Péripatéticiennes
Peter Breedveld
Het enige jammere aan La Jenny is dat er in de omgeving niet zo bar veel interessants is te bezichtigen, behalve de stad Bordeaux, iets meer dan een uur rijden en een eindje verder nog het Middeleeuwse wijnstadje Saint-Émilion.
Maar dat zijn meteen wel twee van de interessantste plaatsen die ik ken. Gisteren hebben we Bordeaux gedaan, waar ik inmiddels zo vaak ben geweest dat ik de weg er beter ken dan in mijn eigen stad.
Bordeaux heeft, zelfs met de glanzende tram die de stad sinds een paar jaar doorkruist, een 19e-eeuwse allure. Het is een sjieke stad met veel statige gebouwen in neoclassistische stijl en van die typische 19e-eeuwse winkelpassages met veel fraai gietijzeren hekwerk.
Je kunt er dwalen door kleine straatjes die uitkomen op gezellige pleintjes en er zijn veel fraaie monumenten te zien. Te voet kun je de hele stad – op je gemak – in een dag bezichtigen, inclusief betaalbare en smakelijke lunch én diner in één van de vele gezellige, authentieke restaurants die Bordeaux rijk is.
En wat Bordeaux in het bijzonder zo aantrekkelijk voor me maakt: twee goede stripwinkels plus een Fnac en een Virgin-store met een uitstekende stripafdeling. Bordeaux heerst! Ik heb weer flink wat geld aan stripboeken uitgegeven.
Het leukste is om Bordeaux binnen te gaan via de Esplanade de Quinconces. Meteen achter je bevindt zich de rivier Garonne. Op de Esplanade stond vroeger een kasteel, symbool voor de adellijke onderdrukkers van het volk, waarmee korte metten is gemaakt. Op de exacte locatie van dat kasteel is een een monument opgericht ter ere van de Girondijnen. Een enorme zuil met daar bovenop een reusachtige bronzen vrouw, voorstellende de Vrijheid die haar Ketenen Doorbreekt.
Dat enorme beeld is in de Tweede Wereldoorlog – in 1942 – van die zuil losgeschroefd en verborgen om te voorkomen dat de Duitsers het zouden omsmelten tot kogels en kanonnen. Ik heb een poos naar dat beeld staan kijken en me afgevraagd hoe die Bordelezen het in godsnaam voor elkaar hebben gekregen dat enorme ding stiekem weg te krijgen zonder dat de Duitsers er iets van merkten.
Dat monument mist trouwens elke prekerige strengheid die socialisten doorgaans kenmerkt. Het is een orgie van frivoliteit. Aan de voet van het monument zijn fonteinen en fraaie beelden van zinnelijk naakte vrouwen en van een vrouw die op haar strijdwagen van enorme schelpen, voortgetrokken door wild briesende zeepaarden, haar overdonderende entree maakt in de wereld boven de zeespiegel. Haar komst wordt aangekondigd door een mollige zee-engel (met waterplanten als vleugels), gezeten op de rug van een monsterlijke vis, en een vrolijk dartelend naakt paar. Wat een schouwspel!
Via de Esplanade liepen we naar de Place de La Comédie met het Grand Théâtre en daartegenover het dure Grand Hôtel de Bordeaux. Voor het plein zagen we een toeristenbus tegen een paaltje aanrijden met een enorm krakend geluid. Ik kreeg meteen medelijden met de chauffeur.
Op één van de foto’s hieronder staan mijn kinderen – elkaar innig liefhebbend – voor een beeld van mijn favoriete schilder Francisco Goya, die in Bordeaux zijn laatste jaren doorbracht en er zijn donkerste – en wat mij betreft ook zijn mooiste – werk maakte. In zijn huis is nu het Spaans cultureel centrum gevestigd.
De gebouwen en facades die u hieronder op de foto’s ziet, zijn een beetje verborgen in het labyrint van straten en steegjes dat zich achter de rechte, sjieke winkelstraten bevindt. Het beste is een gids te gebruiken om alles te vinden. Ik gebruik een Franstalige Lonely Planet, waarin een woord staat dat ik niet ken: ‘péripatéticiennes’. Dat gaat over de Place Georges-de-Porto-Riche met zijn ‘péripatéticiennes van zekere leeftijd, gezeten op kleine stoeltjes op de stoep’. Ik zag inderdaad oudere dames op stoeltjes zitten, op een plein waar verder niks te zien is en niks gebeurt, en vroeg me af of ‘péripatéticiennes’ misschien een synoniem is voor hoeren. Ik ben wel nieuwsgierig te weten wie het met déze hoeren zou doen. Maar misschien vergis ik me en zaten ze daar gewoon te wachten op de Franse Tafeltje-Dek-Je-service.
De allerleukste buurt van Bordeaux bevindt zich direct aan de overkant van de wijk achter de Grosse Cloche, die maar eens per jaar – op 11 november om 11 uur – luidt en die de halve stad op haar grondvesten schijnt te doen schudden. Tegenover die Grote Klok, dus, bevindt zich de allochtonenwijk rond een basiliek waarvan het me nog nooit is gelukt die te bezichtigen, in de meer dan tien jaar al dat ik hier kom – de Basilique Saint Michel. Ook gisteren ging de deur net voor mijn neus dicht. Maar het gaat me deze vakantie lukken, dat verzeker ik u.
Rond deze kerk – met een mooie, 114 meter hoge toren – zijn restaurants en terrasjes waar je, te midden van de vastende moslims van velerlei herkomst en denominatie, kunt genieten van een goed glas wijn en een lekker hapje. Ik heb het, geloof ik, al eens vaker gezegd, maar ik vind Franse moslims zoveel relaxter dan de eeuwig verongelijkte zeikerds in Nederland (de gunstige uitzonderingen daargelaten!). Iedereen doet hier zijn eigen ding: autochtone Fransen, negers, Turken, Koerden en Algerijnen. De wijk ziet er verlopen uit en hier en daar is het een puinhoop, maar het is er erg gezellig en ongedwongen. Ook hier zag ik, net als in Shanghai, ’s nachts kortgerokte meisjes lopen.
Als je een eindje doorloopt, richting de Église Sainte Croix, op de één na laatste foto hieronder, vind je hier de interessantste restaurants van de stad. Wij hebben gedineerd in La Tupina, gespecialiseerd in regionale specialiteiten. Boerenmaaltijden met veel smaak. Beetje prijzig, maar lunchen kun je hier met een zeer vriendelijk geprijsd dagmenu – achttien euro. Doen we ook nog.
Ik had een stuk porc noir met een glas verrukkelijke rode Graves, mijn kinderen hadden gebraden kip en cassoulet, een bonenschotel met verschillende soorten vlees erin. Zo lekker! Als dessert de befaamde Bordelese canelés: cakejes, krokant gecaramelliseerd van buiten en zacht van binnen, met ijs en een coulis van butterscotch. Mjammie! Eten zonder theaterachtige tovertoestanden is ook wel eens lekker.
Geluncht hebben we trouwens bij Le Bô Bar, waar je uitstekende wijn krijgt – en mijn kinderen uitstekende druivensap, ze vonden het prachtig die in een echt wijnglas te krijgen – met simpel eten met Baskische invloeden. Ik had spijt dat ik niet had gekozen voor de twaalf oesters voor vijftien euro, die ik mijn buurman zag eten. Dat was een perfecte lunch geweest.
Peter Breedveld, Reizen, 05.08.2012 @ 13:29
22 Reacties
op 05 08 2012 at 14:10 schreef Herbert:
Ik ben 1 keer in Bordeaux geweest, een paar dagen. Inderdaad een prachtige binnenstad je zwerft er wat rond en ineens krijg je figuurlijk een honkbalknuppel in je nek in de vorm van Mériadeck. Hoe kan men een stad vernielen. http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Immeuble_cub_bordeaux.jpg Typische vormgeving naar de hand van LeCorbusier, de Pol Pot onder de architecten. Bombarderen die hap.
op 05 08 2012 at 14:36 schreef Herbert:
Vandale geeft voor ‘péripatéticienne’ tippelaarster dus je zit in de goede hoek.
Trouwens die tram heeft een bijzonderheid, omdat vanwege de lelijkheid van de bovenleiding dit niet gewenst was, heeft die tram een derde spoor. Maar dat is levensgevaarlijk dus toen heeft men een systeem bedacht van strips die alleen onder stroom staan als de tram er boven zit. Het leuke is verder dat dat systeem amper getest is maar de ingenieurs en de opdrachtgevers de houding hadden van ‘doen!’. En het is een groot succes geworden.
op 05 08 2012 at 16:03 schreef yurp:
Google Translate maakt ‘zwerver’ van péripatéticiennes.
op 05 08 2012 at 16:29 schreef You On A Gin:
Blijkbaar toch iets met “meisjes van plezier”, dat peri paté dinges.
http://fr.wiktionary.org/wiki/p%C3%A9ripat%C3%A9ticienne
op 05 08 2012 at 20:49 schreef gentle giant:
Ben het bijna nooit met je eens, maar in deze: respect voor je kwetsbare opstelling, bin there, done that.
op 05 08 2012 at 20:59 schreef rooierakker:
“”Ik heb het, geloof ik, al eens vaker gezegd, maar ik vind Franse moslims zoveel relaxter dan de eeuwig verongelijkte zeikerds in Nederland (de gunstige uitzonderingen daargelaten!). Iedereen doet hier zijn eigen ding: autochtone Fransen, negers, Turken, Koerden en Algerijnen.””
En weer denk je een oordeel over een land te kunnen vellen gebaseerd op een dagje door een stad lopen. Denk jij nou echt dat de banlieus zoveel gezelliger zijn dan Nederland?
Dat je Negers, Fransen en Turken rond ziet lopen zegt niks over de onderlinge verhoudingen en de situatie waar deze mensen zich bevinden. De segregatie is in Frankrijk een stuk groter dan in Nederland, je hebt er ook werkelijk enorme ghetto’s. Maar goed Frankrijk is Nederland niet, dus dan speelt de cognitieve dissociatie weer op.
op 05 08 2012 at 21:06 schreef Peter:
Ik kom al jaren met grote regelmaat in Frankrijk. Als je eens goed zou lezen, zou je niet iedere keer van die stupide, verkrampte opmerkingen hoeven maken. Woon je soms ook in een banlieu, dat je je voortdurend opstelt als een belligerente klootzak?
op 05 08 2012 at 21:32 schreef rooierakker:
Ik woon niet in banlieu, maar ik negeer ze niet omdat ze niet aan mijn ideaal beeld van Frankrijk voldoen. Zou jij je dochten trouwens in kort rokje s’avonds door deze buurten vol met mensen die hun eigen ding doen laten lopen?
Om over het Front National nog maar te zwijgen. Maar ik begrijp best dat je daar op jou vakantie niet mee bezig bent. Als het bestaan van geenstijl volgens jou een land al kan verpesten dan moet het bestaan van zo’n partij in jouw belevingswereld van een land totale terreursstaat maken.
Ik woon zelf in een multiculturele wijk, die ik voor geen goud zou willen inruilen voor de franse banlieu’s.
op 05 08 2012 at 21:37 schreef Peter:
Ik heb het over Franse moslims, en jij kan niet ophouden over de banlieus. Dat laat zien hoe diep het racisme er bij jou zit ingebakken.
We hebben in Nederland onze eigen Front National, de PVV.
En mijn dochter is negen, mongool.
op 05 08 2012 at 22:45 schreef hassnae:
Rooie rakker, je bent geband. Je bent kennelijk niet in staat normaal te discussiëren zonder Peters kinderen erbij te betrekken.
op 05 08 2012 at 23:25 schreef MNb:
“Franse moslims zoveel relaxter dan de eeuwig verongelijkte zeikerds in Nederland”
Nederlandse moslims zijn Nederlanders en dus eeuwig verongelijkte zeikerds – net als jij en ik en iedereen op dit blog dus. Holland op zijn smalst, uit de klei gestampt, dat soort dingen.
Jammer dat ik zo beroerd Frans spreek. Bordeaux lijkt me een bijzonder aangename plaats om te wonen. Al was het maar omdat ik van eten zonder theaterachtige tovertoestanden houd.
De foto’s van je kinderen zijn schattig en je zoon lijkt op je.
op 06 08 2012 at 10:44 schreef Peter:
Meestal zeggen mensen dat mijn dochter op me lijkt. Maar bedankt. Zulke gezellige reacties doe ik het voor.
Dit stukje is een reisverslag met wat kritische kwinkslagen. Mensen die echt menen dat ze mijn kinderen mogen gebruiken om hun (meestal racistische, domrechtse) puntje te drukken omdat ik foto’s van ze plaats, zijn niet goed bij hun hoofd en krijgen per direct een ban.
Ik plaats die foto’s omdat ik vind dat zulks moet kunnen zonder dat mensen ze misbruiken voor impliciete en expliciete dreigementen en politiek gemnotiveerde verwijten aan mijn adres, zoals een vrouw ’s nachts halfnaakt over straat moet kunnen zonder te worden aangerand.
Overigens zou ik mijn dochter, dat wil ik nog wel even opmerken, liever alleen in de hierboven beschreven allochtonenwijk (die geen banlieu is, een getto voor de armen) laten lopen dan in de sjieke buurt rond de Place de la Comédie. Ik geloof oprecht dat mensen haar in de allochtonenwijk in bescherming zouden nemen, als dat nodig was.
op 06 08 2012 at 11:32 schreef Herbert:
Banlieu betekent gewoon voorstad.
op 06 08 2012 at 12:24 schreef yurp:
Ik vind vooral de foto waarop ze supertrots zijn op hun wijnglazen druivensap erg leuk. Je ziet ze glunderen ;)
op 06 08 2012 at 13:04 schreef Rob:
Omdat iedereen nu elkaars Franse spelling zit te kopiëren: het is “banlieue”, meervoud “banlieues”. Dat mensen daar meteen “moslims” bij denken, komt omdat ze al net zo veel van de banlieues zelf begrijpen als van de spelling ervan.
op 06 08 2012 at 13:08 schreef Bigpete:
Zolang je maar met en grote boog om Parijs heen rijdt en overgewaardeerde plaatsen aan de cote d’azur kun je in Frankrijk heel goed eten, voor een redelijke prijs. Ooit in 1994 at ik in een klein dorp in de Dordogne bij het enige plaatselijke restaurant een driegangenmenu met een glas wijn voor een ouderwets tientje. En het was nog goed te hachelen ook!
Dan waren die twee salades en een halve fles rosé voor ruim 50 pleuro in Cannes tien jaar later van een heel andere orde…
Gelet op de soms complete veldslagen in Franse voorsteden deel ik je mening over moslims in Frankrijk niet. De stap naar grof geweld lijkt daar toch makkelijker gezet te worden dan hier.
op 06 08 2012 at 14:30 schreef babs:
Ik baal ervan enkele jaren geleden een dagje Bordeaux te hebben gedaan. Dat had ik beter ná lezing van bovenstaand stukje kunnen doen. Achteraf voel ik me toch een beetje als de toerist die in Amsterdam 3x Damrak en Kalverstraat op en neer heeft gelopen en dan tot de conclusie komt dat de stad overgewaardeerd wordt.
op 07 08 2012 at 17:54 schreef Marjan:
Ik blijf ervan smullen, van je vakantieverhalen. Heel leuk om plaatjes van je kinderen te zien. Schatjes!
op 08 08 2012 at 02:17 schreef You On A Gin:
Trouwens, de begeleidende foto’s bij het artikel vind ik ook leuk, maar ik wil graag even kwijt dat ik die onderwaterfoto bovenaan erg mooi en lievv vind.
op 14 08 2012 at 03:24 schreef TFWC:
Jongens, mijn oren doen pijn! Dank @Rob voor correctie! http://fr.wikipedia.org/wiki/Banlieue_(France)
Wat grappig Peter, ik heb nog de vendanges (druiven plukken) heel lang geleden gedaan in St. Émilion, twee weken zwoegen voor een halve dag en een vinger geknipt met snoeischaar. Bevroren handen s’ochtends. Die boeren begonnen bij ontbijt al aan de vette worst en kaas + wijn.
péripatéticien: Via le latin peripatēticus, du grec ancien περιπατητικός peripatêtikos (« qui se promène »). Issu de περιπατέω de περί (→ voir péri-) et du verbe πατέω pateô (« marcher ») issu d’une racine indo-européenne qui a donné patte en français. Aristote et ses disciples étaient appelés « promeneurs » car ils réfléchissaient, parlaient et écoutaient en marchant dans le fameux quartier du lycée, à Athènes.
péripatéticienne: (Nom) Allusion apparue dans le milieu étudiant et en rapport avec cette étymologie grecque, du fait que les prostituées « se promènent » beaucoup. Dus idd tippelaarster.
Die kinderen lijken allebei op jou vind ik, maar veel belangrijker, ze zien er relaxed en GELUKKIG uit.
op 03 08 2013 at 11:19 schreef Lianne:
Ha! Ik vroeg me hetzelfde af bij de oude dames :). Leuke beschrijving van de stad. Ik ben er nu drie weken en ken het centrum ook redelijk goed. Wat me vooral opvalt is dat alles zo relaxed is…dat Amsterdamse gehaast is hier niet te vinden!
op 03 08 2013 at 11:25 schreef Peter:
Nee, precies. Bordeaux heeft een heerlijke rust over zich.
RSS