Nederland, laat je niet ringeloren door ex-moslims!
Peter Breedveld
Wit Nederland heeft weer een nieuwe trofee, een token van zijn eigen culturele en superieure superioriteit en de rechtvaardiging voor zijn moslimhaat, namelijk de jonge schrijver Lale Gül. Die heeft een 352 paginas dikke pil geschreven waarin ze zich afzet tegen het Turks-soennitische milieu waarin ze is opgegroeid. In een praatprogramma suggereerde ze dat ze om die reden wordt uitgescholden en geïntimideerd en een mooier cadeau kun je de witte Nederlander niet geven, want je hebt er de hele moslimgemeenschap én de antiracisten mee in de verdediging. Wie is hier nou intolerant, hè?
Triomfantelijk paraderen ze rond met Gül, als een totem aan wie iedereen eer moet betonen. Journalist Boudewijn Geels, bijvoorbeeld, eist tijdens een nogal vijandig interview met Sylvana Simons voor het Het Financieele Dagblad dat Simons expliciet haar steun toezegt aan Gül, om te zien hoe “inclusief” haar partij BIJ1 werkelijk is. De (sociale) media gonzen van de islamhaters die, terwijl ze tegelijkertijd nog altijd bezig zijn met een verbeten heksenjacht op GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht, vanwege haar vermeende banden met de Moslimbroederschap, van antiracisten eisen dat ze het opnemen voor Gül.
Vals spel
Maar Gül speelt een vals spel. Zo had ze, voordat ze in de media begon te verkondigen dat ze uitgescholden wordt vanwege haar afvalligheid, een reeks expliciet racistische tweets gewist van het soort waar Thierry Baudet door in moeilijkheden is gekomen. Over allochtonen en onderontwikkelden die zich voortplanten met het doel de Nederlandse identiteit te verwateren, Turken die er massa’s kinderen “uitpoepen” en zo de ondergang van onze beschaving bewerkstelligen. “Dat krijg je met oikofobie”, schrijft Gül, “geen loyaliteit aan defensie. Resultaat van links-globalistisch gedachtegoed.”
Geconfronteerd met screenshots van die gewiste tweets, zei Gül dat ze die had geschreven in haar jeugdige onbezonnenheid (de tweets zijn nog geen twee jaar oud), maar pas vorige week herhaalde ze in een podcast dezelfde angstbeelden, over de Nederlandse cultuur die wordt verdrongen door de moslims, met alleen nog maar islamitische huisartsen en politieagenten enzovoort. “Haal sowieso niet nog meer moslims hier, dat zou mijn idee zijn”, aldus Gül.
Oproep tot steniging
Vandaag beweerde Gül in de Turkse media te worden neergezet als een “vijand van de islam”. De tweet werd meteen gretig opgepikt door kwaliteitsjournalist Harm Ede Botje. “Nu is het dan zover”, schrijft Botje, die samen met een leger andere witte journalisten zat te wachten op de demonisering van Gül door de Turkse media. Geen witte Nederlander die het niet duidelijk is wat er wordt bedoeld als iemand tot vijand van de islam wordt gebombardeerd: dat is een oproep tot steniging, minstens. Maar het stuk waar ze naar linkt, staat ten eerste niet in een Turks medium maar in een Turkstalig Nederlands medium en ten tweede wordt ze er niet in neergezet als vijand van de islam, zeggen mensen die Turks kunnen. Het is een feitelijk relaas over de van oorsprong Turkse schrijver die de islam de rug toekeerde en steeds meer steun geniet.
Gül manipuleert op deze manier constant de media, die geen enkele weerstand bieden. En blijkt ze iemand vals te hebben beschuldigd, zoals de Turks-islamitische organisatie Milli Görüş die haar zou hebben bedreigd, dan wordt dat stilzwijgend aangepast, zonder er ruchtbaarheid aan te geven. De stemming is gemaakt, het beoogde effect is bereikt, de journalistiek weer een beetje meer gecorrumpeerd.
Anderhalve week geleden verklaarde Gül dat ze vanwege de intimidaties stopt met schrijven, maar ze draaft nog wel op in elk medium dat haar hebben wil. Tussendoor blijft ze driftig twitteren over de dreiging van de islam, de islamisering van Nederland en de moslims die haar intimideren en bedreigen. Dat ze stopt met schrijven, moeten we denk ik maar met een snufje zout nemen.
Geestelijke terreur
Geprikkeld door Güls eenzijdige verhaal over afvallige moslims besloot de populaire twitteraar Emine Uğur alias @overlistener, een gehoofddoekte moslim van Turkse afkomst, een andere kant te laten zien in één van haar befaamde Twitter-draadjes. Ze vertelde over moslims die ook niet meer geloven maar niet worden verstoten door hun familie en de gemeenschap, en die ervoor passen te worden gebruikt voor politieke stemmingmakerij. Ik heb wel wat aan te merken op haar verhaal, want ik vind dat Uğur voorbijgaat aan de geestelijke terreur die het geloof vaak is, dat zet ik hier uiteen. Maar ik steek mijn hand in het vuur voor haar goede bedoelingen en oprechtheid.
Daar sprong al gauw Nadia Ezzeroili bovenop, die Uğurs tweets in de negatiefst mogelijke zin uitlegde en haar beschuldigde van ‘giftige nonsens’. Aangemoedigd, uiteraard, door Wierd Duk en dergelijke figuren. Volgens Ezzeroili, die zoals altijd tekeer gaat als een doorgesnoven Zihni Özdil, willen moslims als Uğur het liefst dat ex-moslims zwijgen en dat is een unfaire beschuldiging. Het gaat Uğur, en haar progressieve bondgenoten waar Ezzeroili op scheldt, om de lawine van antimoslimhaat die Gül willens en wetens over de moslimgemeenschap afroept. Güls verhaal is eenzijdig en jazeker, bevat een aantal inconsistenties waar ik haar best over zou willen doorzagen.
Paardekadaver
Ezzeroili zal in Gül zichzelf herkennen, want ze maakte zich een aantal jaren geleden zelf schuldig aan dergelijke stemmingmakerij. Nadat ze eerst een verhaal in de Vonk had geschreven, de beruchte Volkskrant-bijlage van Kustaw Bessems, waarin ze verklaarde zich niet te willen lenen voor precies die politieke stemmingmakerij waarvoor de media nu Gül gebruiken, gooide ze een paar weken later in datzelfde Vonk haar hele familie voor de leeuwen, door die te belasteren en te beschuldigen. Ze beweerde thuis voor ‘Jodin’ te worden uitgescholden, want dat was wat volgens haar ‘thazjiefesjt‘ betekent, alleen betekent thazjiefesjt geen ‘Jodin’, het betekent ‘kadaver’. Ook niet aardig, maar Ezzeroili wist dat je bij witte Nederlanders meer effect scoort als je eigen moslimfamilie van antisemitisme beschuldigt. En nu claimt ze tegenover Uğur dat zij zelf het bewijs is dat ex-moslims met een andere ervaring dan Gül wel degelijk aan bod komen in de media “want zo’n stuk schreef ik acht jaar geleden al”. Sapperdeflap!
Dat is wie Ezzeroili is, een extreem kwaadaardige leugenaar en ze intimideert je de moeder als je haar durft tegen te spreken. Want eigenlijk zijn de verhoudingen in Nederland zo: afvallige moslims zijn koninkjes en koninginnetjes die je verplicht moet aanbidden, anders stoomwalst heel Domrechts over je heen, en daarna komen de kwaliteitsmedia nog even tegen je lijk trappen.
Afvallige moslims die zich bedreigd voelen door hun gemeenschap, mogen bij mij in huis, echt. Maar ik zie hier iets heel anders. Ik zie afvallige moslims met een leger boze gorilla’s in hun kielzog – Domrechts, de media, het hele conservatievewittemannendom – kritiekloze gehoorzaamheid eisen. Ik zie niet Gül, maar Uğur geïntimideerd worden, en Sylvana Simons, en de antiracistische beweging, en tegen die intimidatie neem ik stevig stelling, zoals ik altijd heb gedaan.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Vorig jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 10.03.2021 @ 18:42
RSS