Oss is niet van ons
Peter Breedveld
Dat het ongeluk met een elektrische bolderkar in Oss zo’n enorme schokgolf door het hele land teweegbrengt, is begrijpelijk. Dodelijke auto-ongelukken behoren tot de dagelijkse realiteit, af en toe een grote brand is onvermijdelijk. Maar die bolderkarren, die deel zijn gaan uitmaken van het vertrouwde straatbeeld, symboliseerden veiligheid en geborgenheid. Zoveel mensen brengen hun kinderen naar een dagverblijf, je houdt er geen rekening mee dat hen daar iets kan overkomen. Ook nog omdat de techniek het liet afweten, er een situatie ontstond waarover geen enkele controle was.
De oorzaak van een auto-ongeluk is bijna altijd een menselijke fout, brand ook. Het had voorkomen kunnen worden. Als er maar was opgelet, als hij maar niet zo roekeloos was geweest. Maar aan het drama in Oss draagt, naar het zich laat aanzien, niemand schuld. Het is een freak accident dat al onze zekerheden overhoop gooit. De zekerheid dat onze kinderen veilig en geborgen zijn, de zekerheid dat techniek onze veiligheid vergroot.
Emoties bespelen
Maar de media hebben zich het drama toegeëigend en er vooral click-bait van gemaakt. Na de aanvankelijke feitelijke berichtgeving (‘vier kinderen omgekomen; nog onduidelijk wat er precies is gebeurd’) begon al snel het bespelen van de emoties met berichten die ons niet informeerden over de ware toedracht van het ongeluk, maar over de afschuwelijkheid van alles: ‘drie van de omgekomen kinderen waren zusjes’; ‘Getuige hoorde de bestuurder schreeuwen’; ‘Dit is niet te bevatten’; ‘Hier zijn geen woorden voor’.
In razend tempo volgden dit soort berichten elkaar op en werden er prominente Nederlanders opgevoerd die verklaarden hoe geschokt ze waren: de premier, koningin Maxima. De Telegraaf kopte al snel: ‘Dit raakt ons allemaal’.
‘Dit raakt ons allemaal’ is wat de burgemeester van Oss naar aanleiding van het ongeluk schreef op de gemeentelijke website, maar De Telegraaf maakt er een kop zonder aanhalingstekens van en legt daarmee het hele land op om geraakt te worden. Nu ben ik zelf ook geneigd om iets te vinden van iemand die onaangedaan blijft door zo’n ongeluk, of die in elk geval de drang voelt dat aan anderen mee te delen, maar emoties dwing je niet af en dat moet je ook niet willen.
Hufterige tweet
Enige ruimte om zelf iets te vinden of zelfs te voelen is ons niet door de media gegund. Er werd ons vrij precies voorgeschreven wat er in ons diende om te gaan. Vanuit welk perspectief we het drama moesten beschouwen (‘het zal je eigen kind maar zijn’; ‘wat moet er door de machinist zijn heengegaan’) en welke factoren precies bijdragen aan de ergtegraad ervan (‘drie van de slachtoffers waren zusjes’; ‘een getuige hoorde de bestuurder schreeuwen’) Een onderwijzeres die iets hufterigs over het ongeluk had getweet uit frustratie vanwege een treinvertraging, werd hierom niet alleen ontslagen, wat me niet onterecht lijkt, maar ze krijgt nu ook nog een trial by media, die allemaal op de zaak zijn gedoken en er uitvoerig over berichten. Ook Youp van ’t Hek heeft haar inmiddels veroordeeld. Dit een week nadat in de Tweede Kamer een VVD’er werd geïnstalleerd die, ook uit frustratie om een vertraging, iets hufterigs had getweet over een zelfmoord.
De stroom aan emo-porno hield niet op. Berichten over mensen die bloemen gingen leggen bij de plek van het ongeluk, over huilende mensen die brandweermannen knuffelden, elke traan, elke snik kreeg zijn eigen bericht tot aan een bericht over een radiocolumn toe, een afschuwelijk ding, een aaneenrijging van plagiaat (‘de glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft’) en Twitter-clichés waar ook weer emotioneel op werd gereageerd, waar ook weer verslag van werd gebracht, wat ook weer geen ruimte liet om zelf iets van die column te vinden.
Ondraaglijk verlies
Er knapte iets in me toen ik de volgende dag las dat de media zelfs verslag brachten van de rouwverwerking op de school van de slachtoffers. ‘De school in Oss probeert ondraaglijk verlies een plekje te geven’, rapporteerde Het Algemeen Dagbad. Het leert ons niets nieuws, het ligt nogal voor de hand dat die school, en de dorpsgemeenschap, en de familie, dat alle direct betrokkenen dit verlies een plekje proberen te geven.
En dat gaat moeilijk worden, de komende tijd zal een hel zijn en iedereen begrijpt waarom. Daar hebben we de media niet bij nodig. Wat we nodig hebben, wat de familie van de slachtoffers nodig heeft, en de school ook en de dorpsgemeenschap, is dat de media ze met rust laten.
Dit ongeluk is niet van ons. Dit is hun tragedie. Dat we ons allemaal betrokken en geschokt hebben getoond, geeft ons niet het recht om deelgenoot te worden gemaakt van de rouwverwerking van de nabestaanden.
Nationaal evenement
Straks zullen de begrafenissen of crematies zijn en ik hoop zó dat de media zelfbeheersing zullen betrachten en daar wegblijven, maar tegelijkertijd vrees ik het ergste. Dat ook hier weer een mediaspektakel, een nationaal evenement van zal worden gemaakt. Dat de gemeenschap in Oss zelfs dit zal worden afgepakt in de strijd om meer clicks en meer kijkers, maar onder het mom van ‘betrokkenheid’ en ‘medemenselijkheid’.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 22.09.2018 @ 11:55
RSS