Poetin is een schurk, maar de westerse neoliberalen zijn ook erg!

Jasper Mekkes

Scène uit: Barefoot Gen (Masaki Mori, 1983)

Ik geloof niet in het idee van een grote leider die alle problemen oplost – ik geloof meer in de genie van het volk – maar ik denk wel te begrijpen waarom Poetin niet zo blij is met Zelensky. Zelensky heeft namelijk in tegenstelling tot Poetin veel steun onder het volk, strijd tegen corruptie, streed voor een staakt het vuren in de Donbass èn voor directe democratie. Daarmee laat hij zien hoe je ook kunt omgaan met de erfenis van het uiteenvallen van de Sovjet-Unie; door de uitwassen van oligarchie en reactionisme te bestrijden. En dat iemand in een groot Slavisch buurland laat zien dat je je macht ook kunt gebruiken om het volk vooruit te helpen is slechte reclame voor Poetin’s egocentrische machtspolitiek.

De voorganger van Zelensky, Poroshenko, deed het wat minder goed. Onder Poroshenko veranderde Oekraïne in een oligarchie waarin neo-nazi’s geëerd werden als helden. Dit kwam door dezelfde reden als waardoor wij nu zoveel reactionairen in de Tweede Kamer hebben; doordat linkse en rechtse politici in hun obsessieve zoektocht naar persoonlijk gewin liever samenwerken met reactionairen dan met socialisten. Socialisten zouden immers zomaar opeens een politiek voor gelijke kansen en eerlijke verdeling van de welvaart kunnen gaan voeren. Als ze zich voor die tijd niet uit machtswellust hebben onderworpen aan de liberale kuddemoraal natuurlijk.

Zo streed Poroshenko volgens hemzelf tijdens zijn presidentschap tegen de oligarchie, terwijl hij inmiddels zelf tot die oligarchie is gaan behoren. Ook beloofde hij te strijden tegen het nazisme, dat het communisme volgens hem was. Hiertoe werden communistische straatnamen en beelden verwijderd, terwijl Poroshenko ondertussen nazi Bandera als held eerde.

Westers imperialisme

Aan de basis van dit probleem ligt de filosofie van het liberalisme; het constructivisme. Een filosofie die niet alleen Poroshenko maar ook onze eigen Rutte in staat stelt met droge ogen eerst het ene en vervolgens volstrekt het tegenovergestelde te beweren. Een politiek die alle mondialisten, transhumanisten en (neo)liberalen op politieke machtsposities omarmen om hun doel; het verdwijnen van grenzen, staten, volken, culturen – en de wereldregering van een barbaarse vorm van kapitalisme te behalen. Daarvoor is alles geoorloofd, en liegen een noodzakelijke voorwaarde.

Het is te begrijpen dat Poetin ook het imperialisme van Europa en de NAVO als een bedreiging ziet voor zijn macht. Niet alleen zag hij de NAVO, tegen de afspraken met Michael Gorbatsjov in, uitbreiden naar Oost-Europese landen, hij voelt ook de hete adem van het westerse imperialisme in zijn nek. Een imperialisme dat immers graag dictators verwijdert onder het mom van het helpen van onderdrukte burgers en met als uiteindelijke doel vooral winst, onder meer te behalen door het overnemen van de controle over olie- en gasvoorraden. Dat zagen we in Irak, Libië en Syrië.

Poetin heeft besloten een oorlog te starten door een soeverein buurland aan te vallen – volgens hem om de belangen van Rusland veilig te stellen, in werkelijkheid vooral om zijn eigen machtspositie te verstevigen. De oorlog in Oekraïne is de verantwoordelijkheid van een meedogenloze tiran. Maar laten we niet vergeten dat Poetin juridisch gezien met de inval in Oekraïne niets anders doet dan de westerse gelegenheidscoalities in Irak, Afghanistan, Libië en Syrië.

Klappende liberalen

En laten we niet alleen kijken naar het gevaar van Poetin voor de stabiliteit van Europa, maar ook naar het gevaar van het westerse imperialisme van onze eigen, nauwelijks democratisch gekozen westerse leiders. Balkenende en Rutte, die jarenlang elke illegale inval in verre buitenlanden steunden, met honderdduizenden doden tot gevolg. De club klappende liberalen onder leiding van Van Baalen en Verhofstad, die destijds op het Maidan-plein luid applaudisseerden voor het imperialisme van Europa.

Of naar het gevaar van de door niemand democratisch gekozen Wopke Hoekstra; die as we speak Stinger raketten aan het verkopen is aan Oekraïne, en die straks krokodillentranen zal huilen als er onverhoopt weer een Nederlands vliegtuig uit de lucht wordt geschoten door de Russen, of door aan Russen gelieerde strijders.

Rutte en Hoekstra zijn, net als hun liberale vrienden in Europa, leiders die op geen enkele manier een democratische meerderheid vertegenwoordigen, en die net als Poetin gesteund worden door een oligarchie. Een oligarchie met aan hen gelieerde politici die net als Poetin de soevereiniteit van landen willen opheffen, in hun geval niet ten gunste van Rusland maar ten gunste van de liberale staat Europa, met als belangrijkste doel het verdwijnen van soevereine landen en hun grenzen – om zo de internationale handel en daarmee de winst voor de oligarchie te vergroten.

Rijke oligarchen

Een politiek die puissant rijke oligarchen vooruit moet helpen ten koste van het gewone volk. Een politiek ook die leidt tot oorlog, zoals imperialisme (en niet nationalisme) altijd tot oorlog heeft geleid. Een politiek met politici zoals Rutte die denken dat ze de grootste kernmacht ter wereld tegen kunnen houden door de bankrekening van Poetin te blokkeren; omdat ze alles met geld denken te kunnen kopen – op weg naar hun gedroomde wereldregering van roofkapitalisten.

Ondertussen wordt voor het gemak over het hoofd gezien dat Poetin met slechts één druk op de knop Europa kan wegvagen; voordat Europese landen überhaupt gesprekken hebben kunnen starten over een tegenreactie. Het is een publiek geheim dat de techniek en de commandostructuur van Rusland, maar ook van China, ervoor zorgt dat Europese landen geen schijn van kans maken in het geval van een kernoorlog.

Als we dus even dichterbij huis blijven en naar onszelf kijken, dan zien we dat ook wij, net als Rusland, een groot probleem hebben met politici als Rutte en Hoekstra aan de knoppen. Niet alleen door de reactionairen waar ze mee samenwerken in Eerste en Tweede Kamer, hun nietsontziende imperialisme en hun bevriende oligarchen.

Maar ook simpelweg door het feit dat ze nogal slordig denken. Zo speelt in Frankrijk op dit moment een discussie over de vraag hoe om te gaan met het risico van een aanval met kruisraketten op de vele Franse kerncentrales. Dan hebben we het namelijk niet over een tweede Fukushima, maar over 58 keer Fukushima.

Vazalstaat Nederland

En wat deden de technocraten Mark en Wopke? Die besloten tot het bouwen van nieuwe kerncentrales, om te voldoen aan technische CO2-doelen van superstaat Europa, dat het EU-lidmaatschap heeft aangeboden aan Oekraïne, tegen de democratische wens van een deel van de Nederlanders in.

Het gevolg zal zijn dat ook Oekraïne na haar wederopbouw zal moeten gaan voldoen aan dezelfde liberale spelregels als waar vazalstaat Nederland en andere EU-landen al aan moeten voldoen. Het zal gebeuren volgens het aloude recept van het Amerikaanse Marshallplan: het lenen van geld voor de wederopbouw, met als neveneffect het almaar steviger in het zadel helpen van een liberale ideologie die vooral liberale politici, reactionairen en oligarchen vooruit helpt.

Jasper Mekkes is ingenieur en vooruitgangsfilosoof en heeft net een boek gepubliceerd: Wil tot Waarheid; een materialistische ontologie van de mens en zijn natuur.

Tweet

Jasper Mekkes, 02.03.2022 @ 10:08

[Home]