Nepneger
Sa’id Vanenburg
Illustratie: John Gabriël Stedman
Misschien is het dat het Alkmaar in de jaren ’80 vrij gemoedelijk was, hoewel ik dat niet zeker weet. Of misschien is het dat ik het geluk had op te groeien in een omgeving waar het gewoon geen issue was. Misschien was ik er wel gewoon blind voor omdat ik er niet persoonlijk mee geconfronteerd werd. Maar feit is dat ik ruimschoots het eerste decennium van mijn leven geen racisme heb gekend.
Mijn beste vriend was een Argentijn (afstammend van de Mapuche indianen, mooi vond ik dat) en onder de rest van mijn vriendjes bevonden zich Hollanders, Surinamers, Arubanen en Vietnamezen. Ik was me er heel goed van bewust dat ik zelf zowel Surinaams (creools) als ook Hollands en Indisch bloed in me droeg, maar stond er verder niet bij stil dat dit ‘anders’ was. Voor zover ik weet, maakte niemand in mijn omgeving er een punt van dat de een er anders uit zag dan de ander.
Dit veranderde toen ik eind 1990 uit mijn vertrouwde omgeving werd gerukt en in Almere belandde, in die tijd nog meer een tehuis voor Amsterdamse asielzoekers die hun hoofdstedelijke flatje op driehoogachter waren ontvlucht vanwege ‘al die buitenlanders’ dan het nu is.
Ik werd middenin een enorme leerfabriek gedumpt die doorging voor middelbare school en werd opgezadeld met de haast onmogelijke taak een plekje te vinden in een brugklas die al een tijdje onderweg was en waarin ik niemand kende. De eerste paar uur verliepen nog vrij vlot, mede doordat ik na wat opmerkingen over m’n krullenbol werd genegeerd door iedereen behalve het andere nieuwe jongetje dat ook die dag voor het eerst was. Zo had ik iemand om naast te zitten en met wie ik achter de rest van de klas aan van lokaal naar lokaal kon hobbelen. Tot de pauze.
Op de school waar ik slechts drie dagen daarvoor nog op zat, bleef de klas in de pauze grotendeels intact. Hoe anders was dat hier. Hier bestonden blijkbaar regels voor welk deel van de aula voor wie bestemd was en iedereen zocht z’n plek op. Blank bij blank, zwart bij zwart, en ook de Aziaten, Turken en Marokkanen hadden ieder hun eigen groep. Nooit eerder was ik zo ontzettend bewust geweest van mijn afkomst als op dat moment en ik had geen flauw idee waar ik bij hoorde.
Voorzichtig liep ik maar weer gewoon met het andere nieuwe jongetje mee en kwam zo bij een blank groepje terecht en kreeg direct de vraag die ik daarna nog vaak zou horen, tot op de dag van vandaag: “Wat ben jij eigenlijk?”
Inmiddels beschik ik over een arsenaal aan antwoorden op die hokjesdrang, afhankelijk van hoe ik die dag gestemd ben, maar op dat moment werd ik er dusdanig door overvallen dat ik er geen antwoord op wist te geven. Niet dat het uitmaakte, want het antwoord werd al direct door de vraagsteller zelf gegeven in de vorm van een aanvulling op mijn vocabulaire. Ik was een nepneger. Niet zwart, maar hoewel wat bleekjes, toch ook zeker niet blank. En ik had gekke krullen, dus was ik een soort neger, maar geen echte.
Enkele van de jongens uit deze groep bleken bij mij in de wijk, die destijds als blanke wijk bekend stond, te wonen en besloten dat ik er bij mocht blijven hangen en zo werd ik ingewijd in de wereld van de luie negers, de stinkturken en de stelende Marokkanen. Geen vooroordeel of mop werd me bespaard, maar erbij horen deed ik nooit, ik bleef de nepneger. Ik heb het geprobeerd, ik deed zelfs mee met de moppen. Tot ik na een zeer misplaatste grap (Hoe noem je een neger met wit haar? Een afgebeten bounty.) door Angela, het enige zwarte meisje uit de klas, snoeihard op m’n plek werd gezet met een ongemeen fel “doe niet of je Hollands bent, want dat ben je niet”.
Het ‘niet Hollands’ zijn werd me in die tijd flink ingepeperd. Er was de oudere man in de bus voor wie ik niet snel genoeg opstond en begon te tieren dat het een Nederlandse bus was en ik terug moest naar m’n eigen land. Er was de decaan die ik wel honderd keer moest verzekeren dat er bij ons thuis écht alleen maar Nederlands gesproken werd. De moeder van het klasgenootje bij wie ik niet mocht spelen omdat ze liever had dat haar zoontje met ‘zijn eigen soort’ omging en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het gevolg was dat ik me meer en meer afzette tegen Nederland en de Nederlanders. Ik hoorde er niet echt bij? Prima, ik wilde er niet eens meer bij horen. Ik wisselde geregeld van school en daarmee ook een aantal keer van vriendenkring. Ik trok steeds vaker op met gekleurde schoolgenoten van diverse komaf, met wie ik onder andere op het gebied van muziek veel meer gemeen had.
Daar kwam nog eens bij dat ik bij hen zowel geen nepneger als geen nepblanke was. Ik was een halfbloedje, een moksi, niets meer en niets minder. Maar toch voelde ik me ook hier niet volledig thuis, mede gevoed door oude vrienden en buurtgenoten voor wie ik nu niet alleen een nepneger was, maar ook nog eens een wannabe neger.
Naarmate ik ouder werd, veranderde het nergens bijhoren in overal een klein beetje bijhoren. Ik was niet blank en niet zwart, ik schommelde er een beetje tussenin en ik vond het best. Ik had zowel blanke vrienden, als niet blanke vrienden en steeds vaker was de groep ook gemixt. Maar de meeste aansluiting bleef ik vinden bij m’n gekleurde vrienden.
Werden hier dan geen vooroordelen over blanken gespuid? Natuurlijk wel. Blanken (ook wel kaas, bakra of ptata genoemd) waren gierig, konden niet dansen, niet koken en niet springen. Blanken waren niet te vertrouwen en bovenal waren ze laf, kwamen nooit voor elkaar op.
Maar het grote verschil was de toon. De opmerkingen over blanken waren grinnikend en vooral een ‘jij zegt dit over mij, dus zeg ik dit over jou’. Zo vilein en ook gemeend als in tegenovergestelde richting werd het nooit.
Verkerend in gezelschappen waarin ik de donkerste van het stel was, werd er maar geregeld niet geschroomd om bijvoorbeeld zwarten compleet belachelijk te maken. De aanleiding was meestal het ergens zien van een zwarte (waar dan ook vandaan), bijvoorbeeld op televisie, en dan gezellig met z’n allen een Surinaams accent nadoen om vervolgens met steeds serieuzer wordende toon het een na het andere stereotype op te lepelen.
Wanneer ik dan opmerkte dat ze een stelletje racisten waren, was het antwoord steevast: “Ah welnee, we maken maar een geintje.” En ook moest ik me niet zo aanstellen, het was immers niet alsof ik een neger was. Datzelfde moet later een leidinggevende van mij gedacht hebben toen hij mij vertelde dat negers nu eenmaal minder intelligent zijn en hij ze daarom liever niet in dienst nam. Of een collega die bloedserieus uitlegde dat AIDS uit Afrika komt omdat negers daar met apen neuken. En beiden bedoelden dat verder ‘niet lullig of racistisch of zo’.
En dat is het ‘m nu juist. De blanke Nederlander bedoelt het nooit lullig of racistisch en is er derhalve van overtuigd dat hij het dus ook niet is. Of het nu gaat om Zwarte Piet (traditie!) of Marokkanen rifapen noemen (joh, geintje!), het is niet kwaad bedoeld en degene die er aanstoot aan neemt is een overgevoelige mierenneuker. Racistisch? Welnee, nooit wat van gemerkt.
Ook naar aanleiding van dit stuk zullen er mensen zijn die zich er niet in herkennen, die het in hun omgeving nooit meemaken en wiens vrienden zich er niet schuldig aan maken. Of dat ik in dit stuk de arme blanke in een hoek zet, want die wordt ook heus wel gediscrimineerd.
Maar hoe herken je iets als je blijkbaar niet weet hoe het eruit ziet. Het zijn vreemd genoeg altijd degenen die niet gediscrimineerd worden die er niks van merken. De term neger mag niet beladen zijn, want ‘hoe noem je ze dan?’ en je mag de negerzoen niet van naam veranderen omdat er ook blanke vla bestaat. Zoals ik eerder al op Twitter opmerkte, als het bleekschetenvla had geheten, zou je een punt hebben.
Ik zou graag geloven dat ik de laatste vijfentwintig jaar gewoon pech heb gehad. Nét even de verkeerde scholen bezocht, de verkeerde mensen ontmoet, de verkeerde werkgevers gehad. Maar iedereen met een televisie en een werkende internetverbinding kan zien dat dit niet het geval is. Het is een tijdje onder de mat geveegd, maar de racistische opmerkingen die ik vroeger alleen hoorde als degenen over wie het ging niet in de buurt waren, gaan nu steeds vaker open en bloot over tafel. Alleen noemen we het geen racisme, we noemen het traditie, geintjes en problemen benoemen.
Het doet er niet toe of jij het geen racisme vindt, jij bent immers niet degene die er door gekrenkt wordt en er door in een hoek gezet wordt. Natuurlijk geloof ik dat een meerderheid niet racistisch is. Maar dat betekent nog niet dat je niet racistisch kunt doen. Erken dat mensen zich negatief aangesproken voelen door bepaalde uitlatingen en benamingen en houd ermee op. Spreek degenen aan die zich er schuldig aan maken en kijk niet weg en bagatelliseer het vooral niet.
Misschien ben ik er wel extra gevoelig voor, omdat het bij mij niet iets is wat geleidelijk aan werd opgebouwd. Het is niet iets waar ik aan heb kunnen wennen, doordat ik er van kleins af aan mee ben geconfronteerd. Ik kreeg het koud op m’n dak op een leeftijd waarin ik zoekende was naar een identiteit, iets wat ik mede daardoor lang niet heb kunnen vinden. Of zou ik me dan toch aanstellen?
Aangezien ik overal net niet bij hoor, gaat het steeds net niet over mij. Misschien moet ik me inderdaad niet zo druk maken, ik ben immers maar een nepneger.
Sa’id Vanenburg schrijft soms autobio, soms volslagen onzin, maar hij weet zelf niet waar de autobio ophoudt en de onzin begint en vice versa. Hij werkt aan een boek en studeert voor docent. Meer op zijn blog
Gastschrijver, 07.02.2012 @ 12:10
44 Reacties
op 07 02 2012 at 12:43 schreef Thomas E:
Wát een goed stuk! We kunnen niet genoeg ervaringen in ons gezicht gesmeten krijgen van mensen die racisme ondergaan (hebben). Ik denk eigenlijk dat dit het beste wapen tegen de PVV is. Zó weinig spruitjes realiseren zich wat ze niet-spruitjes aandoen.
Overigens vond ik dit een kernzin w.b. de mislukte integratie: “Ik hoorde er niet echt bij? Prima, ik wilde er niet eens meer bij horen.”
Want zo krijg je vanzelf gettovorming en roots-chauvinisme.
op 07 02 2012 at 13:05 schreef Esther:
Ik ga even wat c/p’en uit de mail:
“[…] Alleen ben ik er wel achter dat iedereen discrimineert:
Vriendje van mij, (Creool /Arawak-indiaan) had een halfzus (mulat/creool). Hij was erg donker en zij een stuk lichter. Toen ze een dagje naar het strand was geweest riep hij: “Kind, wat ben je zwart! Blijf uit de zon, je lijkt wel een monkimonki!!”
Daarmee discriminatie niet goedpratend, of course. Het gaat me ook meer om de buitensluiting dan om de name calling. En bovendien, als je de onderliggende partij al bént, voel je je nog minder waard.
Ik vind het lastig. Ik vind het ook lastig om als witte een traditie als Zwarte Piet als discriminatoir te zien. Daar baal ik van. Omdat er in mijn jeugd nooit een associatie was met minderwaardigheid. Ik leerde dat de Pieten sterk en handig waren en daarom de lieve oude man hielpen en dat hij voor ze zorgde en ze mooie kleren gaf […]”
Was ik maar niet zo fucking policor, dan was het een stuk eenvoudiger.
op 07 02 2012 at 13:12 schreef Rene Koeman:
Inderdaad: een prachtig stukje Sa’id.
op 07 02 2012 at 13:36 schreef Tycho:
Goed stuk! Goed geschreven!
Mooi Thomas E, hoe je in je loftrompet alsnog het hierboven veroordeelde hokjesdenken direct voortzet in de dichotomie spruitjes vs non-spruitjes
op 07 02 2012 at 13:41 schreef Watutsi:
Prachtig stuk!
Anderzijds ook erg tekenend voor Nederland. Hoe hier elke vorm van minachting wordt weg gelachen en gebagatelliseerd als ‘niet zo bedoelt’. De vrijheid van meningsuiting die veranderd is in vrijheid van beledigen. Alles moet en mag maar gezegd worden.
En ik zal altijd strijden tegen elke vorm van racisme, maar helaas krijg je steeds vaker te horen. ‘we zijn een beetje moe van dat gezeur over racisme’. Misschien is dat nog wel erger.
op 07 02 2012 at 14:07 schreef Khadijah:
wat een mooi, waar en eerlijk stuk tekst. Op een werkelijk meesterlijke manier heb je het weten over te brengen. Top.
op 07 02 2012 at 14:09 schreef Aicha:
Prachtig mooi weer geschreven Said.
Ik had het juist andersom in de Bijlmer, als tata tussen de surinamers.Altijd moeten horen maaaar jij bent anders… Ik ken het :)) Nederlandse meisjes zijn makkelijk, Nederlanders doen het met hun hond,gierig,lelijk en ze douchen maar 1 x in de week :) Ik denk dat het overal voorkomt jammer genoeg.
Mijn kids zijn half Surinaams en nu in Almere is het gelukkig wel ’n echte mix van culturen.
Blijf doorgaan met je mooie schrijven!
op 07 02 2012 at 14:13 schreef Thomas E:
Dichterlijke vrijheid, Tycho. Om de witte PVV-aanhang even tegenover getinte mensen te zetten. Als ik moet gaan nuanceren heb ik drie A4-tjes nodig. Kan je hiermee leven, Tycho?
op 07 02 2012 at 14:25 schreef Anoniem:
Dit stuk heeft een verandering in mijn denkwijze opgeleverd. Ik ben wel van mening dat humor altijd, hoe schrijnend ook, moet kunnen. Niet om iemand mee te pakken en daar let ik in het vervolg héél veel meer bij op.
Bedankt.
Needless to say; topstukje!
op 07 02 2012 at 14:38 schreef Deh Haagh:
Nice… helder en waar.
op 07 02 2012 at 14:51 schreef Kyshowna:
Bedankt;)
op 07 02 2012 at 14:56 schreef Roderick:
Dope man Sa’id! Echt een goed stuk, je legt de vinger precies waar het zeer doet. Keep it up!
op 07 02 2012 at 15:00 schreef Sonja Vetter:
Spruitjes en niet-spruitjes? Daar gaat het toch om? Wanneer wordt een erkende niet-spruit een spruit? Word je tot in het 8e geslacht vervloekt als allochtoon? Opgetekend in registers? Net zoals in de Duitse tijd met de Joden is gebeurd? Wanneer ben je als mix een Nederlander? Mijn vader is een joodse Surinamer, mijn moeder een Duitse. Bij de telling was ik een niet-Westerse allochtoon. Mijn man is een Indo. Zijn vader een Makassaar, zijn moeder een Nederlandse. Hij bleek een Westerse allochtoon te zijn, daar geboren namelijk. Anders was hij autochtoon geweest. M.a.w. dit verhaal is zo herkenbaar. Wanneer hoor je erbij? En bij wie? Heel erg te begrijpen! Wanneer begrijpen de ‘ spruitjes’ dit ook eindelijk?
op 07 02 2012 at 15:18 schreef yurp:
Rifapen en Zwarte Piet kun je niet op één hoop schuiven en negerzoenen en racisme ook niet. Je zegt: ‘Erken dat mensen zich negatief aangesproken voelen door bepaalde uitlatingen en benamingen en houd ermee op.’ maar daar ben ik het niet mee eens. Daadwerkelijk racisme, het negatief bejegenen van anderen moet aangepakt worden maar je kunt geen vrijwaring van negatieve gevoelens krijgen. We kunnen of moeten niet ophouden met alles wat bepaalde mensen ongemakkelijk of negatief laat voelen. Er is geen recht op je niet beledigd voelen. Pas als er negatieve sentimenten bij betrokken zijn moet je ingrijpen. Laten we onschuldig gedoe als Zwarte Piet, negerzoen en jodenkoek alsjeblieft niet bij het hele racismeverhaal betrekken.
op 07 02 2012 at 15:31 schreef Thomas E:
“Pas als er negatieve sentimenten bij betrokken zijn moet je ingrijpen.”
Kan je het nog vager omschrijven, Yurp? Dit is zooo subjectief.
op 07 02 2012 at 15:36 schreef Peter:
Laten we onschuldig gedoe als Zwarte Piet, negerzoen en jodenkoek alsjeblieft niet bij het hele racismeverhaal betrekken.
Nee, laten we dat niet doen. Er is namelijk geen recht op je niet beledigd voelen.
op 07 02 2012 at 16:41 schreef yurp:
@Thomas E.
Ik neem aan dat iedereen het verschil wel snapt tussen: ‘ik neem geen negers aan want die zijn dom’ en Zwarte Piet.
op 07 02 2012 at 16:47 schreef yurp:
@Peter
ik voel me daar absoluut niet beledigd door. Slechts een beetje moedeloos. Waarin is Creools Surinaamse Nederlander (god, wat een moeite om niemand te beledigen) die in de naam van een zoete traktatie een belediging ziet anders dan een christen die zich beledigd voelt bij het aanschouwen van een blasfemische poster?
op 07 02 2012 at 16:57 schreef sabaroth:
Eens met Yurp, snap alleen dat er is geen recht op je niet beledigd voelen niet?
Neem aan dat je bedoelt er is geen recht om je beledigd te voelen?
op 07 02 2012 at 17:04 schreef Peter:
Als je je er niet door beledigd voelt, wat is dan het probleem? En waarom probeer je nou opeens de aandacht te verleggen naar blasfemie en zoete tractaties, terwijl Sa’id het over de Nederlandse vorm van Blackface heeft, en over racisme?
Het is precies jouw reflex die hij beschrijft: Nederlanders hebben geen probleem met Zwarte Piet en het woord neger, dus wordt het meteen iedereen maar verboden er een probleem mee te hebben.
op 07 02 2012 at 17:29 schreef yurp:
Peter,
Je kunt ergens best een probleem mee hebben zonder je beledigd te voelen. Ik vind het overdreven en onzinnig om Zwarte Piet met Blackface gelijk te stellen en ook om je beledigd te voelen door schuimgevulde chocolade die toevallig ooit negerzoen is genoemd. Ik laat me niet vertellen door christenen dat ik geen godverdomme mag zeggen en evenmin door zwarte Nederlanders dat ik geen plezier mag beleven aan Zwarte Piet omdat ze zich daardoor beledigd voelen. Niet dat ik het niet vervelend voor ze vind, ik wil best met ze daarover spreken om uit te leggen dat er bij mij geen enkel vooroordeel over hen in zit. Dat ik me kan voorstellen dat het een voor hen wat ongelukkige traditie is maar dat ik persoonlijk niet van plan ben om me daar veel van aan te trekken om de simpele reden dat er naar mijn idee geen enkele racistische intentie in zit. Ik zelf ben linkshandig, kan ik niks aan doen zo ben ik geboren. Moet ik nu boos worden om het woord ‘sinister’ dat zowel links als onheilspellend betekent?
op 07 02 2012 at 17:32 schreef Rob:
Sleutelzin voor wie denkt dat PVV stemmen zin heeft:
“Het gevolg was dat ik me meer en meer afzette tegen Nederland en de Nederlanders. Ik hoorde er niet echt bij? Prima, ik wilde er niet eens meer bij horen.”
Enorm goed stuk.
op 07 02 2012 at 18:06 schreef babs:
Dit is een heel bijzondere serie aan het worden. Idee voor een boek? Opbrengst naar stichting (io) Frontaal Naakt.
op 07 02 2012 at 18:37 schreef Kirsy:
Laten we vooral ook hier weer verschillen benadrukken. Ik word zo moe van dit soort verhalen die altijd de duistere kant belichten. Ok, Nederlanders zijn vaak negatieve, te nuchtere en een tikkeltje arrogante mensen (beter bekend als klootzakken), maar mensen die discrimineren zijn overal. Niet alleen in Nederland. Het zijn mensen die diep van binnen vaak ongelukkig zijn met zichzelf of jaloers zijn op de kwaliteiten van andere mensen en daarom deze mensen proberen te verlagen of in een kwaad daglicht willen zetten. Dit zijn mensen die je met alle negatieve aandacht voor dit onderwerp niet kan veranderen, omdat ze ook niet willen veranderen. Ik mis het trots zijn op jezelf ondanks wat anderen denken, vinden en zeggen. Ik mis het benadrukken van positieve ervaringen (waarschijnlijk omdat het normaal is / hoort te zijn). Zo ben ik bijvoorbeeld trots op mijn vrienden van verschillende komaf, maar ook op cultureel diverse plaatsen, wijken, projecten en organisaties omdat de kracht juist in deze diversiteit zit. Wanneer gaan we dit nu eens benadrukken, waardoor racisten inzien dat wat zij doen hopeloos fout is? Nee, weer zo’n negatief verhaal. Tuurlijk vind ik het super naar om te horen
op 07 02 2012 at 18:45 schreef Kirsy:
voor je en ik weet dat het jouw eigen ervaring is, welke je niet voor je mag / hoeft te houden. Maar deze continue stroom van negativiteit welke juist verschil benadrukt, zorgt ervoor dat deze discriminerende mensen het idee hebben dat er meerdere zijn zoals zij en dat wat zij doen ok is. Ik weet dat er mensen gediscrimineerd worden. Wanneer ik mensen hoor discrimineren zeg ik hier wat van, ik vind het namelijk stijlloos. Maar niet alles is naar toch? Misschien ben ik hopeloos naïef, te optimistisch, ik weet het niet, maar vergeet niet positiviteit te laten klinken. Dat is trouwens weer een kwaal van bijna alle mensen: enkel praten over de dingen die niet goed zijn.
op 07 02 2012 at 18:50 schreef Rene Koeman:
@07 02 2012 at 18:37 schreef Kirsy
“He stomme nepneger, lul niet zo dom.”
Zo en nu ga je maar ga je maar in je eigen kracht zitten om mij niet in een kwaad daglicht te stellen en benadruk maar het positieve in mijn opmerking.
op 07 02 2012 at 19:41 schreef Bertje:
Hè ja laten we de onzinnige discussie over zwarte piet, negerzoen en jodenkoek nog eens vroilijk overdoen.
Hier in Duitsland is er een kinderspel dat heet “wie is er bang voor de zwarte man” ( een soort van annemarie koekkoek)
geen mens die hier een probleem mee heeft.
Heerlijk Holland op zijn smalst!
By the way: negerzoen heet hier een dickman, daar de meeste Duitsers wel degelijk een probleem hadden met het eerste woord.(het woord neger is hier per definitie racistisch en denigrerend.)
op 07 02 2012 at 20:06 schreef Peter:
Ja hoor, Yurp, jij mag je als linkshandige echt vergelijken met gediscrimineerde zwarten. Jezus Christus, wat ben jij een botte hork.
op 07 02 2012 at 20:24 schreef Kirsy:
op 07 02 2012 at 18:50 schreef Rene Koeman:
Bravo je hebt jezelf overtroffen!
op 07 02 2012 at 20:44 schreef TFWC:
Mooi stuk Sa’id.
Mij werd al gevraagd: ben je “iets turks”, “turk”, “italiaan”, “spanjaard”, “fransman”,”danish”, “arabisch”, “buitenlander”, “grieks”, “allochtoon”, “negerbloed”, “wat ben je”?
#winning.
op 07 02 2012 at 21:14 schreef Bertje:
O, ook een leuke om eens over na te denken:
Ga eens naar de lingerie-winkel en vraag om een vleeskleurige panty wedden dat je een doorzichtige “blanke” panty krijgt.
op 07 02 2012 at 21:20 schreef Mirwais:
Mooi stuk en herkenbaar voor mij. Heb toevallig ook een deel van mijn middelbare-schooltijd in Almere doorgebracht en ben ook een halfbloed. Ik kan meepraten over de racistische en discriminerende gebeurtenissen en ik herinner ook mijn eigen afzetgedrag tegen de ‘autochtone maatschappij’. Met de tijd ben ik mijn cultureel complexe achtergrond toch als een mooi voordeel gaan zien.
Terugkijkend zie ik dat de mensen die in je geloofden en het voor je opnamen een veel groter invloed op je kunnen hebben dan alle ‘bad guys’ bij elkaar. Een simpel voorbeeld; als kind van, ik denk 12 jaar, stond ik in de rij in een supermarkt. Een wat oudere vrouw keek me neerbuigend aan en vond dat ze het recht had voor te kruipen, weet niet of dit zo was omdat ik een kleine etter was of er niet ‘Nederlands’ uitzag, maar dat doet er niet toe. Een man greep in, hij liet mij voor hem in de rij staan en dus voor de vrouw en zei: “wees niet bang, ik ben er voor je”. Een simpele daad van opkomen tegen het kleinste onrecht maakte toen mijn dag en ik herinner het nog.
op 07 02 2012 at 21:39 schreef Thomas E:
Bertje, weet je zeker dat het geen Dickmann (met dubbel n) is? Want nu noem je zo’n ding Lulhannes (in het Engels dus).
op 07 02 2012 at 21:50 schreef Tycho:
Kirsy heeft helemaal gelijk. Sa’id had veel beter alle dingen kunnen opnoemen die negers wèl goed doen.
op 07 02 2012 at 21:59 schreef Rob:
Ik ben ook linkshandig. Ik erger me groen en geel aan alle voorwerpen die altijd verkeerdom zijn. Maar niemand kijkt me er scheef op aan, of zet me in een aparte groep, of roept op TV dat linkshandigen het land uit moeten, of lui zijn, of crimineel zijn, of oplichters zijn, of messentrekkers zijn, of uitkeringstrekkers zijn, of altijd alles zomaar voor niks krijgen, of alleen maar klagen, of…
Op dat moment zouden die ‘ergonomische’ scharen en dat pannetje met het verkeerde schenktuitje en die pinautomaat en die numerieke toetsenborden en die grappige mokken waarvan ik de grap nooit zie omdat ze aan de verkeerde kant bedrukt zijn, enzovoort enzovoort, mij inderdaad te veel worden.
op 07 02 2012 at 22:21 schreef Jon:
Ik zocht even naar wat Sa’id wilde en vond dit in zijn stuk: ‘Erken dat mensen zich negatief aangesproken voelen door bepaalde uitlatingen en benamingen en houd ermee op. Spreek degenen aan die zich er schuldig aan maken en kijk niet weg en bagatelliseer het vooral niet.’
Dat vind ik een heldere wens. Ik zal er eens extra op letten.
op 07 02 2012 at 23:16 schreef MNb:
“Maar hoe herken je iets als je blijkbaar niet weet hoe het eruit ziet.”
Ik weet wel hoe het eruit ziet, want ik ben als kaas, bakra en ptata zelf mikpunt geweest van scheldende Surinamers. Nou en of weet ik hoe het voelt, ook al verkeer ik relatief in een luxe positie.
“Nederlanders hebben geen probleem met Zwarte Piet en het woord neger, dus wordt het meteen iedereen maar verboden er een probleem mee te hebben.”
Bovendien vermoed ik sterk dat die kazen, inclusief Yurp en Sabarath, nooit op die manier mikpunt zijn geweest. Ik wel. In Suriname.
Dus treedt de Gulden Regel in werking.
op 08 02 2012 at 00:08 schreef EMP:
Mijn handen jeuken om ook een stuk te schrijven, maar dan vanuit het perspectief van een ‘echte’ neger.
Overigens en wellicht enigszins off topic: De mens gaat kapot aan goede bedoelingen.
op 08 02 2012 at 00:34 schreef Jolanda:
Zoals altijd, prachtig geschreven en daardoor heel goed verwoord! Hulde!
op 08 02 2012 at 04:44 schreef Sasha Berkman:
Kijk maar gewoon eens in in nederlands woordenboek bij het woord “Turk”
Zo ben ik ik opgevoed. Gelukkig is dat later goed gekomen.
op 08 02 2012 at 08:56 schreef yurp:
Nee Peter, niet met gediscrimineerde zwarten maar met zich beledigd voelende gekleurde Nederlanders door zaken die op geen enkele manier beledigend bedoelt zijn.
op 08 02 2012 at 09:03 schreef yurp:
Rob,
ik hou van de traditie van Zwarte Piet en lust graag een negerzoen maar zal nooit en te nimmer zeggen dat negroide mensen lui zijn, messentrekkers, criminelen of dat ze het land uit moeten. Juist door onschuldige zaken in het ‘racisten’ kamp te trekken wordt het complete onderwerp racisme en discriminatie onnodig vertroebeld en wordt t nogal gemakkelijk voor mensen met echt denigrerende raciale opvattingen om alles onder het kopje ‘gezeur’ te plaatsen: “Je mag tegenwoordig al geen eens negerzoen meer zeggen”
op 08 02 2012 at 09:16 schreef Sa'id Vanenburg » Nepneger:
[…] artikel verscheen eerder op Frontaal Naakt) Tags: […]
op 08 02 2012 at 20:48 schreef Fridjof:
Een prachtstuk!
RSS