Naar de mensen luisteren
Peter Breedveld
Scène uit A Page of Madness (Teinosuke Kinugasa, 1926)
Vorige week tweette Gert-Jan Segers dat niemand wat zegt over de miljoen Oeigoeren die in China in kampen zitten, de 900.000 Rohingya-moslims die uit Myanmar zijn gevlucht en de 300.000 Soedanese moslims die in Darfur zijn vermoord, maar dat de wereld ontploft als Israël zich verdedigt tegen raketten en massamoord. “Zouden Joden dan de nieuwe Joden zijn?” aldus Segers.
Het is een veelgebruikt argument door de Vrienden van Israël, dat het antisemitisch is om tegen onderdrukking van en geweld tegen de Palestijnen te zijn, omdát Israël de dader is, terwijl niemand zich druk maakt om Oeigoeren, enzovoort. “No Jews, No News” las ik ergens.
Uiteraard vindt iedereen het verschrikkelijk dat overal ter wereld moslims, christenen, joden, boeddhisten en noem maar op worden onderdrukt, maar het verschil tussen de Palestijnen en al die andere gevallen van onderdrukking en genocide is dat het geweld tegen Palestijnen hartstochtelijk wordt aangemoedigd en verdedigd door onze regeringen. Door witte mannen in pakken als Gert-Jan Segers. Dat Israël geacht wordt de westerse beschaving te vertegenwoordigen, de “enige democratie in het Midden-Oosten.”
Palestijnse kinderen doodschieten
Wie in Nederland pleit voor het doodschieten van Palestijnse kinderen en het lukraak bombarderen van ziekenhuizen in Gaza verdedigt met het argument dat het allemaal volgens het oorlogsrecht is, mag op prime-time televisie en wordt de hele week geretweet en aangehaald door politici en journalisten. Toen vorig jaar bekend werd dat een aantal aan het Cross Cultural Center for Human Rights verbonden heren de schending van de mensenrechten door de Chinese regering verdedigden, ontkenden of bagatelliseerden, werd dat subiet opgeheven. Mogelijk is Segers dat vergeten.
Maar nog veel hypocrieter dan het bovenstaande is dat Segers een politicus is, of tot voor kort was, en politici zeggen steeds dat het zo belangrijk is om naar de mensen te luisteren. Dat we moeten horen wat PVV-stemmers beweegt, en de mensen in de provincie, die BBB zegt te vertegenwoordigen. Dilan Yesilgöz zegt het ook, dat het zo belangrijk is dat de politiek naar de mensen luistert. Je hoort het constant, dat er naar de mensen geluisterd moet worden, dat het belangrijk is om te weten wat ze willen, wat ze dwarszit, waarom ze ontevreden en ongelukkig zijn.
Moreel verwerpelijk
En dan gaan er tienduizenden de straat op, in Amsterdam, Den Haag, Londen, Berlijn, Parijs, New York, Washington, overal. Miljoenen mensen, wereldwijd. Rijksambtenaren laten zich horen, en wat doen de politici? Vingers in de oren stoppen en blèren dat iedereen zijn bek moet houden. Dat het antisemieten zijn, zoals Segers doet, dat ze moeten gehoorzamen, zoals Yesilgöz deed met die ambtenaren. Dat het “moreel verwerpelijk” is om Israëls Palestijnenpolitiek te bekritiseren, zoals Yesilgöz ook deed.
Dat “From the River to the Sea” onacceptabel is, dat context verwerpelijk is, “Apartheidsstaat” antisemitisch is. Een hele machinerie wordt in werking gezet om te diskwalificeren, verdacht te maken, te censureren, moreel te chanteren. Maar geluisterd wordt er niet.
En dan moeten we nog blij zijn dat we in Nederland wonen, want elders in Europa en in de VS gaan reputaties aan diggelen, worden carrières gefnuikt, worden mensen ontslagen en gearresteerd omdat ze tegen het Israëlische geweld tegen Gaza protesteren.
Vrijheid van meningsuiting bestaat niet
Ik heb tijdens de coronacrisis een paar keer een wenkbrauw opgetrokken vanwege de openlijke oorlog die door verschillende overheden werd gevoerd tegen de vrijheid van meningsuiting en een aantal grondrechten, maar dit heb ik nooit eerder in het Westen gezien. Nooit werd zo duidelijk dat vrijheid van meningsuiting niet bestaat. Je mag alleen meningen uiten waarmee de overheid het eens is. Wel “Vluchtelingen zijn hyena’s uit achterlijke zandbaklanden”, maar “Hoi Israël, gaat het vernietigen van Gaza uit wraak voor de terreur van Hamas niet een beetje ver?” is Verboten.
Het is duidelijk dat de gevestigde orde zich kapot is geschrokken van de massale protesten tegen Israël. Wierd Duk bracht dat mooi tot uiting met een groot artikel waarin een aantal oude witte mannen, onder andere Andries Knevel, nostalgisch terugkeken naar de tijd waarin heel Nederland nog vierkant achter Israël stond.
Morele chantage
Die tijd is voorbij. Racisten briesen dat dit door de “massa-immigratie” komt, de “islamisering” van Nederlandse steden, maar er is een hele nieuwe generatie, twee inmiddels, van mensen van kleur en van witte mensen die zich simpelweg niet meer moreel laten chanteren tot het verdedigen van het onverdedigbare. Halve steden wegvagen, baby’s, kinderen, vrouwen en mannen met duizenden tegelijk uitmoorden is óók verwerpelijk als Israël het doet. Het land komt niet langer zomaar weg met zijn misdaden.
En dan kun je krijsen en schreeuwen en onderdrukken en doen, mensen lukraak beschuldigen, maar dan verzaak je je plicht als politicus. Het mag Yesilgöz en Segers niet bevallen, wat er buiten op straat gebeurt, maar zoveel mensen, daar kunnen geen miljoen politieknuppels tegenop. Dat onderdruk je niet meer. Je moet er wat mee, of je nou wilt of niet.
Waffel dicht
Het zou ook vanzelfsprekend moeten zijn. Je ziet die mensenmassa’s, je hoort de collectieve woede, dan zeg je: “Hé, wat gebeurt daar? Wat zit daar achter? Laten we hier nou eens naar gaan luisteren.” Als je een goede politicus bent in plaats van een wit-suprematische religieuze fanatiekeling of een intellectueel uitgedaagde, opportunistische brulboei.
Put your money where your big mouth is, politici. Je zei dat je ging luisteren, dus waffel dicht en luisteren.
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
Peter Breedveld, 07.11.2023 @ 09:12
RSS