Oma Coma 4: Hoera, een dochter!
Yezkilim
Vandaag krijgt ze eindelijk, voor het eerst, haar dochter op bezoek. Lotta had haar vader haar genoemd, naar Pippi ofwel Pippilotta Langkous. In de hoop dat ze, net als haar naamgenote, ook zonder moeder zelfstandig, gelukkig en bijzonder zou worden. Volgens de foto’s lijkt ze trouwens niet op haar, maar op haar vader.
Wanneer Lotta haastig binnenkomt, te laat, met drie tassen en tegen een tafel stotend, is het duidelijk dat ze ook wat genen van háár heeft geërfd.
Ze zoenen elkaar, ook al zijn ze eigenlijk nog vreemden. ‘Je hebt bruine ogen!’ roept Lotta verbaasd. ‘En je lacht, maar verder ben je het nog steeds. Mijn slapende moedertje. Ik ben elk jaar op je verjaardag geweest. En elke moederdag was ik bij je, en eh… bijna elke kerst. Hoe is het om weer wakker te zijn? Is alles niet vreemd? Ik ben zo blij, ik wil je zoveel vragen! Hoe…’
De oppasser in de witte jas probeert ook vandaag om teveel opwinding te vermijden. Hij stopt het gesprek. Lotta wordt boos. ‘Ik heb weken moeten wachten! Wat is er nu weer?’ Maar als hij naar de rode knop loopt, stopt ze. ‘O.K., zuster!’
‘Volgens mij is het een hij, Lotta!’. Maar die lacht. ‘Ja, dat weet je natuurlijk nog niet! Elk beroep heeft één naam, en die wordt voor mannen èn vrouwen gebruikt. Alleen in personeelsadvertenties staat er soms nog, voor alle zekerheid, m/v bij. De traditionele mannenberoepen hebben mannelijke namen, vrouwenberoepen vrouwelijke. Hoe ouderwetser, hoe beter. Klusjesman, werkster, voetballer, kleuterjuf…’
‘Zo weet je direkt dat alleen mannen vroeger timmerden en naar zee gingen. Heel informatief. Er zijn alleen nog twee versies voor curiosa zoals koning en koningin en wanneer het echt uitmaakt, zoals bij zangers en zangeressen.’ ‘En’, raadt moeder, ‘bij animeerjongens en –meisjes?’ ‘Goed zo! Maar EHBO-ers heten weer gewoon allemaal re-animeermeisje.’
‘En hoe zit het met het glazen plafond en voorrang voor vrouwen?’ Lotta glimlacht en vertelt dat het lang geleden eindelijk duidelijk werd dat veel vrouwen gewoon niet wilden bezuinigen op hun privé-leven voor een full-time functie. ‘Kortom, het animo van vrouwen voor topfuncties was gewoon lager. En toen eindelijk iemand het aanbod eens naast de score legde, bleek er per saldo totaal geen sprake van discriminatie te zijn en hield het gezeur erover eindelijk op. Want vrouwen die vervolgens gingen vragen om part-time topfuncties, werden niet serieus genomen. Er worden nog steeds maar weinig topfuncties door vrouwen bemand, haha. Ikzelf hoef ook niet zo.’
De zuster wenkt. Lotta vertrekt, haar moeder beduusd achterlatend.
Dit is het vierde deel van een feuilleton. Het eerste leest u hier, het tweede hier en het derde hier.
Yezkilim, 25.01.2010 @ 21:03
5 Reacties
op 25 01 2010 at 22:20 schreef Mart - de andere -:
Die Lotta mag ik wel, die is feministisch op haar eigen manier.
op 26 01 2010 at 14:52 schreef Daan:
Haha, vorige keer het donorcodicil, nu het glazen plafond, volgende keer global warming me dunkt!!
op 26 01 2010 at 16:08 schreef Yezkilim:
Goed idee, lekker los gaan over het milieu! Maar eerst nog wat andere fantasietjes.
op 26 01 2010 at 16:49 schreef Mart -de andere-:
misschien leren we ook al hoe het met de kilometerheffing is gegaan….
We laten ons door de
(vrouwelijke)auteur/schrijgster/schrijver verassen
op 26 01 2010 at 17:30 schreef Mart - de andere -:
sorry voor de spelfouten…
RSS