Nee heb je, ja kun je krijgen
Peter Breedveld
Ik ben echt walgelijk braaf. Nooit mijn zin doorgedreven bij een vrouw, nooit in billen geknepen of borsten betast, altijd netjes gevraagd of ik haar mocht zoenen. Meteen mijn verontschuldigingen aangeboden toen mijn hand eens per ongeluk de bil van een vrouw voor me in de rij van de kassa aanraakte. “Ik wou al zeggen”, antwoordde ze met een kop als een oorwurm. “I don’t like it.” Ik had een instant hekel aan haar. “I like it even less”, zei ik.
Vrouwen heel lang recht aankijken, ik heb het nooit gedurfd. Ik zag het andere mannen doen en vond het gênant. Ik heb mannen ook vlak achter vrouwen op de dansvloer zien springen, hun onderlichaam vlak langs de billen van hun slachtoffer schuddend. Ik piekerde er niet over, maar ik zag ze er wel succes mee hebben. Zij gingen altijd met iemand naar huis, ik eindigde meestal alleen in bed.
Ik ben ook wel tegen het slome aan. Een vrouw die overduidelijk iets met me wilde, bracht me na een avondje film in haar auto naar huis en we bleven lang voor mijn appartement staan. “Je bent erg kat-uit-de-boom-kijkerig, hè?” zei ze. Maar ik verdomde het haar mee naar binnen te vragen omdat ik met haar samenwerkte en geen zin had om het onderwerp van roddels op de werkvloer te worden. Bovendien had ze in de bioscoop gevraagd, nadat de trailer van Bram Stoker’s Dracula was vertoond: “Zouden zulke mensen nou echt bestaan?” En ik brak me het hoofd of ze me nou in de zeik nam of echt zo onnozel was.
Blauwtje lopen
De meeste mannen zijn voortvarender en gedragen zich als opdringerige honden. Ik heb dat altijd beneden mijn waardigheid gevonden. Twee van mijn innigste jeugdvrienden, broers van elkaar, waren daar nog veel stelliger in. “Ik verdom het om naar een vrouw toe te gaan”, zei één van hen. “Als een vrouw me leuk vindt, komt ze maar naar mij.” Hij weigerde het risico te lopen op een blauwtje om daarna achter zijn rug te worden uitgelachen. Ik ben het altijd met hem eens geweest. Ergens las ik eens dat jij de vrouw niet kiest, maar dat zij jou kiest. Nou, dan moet ze ook de eerste stap maar zetten.
Maar het initiatief word jij als man geacht te nemen en een brutaal mens heeft de halve wereld, zeggen onze moeders altijd. Mijn moeder zei: “Nee heb je, ja kun je krijgen.” Ik moet eerlijk gezegd grinniken om die brave borsten met hun ontboezemingen over de misstappen die ze hebben begaan toen ze dat principe in de praktijk brachten: naar een vrouw gekeken, iets over haar uiterlijk gezegd, zich niet meteen hebben laten afpoeieren. En je mag het niet bagatelliseren, maar ik doe het toch: in NRC klaagde een vrouw dat haar baas iets over haar kleding had gezegd. Hal-lo! Hardly Harvey Weinstein, waag ik te opperen.
Ik heb één keer, in mijn studententijd, een compliment gemaakt over de jurk van een vrouwelijke student. Hé, wat kan ik zeggen, ik vond het een mooie jurk. De bak agressie, die ik toen over me heen kreeg, overigens niet van haar, maar van de vrouwen die bij haar stonden, hebben me wel afgeleerd om zoiets ooit nog in mijn hoofd te halen.
Menstruatiegrapjes gemaakt
Nu zit ik ‘s morgens in de trein regelmatig met een vriendin, die me eens verweet nooit iets over haar uiterlijk te zeggen. Dus ik zeg tegenwoordig nadrukkelijk: “Wat een leuk truitje!” “Wat een sexy schoenen heb je aan!” De andere passagiers kijken angstig mijn kant uit. Daar gaat-ie niet mee wegkomen!
Een boel mannen hebben geen zin om geslachtelijk geprofileerd te worden vanwege de misstappen van een aantal seksegenoten, en klagen verongelijkt dat niet alle mannen grenzen overschrijden. Andere mannen wijzen ze streng terecht: “Altijd evenveel verdiend als je vrouwelijke collega’s? Nooit grensoverschrijdend gedrag van een man stilzwijgend toegelaten of goedgepraat? Nooit je beledigd gevoeld omdat je kritiek kreeg van een vrouw, nooit een vrouw over-emotioneel genoemd, nooit menstruatiegrapjes gemaakt? Nooit door ze heen gesproken? Nooit sceptisch gereageerd op de verhalen van vrouwen?”
Om af te sluiten met een vroom: “Alle mannen, ja.”
Kabinet opblazen
Hell yeah, ik heb weleens een vrouw onderbroken als ik vond dat ze nou wel lang genoeg aan het onzin-spuien was, en ik heb ook vrouwen ‘over-emotioneel’ genoemd, al zou ik dat woord nooit gebruiken. Ik zeg altijd “hysterisch”. Dat vind ik nou typisch van toepassing op bijvoorbeeld Annabel Nanninga. En Wierd Duk. En ik ga er vanuit dat iedereen tegen me liegt, dus ja #Ihave sceptisch gereageerd op de verhalen van vrouwen.
Ik heb nooit gevoetbald, dus ook nooit lockerroom-talk gehoord, laat staan er aan meegedaan. Ik maak nooit menstruatiegrapjes, maar ik heb laatst wel een geestige gehoord: “Don’t trust anyone who bleeds for seven days and doesn’t die.” Ik heb weleens een Kamerlid geslammed omdat hij een menstruatiegrapje over Lousewies van der Laan maakte: ‘Als ze ongesteld is, wil ze altijd het Kabinet opblazen’. Dat vind ik nou vrouwenonderdrukking. Niemand zal ooit iets zeggen over het irrationele gedrag van mannelijke Kamerleden met een volle zak. Over Lousewies van der Laan gesproken: die kreeg me toch een berg seksisme voor de kiezen! Door mannen én door vrouwen.
Publiekelijk boete doen
Een paar weken geleden zag ik de bloedstollende film United Red Army van regisseur Koji Wakamatsu, over de extreemlinkse activisten in het Japan van de jaren zeventig. Voordat het Japanse Rode Leger de revolutie kon ontketenen, moesten eerst de eigen gelederen worden gezuiverd van onzuivere elementen. Die lui martelden hun eigen kameraden totdat ze óf dood óf perfecte communisten waren. Daarbij werd constant geschreeuwd dat ze aan ‘sokatsu’ moesten doen. ‘Sokatsu dit!’ ‘Sokatsu dat!’ Ik heb me rot gezocht totdat ik de betekenis ervan vond in een boek over de Japanse militante beweging in die tijd. ‘Zelfkritiek’ is geen accurate vertaling, maar volgens mij close enough. De arme drommels sokatsuden zich de blaren op hun tong, maar het was nooit goed genoeg. “Je bent niet oprecht!” “Je houdt dingen voor ons achter!” “Je blijft een sneue bourgeois!” “Je bent een verrader van de revolutie!”
Daar doet dat #Ihave me aan denken, waarmee mannen op social media publiekelijk boete doen voor hun verwerpelijke gedrag jegens vrouwen. Roman Polanski zul je die hashtag niet snel zien gebruiken en de mannen van GeenStijl ook niet en Arthur van Amerongen ook niet, het zijn de mannen die het altijd al goed met vrouwen hebben voorgehad maar die zich nu schuldig voelen omdat ze wel eens een ongepast smsje hebben verstuurd of hadden aangedrongen: “Joh kom op, één drankje maar”, nadat de vrouw in kwestie al had bedankt voor een uitnodiging.
Humorloos puritanisme
Ook United Red Army vind ik het geloei vanwege een opiniestuk in de Volkskrant, eergisteren, van een vrouw die terecht kritische kanttekeningen plaatst bij het schandpalen van een getrouwde man die avances naar vrouwen had gemaakt, en het ‘humorloze eendimensionale puritanisme’ van de #Metoo-beweging. Mannen en vrouwen springen als razende harpijen op het stuk waarin seksuele intimidatie zou worden gebagatelliseerd en waarvan de strekking zou zijn dat vrouwen niet moeten zeuren. 1
Een enorme stropop die duidelijk maakt dat discussie niet gewenst is. Bek houden en ja knikken is het devies. Vooral schrijver Anke Laterveer en Joop-redacteur Hasna El Maroudi hebben zich ontpopt als genadeloze Moeder Oversten van de #Metoo-beweging, waarbij ook medestrijders onmiddellijk tot de orde geroepen worden wanneer ze uit de toon vallen.
Elk bezwaar dat je hiertegen inbrengt, wordt beantwoord met een streng “Er is een groot verschil tussen flirten en seksuele intimidatie.” Ook al een stropop, want niet iedereen, die vraagtekens zet bij #Metoo, klaagt dat flirten nu verboden wordt. Draag ik echt bij aan de onderdrukking door het patriarchaat als ik een vrouw onderbreek, daar gaat het om. Ben ik echt een seksistisch varken als ik zeg dat een collega een leuke jurk aan heeft. Hell, ik raak in paniek als ik de naam vergeten ben van de vrouw met wie ik vijf minuten sta te praten. Ik zou die op het naambordje kunnen lezen dat ze heeft opgespeld, alleen zit daar haar tiet onder en God verhoede dat ik de indruk zou wekken naar iemands borsten te staren.
Hekel aan mannen
Niemand, nou ja bijna niemand heeft een grotere hekel aan mannen dan ik. Voor mijn part wordt het patriarchaat liever vandaag dan morgen omvergeworpen maar het fanatisme waarmee nu wordt gejaagd op elke vermeend seksistische opmerking, iedere kritische kanttekening waarmee seksueel geweld gebagatelliseerd zou worden, de gretigheid waarmee iedereen weer op Woody Allen springt, die een film aan het maken is over een middelbare man die het met een tiener doet, die stukken ook die in The Guardian en The New York Times verschijnen: ‘Where do 50-year-old men get the strange impression that they could date a 23-year-old?’. Je ziet aan alles dat hier een nieuw puritanisme ontstaat waarbij niet alleen wordt gejaagd op aanranders en verkrachters, maar op iedereen die niet netjes met mes en vork neukt.
En dat moesten we maar niet laten gebeuren.
1. [Ik zag net een fragment uit de uitzending van Pauw van gisteravond, waarin de auteur stelt dat je mannen niet moet schandpalen als je niet kunt bewijzen dat ze onder je rokje hebben gezeten. Dat vind ik dan weer tricky. Aan de andere kant: veel van die #Metoo-vrouwen zullen wel op de principes van de rechtsstaat wijzen als je openlijk iemand beschuldigt van moord zonder dat je dat kunt bewijzen. Wanneer het om seksueel geweld gaat, zeggen ze opeens jeuk te krijgen van ‘feitenroepers’.]↩
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 25.10.2017 @ 08:07
20 Reacties
op 25 10 2017 at 08:36 schreef Koos Swart:
Ik ben psychiatrisch patient, zie dan maar eens een vriendin te krijgen (ondertussen toch gelukt).
Gelukkig zijn daar in Nederland goede voorzieningen voor die Lodewijk Asscher om zeep heeft proberen te helpen maar dat valt wel terug te draaien.
Want als het erop aan komt hebben die studenten niet alleen geen zin, ze weten ook niet hoe het moet. Die komen hun leven lang niet verder dan een beetje friemelen.
op 25 10 2017 at 08:43 schreef Martijn:
Ik ben wel eens hoteldebotel geraakt van iemand half zo oud, ik vond het interessant dat ik zelf het het meest problematisch vond. Mensen om me heen waren er tamelijk chill over. Maar goed, het is nergens op uitgelopen, misschien was een daadwerkelijke relatie om meer protest gestuit.
Ik ben nooit opdringerig volgens mij. Ik hoor al m’n hele leven: goh, niks van gemerkt als ik zelf dacht dat ik wel duidelijk/opdringerig genoeg was geweest. Maar (dus?) ook single. Ik voel me iig niet echt aangesproken door #metoo.
De onwil om te luisteren van de witte man is wel weer stuitend. Ik hoor toch erg vaak Ol’ Dirty Bastard in m’n hoofd zeggen “be easy on my balls, they’re fragile as eggs”. Daardoor ben ik iets vergevingsgezinder naar soms idd wel doordravende #metoo-ers.
Dat VK-stuk vond ik bv goed, Elif Işıtman van Elsevier stromande het daarentegen weer terug naar gebitch over complimentjes. Veel grijze gebieden, blijft lastig.
Een Turkse vriend studeerde hier en snapte het niet: in Turkije neemt de man het initiatief. Simpel. In Nederland mannen en vrouwen, de facto: niemand. En maar klagen. :)
op 25 10 2017 at 10:41 schreef ikzelf:
Alle begin is moeilijk en als er al beweging gebracht moet worden in het afbreken van het door de eeuwen heen ingeslepen patriarchaat, dan zal dat moeten gebeuren met forse douwen en stoten, niet met omzichtige duwtjes en trekjes. Ongetwijfeld zal dat links en rechts in puritanisme doorslaan — maar doorslaan in extremen, zo gaat dat toch altijd? Die extremen willen dan ook niet zeggen dat de beweging op zich geen juiste is. Ik kijk dan ook liever naar het louterende van de beweging zelf, dan naar de te betreuren spaanders die hoe dan ook zullen vallen.
Ik proef een treffende vergelijking met het nietszeggende en veel verklarende “maar Zwarte Piet is niet racistisch BEDOELD”, alsof die daarmee ook niet racistisch kan zijn.
De weg blijft lang.
op 25 10 2017 at 11:15 schreef Martijn:
Ja, Public Enemy (of was het Paris?) zei al de spreekwoordelijke voorhamer te gebruiken omdat er met een genuanceerd verhaal gewoon over je heen gewalst wordt.
De Dolle Mina’s draafden ook door en er blijkt uiteindelijk, het stof eenmaal neergedwarreld, dat er toch wel iets veranderd te zijn. Alleen nog niet genoeg, dus draven we nog even door.
Ik heb als witte man wel enig begrip voor “the hate that hate made” in ieder geval. Zeker in het licht van de opleving van conservatief rechts die zelfs de klok terug wil draaien.
op 25 10 2017 at 12:02 schreef Peter:
Ik ben echt allergisch voor het “waar gehakt wordt, vallen spaanders”-argument. Zowel bij de bagatelliseerders van seksueel geweld (“grenzen zijn nou eenmaal niet duidelijk, soms gaat er wat fout”) als bij de #Metoo-dinges. Ik verafschuw de moordaanslag op Andy Warhol door Valerie Solanas en ik vrees voor het eerste onschuldige slachtoffer van #Metoo. En weet je? So should you. We zijn George Bush immers niet.
op 25 10 2017 at 12:45 schreef Martijn:
Eens, de hysterie is eng en die komt aan beide kanten voor. Maar hoezeer ik ze ook verafschuw ik moet het toch accepteren als een fact of life dat ze er zijn. Met “spaanders” bedoel ik die spreekwoordleijke ballen, geen letterlijke slachtoffers.
Jij bent toch ook bepaald geen “centrist” die het allemaal even erg vindt? Ik krijg tenminste wel het gevoel dat je meer aan de kant van de lastiggevallenen (vrouwen, moslims, etc) trekt.
Wat ik altijd prettig aan je stukken vind is dat je een “blackwasher” hekelt maar zelfs Duk verdedigt als iemand hem valselijk beschuldigt.
op 25 10 2017 at 13:02 schreef Peter:
Ik ben inderdaad onvoorwaardelijk voor het aanpakken van seksueel geweld en van de cultuur die leidt tot seksueel geweld. Maar zonder de rechtsbeginselen met voeten te treden en onschuldige slachtoffers te maken. Ik ben zelf beschuldigd van allerlei ergs: antisemitisme, cybercriminaliteit. Ga je toch ook niet zeggen: “nou ja, als je antisemitisme en cyberstalken wilt aanpakken, zal dat moeten gebeuren met forse douwen en stoten, niet met omzichtige duwtjes en trekjes. Dus jammer, spaander Peter! het is voor de goede zaak!”
Ik verdedig Duk niet zozeer, ik kan er slecht tegen als iemands woorden worden verdraaid, of dat nou die van jou zijn of van Duk. En toevallig zag ik net een tweet langskomen waarin Duk #Metoo vergeleek met de Culturele Revolutie (die in China, en die vergelijking kwam ook al in mijzelf op), waarna iemand beweerde dat verkrachting voor Duk blijkbaar een culturele verworvenheid is. Dat is echt vies.
ik ageer daar bovendien ook tegen omdat je zo je eigen zaak schaadt. Het mag niet ons doel zijn Duk onschadelijk te maken op eender welke manier, dan maken we onszelf ongeloofwaardig. Het gaat erom hem te bekritiseren om wat hij werkelijk doet en schrijft en zegt. We moeten de zonde haten en niet de zondaar. Er moet altijd een uitweg blijven voor Duk. Als hij eerlijke verhalen gaat schrijven en daarbij zijn eigen vooringenomenheid zoveel mogelijk uit de weg gaat, heb ik geen moeite meer met Duk.
op 25 10 2017 at 13:57 schreef Martijn:
Agreed, zo bedoelde ik het. Ik gruw ook als ik hoor wat Wilders allemaal in z’n bittenbus krijgt, maar ik moet dan nog wel kritiek kunnen hebben op het politiek uitbuiten daarvan door hem en zijn fans. Vinden ze niet fijn.
Antisemitisme is zo lastig, tenminste, in de ogen van sommige mensen valt elke kritiek op de Israëlische staat daar al onder (en ik accepteer het bestaan gewoon, maar ik heb wel wat eitjes te pellen over de politiek van de regering, maar ik zal nooit over “joden” of zelfs “zionisten” beginnen). Ik geloof best dat dat voor sommige mensen echt zo opgevat wordt, dus niet per sé als politiek middel wordt gebruikt om tegenstanders in diskrediet te brengen. Ik ga niet over andermans gevoelens, maar ik zou die mensen wellicht wel kwetsen met mijn kritiek, maar dát is dan toch jammer imo.
Net als dat ik dit weekend mijn PVV-neef over de zeik heb gekregen, met argumenten wat hij pareerde met “vuile wegkijker, walgelijk” en hoppa: blocked.
op 25 10 2017 at 14:04 schreef Joost:
Als die redacteur van Atlas enkel en alleen is ontslagen op grond van wat Sarah Sluimer in haar column schreef, dan lijkt me dat een slechte zaak. Maar er is inderdaad sprake van een cultuur die leidt tot seksueel geweld, en dat de #MeToo beweging daar nog ’s de aandacht op vestigt lijkt me niet verkeerd. Dat sommige mensen daarmee aan de haal gaan en er hun eigen draai aangeven (ik zie er zelf niet heel veel maar ze zullen er wel zijn)kan je de beweging zelf niet verwijten.
op 25 10 2017 at 15:48 schreef ikzelf:
Niemand zal een moordaanslag goed praten (hoop ik toch), uit welk motief dan ook. Maar er is een groot verschil tussen het plegen van onwettelijke daden en het in gang brengen van een proces. Als je je nog vóórdat het proces werkelijk momentum bereikt al druk gaat maken over nuanceringen en de “humorloosheid” van de poging, dan gaat dat momentum er nooit komen. Ik bedoel dan ook te zeggen dat er a priori een zekere ‘Rücksichtslosigkeit’ zal moeten zijn om de boel op gang te trekken. Dat veronderstelt geenszins moordaanslagen of anderszins crimineel gedrag, maar een zekere mate van botte bijl.
op 25 10 2017 at 15:58 schreef Peter:
Een ‘botte bijl’ waarbij nu al zonder enig bewijs mensen aan de schandpaal worden genageld. Dat is illegaal en ik zeg gewoon nee. Dat momentum moet er maar komen zonder spaanders, dan.
op 25 10 2017 at 17:24 schreef Chris:
Ik denk persoonlijk dat Peter zich vergist in hoeveel mannen zich herkennen in de eerste drie paragraven van dit betoog, en inens paf staan van het stuk erna.
op 25 10 2017 at 19:36 schreef Ana:
Zo enorm eens!
op 26 10 2017 at 12:01 schreef ikzelf:
Jammer, Peter, maar met zijden handschoentjes aan zullen we nooit werkelijk iets kunnen aanpakken.
Overigens, het ‘aan de schandpaal nagelen’ gebeurt toch altijd en is toch onvermijdelijk? Is Michael P. niet allang dader in de ogen van de meute? Is de diabeet aan het CS niet allang dader in de ogen van rabiaat rechts? Is (feministisch) links niet allang aangewezen als bekladder van Bidet’s voordeur? Kom op, Peter, je weet dat dat niet te verhinderen is en dat er ook geen kwade wil achter hoeft te zitten. Waar er wel kwade wil achter zit om mensen te besmeuren met uiteindelijk niets, is kwalijk en blijft kwalijk; ook dat zal niemand goed praten.
Maar goed, je mag uiteraard je eigen mening toegedaan zijn, zoals ik de mijne.
op 26 10 2017 at 12:07 schreef Peter:
O nou, dankjewel, Ikzelf, dat ik op mijn eigen site mijn eigen mening mag hebben. Zo gul en genereus van je. Ook jij mag je eigen mening hjebben, maar de drogredenaties waaraan je ons hier onderwerpt, die mogen niet. Omdat Domrechts een suikerzieke patiënt van een terreuraanslag beschuldigt, mag er door #Metoo ook onschuldige mannen aan de schandpaal worden genageld? Ben je wel lekker?
op 26 10 2017 at 12:47 schreef Smeets:
Gesprek met kinderen op de achterbank.
Meisje 7jr: ik vind Olaf heel lief. Maar ik ben verliefd op Twan.
Ik: Wat vind je leuk aan Twan?
Meisje: Twan is stoer en slaat er direkt op los.
op 26 10 2017 at 14:04 schreef Ana:
…en ondertussen campagnes voeren met als slogan ‘laat jongens vooral jongens zijn’. Wij weten niet meer waar we het moeten zoeken blijkbaar. Hypocrisie ten top, ook van menig dame die na jaren een docent aanklaagt met wie zij als volwassene het bed indook. Even daargelaten degenen die dat niet deden en vervolgens door die docent van de opleiding werden geknikkerd. Maar zoiets moet je gewoon direct aanklagen evenals ongewenste seksuele handelingen. En dan niet zeiken dat durf ik niet. Gewoon doen! Bovendien: verjaart niet, mocht je het toch nog later willen aankaarten. Maar liever niet in alle toonaarden op tv maar gewoon bij de politie. En nu ophouden met het gezeik!
op 27 10 2017 at 09:05 schreef ikzelf:
Citaat: “Waar er wel kwade wil achter zit om mensen te besmeuren met uiteindelijk niets, is kwalijk en blijft kwalijk; ook dat zal niemand goed praten.” Gemist, Peter?
op 27 10 2017 at 10:26 schreef Peter:
Ik heb geen zin in deze drammerige kat-en-muis-spelletjes, Ikzelf, zeker niet met iemand die hardnekkig anoniem blijft. JIJ zei dat er nou eenmaal spannders vallen waar gehakt wordt, dus JIJ praat het besmeuren van mensen goed. Dat bleef je ook ijzerenheinig doen en bovendien zei je dat schandpalen toch al gebeurt en onvermijdelijk is én dat “hun het ook doen”. Die disclaimer is dus een wassen neus. Iedere bully zegt dat-ie natúúrlijk niet in strijd met de wet zou willen handelen, iedere bully rechtvaardigt zijn eigen verwerpelijke gedrag.
En ik ben trouwens dit hele gezeik zat. Dat er seksueel geweld is, betekent niet dat je iedereen, die beweert misbruikt te zijn, maar op z’n blauwe ogen moet geloven, het betekent niet dat dse rechtsstaat even niet van toepassing is en het betekent niet dat je hufterig gedrag, dat je bij anderen luid afkeurt, zelf wel mag vertonen.
En wie vindt dat ik daarmee seksueel geweld “bagatelliseer”: fuck you.
op 27 10 2017 at 15:51 schreef ikzelf:
Ik denk dat we allebei op dezelfde lijn zitten, er alleen een andere conclusie aan verbinden. Het zij zo. Het spijt me dat ik me zo onduidelijk uitdruk.
RSS