Ondernemers
Frans Smeets
Foto: Roskilde Festival
In de discussie over topinkomens is al veel gezegd. Zelf heb ik geen enkele moeite met hoge inkomens. Van mij mogen ministers en de Minister President best een stuk meer verdienen. Ze werken erg hard en betalen publiekelijk een hoge prijs. Ik vind de inkomensdiscussie met betrekking tot nationale politici dan ook vooral klein bier.
De discussie over topinkomens zou niet moeten gaan over inkomensongelijkheid of de hoogte van de inkomens, maar over wanneer je als samenleving mensen een goed inkomen wilt gunnen. Want daar wringt namelijk de schoen.
Wie ondernemer is, kent de klappen van de zweep. Gaat het goed dan wordt je inkomen afgeroomd, gaat het slecht dan loop je het risico je kapitaaltje kwijt te raken. Vervolgens loop je ook nog de kans dat je je door een reïntegratiemuts moet laten vernederen. Ondernemers krijgen moeilijk een hypotheek, zijn nauwelijks verzekerd, hebben een ziekteverzuim van 0 en verdienen soms minder dan hun eigen personeel. Het ondernemersrisico is de kern van het ondernemersschap.
Maar vervuil die term ondernemer niet. Het zijn in Nederland niet de ondernemers die de hoge inkomens opstrijken, maar bestuurders die zichzelf als ondernemer zien. Dat is iets heel anders. Ondernemersrisico kennen ze niet en daarom zijn het gewoon geen ondernemers. Ze spelen met andermans geld, krijgen bij winst een bonus en bij verlies een bonus met riante vertrekpremie. Vervolgens zien ze die graai-graaisituatie als een ondernemersrisico. Eigenlijk zijn het gewoon werknemers. Het zijn ambtenaren in een ander jasje.
Nederland is dan ook geen land van ondernemers, maar van bestuurders. Van universiteit tot multinational, van Pensioenfonds tot Hartstichting, van woningcorporatie tot zorgverzekeraar. Zelfs het VNO en MKB behartigen vooral bestuurdersbelangen. Ik denk dat weinig ondernemers zich vertegenwoordigd voelen door deze werkgeversorganisaties. De bestuurderscultuur in het bedrijfsleven is erop gericht als eerste elk financieel risico voor de bestuurder uit te sluiten.
En wat te denken van de driehonderdduizend stichtingen en verenigingen, opgericht om onze medemens te ‘helpen’? Vaak onaantastbare en ongecontroleerde ‘bedrijven’ zijn het, met riante salarissen voor de bestuurders en met gratis personeel. Vooral een linkse hobby. Zeuren over minimumloon en zelf aanspraak maken op slavenarbeid. Wie in Nederland rijk wil worden, is niet bezig met het aanbod van kwaliteitsgoederen en -diensten, maar met organisatorische- en fiscale trucs. Het inkomen gerelateerd aan oplichting in plaats van het risico dat men loopt.
De vermarkting uit de jaren ‘90 is daarmee faliekant mislukt. Het heeft slechts een incestueuze bestuurdersklasse opgeleverd die elk verantwoordelijkheidsgevoel en elke ondernemerschap ontbeert. Als ze met hun eigen vermogen aansprakelijk waren geweest had Rijkman Groenink nooit aan onrendabelen hypotheken verkocht, had Van der Hoeven nooit supermarkten overgenomen die hij nog nooit van binnen gezien had en had boevin Nina Brink wel twee keer nagedacht over haar piramidespel. De hele Code Tabaksblat zou bij een echt ondernemersrisico niet nodig zijn geweest.
Hilarisch zijn onze ‘ondernemers’ met hun imitatie- en bevestigingsgedrag om zichzelf te bewijzen. Het is proletengedrag van de ergste soort. Er is zelfs een hele cultuur met ondersteunende dienstverlening ontstaan die het beeld van hun ondernemerschap moet ondersteunen. Van de golfbaan naar de Personal Coach. Ik zou er niet eens de tijd voor hebben.
En altijd dreigen ze met vertrek naar het buitenland als de hoogte van hun inkomen ter discussie staat. In de praktijk komen ze nooit verder dan een Nederlands kolonie in de bossen van Lanaken. Wie het toppunt van smakeloosheid wil ervaren adviseer ik daar eens een toertocht te maken.
Maar ach, zolang mensen hun vermogens aan dit soort speeltuinbeheerders geeft, wie ben ik om daar bezwaar tegen te hebben?
Helaas is deze cultus ook overgenomen door semi-publieke diensten die ineens in een soort nepconcurrentie allemaal ondernemertje menen te moeten spelen. Te beginnen natuurlijk met marktconforme salariëring voor de top (hoog) en de werkvloer (laag). Een ROC voor wie het nieuwe logo en de afdeling communicatie belangrijker is dan lesgeven en thuiszorginstellingen die voetbalteams menen te moeten sponsoren.
Het enige product van deze goed verdienende ‘ondernemers’ is, dat de publieke diensten in Nederland in rap tempo duurder zijn geworden en verworden zijn tot een onoverzichtelijk brei aan ‘bedrijven’ waar niemand, buiten de bestuurders zelf, nog iets van begrijpt. De maatschappelijke basisvoorzieningen zijn kapotgemaakt door het ideologisch gedram over ondernemerschap. Natuurlijk ontbreekt de persoonlijke eindafrekening als het mis gaat, laat staan dat iemand een risico draagt.
Die wordt slechts gedragen door de Gekke Henkies van deze samenleving, de èchte ondernemers.
Frans Smeets vindt de VVD vooral de partij van besturend en benepen Nederland.
Frans Smeets, 21.08.2010 @ 12:25
25 Reacties
op 21 08 2010 at 12:57 schreef Karin:
Briljant stukje.
op 21 08 2010 at 13:44 schreef Sabian:
Strak, idd. spot on!
op 21 08 2010 at 13:47 schreef CoosvanR:
Joh, prachtig verwoord en helemaal recht op zijn kop (die spijker dan)! Waarom willen zo weinig Nederlanders dit zien ?? groet.
op 21 08 2010 at 13:57 schreef vetklep:
Wat dat ondernemen betreft: En als het dan na jaren dik de helft inleveren (t.b.v. alles waar je last van hebt) een keer verkeerd gaat, moet je maar gaan roven en stelen, want een (ex) ondernemer krijgt geen uitkering. Niks.
op 21 08 2010 at 14:14 schreef Sabian:
Dat is volgens mij niet waar Vetklep. De regels voor een bijstandsuitkering zijn voor iedereen gelijk. WW moet je zelf organiseren i.p.v. dat je werkgever dat voor je doet. Ik heb liever de vrijheid zelf te bepalen wat ik verzeker. Al is die premie wel enorm hoog en de verzekeringsvoorwaarden ongunstig. Voor de meeste kleine ondernemers niet makkelijk op te brengen.
op 21 08 2010 at 14:19 schreef Odich:
Mooi stuk.
De Bestuurder als Ondernemer is inderdaad een belachelijke misvatting. En als ze dan weg willen uit Nederland: good riddens. Aan dat soort zelfverrijkers hebben we toch niets.
Wel vreemd dat je het een “linkse hobby” noemt. Alsof al die bankiers links zijn. En reken maar dat CDA-ers en VVD-ers weten hoe ze in verenigings- en stichtingsbesturen moeten komen. Het heeft namelijk niets politiek te maken, maar met een asociale mentaliteit en zeker ook leeftijd. Want we hebben het vooral over de babyboomers die als sprinkhanen door onze maatschappij razen en alles kaalvreten wat in hun weg komt. Eenst het onderwijs en de sociale zorg, toen de “managementcultuur” en nu zijn ze oud genoeg om bestuurdertje te spelen.
op 21 08 2010 at 14:24 schreef willemiii:
spijker op de kop
op 21 08 2010 at 14:35 schreef Nico geluk:
Ben het geheel eens met de zaken enkel met wat kanttekeningen. Er zijn ook gewoon ondernemers die hun geld willen verdienen en niet ten koste van de maatschappij die net zo min eenkans van slagen hebben. Door hoop verkeerde lui die het wel doen. Dan ondernemers moeten ook hun eigen bestuurder zijn. Er zijn ook gewone ondernemers die zich aan de rechtmatige wet houden maar dan beter kunnen ophouden met bestaan.
op 21 08 2010 at 15:31 schreef vetklep:
Sabian, volgens mij niet eens bijstand.
Maar al zou dat zo zijn, dan betekent dat wel meteen dak- en autoloos. (=kansloos) En dat is heel iets anders dan weggepromoveerd of in het ergsgte geval gouden handdruk/wachtgeld/ww.
op 21 08 2010 at 16:32 schreef vander F:
Heerlijk stuk,
spot on e.d.
“Het heeft slechts een incestueuze bestuurdersklasse opgeleverd die elk verantwoordelijkheidsgevoel en elke ondernemerschap ontbeert.”
Zo is het inderdaad,
geen spatje verantwoordelijkheidsgevoel,
absoluut niet toekomstgericht en gedragen door louter holle frasen.
De ‘management’ gesel der lage landen.
op 21 08 2010 at 19:21 schreef Sabian:
Niemand betaald meer belasting dan de loonslaaf. Een ondernemer die de helft van z’n inkomen kwijt is aan de fiscus moet beter leren boekhoueden IMHO
op 21 08 2010 at 22:21 schreef Rena:
Als je een poosje beneden het bijstandsniveau leeft als zzp-er heb je geen recht op bijstand. Pas als je bedrijf failliet is kun je aanspraak maken en dan duurt het afhankelijk van de gemeente waar je woont en hoe snel je de benodigde papieren kunt overleggen meestal behoorlijk lang voordat je een uitkering kunt krijgen
op 21 08 2010 at 22:41 schreef MNb:
Iedere Nederlandse staatsburger die in Nederland verblijft heeft recht op inkomen. Toen ik in 1993 terugkeerde uit Suriname kreeg ik 70% van de bijstand – ik had zelf ontslag genomen. Het eerste bedrag werd aan het einde van de de eerste maand gestort.
Ook ondernemers die hun bedrijf kwijtraken hebben dat recht. Het staat zelfs in de grondwet. Iets anders is dat gemeenten kunnen tegenwerken. In dat geval hebben de meeste gemeenten gratis rechtshulpbureau’s.
Dat alles neemt niet weg dat het ondernemingsklimaat voor kleine ondernemers in Nl al tientallen jaren niet best is. De VVD behartigt alleen maar de belangen van grote bedrijven en bedrijven die groot willen worden.
Ik ben altijd van mening geweest dat GL – voor wie kleinschaligheid immers iets positiefs is – hier een flinke kans laat liggen.
op 21 08 2010 at 22:45 schreef Sabian:
Als je onderneming geen geld opbrengt, dan heb je geen goede onderneming. Het is een goede zaak dat je niet zomaar een uitkering krijgt. Daarom schiet Smeets ook zo raak met zijn artikel: loonslaven en (semi)ambtenaren die zich ten onrechte laten belonen alsof ze ondernemers zijn. Al zouden de topgages van al die loonslaaf-directieleden gehalveerd worden dan zouden die instanties niet merkbaar slechter functioneren. De echte talenten werken niet voor de overheid of logge bedrijven in loondienst.
op 22 08 2010 at 01:18 schreef vetklep:
dat is allemaal waar, Sabian, maar ik vind het een nogal schril contrast met alle regelingen, uitkeringen, wachtgelden en gouden handdrukken waar een ondernemer maximaal aan meebetaalt.
Terwijl hij zelf kan doodvallen als het fout gaat.
op 22 08 2010 at 01:24 schreef Rena:
MNb sinds 1993 is er heel wat veranderd! Ik heb vanaf 1997 zelf ruim 3 jaar bij div. gem. sociale diensten gewerkt en heb heus van dichtbij kunnen zien hoe de kansarme werkloze gestimuleerd werden om vooral een onderneming op te starten! Hence de gigantische hoeveelheid websitebouwsters die na een cursusje webdesign en wat hulp bij een ondernemingsplannetje zich in de schulden werkten.
op 22 08 2010 at 13:25 schreef vetklep:
En als je eenmaal schulden hebt, weet je zeker dat het de rest van je leven geen zin meer heeft nog iets wit te verdienen.
Dus dan heeft de sociale dienst er weer een trouwe klant bij.
op 22 08 2010 at 20:14 schreef herman van der helm:
Frans zegt: “Ondernemers krijgen moeilijk een hypotheek, zijn nauwelijks verzekerd, hebben een ziekteverzuim van 0 en verdienen soms minder dan hun eigen personeel. Het ondernemersrisico is de kern van het ondernemersschap.”
Wil je echte ondernemers en hun perikelen zien: http://www.higherlevel.nl
In dit forum komt alles naar voren wat ondernemers (klein tot groot)aan problemen ontmoeten. En daar zit heel wat bij dat wordt veroorzaakt door de groep “risicoloze ondernemers” die Frans beschrijft.
Ook zie je daar hoe ondernemers elkaar helpen om de grote bureaukratische chaos te overwinnen. Organisaties als het MKB, KvK en VNO zijn op dit forum de grote afwezigen terwijl daar hun doelgroep huist.
op 23 08 2010 at 11:31 schreef herman van der helm:
Frans,leuk om jouw column ook op http://www.higherlevel.nl aan te treffen.
op 23 08 2010 at 11:54 schreef smeets:
Ja, ik was gisteren even naar die site gegaan nav jouw comment. Goede site trouwens.
groet Frans
op 23 08 2010 at 22:47 schreef herman van der helm:
frans wil je even naar higherlevel gaan om wat complimenten in ontvangst te nemen?
op 24 08 2010 at 17:11 schreef vetklep:
Ik kan in higherlevel niet zo veel niveau (da’s Frans voor level) ontdekken.
Maar wel subsidie van het ministerie van bladiebla. En een zeer beperkt aantal mensen die zich dmv autofellatio t.o.v. de andere “ondernemers” trachten te profileren.
op 24 08 2010 at 20:06 schreef Roland:
Spijker, kop en dergelijke.
Toen een paar jaar gleden Verhoeven (heette die man van Ahold zo?) werd bewierookt als een nieuwe klasse van superondernemers die vanuit het kleine en pittoreske Nederland zo maar Amerikaanse supermarktketens overnamen dacht ik al: dat is geen ondernemer, die gokt met andermans geld in een casino.
Als het fout gaat kan hij met pensieon zonder nog te hoeven (en kunnen) werken, als het goed gaat promoveert hij naar Shell.
De rechtzaak gooide wat roet in het eten (spreekbeurten houdt hij ook niet zo veel, denk ik), maar honger heeft hij niet.
Ik heb meer respect voor een ZZP’er die zijn markt ontwikkelt, zijn klanten tevreden stelt, zijn administratie (en administratieve verplichtingen!) in orde heeft en lekker casht, dan een bestuursvoorzitter die de korte termijn beurskoers manipuleert, opties casht en als een sprinkhaan naar de volgende beurgenoteerde onderneming hopt.
Hou me ten goede; het is vest mogelijk dat er goede mensen zitten die het goed doen (zoals Wintzen, Aalbers Industries en Van de Most (van de Toyotareclame!) bijvoorbeeld), maar het gros is eigenlijk carriereambtenaar.
Ik heb niets tegen waanzinnige bonussen als de aandeelhouders het goed vinden maar ik zou het rechtvaardig vinden als dit:
a) wat meer gerelateerd werd aan de beursindex. Met andere woorden: 10% koersstijging stelt niet zoveel voor als de markt als geheel/de naaste concurrenten ook in waarde stijgen
b) ook negatief werkte. Met andere woorden: als het slecht gaat met het bedrijf mag de CEO dat ook wel voelen.
Cheers
op 24 08 2010 at 22:43 schreef mariska:
Ik ken twee bijstandsmoeders die via de sociale diebst gestimuleert werden en cursussen mochten doen om kleine zelfstandige te worden. Er werden bedrijfsplannen geschreven. De een wilde tassen etc. importeren uit Dubai ofzo, de ander maakte zelf sierraden. Een sfeer van hoop, toekomst. En toen stopten beiden met het proces. Ik heb het nooit zo duidelijk gehoord maar kreeg de indruk dat je eigen broek ophouden in nederland eigenlijk te moeilijk is.
In mijn buurt woont een vrouw die een patisserie is begonnen. Mooie winkel / werk ruimte, folders, mooie produkten. Ze straalde. Is echt heel goed in haar vak. Ze heeft een personeelslid dat ze binnenkort moet laten gaat omdat de wergeverslasten veel te hoog zijn. Ik vroeg haar hoe ze had kunnen starten. Ze was met deze droom een erfenis aan het opmaken. Iedere maand teerde ze in.
Ondernemen is in nederland misschien meer een dure hobby dan iets waarmee je kunt verdienen.
op 24 08 2010 at 23:42 schreef Sabian:
Werkgeverslasten zijn toch maar zo’n 10% op het brutoloon van een medewerker?
RSS