Ramen in Tokio
Peter Breedveld
Toen Hassnae en ik in Kyoto vier jaar geleden voor het eerst in een traditioneel ramen-restaurant aten, was ik geschokt door het luidruchtige geslurp van de Japanse gasten. Nu slurp ik lustig mee. Het is nog een hele kunst om luid te slurpen, minstens zo luid als een Japanner, maar ik doe echt mijn best. Hassnae is nog te beschaafd om zich over te geven aan de Japanse tafelmanieren en heeft gisteren dan ook haar tong verbrand (hahaha!).
Gisteren was in Harukiya, één van de beroemdste ramenbars in Tokio, in een wijk die de bakermat van de Tokiose ramen zou zijn, Ogikubo. Ik had me er al sinds april op verheugd Hassnae mee te nemen naar een piepklein ramenbarretje dat ik had ontdekt en waarover ik op Aicha Qandisha heb geschreven. Heerlijke, beetgare pasta in een rijk gevulde, dikke misosoep serveren ze daar.
Varkensbotten
Dus ik heb Hassnae ermee naartoe genomen (ik weet nu dat de bar ‘Kururi’ heet, al staat dat nergens op de gevel), we hoefden niet eens in de rij te wachten, maar wat een teleurstelling: de bouillon van alle gerechten is getrokken van varkensbotten. Dus heb ik een kom ramen weggeslurpt terwijl Hassnae met hongerige ogen naar me zat te kijken, maar ja, moet je je maar niet door je denkbeeldige vriend laten voorschrijven wat je wel en niet mag eten. Ik zeg nog tegen Hassnae, ik zeg: “Neem toch gewoon een kom ramen, dat varkensvleesverbod slaat alleen ergens op als je in de woestijn zit en de koelkast nog niet is uitgevonden”. Maar Hassnae is daar heel principiëel in.
Echte Tokiose ramen is echter gemaakt op basis van visbouillon en daar schijnen ze bij Harukiya het beste in te zijn. We hebben er een lange reis voor ondernomen, want Ogikubo ligt aan het einde van de Marunouchi-metrolijn. Daarna moesten we zoeken naar de bar, wat in Tokyo altijd een bezoeking is. Hadden we ook nog een routebeschrijving waarin ons werd bevolen ‘oostwaarts’ te lopen en aangezien we geen postduiven zijn en ook geen kompas bij ons dragen, hadden we daar dus niets aan.
Slurpwedstrijdje
Maar de beste restaurants zijn bekend bij elke Tokionees en nadat we eerst in de verkeerde Harukiya waren gaan zitten, waar alleen een heel onsmakelijk ogend varkensvleesgerecht wordt geserveerd, kwamen we na twee keer vragen bij de juiste Harukiya aan. Daar nog voor de zekerheid gevraagd of er echt geen molecuul varken in de soep zat (een hele toer, omdat Tokionezen overal een uitgebreide uitleg bij hebben en dat in heel rap Japans doen) en toen kon het feest beginnen.
Ik had een soep met alles erin, voor Hassnae lieten ze er het varkensvlees uit (her loss). Slurpwedstrijdje gedaan met het stel dat naast ons zat (en dat ik verloor, uiteraard) en na een kwartier of zo was het alweer over. Ramen (in Harukiya noemen ze het trouwens soba – ik ben er nog steeds niet helemaal uit wat nou precies het verschil is) moet je snel eten, anders verliezen de noedels in de kokend hete soep hun beetgare kwaliteit.
Moslima
Het was heerlijk, maar de ramen van Kururi blijft wat mij betreft de beste. Jammer dat ik daar niet samen met mijn moslima heen kan. In april had ik in de wijk Harajuku nog een ander geweldig restaurant ontdekt, Agaru sagaru nishi iru higashi iru, waar je voor een zeer schappelijke prijs innovatieve en heerlijke kaiseki-gerechtjes krijgt, maar daar bleken ze ook al niet in staat Hassnae een varkensvrij menu voor te zetten.
Niet dat Hassnae honger heeft moeten lijden. We hebben spectaculair gegeten, daar ga ik de komende weken nog over schrijven. Helaas is vandaag alweer onze laatste dag in Tokio. Vannacht moeten we weer terug naar de hardvochtige dwergendictatuur.
Asiel aanvragen
Lieve mensen, wat ga ik de Japanners weer missen. Zo lief en beleefd, zo gretig om je te helpen. Eergisteren stonden we in een metrostation op de kaart te kijken, werden we meteen aangesproken door twee lieve meisjes, die ons de juiste weg wezen. Vraag je de weg aan een politieman, roept-ie met zijn walkie-talkie een collega die met een kaart komt aansnellen. We zochten naar een bepaalde patissier (ja, het draait altijd om vreten tijdens onze vakanties) en vroegen de weg in een postkantoor, waar de filiaalchef een medewerkster opdracht gaf ons tot aan de deur van die patissier te brengen. Helaas was die de hele maand gesloten wegens vakantie. De vrouw stond ons een beetje bedremmeld aan te kijken. Ze vond het echt heel erg voor ons.
De metro is rond middernacht nog net zo brandschoon als ’s morgens vroeg. Als je op de trap de dame, die naast je loopt, laat voorgaan, maakt ze eerst een hoffelijke buiging, voordat ze doorloopt. Als je per ongeluk tegen iemand aanloopt omdat je niet oplet, zegt het slachtoffer altijd dat het zijn of haar schuld is.
O man, als Nederland maar een fractie van die beschaving zou hebben, wat zou het daar leefbaarder van worden. Nu zie ik er als een berg tegenop om me weer tussen de agressieve, opgefokte horken te begeven. Misschien moet ik hier asiel aanvragen.
Japan, Peter Breedveld, Reizen, 21.08.2013 @ 02:36
23 Reacties
op 21 08 2013 at 09:31 schreef Han van der Horst:
Heel lang geleden heb ik dat boek ‘de Waterhandel’ gelezen. Wat moet ik denken van het beeld van Japan dat daarin wordt geschetst?
op 21 08 2013 at 09:32 schreef Han van der Horst:
En in Gouda kocht ik voor een euro bij de uitverkoop van de gemeentebibliotheek “Losgebroken paarden”. Sindsdien vind ik dat iedereen die iets van terrorisme wil begrijpen dat boek moet lezen.
op 21 08 2013 at 09:55 schreef Olav:
Fijn verhaal. Dan dit:
aangezien we geen postduiven zijn en ook geen kompas bij ons dragen
Een klein kompas heeft me bij stedentrips en andere wandelingen al vaak het leven gered! Of nou ja, op zijn minst een paar wezenloze omwegen bespaard. Tegenwoordig zit zoiets toch ook in die slimme telefoons?
op 21 08 2013 at 12:18 schreef Evelien:
Succes met je asielaanvraag: Japan beschouwt asielzoekers doorgaans als illegale immigranten en erkent slechts zeer zelden iemand als vluchteling (en behandelt die vervolgens slecht). Het is wel – na de VS – de grootste donor van UNHCR; dat dan weer wel.
op 21 08 2013 at 12:44 schreef Thomas E:
Wat schrijf je toch appetijtelijke reisverslagen. Onovertroffen!
op 21 08 2013 at 13:09 schreef Peter:
Heel lang geleden heb ik dat boek ‘de Waterhandel’ gelezen. Wat moet ik denken van het beeld van Japan dat daarin wordt geschetst?
Geen idee! Heb het boek zelf niet gelezen.
op 21 08 2013 at 13:15 schreef Bigpete:
Je reisverslagen zijn inderdaad altijd leuk om te lezen. Ik ben zelf gezegend met een richtingsgevoel waar een postduif jaloers op wordt dus ik kan me weinig voorstellen bij mensen die dit niet hebben, maar ik herken het wel, mijn vrouw is net zo.
Wij hebben in mei een reis gemaakt door het noordwesten van China, daarover kan ik wel het een en ander vertellen, hoewel ik jouw schrijftalent mis. Misschien mail ik je wel als je terug bent.
op 21 08 2013 at 20:24 schreef Malleman:
Na zoveel ramen te hebben geslurpt zal Peter nu wel trek hebben in Glassex!
op 21 08 2013 at 21:19 schreef Leo Schmit:
Run away horses, is dat een boek van Mishima?
op 21 08 2013 at 21:26 schreef Leo Schmit:
@ Han van der Horst, goed dat je hier ook langs komt, maar wie ben ik om dat te zeggen, want dit is Peters domijn.
Run away horses, is dat een boek van Mishima? En wat heeft dat met het begrijpen van terrorisme te maken?
op 21 08 2013 at 22:57 schreef Maurice:
De oosterse welgemanierdheid is inderdaad te prefereren boven de westerse horkerigheid; de fijnste manier om in een dichtbevolkt gebied samen te leven. Een voorbeeld vor de randstad.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan, getuige de onderliggende extreme sexuele/pornografische uitspattingen als uitlaatklep waar Japan ook zo bekend om staat.
op 22 08 2013 at 00:43 schreef Krek.:
Mijn schoonzus, die nogal een snob is (ze gaat in vol kimono-ornaat naar het Kabuki-theater), nam ons eens mee naar een Soba-restaurant in Tokio waar je een uur buiten in de rij moest staan om vervolgens in een kwartier elleboog aan elleboog met de andere gasten een kom ramen leeg te slurpen. Ik was te zeer afgeleid door het gedoe om er echt van te genieten.
Onze ‘hanbun’ (half-om-half) kinderen zijn echter verzot op soba. In de zomermaanden eten ze het koud, op smaak gebracht in een kom met saus met ijsklontjes!
Hun favoriete snack is de o-nigiri, een klont rijst met een vel nori eromheen gevouwen en verder niks. Uit het vuistje. Een stuk gezonder dan frikadellen.
Als ik je verhaal zo lees ga ik weer dromen, Peter. Ik zou best in Tokio kunnen wonen. Heb wel eens zitten rekenen. Van 9 tot 5 hier is van 17.00 tot 02.00 daar. Precies mijn meest productieve uren. In principe kan ik dus gewoon vanuit Japan mijn klanten bedienen, en ook nog elke ochtend schandalig lang uitslapen!
op 22 08 2013 at 16:48 schreef Thomas E:
“Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan” En waarom zou het bloed geen zwellingen mogen veroorzaken op intieme plekken waar het prima gaan kan, Maurice? Ik snap niet hoe jij hier een compensatie van welgemanierdheid in ziet. Neem nou de Russen. Die zijn de horkerigheid zelve en tevens de grootste verspreiders van perverse porno. Dus je theorie gaat niet op.
op 23 08 2013 at 15:54 schreef Erik Tjallinks:
Wat een leuk verhaal en mooie foto’s! Reds in de zeventiende eeuw vonden de Japanners de Hollanders onbeschaafde, vreemde wezens, die “hun vorst niet eerden”(Filips II) en die “in gras gekleed gaan” zo las ik in het Rijksmuseum, Aziatisch paviljoen.
op 24 08 2013 at 11:08 schreef Maurice:
Thomas E. Ik zie er een compensatie van zelfcontrole in, die in perverse porno losgelaten kan worden. Hoe meer zelfcontrole er vereist wordt, hoe extremer de uitlatingen die daar tegenover staan. Ik geef overigens nergens een waardeoordeel.
Ik wist daarnaast niet dat Rusland ook aan bijvoorbeeld inktvissenporno en aan groepsverkrachtingen in metro’s deed.
U heeft blijkbaar meer verstand van perverse porno dan ik. Ik wens u er veel plezier mee.
op 24 08 2013 at 12:57 schreef Thomas E:
Ho ‘es Maurice, wie bracht perverse porno als ‘uitlaatklep’ te berde? Was jij dat niet? Dan moet je toch op z’n minst vergelijkend warenonderzoek hebben verricht, anders kan je niet oordelen over de mate van perversiteit. En nogmaals, je theorie gaat mank, want juist de Nederlanders – bepaald geen kampioenen in zelfcontrole – schijnen (hoor je me: SCHIJNEN) leading te zijn in perverse kinder- en dierenporno.
op 24 08 2013 at 15:28 schreef Maurice:
Het ‘vergelijkend warenonderzoek’ is duidelijk uw pakkie an. Het is alom bekend dat Japan grossiert in perverse porno, de cultuur lijkt er doordrenkt van. Bekende perversiteiten als in Manga (strips, tekenfilms) en reportages van Spuiten en slikken hebben dit al uitgebreid aangetoond. Geen onderzoek dus voor nodig geweest.
Echter, over uw informatie over de Russen als grootste verspreider van perverse porno had ik nog nooit iets gehoord. Ik wens u dus nogmaals veel plezier met oa de Russische, blijkbaar nog perversere, porno, welke niet uitsluit dat zij dat alsnog, maar weer voor een andere uitlaatklep, gebruiken.
op 24 08 2013 at 15:38 schreef Peter:
Je zit echt ontzettend racistisch uit je nek te lullen, Maurice. Dat mensen bij Japan meteen aan perverse porno denken, komt door de sensationalistische, racistische propaganda die de pers – en zeker een pulpprogramma als Spuiten en Slikken – al meer dan honderd jaar over elk niet-westerse land verspreidt.
De Japanse cultuur ‘doordrenkt’ van perverse porno? Laat je nakijken, dwaas.
Geen onderzoek dus voor nodig geweest.
‘Who needs facts? You can prove anything with fácts! I prefer to rely on blind instinct and prejudice.’
op 24 08 2013 at 16:36 schreef Maurice:
Racistisch? Laat je nakijken? Ik schrijf ‘lijkt’, laat dus ruimte open voor een andere kijk erop. Niet nodig dus om snel hard te oordelen en name calling zou je al helemaal niet nodig moeten hebben.
Maar beste Peter, jij kent dus andere bronnen die hierover berichten? Link gerust de feiten uit die onderzoeken waaruit jij put, je hebt me er benieuwd naar gemaakt en zulke overtuigde stellingen schreeuwen om die feiten.
op 24 08 2013 at 16:39 schreef Peter:
Ik ben in Japan geweest, Maurice, ik heb Japans gestudeerd. Ik ben een gediplomeerd Japanoloog.
Wat jij over Japan weet, heb je uit ‘Slikken en Spuiten’.
Ik ga niet bewijzen dat de Japanse cultuur níet is doordrenkt van perverse porno. Dat is jouw bewering, dus ga jij maar bewijzen dat het wél zo is.
op 24 08 2013 at 17:09 schreef Maurice:
Ok Peter, ik neem het van je aan en dan kan je vast ook deze vragen beantwoorden:
Wat voor rol speelt de perverse porno dan volgens jou in de Japanse cultuur? Hoe verklaar je de extreme uitspattingen daarin?
op 24 08 2013 at 17:26 schreef Peter:
Man, ik weet niet eens wat je met ‘perverse’ porno bedoelt. Is dat geen pleonasme? Moet porno niet per definitie ‘pervers’ zijn?
Ik weet alleen dat porno in Japan een dankbaar onderwerp is voor mediafiguren die willen laten zien wat een raar volk die Japanners zijn.
Ook hebben Japanners andere taboes dan het Westen, wat altijd een reden voor westerlingen is geweest om Japanners als perverse barbaren neer te zetten, want iedereen moet hetzelfde vies vinden als westerse christenen.
Maar de cultuur is niet ‘doordrenkt’ van seks en porno. Je krijgt in Japan niet overal seks in je mik gedrukt, zoals in Nederland. Je had het ook al over ‘groepsverkrachtingen in de metro’. Nooit van gehoord. Voor zover ik weet, is het aantal zedenmisdrijven in Japan beduidend lager dan in westerse landen als Nederland.
op 03 09 2013 at 16:11 schreef Maurice:
Geen idee wat jij dan onder porno verstaat, Peter? Vaak geldt dat hoe strenger gelovig iemand zich voordoet, hoe perverser alles al wordt, eye of the beholder zoals elke mening.
Laten we voor het gemak ‘pervers’ plakken op elke sexvariant zoveel mogelijk buiten de standaard sex. Bijvoorbeeld de beeltenis op deze site van een persoon die sex heeft met een intkvis. Google geeft de foto’s. Daarnaast is natuurlijk sinds jaar en dag de Manga variant bekend waarin tentakelverkrachtingen ed voorkomen. bijv. een Urotsukjidoji werd toen veelvuldig gepromoot.
De term ‘doordrenkt’ kwam nav de openheid ervan: pornomangastrips schijnen massaal open en bloot in het ov gelezen te worden, je plaatst zelf een foto van volledig naakte poppetjes in een winkelraam..het is in het publieke domein dus goed zichtbaar aanwezig.
Maar je stelt dat porno niet in Japan maar juist in NL in je mik gedrukt wordt? Heb je het slechts over de ondergoedbillboards of de sexlijnen ‘snachts op tv? Die tv- (en computer)knop kan uit en de reclame is toch duidelijk bedekt.
Gelukkig maar dan dat dat het aantal zedenmisdrijven (procentueel neem ik aan) er lager ligt. Die groepsverkrachtingen zullen dan wel geacteerd zijn.
RSS