Home » Archief » Rebels for a hopeless cause


[28.01.2020]

Rebels for a hopeless cause

Peter Breedveld

Love’s Twisting Path by 85 year old veteran director Nakajima Sadao starts promising enough. Rebellious samurai conspire to overthrow the military government of Japan, which has just opened the country to foreigners after a three hundred year period of hermetic isolation from the outside world. Japan is about to modernize, but many Japanese fear for Japan’s independent autonomy and identity and rebel against the shogun, the military leader, choosing the emperor as their leader and inspiration.

The rebels try to convince Kiyokawa Tajuro (played by Kora Kengo) to join the fight on their side. Kiyokawa is an excellent sword fighter, but an impoverished samurai, trying to earn a modest living painting patterns for a kimono maker. When he’s not painting, he drinks his life away. When one of the rebels angrily attacks him, he proves to have lost nothing of his skills and reflexes, though. Which makes the insurgents all the more determined to convince Kiyokawa to fight for them.

But he will not hear of it. The money they have delivered to him, he immediately squanders in an inn and while he paints his tangerines and flowers, rebels around him are chased and killed by the police. There is a woman, Otoyo (played by Tabe Mikako) who tries to get him sobered up and on the right track again, but he hardly acknowledges her.

Dark flaming eyes

The authorities nevertheless become aware of the potential danger he poses and track him down. Because the local police is too scared to arrest him on their own, the shogun sends a whole army to take him in. A spectacular scene involving a cornered Kiyokawa against a mass of soldiers ensues, and then all goes downhill when he escapes into the woods, trying to shake off his pursuers.

The action scene in the woods is too long and very dull. There is not one interesting sword fight, instead we see Kiyokawa wildly swinging his sword, the camera focusing on his handsome face and dark, flaming eyes. Meanwhile Otoyo flees the city, accompanied by Kiyokawa’s younger brother, a rebel who had been blinded in a fight with the police alongside Kiyokawa. Nothing really eventful happens here either. We switch back and forth between the fleeing Otoyo and the struggling Kiyokawa, back and forth, back and forth, for a very long time. The musical score, at this point, begins to irritate because of its tacky melodrama. We’re listening to a trumpet serenade, as if we were watching an old spaghetti-western from the sixties.

 

 

Director Nakajima seems to be saying something about the myth of the samurai. He’s won his spurs directing many samurai and yakuza dramas in the sixties, and many scenes are clearly a throwback to these old movies. But the rebel samurai being surrounded by sword fighters don’t kill their attackers with a few impressive moves after which they spectacularly escape – they just get killed.

When the chief of police hears Otoyo has fled the city with Kiyokawa’s brother, he ominously states that catching a blind man will not be so difficult. This seems to be a deliberate reference to the movies about the blind swordsman Zatoichi, immensely popular in the sixties and seventies. The villains in the Zatoichi movies would invariably underestimate Zatoichi, and invariably at their own peril.

Digital cameras

But after having seen the police deal with so many rebels already, the viewer is not left with much hope for Kiyokawa’s brother. Nakajima seems to point out that in the real world, being blind is really not very helpful when you have a bunch of armed men on your tail.

Love’s Twisting Path seems like a deconstruction of the genre Nakajima specialized in his whole life. But why does it have to end in such a boring way? Why does the film, which started like an old-fashioned movie, with a whole sequence of beautifully lighted, gorgeously framed, atmospherical shots, gradually end with a series of dull, ugly scenes (one very corny and uncreative slow-motion scene) with stark, almost colorless lighting in which it becomes so obvious the filming was done with digital cameras? Is Nakajima deploring the death of cinema, the Netflixization of movies?

Now that I’ve all written it down, Love’s Twisting Path seems like a clever comment on movies by a master director. But when I watched the end credits roll by, accompanied by a really bad pop song, it felt like watching a mediocre magician mess his act up.

Love’s Twisting Path was seen at the International Film Festival Rotterdam.

Film Reviews, Peter Breedveld, 28.01.2020 @ 08:19

[Home]
 

1 Reactie

op 28 01 2020 at 08:20 schreef Peter:

Reageren? Leesfrontaalnaakt@gmail.com.

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekenen geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN NOVEMBER

O De lange arm van Tel Aviv

O Mjoenik

O Wierd Duk stuurt een vriendje om bij mijn baas te klagen

O Jij, racist, jíj bent het integratieprobleem

O Nederland gaat op moslimjacht

O Op de bres voor de domme lul

O De onwaardige discipelen van Theo van Gogh

O Maarten Wolterink

O Mag geen nazi zeggen

O Poepen doen we allemaal

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 


 

(Advertentie)
 

 

 

RSS RSS