Nul procent journalistieke helden graag
Fréderike Geerdink
Journalist Chris Klomp checkte het Telegraaf-nieuws over moorddadige asielzoekers he-le-maal kapot en wist als ultieme scoop gisteren te melden dat het ene geval van doodslag dat uiteindelijk overbleef een gevalletje ‘zelfverdediging’ betrof. Bloed, zweet en tranen had het hem gekost, berichtte hij in het tweetje dat het nieuws begeleidde, en hop, het ging viral.
Eerder deze week legde RTL-verslaggever Marieke van de Zilver het vuur na aan de schenen van Thierry Baudet, voorman van het Schorem voor Demagogie. Ze was vasthoudend en professioneel en Baudet worstelde zich door het gesprek heen, wel even oplevend toen hij bedacht dat hij het gesprek en zijn essay de wending ‘leuk’ kon geven maar uiteindelijk onmachtig het heft in handen te nemen. Marieke tweette het interview, het ging viral en ze ging over tot de orde van de dag.
Hoon
Natuurlijk valt mijn beide collega’s hoon ten deel van het volksdeel dat niet accepteert dat asielzoekers géén moordenaars zijn en vindt dat journalisten (met name rechtse en fascistische) politici gewoon hun plasje moeten laten doen met hooguit twee vraagjes om de schijn van journalistiek te wekken, maar over het algemeen worden Chris en Marieke bejubeld.
Dat is mooi want ze hebben goed werk geleverd. Maar hállo, het is uiteindelijk ook gewoon het journalistieke handwerk hè, dit. We zien er in Nederland zo verdomde weinig van dat we helemaal opleven als iemand zijn of haar werk wél naar behoren doet. Zo makkelijk is het om een journalistieke held te worden in dit land.
Ik stel voor dat we als beroepsgroep razendsnel die twee achterna gaan in werkethos. Honderd procent helden wil ik zien. Nul procent, dus eigenlijk, want waar iedereen zijn werk doet is je werk doen niets exceptioneels (en daarom meldde ik ook expliciet even dat Marieke overging tot de orde van de dag, want voor haar is haar werk doen blijkbaar heel gewoon). Gewoon een goede journalistiek, die geen andere agenda heeft dan een journalistieke en op de waarheid jaagt.
Pek en veren
Hoho, de waarheid, die bestaat toch niet? Die bestaat dus wel, en ons vak is het die te zoeken. Kijk maar, het is al decennia regel één.
Iedereen die zich journalist noemt maar verzaakt het aantal journalistieke helden héél snel op nul te krijgen, mag wat mij betreft het vak stante pede en bedekt met pek en veren verlaten. Afgelopen week zou dat íedereen zijn die niet deed wat Chris Klomp deed en toch over die opruiende ‘scoop’ berichtte zonder enige reflectie op of voorbehoud bij de cijfers. Kapot schamen moeten jullie je. Kssst.
Fréderike Geerdink is journalist. Als Turkije-kenner en Koerdistan-correspondent leert ze veel over Nederland. Steun haar met een financiële bijdrage op Patron.
Fréderike Geerdink, 25.05.2019 @ 08:21
RSS