Oma Coma 7: Inboorlingen
Yezkilim
Illustratie: Zinaida Serebriakova
De vorige keer dat ze hem sprak, zat hij nog op de basisschool, nu draagt haar broertje een leesbril. Hij is verhuisd naar Antwerpen. “Gaat het zo slecht met Nederland, dat na ons zusje ook jij geëmigreerd bent?” vraagt ze. Ze vergist zich in twee dingen. Hij woont dan wel in Antwerpen, maar Vlaanderen hoort tegenwoordig bij Nederland, bovendien gaat het goed met Nederland. Het is een van de meest bedrijvige staatjes ter wereld.
Heel Brussel was overgelopen, inclusief het Francofone gedeelte. Ze vraagt of Nederland nu tweetalig is. “Bijna goed! Drietalig! Friesland heeft onlangs eindelijk zijn zin gekregen! Maar eigenlijk zijn we viertalig, want sinds bijna alle scholen tweetalig zijn geworden, wordt er veel Engels gesproken. Een tijdje geleden is het trouwens verplicht geworden, die tweetaligheid. Alleen op basisscholen hoeft het niet.” Sneu voor laagopgeleide Friesjes zonder talenknobbel, denkt ze. “Scholen en opleidingsinstituten mogen nog wel zelf kiezen of ze Engels, Frans of Fries als tweede taal aanbieden.”
Ze vraagt hoe het zit met de emancipatie van de ex-Vlamingen. “Voelen die zich nog steeds een beetje minderwaardig, af en toe?” Hij lacht. Toen zij in coma lag, was alles wat Vlaams was of Vlaams klonk, opeens heel sado geworden – “sorry, dat betekent eh… cool” – en dus waren er veel vreemde woorden door Vlaamse of nieuwe Nederlandse termen vervangen.
Zo waren de woorden autochtoon en allochtoon vervangen door inboorling en, nieuw, uitboorling. “Inboorling ben je als je in Nederland geboren bent, uitboorling als je navelstreng ergens anders werd doorgeknipt.”
Het woord inboorling werd eerst geassociëerd met rieten rokjes, maar dat was zo over. “Uitboorlingen zijn er niet zoveel meer, want kort nadat jij plat ging, werd door allerlei regelingen de toestroom een stuk kleiner. De meeste uitboorlingen zijn nu oud. Hun klein- en achterkleinkinderen zijn niet meer van eh… ons te onderscheiden, al hebben de meesten gelukkig nog wel wat goede dingen uit hun oorspronkelijke land bewaard: ik ben dol op Turks eten!” Zucht. Zij ook, maar ze mag nog steeds het ziekenhuis niet uit.
Ze vraagt wat voor regelingen hij bedoelt. Dat wist hij niet meer precies, maar de voornaamste was dat je goed Nederlands, Frans of Engels moet kunnen lezen en schrijven – of Fries natuurlijk!
Hoe zit het met de grote gezinnen? wil ze weten. “Dat is over. Onder andere, schijnt het, door de nieuwe kinderbijslagregeling. Tegenwoordig krijg je voor het eerste kind een fors bedrag en voor het tweede nog steeds de helft daarvan, maar voor het derde krijg je maar een schijntje. En voor alles daarna, en voor kinderen in het buitenland, krijg je helemaal niets.” Haar broertje heeft het goed bekeken. Hij heeft, net als zij, maar één kind.
Dit is het zevende deel van een feuilleton. Zie ook deel 1, 2, 3, 4, 5 en 6.
Yezkilim, 08.03.2010 @ 13:35
4 Reacties
op 08 03 2010 at 18:02 schreef Kiki:
nou, prachtig vervolg.
“Inboorling ben je als je in Nederland geboren bent, uitboorling als je navelstreng ergens anders werd doorgeknipt.”
geniaal!
op 10 03 2010 at 12:48 schreef Tjerk:
“En nu ik toch bezig ben, waarom transformeren de dames van Women Inc. in kleuterjuffen zodra ze met vrouwen werken die niet in Nederland zijn geboren?”
Schrijfster en fotografe Arita Baaijens ergerde zich aan het infantiele kijk-eens-hoe-leuk-wij-omgaan-met-onze-islamitische-medemens gehalte op Women Inc. <a href=In het NRC.
op 10 03 2010 at 14:42 schreef Yezkilim:
Tjerk, graag nogmaals, want door je tikfout is de link dood en ik ben best wel benieuwd naar het artikel. Of is het gewoon de standaard-kleuterjufreactie bij het horen van iemand die de taal slecht spreekt?
Zet je je reactie dan ook gelijk bij het goede artikel, namelijk het stukje waar je uit citeert – gezien de quotes en italics – i.p.v. bij Oma Coma? Dankje!
op 10 03 2010 at 14:59 schreef Tjerk:
RSS