Night of the Living Woke: stropoppen neuken met Steije Hofhuis
Peter Breedveld
Illustratie: Donald Rust
Jammerklachten van verongelijkte witte mannen over de “woke”-beweging, die de Nederlandse universiteiten zou bedreigen, verschijnen met steeds grotere regelmaat in onze kwaliteitskranten. Meestal gaat het om mannen die zelf helemaal niks met een universiteit te maken hebben, zoals Wierd Duk, Geerten Waling en Leon de Winter en zo.
Maar één van de fanatiekste en drammerigste alarmisten is universitair docent cultuurgeschiedenis Steije Hofhuis. Deze uitgesproken anti-immigrantenactivist stookt het anti-wokevuurtje al een jaar op in onder andere Trouw en NRC, die daarmee deze hysterische stemmingmakerij promoten, zoals ze er ook voor hebben gezorgd dat Thierry Baudet bekend en populair werd en “uit het niets” met twee zetels in de Tweede Kamer kwam.
De stukken van Hofhuis hebben steevast hetzelfde stramien: eerst schetst hij hoe erg het met woke uit de klauw is gelopen in de Angelasaksische wereld en dan komt hij met voorbeelden van doorgeschoten wokeness op de Nederlandse campussen. Daarbij staat hij steevast zijn eigen stropoppen te neuken en in zijn meest recente NRC-stuk (mede-ondertekend door een andere docent wiens bijdrage, vermoed ik, te verwaarlozen is) is het niet anders. Het begint al met een definitie van wat woke is die kant noch wal raakt, namelijk dat woke een op Amerikaanse campussen ontsproten “bastaard van het postmodernisme” is met als belangrijk uitgangspunt “dat objectieve waarheid niet bestaat en machtsrelaties de werkelijkheid bepalen.”
Anti-zwart racisme
Een blatante leugen. Woke is in de jaren dertig in Amerika ontstaan en als term voor het eerst, on record, gebruikt door de Afro-Amerikaanse folk en Blues-zanger Lead Belly. Woke is niets meer en niets minder dan je bewust zijn van de verstrekkende gevolgen van anti-zwart racisme, tot in de fijnste haarvaten van de samenleving.
Wie woke is, gaat uiteraard op onderzoek naar die gevolgen, en ontdekt zo dat anti-zwart racisme is vervlochten met tal van andere onhebbelijkheden, zoals eurocentrisme, kolonialisme en de doorwerking daarvan in onze huidige tijd en onze huidige maatschappij. En dat discriminatie zich niet beperkt tot zwarte Amerikanen en Europeanen, maar eigenlijk iedereen die niet wit, man, heteroseksueel, neurotypisch, en niet-gehandicapt is, wordt achtergesteld.
En gelukkig is de academische wereld zich daar als één van de eersten bewust van en bereid er ook wat aan te doen. Daartoe zijn diversity officers aangesteld en die onderzoeken hoe de campus toegankelijk voor iedereen kan worden gemaakt, wat de blinde vlekken zijn en waar de valkuilen zitten. Daarom stelt de EU als voorwaarde voor het financieren van onderzoek dat er een “intersectionele aanpak” is. Goed voor iedereen, ook voor de wetenschap, want die profiteert van een uitbreiding van het aantal perspectieven van waaruit iets kan worden bestudeerd. Dit alles uiteraard met waarheidsvinding als doel maar vanuit het volle besef dat objectiviteit een onhaalbare ambitie is, want er móeten keuzes gemaakt worden en er míssen altijd perspectieven en er zíjn altijd blinde vlekken. Een nieuw perspectief kan een bepaalde “waarheid”, waar witte mannen honderdvijftig jaar heilig in hebben geloofd, in een keer aan duizend stukjes slaan. Zo gaat het constant in de wetenschap: iets is waar totdat iets anders waar is. Het is een nooit eindigende ontdekkingsreis.
Kaboutertjes
Maar Stijfkop Steije blijft drammen dat diversiteit de waarheidsvinding heeft vervangen, in plaats van verbeterd. Dat doet ie ook in dit nieuwe stuk van ‘m weer, met als onderbouwing een link naar een eerder stuk van hem, waarin hij hetzelfde beweert en dat “onderbouwt” met de klacht dat in een rapport van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) de termen “objectiviteit” en “waarheidsvinding” niet worden gebruikt. Hofhuis geeft dat dan een sinister tintje door te schrijven dat die termen “geruisloos zijn verdwenen.”
Net zo mager is de onderbouwing van zijn bewering dat de KNAW niet empirisch heeft bewezen dat er geen signalen zijn van een structurele beperking van de vrijheid van wetenschapsbeoefening aan de universiteiten. Een aantal jaren geleden was de huidige voorzitter van universiteitenkoepel VSNU, Pieter Duisenberg, nog Kamerlid voor de VVD. Op basis van jammerklachten over “linkse wetenschap” van dezelfde rechtse mannen die nu zo bang zijn voor woke, en twee opiniestukken op de extreemrechtse racistensite The Post Online, diende Duisenberg een motie in om academische zelfcensuur te onderzoeken. De KNAW schreef toen dat daarvan simpelweg geen signalen waren. Hofhuis: ze levert geen empirisch bewijs.
Stel dat een paar wappies drie jaar lang roepen dat kaboutertjes bestaan en onze samenleving bedreigen, en dat het Thierry Baudet lukt een motie aangenomen te krijgen waarin wordt opgeroepen iets tegen die kaboutertjes te doen. De instituten die met het bestrijden van kaboutertjes worden belast, laten weten geen enkele aanwijzing te hebben voor het bestaan van die kaboutertjes, laat staan van het gevaar dat ze leveren. Steije Hofhuis zal dan in 36 opiniestukken in verschillende kwaliteitskranten jammeren dat er geen empirisch bewijs is geleverd voor het niet-bestaan van die kaboutertjes.
En dat is wat dit is.
Lelijke aap
Hofhuis komt zelf altijd met voorbeelden aan van het gevaar van woke die te hilarisch voor woorden zijn. Een muziekdocent wiens muzikale smaak werd bekritiseerd door zijn studenten en nu het huis niet meer uitdurft, een docent die het n-woord zei en daarover werd aangesproken door een student. Verschrikkelijk allemaal. In zijn laatste stuk voert hij een onderzoek op van de Leidse socioloog Judi Mesman, die iets laat zien waarvan ik eigenlijk dacht dat het bij iedereen wel bekend is, namelijk dat kinderen hun vooroordelen van hun ouders krijgen aangeleerd.
Die uitkomst bevalt Hofhuis niet, en daarom probeert hij haar te cancelen met beschuldigingen van onwetenschappelijkheid en bevooroordeeldheid. Het NWO – die onderzoek financiert – is volgens hem medeplichtig, want die prees haar “voor haar inzet voor sociale rechtvaardigheid en het bestrijden van racisme.”
En daarmee komt een lelijke aap uit de mouw. Hofhuis vindt dat wetenschappers zich niet horen in te zetten voor sociale rechtvaardigheid, want dat is woke. Sociale rechtvaardigheid is volgens Hofhuis onwenselijk, net als het bestrijden van racisme, daar is hij ook tegen.
Maar de wetenschap is een instrument ter verbetering van de wereld. Wetenschappers zoeken uit hoe de wereld en alles erop in elkaar zitten, niet alleen om dat te beschrijven, maar om er iets mee te kunnen doen: kanker genezen, Covid indammen, een veilige wereld creëren. Zou Hofhuis er ook schande van spreken als straks de wetenschappers worden geprezen die hebben bijgedragen aan het uitroeien van Covid? Ik denk het niet. Ik denk dat Hofhuis niet per se tegen wetenschappers met idealen is: minder zieke mensen, meer welvaart, meer veiligheid, allemaal idealen. Maar hij is blijkbaar tégen sociale rechtvaardigheid en tégen bestrijding van racisme.
Iets grappigs
Nu iets grappigs, ik had het een poosje geleden op Twitter aan de stok met Hofhuis, die niet te stoppen is, als hij eenmaal begint, en weet je wat hij toen deed? Hij ging me verklikken bij mijn werkgever. Hij probeerde me te cancelen.
Omdat mijn mening hem niet beviel.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Vorig jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 26.10.2021 @ 06:29
RSS