Rozificatie
Rena Breed
Illustratie: Eldon Dedini
Al lange tijd vraag ik mij af hoe meisjesachtig een vrouw zich mag kleden. Zijn er voor de ouder wordende vrouw restricties? Mag je bijvoorbeeld nog wel alle kleuren dragen? Hoe kort mag het rokje zijn als je als vrouw de veertig gepasseerd bent?
Korte rokjes, daar doe ik dus niet meer aan, hoewel mijn benen er best mogen zijn. De haren lang en los kan nog maar net. Ik vind het namelijk een beetje vreemd als een vrouw er van achteren twintig jaar jonger uitziet dan aan de voorkant. Als het op kleuren aankomt, sla ik aan het twijfelen bij de kleur roze. Een echte meisjeskleur, toch?
Ik ken een vrouw die zich, sinds zij een baby kreeg, schaamteloos op een Hello Kitty-verzameling heeft gestort. Alsof ze eindelijk een vrijbrief kreeg bij de geboorte van haar dochter. En alles, maar dan ook alles waar ze mee in aanraking komt, moet roze zijn. Neem de kerstkaarten. En uiteraard het speelgoed voor haar kindje is bijna allemaal kittig en roze. Ik merk dat ik het raar vind, zelfs enigszins verontrustend. De meeste meisjes lijken, naarmate ze ouder worden, juist over hun voorkeur voor deze kleur heen te groeien.
Ik ben kennelijk niet de enige vrouw die roze een moeilijke kleur vind, twee moeders in Engeland hebben er pas echt problemen mee. Zij zijn boos op speelgoedwinkelketen Early Learning Centre (ELC) die ‘pinkification‘ van meisjesspeelgoed in de hand zou werken. Om daar verandering in te brengen, roepen ze zelfs op tot een heuse boycot van roze speelgoed. Volgens de Britse moeders zou al dat overdreven schattige speelgoed een remmende werking hebben op de ontwikkeling van meisjes.
De tweelingzussen Abi en Emma Moore zijn begonnen met een Facebook-pagina om mensen te laten weten dat volgens hen roze speelgoed een bekrompen en schadelijke boodschap uitdraagt. De zussen vinden dat door het aanmoedigen van klanten om roze spullen te kopen schoonheid boven kennis wordt gesteld. Hun Facebook-campagne heet Pink Stinks.
Zij zien in speelgoedwinkels veel educatief, actief, avontuurlijk en wetenschappelijk speelgoed voor jongens en een veel beperkter en beknottend aanbod voor meisjes. Ze vinden dat het ELC niet alleen seksisme aanmoedigt door ‘leuke’ roze dingen op te dringen aan kleine meisjes, maar ook de gender-stereotypen versterkt. ELC verkoopt namelijk roze speelgoedwasmachines, roze kassa’s, en zelfs roze wereldbollen!
Een woordvoerster van het ELC verwerpt de kritiek. “Klanten kunnen kiezen voor een rode keuken, een blauwe keuken, een blauwe kassa, een geel poppenhuis of een prachtige boerderij” De kritiek van de zusters op roze speelgoed heeft in Groot-Brittannië een landelijke discussie ontketend.
Hoe zit het nu? Houden meisjes gewoon van roze? Is het een deel van hun onschuldige charme en geen teken dat ze op het punt staan om hun leven en talenten te verspillen aan nietszeggende baantjes of carrières? Het meest wonderlijke is namelijk dat vóór de Tweede Wereldoorlog roze meestal geassocieerd werd met jongens, terwijl blauw, van oudsher de kleur van de Maagd Maria, bij meisjes hoorde.
In de feestelijke decembermaand heb ik aardig wat tijd doorgebracht in speelgoedwinkels en ik moet zeggen dat het inderdaad opvallend is. Van grote afstand kun je zien aan welke kant van de winkel je niks te zoeken hebt als moeder van twee zoontjes.
Bij mij dan ook weinig roze in huis. Maar ik heb wel roze schoenen. En het zijn nog mijn favoriete schoenen ook! Zou het nog goed komen met me?
Rena Breed (1967) pleit op My favourite shoes voor meer levensvreugde door het dragen van mooie schoenen.
Rena Breed, 09.01.2010 @ 09:35
16 Reacties
op 09 01 2010 at 10:45 schreef Hosseyn:
Het is monsterlijk lelijk, dat op de eerste plaats. Was mij fascineert, is dat ze voor kleine meisjes tegenwoordig van die roze tokkie camouflagepakken hebben. Je vraagt je af voor welke marshmallow-oorlogen die ontworpen zijn!
op 09 01 2010 at 10:58 schreef vetklep:
Wat een problematique.
Als iedereen nou gewoon doet waar zij zich lekker bij voelt, zonder een ander aan haar kop te zeuren over haar favoriete kleur of speelgoed, is er niks aan de hand.
Voor mij hoeft die hele verplichte unisexificering niet zo. Ik vind het ook vaak jammer dat ik geen idee heb of iemand een mannelijke of vrouwelijke bouwvakker is als je het van achter ziet lopen in zo’n lompe lage afgezakte spijkerbroek.
op 09 01 2010 at 13:31 schreef Yezkilim:
Het meest wonderlijke is namelijk dat vóór de Tweede Wereldoorlog roze meestal geassocieerd werd met jongens, terwijl blauw, van oudsher de kleur van de Maagd Maria, bij meisjes hoorde.
Goh, dat zei mijn moeder ook ooit, maar ik dacht toen dat ze gewoon obstinaat was…Sorry ma!
op 09 01 2010 at 14:40 schreef vander F:
Valt mij ook ernstig op,
die compleet roze afdeling bij Bart Smit,
een grote brij roze plastic,
griezelig gewoon.
op 09 01 2010 at 18:17 schreef Wampie:
Ik was enigszins opgelucht toen ik een zoon kreeg — anders had ik mezelf wel heel veel geweld aan moeten doen. Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat een dochter van mij nooit van roze zou houden!
op 09 01 2010 at 19:30 schreef Smeets:
Ik ben toevallig recentelijk naar het museum van de vrouw geweest. Het klopt inderdaad dat voor de Tweede wereldoorlog blauw de kleur van meisjes was en roze de kleur van jongens. Het toont misschien het meest aan hoezeer we beinvloedbaar zijn door onze omgeving. Trouwens alsof er maar twee kleuren zijn…
Ik merk zelf dat ik bij het kleden van mijn zoon van 1,5 helemaal niet bezig ben met kleur of mode. Het zal hem ook een worst zijn. Pas als je naar buiten gaat zie je hoe mensen er mee bezig zijn. Zelfs baby,s moeten met de mode mee. De ouders die hun meisjes overladen met die “schattige” roze prinsessencultuur durven zelf niets anders meer te dragen dan grijs. Soms denk ik wel eens dat ze hun eigen verouderingsproces proberen te compenseren door hun eigen kind als een barbiepop te kleden
op 09 01 2010 at 22:25 schreef MNb:
Wat een flauwekul dat een vrouw van 40 haar benen niet meer wil laten zien omdat ze oud wordt. Daar denkt men in Suriname anders over. Mijn vriendin is over de 50 en draagt nooit een rok of jurk onder de knieën, tot mijn grote vreugde. PB, het is hoog tijd voor een campagne van 40+ mooie benen (m/v).
Die vriendin doet me denken aan een zeer bejaarde dame in Schotland waar ik logeerde in het kader van bed and breakfast. Die had haar hele huis roze ingericht, tot en met het kleedje voor de toiletpot. Heel apart.
Die twee Engelse dames benaderen het probleem van meisjesspeelgoed verkeerd. Jammer genoeg heb ik geen dochter, maar ik zou haar vol hebben gestopt met educatief, actief, avontuurlijk en wetenschappelijk speelgoed zogenaamd voor jongens, te beginnen met Duplo. De genderverdeling is inderdaad cultureel bepaald en daar doet de Engelse actiegroep aan mee. Zie de gezusters Polgar voor een typisch voorbeeld.
op 09 01 2010 at 22:27 schreef Beukman:
Je hebt van die ouders die zich voornemen om hun dochtertje een anti-sexistische opvoeding te geven. Dus geen ballerina-jurkjes, geen thee-serviesjes, geen rose spulletjes, en als het even kan vanaf hun 5e op een vechtsport – ja, ik ken ze.
Is het eventjes balen dat deze dochtertjes tegen de klippen op een sterke hang ontwikkelen naar alles wat hen tot een schattig kindvrouwtje maakt. Dus kanten jurkjes, kindermake-up, tutten met het haar, en vooral veel rose spulletjes, dit tot grote ergernis van met name de moeder.
Het zit er kennelijk diep in, sexe-bevestigend gedrag. Laat ze toch.
op 09 01 2010 at 22:55 schreef vetklep:
Ik dacht trouwens dat alleen Oostduitse kogelstootsters zich druk maakten om meisjes die meisjesdingen willen doen.
op 09 01 2010 at 23:01 schreef rena:
@MNb mijn rokjes zijn boven de knie maar wel over de bil
op 09 01 2010 at 23:39 schreef Ellen ten Br.:
Als ik erover nadenk: roze is (onbewust of bewust) niet mijn kleur.
Gelukkig ben ik een moeder van een jongen, die alleen maar geïnteresseerd was in Dinky Toys.
op 10 01 2010 at 21:55 schreef MNb:
Dank je Rena, ik ben weer geheel gerustgesteld.
Beukman: ik ben tegen vechtsporten.
op 11 01 2010 at 10:00 schreef Saira:
Roze is heel lang mijn lievelingskleur geweest. Naar mijn bescheiden mening zie ik er beste uit met een roze lippenstift. Daar draag ik natuurlijk geen rode of oranje (mini)jurkjes bij.
De Pink Stinks beweging is onzinnig. Mijn dochter is creatief met de schoenendoos van haar roze schoenen als het uitkomt. Ze rolschaatst in haar rolschaatstenue met roze veiligheidshelm, ze heeft een roze fiets en step. Actief in pink kan dus best.
Bij Lego en Playmobiel kiezen dochter en ik vaak op de meiden gerichte items. En waarom niet, ik ga mijn dochter niet meegeven dat meidenspeelgoed, prinsessenjurken, stereotype meidendingen in het algemeen minder cool zouden zijn dan stereotype jongensdingen. Girly girlpower bij ons thuis.
Mijn moeder heeft overigens lang minirokken net over haar onderbroek aangehad. Ze was toen al moeder, maar dat was de mode in die tijd. Niet helemaal mijn ding, mijn kleding is even wat langer.
op 11 01 2010 at 10:36 schreef rena:
Hier in ’t Gooi, en ook zag ik laatst een keer op tv bij het programma Gooise mannen, heel veel roze kleding voor mannen.
Zouden mannen met meer inkomen zich minder bezwaard voelen om roze te dragen?
op 11 01 2010 at 11:25 schreef sabaroth:
Een rokje kan nooit kort genoeg zijn, het liefst in roze.
Overigens kan ik u als lingerieverkoper meededelen dat rood, zwart en wit nog steeds het populairst zijn bij de dames.
op 11 01 2010 at 11:52 schreef Saira:
Ik zie en zag mannen wel roze dragen, niet veel maar toch. Sommigen hadden geld, anderen niet bepaald. Mijn vader heeft een zomer rondgelopen in een roze boxershort.
Ik ben dol op lingerie, heb verschillende kleuren in mijn collectie. Lingerieverkopers m/v (lijkt me een leuk vak) proberen me nog steeds wit aan te smeren, staat volgens hen mooi bij mijn bruine huid.
Mijn vriend houdt meer van rood en zwart, dan gebruik ik een lipgloss in een neutrale kleur. Mijn favoriete BH’s zijn zwart met roze details, en roze met zwarte details.
RSS