Parasitaire mocrofiel
Peter Breedveld
Illustratie: Barahona Posollo
De laatste jaren publiceerden de media regelmatig lijsten van ‘geslaagde‘ en ‘succesvolle‘ Marokkaanse Nederlanders en andere allochtonen. De lat lag bij het samenstellen nooit hoog. Als je geen strafblad had, maakte je als Marokkaanse Nederlander een redelijke kans om op zo’n lijst te eindigen. Had je een baantje als patatbakker of fractiemedewerker, dan eindigde je nog behoorlijk hoog, ook.
Blijkbaar is een aantal Marokkaanse Nederlanders daardoor echt gaan geloven dat het een uitzonderlijke prestatie is om dingen te doen die niemand van Marokkanen verwacht: geen oude vrouwtjes beroven, een baan hebben, alcohol drinken.
Cultuur botsen
Alcohol drinken is niet heel erg moeilijk. Iedereen kan het. Je ziet het de armetierigste zwervers doen, mensen die in de goot leven en al hun waardigheid kwijt zijn. Echt, het is geen big deal. Voor veel mensen is alcohol ook de kortste weg naar hun ondergang. Behalve als je Marokkaan bent, kennelijk.
Marokkanen die alcohol drinken, worden geprezen door de Nederlandse media. “Drinkt alcohol! Botst met Marokkaanse cultuur!” Sinds een paar weken geleden een Marokkaanse Rotterdamse het nieuws haalde door een wijnbar te beginnen en met haar ‘Marokkaanse cultuur te botsen’, staan de jonge, ambitieuze Marokkanen te dringen voor haar deur. Allemaal willen ze een stukje meesnoepen van haar media-aandacht, door te poseren met een glas wijn. “Ik drink ook alcohol! Ik bots ook met mijn cultuur! Kijk me botsen, dan!” *BOTS*
Vrije Marokkanen
Schrijver Saïd el Haji roerde de lezers van de Volkskrant-bijlage Vonk twee weken geleden tot hete tranen van ontroering met een verhaal over hoe eenzaam hij zich altijd had gevoeld als vrije Marokkaan die wel een glaasje lustte en zijn eigen pad koos, totdat hij in de wijnbar van Elou Akhiat andere vrije Marokkanen ontmoette die ook graag een glaasje lustten, ‘Ons Soort Marokkanen’. El Haji wist nu dat hij niet alleen was! Drinkende Marokkanen aller landen verenigt u!
Gisteren besloot Nadia Ezzeroili in De Groene Amsterdammer een eindje met El Haji mee te liften. Ook zij zag in die wijnbar voor het eerst dat ze niet alleen is, en nadat ze in Vonk haar lezers tot hete tranen had ontroerd met haar eerlijke verhaal over haar probleemloze afvalligheid, was ze uiteindelijk toch nog door twee familieleden geïntimideerd!
Lieve lezers, kijk dan! Ook ik bots met mijn cultuur! Ik ben zelfs gedwongen tot zelfcensuur, want mijn familie waardeert het niet dat ik ze publiekelijk tentoonstel als achtergebleven Marokkanen, die nog een lange weg te gaan hebben voordat ze zover zijn als ik!
Vrouwenhatende relizeloot
En plat gaat weer het publiek, dat niet genoeg kan krijgen van autonome Marokkanen die zich ontworstelen aan de wurggreep van achterlijke Marokkanen. “Zo moedig! Zo eerlijk!”
Ik ben helaas niet zo snel onder de indruk. Zussen en ouders die het niet zo tof vinden dat je de intieme gesprekken, die je met ze gehad hebt, in de krant publiceert – het komt voor in de beste families. Zelfcensuur moet iedereen betrachten. Ik zie niet waarom het opeens bijzonder is als het een Marokkaan overkomt. Net zomin als ik het bijzonder vind als een Marokkaan het tot gymleraar schopt, of zich een heel arsenaal aan leverziektes zuipt.
Als je daar als Marokkaan je status aan ontleent, heb je blijkbaar niet zo’n hele hoge dunk van jezelf. Dan ben je kennelijk gaan geloven in het beeld van de Marokkaan als tasjesrovende homo-, Joden-, en vrouwenhatende relizeloot, dat in de media dagelijks wordt gepropageerd.
Parasitaire mocrofiel
Ik heb mijn hele leven al Turken zien drinken, en de laatste zes, zeven jaar met heel wat Marokkaanse Nederlanders aan de wijn gezeten. De meeste Marokkaanse Nederlanders met wie ik omga zijn hoogopgeleid, net als de meeste autochtone Nederlanders die ik ken. Maar ze halen zelden het nieuws, want ze botsen niet met de Marokkaanse cultuur, of met welke cultuur dan ook.
Ik maakte wat kritische opmerkingen over Ezzeroili’s column op Twitter, en ze verweet me haar te stalken, en schold me uit voor parasitaire mocrofiel. Mensen, die eerder haar toorn hadden gewekt en haar nu prezen, werden liefdevol weer in haar kring van bewonderaars opgenomen.
Nee, Ezzeroili, parasitair ben je zelf. Je parasiteert op het karikaturale beeld dat de media hebben gevormd van de ‘Marokkaanse gemeenschap’. Je parasiteert op je familie, die je niets in de weg heeft gelegd toen je je ‘eigen pad koos’, en die nu door jou zo voor schut wordt gezet. En nu ben je verliefd op je eigen spiegelbeeld en een Echo geworden van het holle gegalm van de multicultiwatchers.
Geamputeerde ballen
Als je een autochtone Nederlandse vrouw was geweest, die ergens in haar tienerjaren van het geloof was afgeraakt, was niemand in je verhaal geïnteresseerd geweest. Dan had je je verhaal niet aan Vonk verkocht, had je geen column gehad in De Groene Amsterdammer. Je dankt alles aan het feit dat je Marokkaan bent en het tragische is dat je blijkbaar zelf ook vindt dat je je op die manier moet onderscheiden om op te vallen.
En Verlicht of vrij ben je allerminst. Je was de eerste die om Woody Allens geamputeerde ballen stond te gillen, want ‘feiten eisen is mooi, maar als het gaat om kindermisbruik krijg ik daar altijd een beetje jeuk van’. Weg met de rechtsstaat. Eigen onderbuik eerst.
Geef mij dan maar liever een Shariamarokkaan.
Als alle lezers van Frontaal Naakt, het enige echte dissidente geluid in Nederland, nou maandelijks twee euro zouden storten, zouden de makers van deze website volkomen autonoom zijn! Stort op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’.
Peter Breedveld, 04.03.2014 @ 08:05
15 Reacties
op 04 03 2014 at 10:34 schreef betwister:
Peter,
wijn drinken is geen kunst, een onderneming draaiend houden is een ander verhaal.
Je begon goed, want we hoeven niet een Marokkaan met baan aan te gapen alsof het een exotische diersoort is, maar moet je nou echt nog iets zeggen over de familie-perikelen van mevrouw Ezzeroili?
op 04 03 2014 at 11:14 schreef Vanes:
Het botsen met de cultuur waar je van afstamt is van alle tijden. Een hele generatie Nederlandse schrijvers en cabaretiers is groot geworden door zich af te zetten tegen hun gereformeerde afkomst: Wolkers, ’t Hart, Siebelink, Freek de Jonge. Voor jonge mensen is het zich afzetten tegen de cultuur van de ouders een zoektocht naar hun identiteit. Daar zijn hele stromingen op gebaseerd: flowerpower, punk, house. Ikzelf heb dit ook gedaan. De één doet dit in stilte, de ander schrijft er een roman of een column over: so what? En je moet je altijd ergens tegen af kunnen zetten, je kunt moeilijk van een Marokkaanse jongere verwachten dat ze zich afzet tegen de Nederlandse cultuur.
op 04 03 2014 at 11:40 schreef Peter:
moet je nou echt nog iets zeggen over de familie-perikelen van mevrouw Ezzeroili?
Dat doet mevrouw Ezzeroili zelf. Ik heb daar juist kritiek op.
op 04 03 2014 at 14:29 schreef Brenda van der Veer:
Het zijn de lessen van de reality TV cultuur. Praat vooral over jezelf in de media. Zelf is namelijk alles. Plaats de heftige gebeurtenissen van jouw leven in een therapeutisch daglicht, daar smult het publiek van. En, wat het belangrijkste is, ga er van uit dat een onopvallende voorbijganger zichzelf niet gereflecteerd ziet in zijn of haar omgeving, iets dat tot de meest gruwelijke neuroses schijnt te leiden.
Er zijn geen grenzen als je over jezelf praat, alles moet eruit, je familie en vrienden moeten publiekelijk over de tong. Geen tijd voor onbenulligheden als een privéleven of vertrouwelijkheid.
Nadia Ezzeroili doet vrolijk mee met de meute die hun persoonlijke levens tentoonstellen. Er is dus niets nieuws onder de zon. Het lijkt voor de hedendaagse mens een onverdraaglijke marteling te zijn als de wereld niet om hem of haar draait. Allemaal op zoek naar een spiegel.
op 04 03 2014 at 17:53 schreef Boe! Ik ben een moslim:
Ik vind het een vorm van prostitutie. Heel slecht.
Moeten we al onze waardigheid inleveren om lezers te trekken of geaccepteerd te worden?
op 04 03 2014 at 18:16 schreef Thomas E:
Afscheid nemen van een allesbepalende identiteit als het moslimschap lijkt mij een hard gevecht. Zowel in jezelf als binnen je vertrouwde kringen. Je kunt dan kiezen om niet uit de kast te komen met je afvalligheid, maar je kunt ook met open vizier de confrontatie aangaan. En dan krijg je het niet makkelijk, is mij gebleken uit de vele egodocumenten over dit onderwerp.
Zolang zij hun roots niet besmeuren en verraden, heeft deze laatste groep mijn sympathie en bewondering. Als je écht niet meer gelooft en je wilt je ontdoen van het juk van de poespas die er onvermijdelijk bij hoort, dan staat je een verdrietige en vaak eenzame tijd te wachten. Dit betekent natuurlijk niet dat je je DUS maar in de westerse bandeloosheid en laveloosheid moet storten. Nee, maar dat je steun zoekt bij gelijkgezinden en dat je het van je af wilt schrijven als je een goede pen hebt, daar kan ik me alles bij voorstellen. Je kunt er anderen mee helpen.
op 04 03 2014 at 20:06 schreef Sneebal:
Ze wekt de indruk te schrijven over wat haar bezighoudt. Dat vooral. En je krijgt de indruk dat er ook narcisme, egocentrisme en opportunisme in het spel zijn. Kortom, een columnist.
op 05 03 2014 at 08:21 schreef Ralph van der Geest:
Ik denk eerlijk gezegd dat als je op één of andere manier in aanzien staat bij de Nederlanders, je mag aanschuiven bij drek als Pauw en Witteman, je als rolmodel wordt opgevoerd door Nederlanders en je dat alles laat welgevallen…dan is er iets goed mis met je.
’t Zal je gebeuren zeg dat je door duistere krachten in de media als Elma Drayer de hemel in geprezen wordt of door bruine blaadjes als de Volkskrant…
op 05 03 2014 at 13:41 schreef Natasha Gerson:
Ik zie niet wat er apart is aan een columniste die zo nu en dan ik-en-mijn-kat verhalen ophangt. sterker nog, vrouwelijke columnisten dienen het met regelmaat over hun familie enz te hebben, van wat voor komaf ze ook zijn, anders wordt de redactie nerveus want val je buiten doelgroepberekeningen. Vrouwen die zich niet bloot geven en het niet over zichzelf maar alleen politiek hebben, worden itt tot hun mannelijke collega’s vrij snel als ,”zwaar op de hand” gezien. Behalve als ze Elma Drayer heet, want daar weet iedereen van dat ze gewoon geen leven heeft.
op 05 03 2014 at 17:40 schreef mango:
Vrouwelijke columnisten dienen het met regelmaat over hun familie enz te hebben, van wat voor komaf ze ook zijn, anders wordt de redactie nerveus want val je buiten doelgroepberekeningen.
Goed punt
op 06 03 2014 at 20:48 schreef Erik Tjallinks:
Laat duidelijk gezegd u zijn:
Streng verboden is de wijn.
Moet er toch worden gedronken,
Dan de beste wijn geschonken.
Dubbel zondigt men met vocht,
Dat niet méér is dan zuur bocht.
(Goethe, West-Östlicher Divan)
op 06 03 2014 at 21:50 schreef Natasha Gerson:
Aanvulling @ marrokaanse: Uiteindelijk leest dus helemaal niemand werkelijk wat je schrijft, maar een ding moet je niet doen, en dat is dan op t.v. nog es in je eigen nest gaan pissen, hoe genuanceerd ook. Dat is de gelegenheid om het goed te maken met je ouders en hun hele biotoop, door es iets leuks over je achtergrond te zeggen en dan is alles helemaal okee. Het moet schrijvers in elk geval zeker niet tegen houden te schrijven wat ze willen, over wie dan ook. Ouders, exen, ex-werkgevers, bemoeials, pedante mannetjes die je kritiseren op blogs, alles is geoorloofd. Dat is een van je weinige perogatieven als schrijver nl.
op 06 03 2014 at 22:35 schreef Nick van der Burg:
Nadia Ezzeroili stelt gewoon een terechte vraag: “Zijn nobele principes over hard bewijs en hoor en wederhoor werkelijk de reden dat het zo lastig is om hardop te vermoeden dat Woody Allen daadwerkelijk een kind heeft misbruikt? Of is het gewoon moeilijk te verteren dat een vermeend briljante schepper van schoonheid ook in staat is om gewetenloos het leven van een kind te ruïneren?”
Dat laatste, vrees ik.
op 06 03 2014 at 23:25 schreef Peter:
Ja hoor, Nick van der Burg, ga jij maar weer voor een ander uitmaken wat zijn motivatie is.
Speak for yourself, imbeciel.
Had ik jou trouwens niet geblockt, of kom je gewoon weer met een ander IP-nummer binnen geglibberd?
op 01 07 2014 at 12:53 schreef Fatima:
Frontaalnaakt is een mooie platform waar de discussies hoog oplopen en ik ken het sinds kort heb dus niet alle blogs gelezen..@Thomas E heeft het zeker mooi omschreven. Zelf heb ik jaren lang van strijd met mijn ouders gehad over mijn eigen weg volgen met bedreiging, verstoting en met veel psych schuldgevoelens dat ik hun heel veel pijn heb gedaan…dit allemaal achter de schermen familie, vrienden van ouders omgeving van ouders die kregen dit allemaal niet mee om mijn ouders te sparen. Omdat ik snap dat zij van een andere tijd komen dan ik….wel heel tegenstrijdig ik werd altijd opgevoed om voor mij zelf op te komen en toen het eenmaal niet in hun straatje paste was ik de boosdoener van hun verdriet. Maar hoe zit het met mijn verdriet dat er van mij niet werd gehouden om wie ik ben en niet geworden was wat zij van mij eiste. Het is alleen maar goed als mensen hun verhaal kwijt kunnen en dat het een breder publiek bereikt zo kan je iemand die eenzaam in zijn ellende zit te zwelgen laten weten dat die niet de enige is die rondloopt met het zelfde probleem. Als volwassenvrouw wouden zelfs mijn Marokkaans buren bemoeien met mijn privéleven in mijn eigen huis! Het is normaal je eigen
RSS