Op Twitter laat je je sociale gezicht zien, in het stemhokje ga je voor Fort Europa en weg met de bruintjes
Peter Breedveld
Foto: Dina Vierny door Pierre Jamet.
U wilt natuurlijk allemaal weten wat ik ervan vind dat Nederland de Afghanen in de steek laat, die onze landgenoten hebben geholpen Afghanistan op te bouwen tot een welvarend en veilig land waar ook de rechten van vrouwen en homo’s worden gerespecteerd.
Welnu, ik vind hetzelfde als u. Alleen ben ik niet geschokt. Niet door Joe Biden, die braaf het besluit van zijn voorganger uitvoert om zich uit Afghanistan terug te trekken, niet door Bidens verklaring dat nation-building nooit het doel was van de Amerikaanse bezetting. Niet door de Nederlanders die schielijk de plaat poetsten en hun Afghaanse medewerkers bij de Taliban achterlieten en niet door de Nederlandse politici die dit allemaal zogenaamd niet zagen aankomen en vooral bang zijn dat er grote vluchtelingenstromen onze kant op zullen komen. Niet door de luchthartige hardvochtigheid van Joost Eerdmans, want dat wist ik al en niet door de verbeten hardvochtigheid van de PVV, want dat wist ik ook al.
Vallende mannen
Ik werd wel een beetje stil van binnen bij het filmpje van twee Afghanen die zich vast hadden geklampt aan een Amerikaans vliegtuig en van grote hoogte naar beneden vielen. Twee onbetekenende stipjes in de lucht. Ze deden me denken aan de Falling Man van 9/11, de man die, zoals zovelen die zich in de Twin Towers bevonden toen zich daar twee vliegtuigden in boorden, uit één van die wolkenkrabbers had laten vallen, een zekere dood tegemoet. Liever te pletter op de grond dan verbranden in de lucht.
Daar begon dit allemaal mee, de bombardementen op Afghanistan, de bezetting door de Amerikanen, waarvan iedereen wist dat die uitzichtsloos was want het was de Britten niet gelukt en de Russen ook niet. Het begon met een Falling Man en het eindigt met twee Falling Men, dacht ik. Hoe symbolisch. Ook dat die twee mannen stipjes zijn, die moesten worden omcirkeld om ze op het filmpje te kunnen zien. Dat is wat Afghanistan voor ons is: een brok pijn en leed en angst en wanhoop, maar voor ons nauwelijks waarneembaar.
Fort Europa
Ja, nu even. Op Twitter deelt iedereen gretig de filmpjes van Afghanen die hun kinderen weggeven aan vreemden, in de hoop dat tenminste die ergens op een veilige plek terechtkomen. En dan zet je erboven hoe afschuwelijk je het vindt en dan weet iedereen hoe afschuwelijk jij het vindt. En dan ga je foeteren over het woord “vluchtelingenstroom” want daarmee worden de Afghanen ontmenselijkt en je gaat tekeer tegen Sylvana Simons, want die deelt een tekst met een nogal eenzijdige weergave van de imperialistische onderdrukking van Afghanistan, waarin de communisten een iets te heldhaftige rol krijgen toebedeeld.
Al je volgers weten hoe goed jij bent ingevoerd in de geschiedenis van Afghanistan en hoe verpletterend in orde jij bent, maar er is geen Afghaan mee geholpen. Net zomin als er een Grieks kind geholpen is met jouw keurige opvattingen en je inclusieve taalgebruik, waardoor ook geen vluchteling minder verdrinkt in de Middellandse Zee.
Mochten er op dit moment weer verkiezingen worden gehouden, dan zou er waarschijnlijk niet heel veel veranderen. VVD, D66 en de PVV nog steeds de grootsten, beetje minder Forum, twee keer zoveel Joost & Annabel. Op Twitter laat je je sociale gezicht zien, in het stemhokje ga je voor Fort Europa en weg met de bruintjes.
Verheven
Niet dat ik me boven u verheven voel. Het Afghanistan-debacle doet me eens te meer beseffen hoeveel geluk ik heb te leven in een werelddeel dat al 75 jaar de permanente maar moreel ambigue bescherming geniet van de Amerikanen, een volk dat ik even afschuwelijk als fascinerend vind. Du moment we ophouden een belangrijke strategische plek en afzetmarkt te zijn, moeten we onze kinderen ook uit de klauwen van Taliban-achtige types zien te houden. Ik vrees dat we het hebben afgeleerd te vechten voor onze veiligheid. We vinden het normaal dat anderen dat voor ons doen. Dat de Amerikanen hun kansloze jongeren opofferen voor ons geluk.
Mij zie je weinig ach en weeën over de toestand in de wereld. Ik probeer een beetje te genieten van de mooie dingen in het leven.
Joden smokkelen
Hierboven ziet u een foto van de prachtige Dina Vierny (rechts) met een vrouw die ik niet ken. Het levensplezier straalt eraf. Maar dit was een paar jaar voordat de Joodse Vierny met gevaar voor eigen leven Joden vanuit Frankrijk door de Pyreneeën smokkelde, naar Spanje.
Ze heeft veel ellende gezien en meegemaakt, maar die stralende lach, die niet alleen maar op haar gezicht staat maar van haar hele lijf lijkt af te komen, heeft haar nooit verlaten. Ze is in 2009 gestorven en haar voluptueuze lichaam met dat stralende, open gezicht erboven is door kunstenaars als Aristide Maillol, Henri Matisse en Pierre Bonnard vele malen vereeuwigd. Na de oorlog is ze een beschermvrouw van de kunst geworden.
Wat ik bedoel te zeggen, is: de wereld is wreed, maar de wereld is ook mooi. Laten we proberen allemaal een Dina Vierny te zijn.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Vorig jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 19.08.2021 @ 10:54
RSS