeep niet op?” vroeg ze terwijl ze zichzelf begon uit te kleden.

Het blokje zeep lag buiten de douchecabine, op de keukenvloer. Ik keek van de zeep naar haar en weer terug naar de zeep. En weer naar haar. Ze was bezig een soort van nachthemd over haar hoofd te sjorren. Daaronder was ze naakt, op een minuscule slip na. Blijkbaar bleef het kledingstuk ergens vast zitten in haar haar, waardoor ze ietwat voorovergebogen moest staan om er meer grip op te krijgen. Snel stapte ik uit de cabine om de zeep te pakken.

De douchecabine stond in dezelfde ruimte als waar een provisorische keuken was aangelegd. Het was op de eerste etage boven een kleine winkel gespecialiseerd in naaispullen. De zaken gingen slecht en de eigenaar had noodgedwongen besloten om de bovenverdieping te verhuren aan studenten. In dit geval aan twee meiden die beiden vierdejaars student Literatuurwetenschap waren. Van eentje wist ik dat ze hier woonde. Met haar was ik gister wezen stappen. Van de ander werd ik me pas deze ochtend bewust van haar bestaan.

“Zeg, kun je me niet beter even helpen in plaats van naar m’n tieten te staren. Ik heb je wel door, mannetje.” Haar stem klonk gedempt vanonder haar nachtgewaad, maar haar woorden waren duidelijk te horen. Opnieuw stapte ik vanonder de douche vandaan, sloeg een handdoek om mijn middel en liep op haar toe. Met deze extra hulp was ze binnen de kortste keren verlost van het onwillige oversized mannenshirt. Want dat was het wat ik nu in mijn handen had. Hoffelijk gaf ik het aan haar terug met de verwachting dat zij het zou gebruiken om haar naaktheid te bedekken nu we zo tegenover elkaar stonden.

“Leg maar op het aanrecht, jongen. Ik ga ook effe douchen. Of ben jij nog niet zover? We kunnen anders ook wel samen, hoor. Die bak is groot genoeg.” In hoog tempo ratelde ze haar zinnen af. Haar slip had ze inmiddels van haar billen gestroopt en zelf op het aanrecht gelegd.

Enkele uren eerder had ik tegen datzelfde aanrecht een onhandige poging gedaan om mijn date van die avond van haar beha te ontdoen. Terwijl zij bezig was om haar tanden te poetsen stond ik achter haar. Met mijn dronken kop in haar nek hijgend, drukte ik zwaar met mijn onderlijf tegen haar billen. Mijn handen had ik onder haar shirt gewrongen waar ik eerst op zoek was gegaan naar haar borsten. Toen ik voelde dat die veilig opgeborgen zaten in een beha, probeerde ik het sluitinkje op haar rug los te peuteren. Tevergeefs.

Niet lang daarna werd ik wakker in bed. Het was donker. Ik hoorde haar zwaar ademen naast mij. Zelf was ik duizelig. “Slaap je al?” vroeg ze. Haar koude knieen had ze tegen mijn achterste gedrukt. Aarzelend ging haar hand richting mijn kruis. We waren allebei naakt nu. Ze had droge, ruwe handpalmen. Alles bleef maar draaien. Zowel binnen als buiten mijn hoofd. “Rustig, rustig” zei ik. Meteen trok ze haar hand weer terug.

“Hé! Ben jij besneden? Dat is gaaf! Laat eens zien. Ik heb nog nooit een vriendje gehad die besneden was. Goh, die Anja weet ook wel wat ze aan de haak slaat.” Zonder gene had ze haar hand onder mijn balzak gestoken en woog het geheel waarderend alsof het een tros druiven was. “Niet slecht. Jammer alleen van die bos haar eromheen.”

Misprijzend keek ze me aan. “Hier. Kijk dan bij mij.” Met haar ene hand drukte ze haar schaamstreek wat strakker terwijl ze mij met de ander nog steeds vasthield. Ik had vol zicht op haar donkerbruine schaamlippen. “Zie je? Geen haartje meer te zien. Dat is toch veel mooier. Ook veel hygiënischer. En zonder dat oerwoud komt je hele zaakje ook nog eens veel beter tot zijn recht. Dan weet Anja helemaal niet wat ze ziet vanavond.” Ze lachte nu weer breeduit. Het was in de begindagen van het kale tijdperk en ik trof hier een early adopter.

We rommelden nog een tijdje aan, maar het werd niks. Allebei deden we ons best er iets van te maken. Zij zonder ervaring en geremd in haar spontaniteit door een zwaar religieuze opvoeding. Ik met teveel beelden in mijn hoofd, maar net zo weinig ervaring. Verschillende keren dreigde ik in slaap te vallen tussen haar benen. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid voordat ze kermend klaar kwam. Nadat ik met moeite een condoom had omgedaan, lukte het me niet meer om in haar te geraken. Zelfs het glijmiddel bood geen soelaas. Onbeholpen begon ze me af te trekken. In het verborgene van het voorbehoedsmiddel fakete ik een orgasme om aan dit treurspel een einde te maken. Binnen de kortste keren viel ze in mijn armen in slaap. Niet nadat ze gezegd had hoeveel ze van me hield en hoe geweldig het was geweest.

Ik vroeg me af of we nu verkering hadden. De donkerte in de bedompte kamer was overweldigend.

Zonder veel omhaal had ze een klein krukje uit de kamer ernaast gehaald. De douche liet ze aan staan, maar de straal richtte ze op mijn rug. Uit een keukenkastje haalde ze een schaal en maakte daarin met lauw water een sopje. In mijn toilettas had ze al scheerschuim en scheermesjes gevonden. “Je moet je wel een beetje ontspannen en geen stijve krijgen want dan heb je kans dat ik je af en toe ga snijden. Denk maar aan iets stoms. Zolang je maar niet opgewonden raakt.”

Al die tijd was ik blijven staan. Volkomen passief. Ik had geen idee waar dit naar toe zou gaan. Wie was die meid? Hoe goed gingen zij en Anja met elkaar om? Zij was het volslagen tegenovergestelde van Anja.

Ik dacht aan Anja. Ik dacht aan haar grove handen. Aan de volslagen dorheid tussen haar benen.

“Goed zo,” klonk het. “Dat gaat vlotjes. Je zou niet zeggen dat ik dit voor de eerste keer doe. Bij een ander bedoel ik dus. Misschien moet ik er wel mijn beroep van maken. Wat zou je hiervoor kunnen vragen? Tien gulden? Vijftien gulden? Of is dat teveel voor een scheerjob?” Ze keek me even vragend aan. Ik keek terug en zag een glimp van de kaalslag die in gang gezet was. Ik besloot voorlopig niet meer naar beneden te kijken.

Een paar uur later werden we gewekt door de wekker. Het eerste ochtendlicht viel naar binnen. Anja stapte uit bed om zich te gaan opfrissen. Ze had een bijbaantje in de supermarkt iets verderop. Ik zag dat ze al eerder wakker moest zijn geweest want ze had haar ondergoed alweer aangetrokken. Ik draaide me om en deed alsof ik sliep. Ook toen ze over me heen boog om me te kussen. Ze zei nog iets voordat ze vertrok.

“Klaar!” Ze pakte de douchekop van de haak om het hele zaakje goed te kunnen afspoelen.”Ben je er blij mee? Ik hoop het wel want er is geen weg terug. Althans niet voorlopig. Ik vind het in ieder geval heel mooi. Laat je me ook weten wat Anja er van vindt. Die zal wel opkijken vanavond.” Ze had alle spullen nu opgeruimd en begon me zachtjes de douche uit te werken.

“Als je het niet mooi vindt, dan is er geen man overboord. Het groeit vanzelf wel weer aan. Maar het zal in het begin wel gaan jeuken. Geen paniek. Gewoon af en toe insmeren met van die babyolie. Dat ken je toch wel?”
Ik zocht mijn spullen bij elkaar en vertrok naar de kamer van Anja. Voor de spiegel staand zag ik mijn volslagen kaalheid. Die avond zou ik naar voetbaltraining moeten. Na de training moesten we verplicht gezamenlijk onder de douche.

Op de rand van het bed gezeten vroeg ik me af wat te doen. Vanuit de keuken klonk luid gezang. Zo vals als maar kon zijn. Ik wist dat Anja ergens babyolie had staan. Tegen haar schrale huid.

Peter Pellenaars, wie is hij eigenlijk? Hij heeft in elk geval een blog.

Tweet

Gastschrijver, schaamhaar, 08.09.2011 @ 08:34

[Home]
 

Δ