Oma Coma 2: Nog even niet
Yezkilim
Illustratie: Eldon Dedini
Ze is nu een uur wakker, maar behalve kijken en luisteren, kan ze nog niets. Een vrouw komt de kamer binnen en stelt zich voor als haar psycholoog. Ze heeft een groepje studenten meegebracht. Ze zien er raar uit.
Het eerste wat ze haar vertelt, is dat haar ouders, broers en zussen nog in leven en gezond zijn, net als de vader van haar kind. Dat verbaast haar allemaal niets. ‘En u bent de gelukkige moeder…’ – dus ze is, net als Ada in ‘De ontdekking van de hemel’, in coma bevallen! Ze had dan wel om een pijnloze bevalling gevraagd, maar – ‘…de gelukkige moeder, zei ik, van een fantastische dochter. Moeder van een dochter en een zoon. U heeft…’
Ze kan het niet meer volgen. Een tweeling? En die echo’s dan? Maar ze hoeft niet lang op de ontknoping te wachten. ‘… twee kleinkinderen.’ Ze schrikt, maar de medicijnen doen hun werk. De studenten maken druk aantekeningen. Hoe lang heeft ze dan wel niet geslapen? ‘En uw familie staat te popelen om u te zien, mevrouw, maar dat mag nog even niet. Dat zou véél te vermoeiend zijn. Nog eventjes geduld!’
Ze krijgt inderdaad geen bezoek. De projectleider is op tournee. Wel komen er elke dag artsen, verplegers, logopedisten en psychologen langs. En fysio- en ergotherapeuten, die, onder leiding van een revalidatiearts, haar helpen om haar spieren weer op gang te krijgen. Maar niemand vertelt haar iets.
Alleen één verpleger, een hele jonge, vertelt haar af en toe wat. Stiekem, als er niemand bij is. Uit medelijden? Of uit eenzaamheid? Hij is pas gescheiden van zijn ouders. Die wilden hem niet meer in huis hebben en vroegen kindscheiding aan. De rechter stelde hen in het gelijk en liet hem het huis uit zetten. ‘Vertel verder!’ gebaarde ze, want dat kan ze inmiddels. ‘Het komt best vaak voor, nog vaker dan echtscheidingen. Kinderen kunnen het ook aanvragen, maar meestal doen de ouders het.’
Via dezelfde verpleger komt ze erachter dat haar kamer ingericht is door een geschiedenisstudent. Compleet met antieke TV’s en koffiezetapparaten. Ook vertelt hij haar over de afscheidstournee van de Rolling Stones. En ook de eerste spiegel wordt door hem naar binnengesmokkeld. Ze moet er hard om huilen, erg hard, maar lachen moet ze ook: ze leeft immers nog!
Als er een dame naast haar bed komt zitten, die haar vraagt of ze door een plastisch chirurg ‘uitgedeukt’ wil worden – zó geregeld – schudt ze heftig van nee. Nog even niet. Wat make-up en een goede kapper lijken haar voorlopig genoeg. Ze wil eerst proberen of ze misschien gewoon aan haar nieuwe hoofd en lijf kan wennen. Want, in tegenstelling tot Doornroosje, is ze gewoon ouder geworden.
Dit is het tweede deel van een feuilleton. Het eerste leest u hier
Yezkilim, 11.01.2010 @ 12:13
2 Reacties
op 11 01 2010 at 16:24 schreef Tjerk:
Wakker worden in de Twilight Zone… brrr!
op 11 01 2010 at 18:24 schreef Salpeterzuur:
Ik hoop dat dit een futuristisch vervolg krijgt. Dat de robots opeens de kamer in komen gelopen/gerold. Of dat de verplegers en doktoren androids blijken te zijn. lol ;) Verras ons!
RSS