Minder handen aan het bed

25 Reacties

op 16 03 2010 at 22:40 schreef vetklep:

Helemaal mee eens.
Ik was echt perplex van het originele bericht.

op 16 03 2010 at 22:48 schreef Mylene192:

Daarom hebben ze toch die witte verpleegsterspakjes aan?

op 16 03 2010 at 22:49 schreef Mylene192:

Althans pakjes… witte katoenen jassen en witte klompen maar die zijn zoooo sexy.

op 16 03 2010 at 23:11 schreef Maaike:

Echt sick. Niet te geloven ook dat die verpleegsters zich daarvoor lenen.

Zou een mooie boel worden als alle lichamelijk gehandicapten, maar ook verstandelijk gehandicapten, AD(H)D’ers, autisten, MCDD’ers, dyslecten enz (kortom, iedereen die een PGB kan aanvragen) even fijn hun hulpverlener om seks gaan vragen. PGB is er toch zeker om het leven van die mensen enigszins makkelijker te maken, niet lekkerder..

op 16 03 2010 at 23:24 schreef Jabir:

Grijnsch :-) http://www.youtube.com/watch?v=ig9eMJv6Ngg

op 17 03 2010 at 00:13 schreef Benech:

Maar Vetklep, jij betaalt van je belastingcenten ook mee aan dergelijke bijdragen hoor.

Zonder gekheid: ik snap er niets van. Neem dan ook in de CAO op dat sexuele handelingen tot het takenpakket van de verzorger behoren. Ik vraag me hardop af hoeveel mensen dan nog in de zorg willen werken. Is trouwens wel een goedkope hoer op deze manier.

op 17 03 2010 at 00:23 schreef vetklep:

Ik zal het je nog sterker vertellen, Benech.
Ik zou met liefde meebetalen aan de sexuele bevrediging van iemand die daar wegens ziekte of handicap professionele assistentie bij nodig heeft. Want een potje pompen doet in veel gevallen meer goed dan een pot pillen.
Maar laat die dienst dan inderdaad door de juiste professional verrichten en val er geen zorgverleners mee lastig.

op 17 03 2010 at 01:18 schreef vander F:

@Maaike,
dat zijn dan ook geen verpleegkundigen,
maar verzorgenden.

Kan Nu’91 wel leuk uit de hoek komen,
maar het niveau verschil, excusez les mots, is in deze nogal groot.

Ik ben verpleegkundige en in m’n opleiding is dit onderwerp destijds vrij intensief behandeld.

In dit geval neem je de zorgvraag uiteraard serieus,
en kun je desgewenst naar een passende oplossing zoeken.

googelen helpt een mens vaak aardig op weg,
hoppa,
http://www.google.nl/search?q=seks+handicap&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:nl:official&client=firefox-a

Of een verzorgende voor een dergelijk soepel omgaan met zo’n zorgvraag is opgeleid?
Ik betwijfel dat ten zeerste.

op 17 03 2010 at 01:34 schreef mariska:

Het ging toch om aftrekken? Er zijn verzorgenden die daar net zo min moeite mee hebben als met iemands poepluier verschonen. Als je er geen zin in hebt zeg je dat en dan is het ook prima.
Ik heb het zelf nooit gedaan maar bij het wassen raak je iemands piemel ook aan en voor sommigen is aftrekken dan maar een klein stapje. Bewoner blij. Als 19 jarige schrok ik als een bewoner speciaal om gezien te worden met zijn piemel uit z’n broek liep. Later maak je een grapje, ach ja. Er wordt wat afgehunkerd.

op 17 03 2010 at 06:39 schreef Jabir:

Ik vind het sneu als zo’n gehandicapte zich af moet laten trekken door een verpleegkundige. Dat heeft toch de romantiek van koeien melken. En dan die verpleegster:

“ZO MENEER VAN DIJK ZIJN WE LEKKER KLAARGEKOMEN?”

Is het niet gewoon toegestaan om van je PGB eens per maand een gespecialiseerde escort te bestellen?

op 17 03 2010 at 08:22 schreef Alf Berendse:

Dit gaat dus over taakopvatting: van de individuele verpleegkundige/verzorgende, verwachtingen die bij het beroep horen, en die van de patiënt. Hoewel er tussen verpleegkundige/verzorgende en patiënt sprake kan zijn van vrijwillig handelen, behoren seksuele diensten niet tot de beroepsuitoefening van de verpleegkundige/verzorgende. Ook niet als deze middels een PGB door de patiënt in dienst is genomen.

De verpleegkundige/verzorger kan wel nadenken over een oplossing, bijvoorbeeld (zoals Jabir vraagt) een sekswerker laten komen, te betalen uit het PGB. Dat kan namelijk.
De verpleegkundige/verzorger is er niet om alle behoeften van de patiënt te bevredigen maar kan verwezenlijking van een wens ondersteunen en mede mogelijk maken.

De individuele verpleegkundige/verzorgende die de seksuele dienst wel verricht, creëert mogelijk bij patiënten verwachtingen ten aanzien van de hele beroepsgroep. Om die reden alleen al is de handeling ongepast.
De verpleegkundige/verzorgende die de dienst verleent vertegenwoordigt voor de patiënt ook een extra (en voor velen groot) belang: seksuele bevrediging. Dat verstoort de normale hulpverlener-patiënt relatie, vergroot de ‘macht’ van de hulpverlener. Ook dit is ongepast.

Zoals Van der F. schrijft moet ook in de opleiding tot verzorgende aandacht zijn voor deze beroepsethische kwestie. Anders weten veel LBO’ers niet hoe hiermee om te gaan.

Damen neemt het wel erg eenzijdig voor haar achterban op. Wat zij acceptabel vindt is een uitholling van de beroepen verpleegkundige en verzorgende. Wellicht vind ze het ook acceptabel dat een huishoudelijke hulp niet alleen de woning maar ook de patiënt wast.

op 17 03 2010 at 09:41 schreef Alf Berendse:

Zou hierbij overigens ook een veranderde opvatting over seks een rol spelen? Alleen neuken is seks, aftrekken niet. Aftrekken als handeling die geen betekenis heeft voor de verpleegkundige/verzorgende.

op 17 03 2010 at 10:14 schreef Yezkilim:

Ik vind het vreemd dat de meesten van jullie het alleen over aftrekken en dus over mannelijke PGB’ers hebben!

op 17 03 2010 at 11:18 schreef Jabir:

@Yezkilim: je hebt volledig gelijk, maar hoeveel vrouwen zouden er zijn die zo’n hulpvraag durven te uiten? Zou wel moeten hoor, maar het gebeurt niet denk ik.

Met een uitzondering: demente vrouwen. Toen ik nog studeerde verzorgde ik demente bejaarden in tehuizen en sommige bejaarde mevrouwen werden dan ook een beetje geil als ze door zo’n Adonis als moi-meme gewassen werden. Maar dan verwarden ze me met een minnaar uit hun jeugd en bovendien sprak het idee van sex met bejaarden me niet aan. Nooit geweten dat schaamhaar ook grijs werd….

op 17 03 2010 at 13:17 schreef Alf Berendse:

Yezkilim, komt misschien omdat het in het Volkskrant artikel gaat over een man die vraagt, en vrouwelijke hulpverleners die daarmee zitten.

op 18 03 2010 at 02:58 schreef Marco Knol:

Ik vind het standpunt van Per Saldo niet onredelijk klinken. De grote vraag nu is; heeft de pers het weer eens gedaan?

http://www.pgb.nl/persaldo/nieuws-over-het-pgb/nieuws/actueel/commoti%20e-over-seks-in-de-thuiszorg/?waxtrapp=rcpzePsHcwOhcPjBCOVAQ

op 18 03 2010 at 09:06 schreef Yezkilim:

@Marco, mijn stukje ging over het curieuze verhaal van de woordvoerder van de pgb-club. Ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat de pers dit heeft verdraaid. Dat de directeur haar later, na alle commotie, gedeeltelijk tegensprak, is natuurlijk niet meer dan logisch.

Nu’91 en ik zitten in elk geval helemaal op 1 lijn (hier de laatste alinea uit het artikel achter jouw link):

“Voor Nu’91 maakt die reactie geen verschil, de campagne gaat door. De bond is niet van plan Volksgezondheid of de Inspectie voor de Gezondheidszorg in te schakelen. „Dan nog eerder justitie.” De studente heeft haar ervaringen gemeld bij de politie.”

op 18 03 2010 at 09:34 schreef Alf Berendse:

Marco, het lijkt mij ook niet dat het aan de media ligt. Per Saldo spreekt door drie monden: Stans Damen in De Volkskrant, Aline Saers in het NRC, en iemand naamloos op de eigen website.

De laatste twee vinden ook dat een patiënt een verpleegkundige/verzorgende om een seksuele handeling mag vragen en dat het de hulpverlener vrij staat nee te zeggen. Maar de vraag ‘wil jij het doen?’ behoort niet aan een verpleegkundige/verzorgende te worden gesteld. Een neutralere vraag is gepast: ‘heb jij een idee hoe ik aan mijn seksueel gerief kan komen?’

Per Saldo weet waar de patient met die vraag terecht kan, noemt op haar website twee organisaties die gehandicapten seksuele diensten leveren. Waarom dan toch goedkeuren dat de patiënt het aan de verpleegkundige/verzorgende vraagt? ‘Vragen staat vrij’ gaat in dit geval voorbij aan wat binnen de relatie patiënt-hulpverlener mag worden verwacht.

Als op het werk iemand aan een collega vraagt ‘wil jij mij bij het kopieerapparaat effe bevredigen’, dan heet dat seksuele intimidatie, volgt ontslag en mogelijk strafrechtelijke vervolging. Waarom zou dit niet gelden voor gehandicapten?

Per Saldo mekkert nu dat niet alleen PGB-patiënten de vraag stellen, dat het overal in de zorg voorkomt. Dat is een bliksemafleider, het doet niets af aan hun goedkeuring van de vraag.

op 18 03 2010 at 10:07 schreef Alf Berendse:

Overigens stelt Saers dat een PGB niet is bedoeld is voor seks, waarmee ze haar achterban in de steek laat. Per Saldo zou zich er hard voor moeten maken dat (een deel van) een PGB hiervoor wel mag worden gebruikt. Het argument hierachter kan zijn dat veel gehandicapten niet terecht kunnen bij reguliere ’sekswerkers’ en een beroep moeten doen op duurdere specialisten. Dit is niet strijdig met de intentie van de PGB, er kan gemakkelijk een juridisch precedent worden geschapen.

Maar het PGB is z’n doel al lang voorbij geschoten. Een groot deel van de PGB-gelden worden niet besteed aan individuele hulp voor individuele patiënten, er wordt commerciële collectieve zorg mee betaald. Een particulier begint een zorginstelling, neemt patiënten op en deze betalen met hun PGB. Zo onstaan commerciële zorginstellingen die zich ontrekken aan de criteria van de AWBZ maar wel AWBZ-gelden krijgen (het PGB is een apart AWBZ-potje). Daar zou Per Saldo zich druk over moeten maken.

op 18 03 2010 at 10:20 schreef sabaroth:

Ik heb de oplossing:
Ik maak een 3-daagse cursus voor gehandicapten:
Hoe om te gaan met de verpleger.
Happie subsidie erop en ik kan een half jaar de sextourist in zimbabwe uithangen, deal?

op 18 03 2010 at 10:23 schreef Alf Berendse:

Sabaroth, ik werkte ooit aan zoiets voor klanten van de verslavingszorg, een cursus omgaan met je hulpverlener. Het grote verschil is wel dat de vraag om seks daar eerder door de hulpverlener aan de cliënt wordt gesteld dan andersom. En is dat niet in de hele zorgverlening zo?

op 18 03 2010 at 12:36 schreef sabaroth:

Ik had het kunnen weten, het bestaat al.

op 18 03 2010 at 15:05 schreef Alf Berendse:

Nee, ik heb het niet tot een einde gebracht, de organisatie die uitvoering zou ondersteunen hield op met bestaan. En ik richtte mij speciaal op de verslavingszorg, niet op gehandicapten.

op 18 03 2010 at 15:58 schreef Yezkilim:

@Alf

“Het grote verschil is wel dat de vraag om seks daar eerder door de hulpverlener aan de cliënt wordt gesteld dan andersom”

Als je het zo zegt, klinkt het net of dat WEL mag, terwijl je natuurlijk hartstikke ontslagen wordt als zoiets bekend wordt!

Ik had trouwens altijd begrepen dat dit daar, met name bij mensen met eh… een verstandelijke beperking, vaak niet eens gevraagd, maar gewoon gedaan werd… Of doel jij op wat minder trieste verhalen?

Of bedoel je gewoon: wat zeuren we, in de rest van de zorgverlening is het allemaal nog veel erger?

op 18 03 2010 at 17:42 schreef Alf Berendse:

Yezkilim, het was een wat cynische opmerking en het laatste wat jij oppert bedoelde ik er zeker niet mee. (Terzijde, waarvanuit ik schrijf: ik heb in vele vormen van zorg- en hulpverlening gewerkt.)

Bij de zorg voor geestelijk gehandicapten (heb ik ook gedaan) is elk seksueel contact van een hulpverlener met een cliënt misbruik en niets anders. De cliënt kun je ‘wilsonbekwaam’ noemen (een vaag begrip, maar vooruit maar) waardoor de seks de aard van verkrachting krijgt.

In de GGz en de verslavingszorg is er meer sprake van ‘verleiding’ door de hulpverlener en instemming van de cliënt. Dat laatste maakt het niet goed, de relatie hulpverlener-cliënt moet seks gewoon uitsluiten.

Omdat ik binnen de GGz zowel werknemer als cliënt ben geweest, ken ik de verhalen zowel van ex-collega’s als van ex-medecliënten. Meestal gaat het om een mannelijke hulpverlener en een cliënte. Andersom heb ik één keer meegemaakt. Een medecliënt vertelde mij in vertrouwen dat hij seks had met een verpleegkundige van de afdeling. Ik ontdekte toen een oppervlakkig vooroordeel bij mijzelf: ik nam het minder zwaar op dan een verhouding tussen een mannelijke hulpverlener en cliënte; ik gunde de medecliënt de seks. Ik moest voor mijzelf afstandelijk bedenken dat het net zo fout was.

(Hulpverleenster ontslagen, cliënt vertrok uit de behandeling en jaren later waren ze nog samen. Dat maakt het echter ook niet goed, de hulpverleenster had ontslag moeten nemen voor ze de relatie begon.)

Homoseksuele relaties tussen hulpverleners en cliënten (zowel mannen als vrouwen) heb ik ook van dichtbij meegemaakt. Maar ook valse beschuldigingen door cliënten. En een collega die een andere collega beschuldigde, terwijl hij zelf degene was die seks had met een cliënte.

Ach, ik kan je verhalen vertellen …

Ik gaf eens voorlichting aan mensen die in de SOV gingen werken (een niet meer bestaande combinatie van gevangenisstraf en behandeling voor verslaafden). Het ging ook over onderlinge loyaliteit van het personeel, elkaar niet afvallen. Toen ik vroeg ‘en wat dan als een collega een gevangene neukt’ kon het naïeve aanstaande personeel zich niet voorstellen dat dat zou gebeuren.

Nog incapabeler vind ik hulpverleners die beginnen over verliefd zijn op een cliënt en die menen dat dat bespreekbaar moet zijn, omdat het ‘een oprechte emotie’ is. Als je binnen de GGz je gevoelens voor cliënten niet in de hand kan houden, moet je er niet werken.

Het gaat op alle fronten mis, de hulpverlening in het algemeen weet gewoon niet goed om te gaan met seksualiteit. Het wordt als probleem genegeerd of men schiet in de erkenning ervan door, wat jouw schrijven illustreert.

Men kan er ook niet mee overweg als het gaat om cliënten onderling. Bij de meeste klinische behandelingen is het niet toegestaan, maar het gebeurt natuurlijk toch.