Nancy Ajram
Hassnae Bouazza
Illustratie: Walter Sickert
Na de clip Frozen van Madonna, waarin ze met henna-beschilderde handen verscheen, ging iedereen, ook in de Arabische wereld, haar nadoen. In al die eeuwen dat Arabieren en Indiërs henna gebruikten, was het niet in hen opgekomen om zich er eens een keer goed en groots mee te profileren.
Hetzelfde gebeurde gebeurde na de doorbaak van de buikdansende Shakira; een Egyptische actrice verkondigde dat de buikdans toch echt wel Arabisch is. Had er dan eerder iets mee gedaan. Altijd gaat het zo: de pareltjes van de Arabische cultuur worden verwaarloosd tot iemand anders met ze aan de haal gaat en ondertussen maar klagen over het slechte imago van Arabieren en een beetje kopiëren wat ze in het Westen doen.
Dit kun je vooral goed zien aan de videoclips. Naast heel goede en heel slechte heb je de clips waarin ze Amerikanen nadoen. De gedachte is: wat Amerikanen doen, kunnen wij ook. Maar wat die actieclips vooral laten zien, zijn de technische beperkingen en tekortkomingen van Arabische regisseurs. Laatst zag ik een clip van een mij onbekende groep die een soort bad motherfuckers ging nadoen. De leden waren gekleed in zwarte, lange, leren jassen en deden een dans waar Barry Stevens in zijn nadagen geen ‘vooral doorgaan’ tegen zou zeggen.
Nee, dan Nancy Ajram. Deze jonge Libanese zangeres (bij wie je ziet wat voor wonderen cosmetische chirurgie kan verrichten. Niks ‘beperkt houdbaar’, lang leve de cosmetische industrie!) heeft veruit de mooiste verhalende clips. Veel clips geven een artificieel beeld van rijkdom en luxe (laatste modellen Porsche); het is een droomwereld die weinig met de werkelijkheid van doen heeft. Nancy’s clips zijn realistischer, met een vleugje fantasie.
Steeds neemt ze een andere rol op zich. De videoclip die haar doorbraak betekende, was meteen een schandaal: met lange krullen en in strapless bustier danste ze verleidelijk in een mannencafé. Deze en een andere clip van haar werden in Egypte verboden omdat ze onzedelijk zouden zijn.
Nancy is een verleidelijke vamp, een vertederend meisje en een ontroerende circusclown. Ze veinst geen intelligentie en is van een ontwapenende onbenulligheid. In een documentaire over haar Amerikaanse tournee was te zien hoe ze op straat werd aangesproken door een zwarte dakloze en hoe ze bang wegrende. Toen ze eenmaal was gerustgesteld door haar begeleiders (die er hartelijk om konden lachen) bleek dat de arme schat alleen maar met haar wilde zingen en dus deden ze dat terwijl de camera draaide.
Nancy’s muziek is niet vernieuwend, maar zij en veel van haar collega’s kunnen iets dat geen enkele Arabische politicus kan: een menselijk en zeer aangenaam beeld neerzetten van de Arabische en ja, ook islamitische wereld. Als je de clips en artiesten ziet, kun je niet anders dan meegevoerd worden. Ik ben er daarom helemaal voor om de Libanese zangeres tot belangrijkste Arabische exportproduct uit te roepen.
Maar daar houdt het niet op. Mijn voorstel is dat Nancy samen met haar collega’s Kathem el Saher (een Irakees die jaren geleden zijn land verliet en de intellectuele dichter is onder de artiesten), Wael Kfoury (overbehaarde vrouwelijk-ijdele Libanees met mooie nummers), Elissa (Libanese hysterica, het is soms handig om een neuroot in de groep te hebben; tevens Nancy’s grootste concurrente) en Haifa Wahbi (totaal leeghoofd, maar wát een decolleté!) de nieuwe delegatie vormen bij onderhandelingen over vrede in het Midden-Oosten. Ze zijn zeer aangenaam om naar te kijken en te luisteren, ouwehoeren niet in de ruimte en als de besprekingen niet meteen lukken, gaan ze gewoon vrolijk verder met zingen. Geen enkel risico dus.
Geef ze een maand.
Hassnae Bouazza (حسناء بوعزة) schrijft voor Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, Elle en de Arabische site van de Wereldomroep. Vorig jaar was ze te bewonderen in Vrouw & Paard, tegenwoordig is ze regelmatig te horen in Vrijdagmiddag Live. Dat ze nog tijd heeft om in het geheim voorbereidingen te treffen voor de vestiging van het kalifaat in Nederland, mag een wonder heten. Volg haar op Twitter.
Hassnae Bouazza, 18.11.2010 @ 14:44
4 Reacties
op 18 11 2010 at 16:09 schreef yurp:
Als je vier Libanezen en één Irakees over vrede in het Midden-Oosten laat praten denk ik dat één land er nogal voordelig uit zal komen ;)
op 21 11 2010 at 20:16 schreef Marco Meijer:
Nancy Ajram haalt zelfs het NOS journaal.
Ik vind het een heel leuke vrouw.
En Haifa Wahbi is misschien een leeghoofd, maar met zo’n decolleté en met zulke ogen is haar dat bij voorbaat vergeven.
op 21 11 2010 at 23:58 schreef boris:
http://www.youtube.com/watch?v=qc3oobYaOr0
Dit is nou een mooi Arabisch liedje dat eens heel anders is dan wat je normaal daar hoort.
op 22 11 2010 at 19:48 schreef Max:
De enigste die voor vrede kan zorgen is Israel.