Matera (2)
Yezkilim
Toen we in mei zeiden dat we gauw weer terug zouden komen in Matera, zei iedereen dat we dat rond 2 juli moesten doen, want dan is het feest van Maria della Brunella, samen met de happenings in Sienna en Catania een van de drie grootste feesten in Italië.
We bestelden opnieuw vliegtickets naar Bari voor minder dan treinkaartjes naar Groningen bij een Ierse prijsvechter en reden op 1 juli naar Brussel Charleroi, met handbagage en een koffer met kadootjes bij ons.
We voegden ons bij de enorme rijen wachtenden aan de balie. Maar toen we eindelijk aan de beurt waren, bleken we te laat om de koffer in te kunnen checken. En daar was niets aan te doen. We werden naar het loket voor vervangende vluchten gestuurd, maar helaas, het volgende vliegtuig naar Bari vertrok pas over twee dagen en het alternatief, later op de dag naar Rome vliegen en dan verder met de trein, was ook geen optie, want ook dan zouden we te laat zijn voor het feest. Op zoek naar de kluizen dan maar, de kadootjes moesten maar wachten tot ons volgende bezoek.
Het duurde even voor we de kluis gevonden en gevuld hadden. Daarna probeerden we iemand te vinden die wist bij welke gate we moesten zijn, want dat stond inmiddels nergens meer aangegeven. Uiteindelijk zochten twee mensen van de beveiliging, geen personeel van de Ierse maatschappij, dit supersnel voor ons uit, waarna ze zich met ons mee spoedden naar de bagagecontrole. De enige vriendelijke mensen die we op de luchthaven tegenkwamen.
Gelukt, dachten we. Maar helaas, ik moest mijn schoenen inleveren voor nader onderzoek en hoewel de röntgenapparatuur niets verdachts aangaf, werden onze handtassen omgekeerd, waarna een controleur met zichtbaar genoegen alles tergend langzaam inspecteerde. Heel veel later konden we eindelijk, schoenen in de hand, naar de gate rennen.
Gelukkig, het vliegtuig en de trap stonden er nog, pal voor onze neus. Alleen nog even de deur door, naar buiten en een paar meter asfalt oversteken. Maar nee, we mochten er niet door, want we waren te laat en te laat was te laat. Na tien minuten aanvankelijk smeken, maar later de dame in charge wat minder vriendelijk bejegenen, zagen we hoe de vliegtuigtrap werd weggereden en gaven we het op. Wel begonnen we vermoedens te krijgen over dubbele boekingen. Maar dat valt nu eenmaal niet te controleren.
De weg terugvinden naar de ingang was niet makkelijk, want de mensen die zojuist mijn schoenen hadden onderzocht, lieten geen mensen door die de verkeerde kant op gingen. Maar opnieuw vonden we behulpzame beveiligers, die ruzie voor ons maakten en ons langs de boze controleurs naar buiten brachten.
Dan, via de kluis, terug naar de auto, betalen en de uitgang van de parkeergarage proberen te vinden. Dat viel niet mee: overal stonden hekken of verboden-in-te-rijden borden, dus we moesten via trial en error uitvinden welk bord we dienden te negeren.
Wat nu? Terug naar Amsterdam? Natuurlijk niet, we lieten ons niet kisten door een dwarsliggende prijsvechter! We hadden een auto met een dieselmotor en airco, dus we zetten koers naar het zuiden! Tweeduizend kilometer, nou en?
Met regelmatig een korte stop, ’s nachts een paar uurtjes slapen in de auto en geen files van betekenis, bereikten we na een dikke vierentwintig uur onze bestemming, het huis van vrienden in Matera. Een warm onthaal met koffie, daarna werden we naar ons appartement gebracht. Daar wat uurtjes slapen en… op naar het feest!
Wordt vervolgd
Yezkilim is een full-time allround compulsief obsessief probleemoplosser, met als specialiteit radicale onderwijshervormingen. Daarnaast is ze wiskundeleraar.
Yezkilim, 15.07.2010 @ 17:19
6 Reacties
op 15 07 2010 at 17:38 schreef yurp:
Kijk, Yezkilim heeft de vechtersmentaliteit! Laat je niet op de kop zitten door een gemist vliegtuig, gewoon doen wat je van plan was, naar Bari. Ik heb er bewondering voor want de afstand is afschuwelijk. Ongeveer 2000 kilometer rijden gaat je niet in de koude kleren zitten.
op 15 07 2010 at 17:51 schreef hj:
That’s the spirit inderdaad! :)
En Ryanair moet je natuurlijk nooit vertrouwen; baggermaatschappij.
op 15 07 2010 at 18:46 schreef Peter Dijkema:
Hoop dat Yezkilim niet nog meer problemen moest oplossen op de plaats van bestemming – al heeft een ieder vast wel zijn of haar talent.
Ben wel benieuwd naar de lol van het feest – na de vorige bijdrage begon ik Italianen weer leuk te vinden… Ben er kennelijk te lang niet geweest, terwijl hun Berlusconi hier te lang in het nieuws was, wat niet echt helpt, in mijn geval ;(…
op 15 07 2010 at 19:55 schreef Rena:
Go girl, geniet van het feest! ’t lijkt ook verdacht veel op Murphy’s Law, ’t heeft zelfs een wiskundige verklaring!
Verder ben ik helemaal voor Ierland hoor.
op 16 07 2010 at 09:57 schreef pimmetje:
Weeze in plaats van Brussel? Ben er al een paar keer geweest. Geen centje pijn! Makkelijk parkeren en nog geen files meegemaakt. Een familie die zich vergist had met Duesseldorf en dus veeeel te laat kwam, werd ook nog snel het al op vertrek staande vliegtuig ingeloosd door zeer behulpzaam personeel.
op 16 07 2010 at 11:52 schreef Angela:
@ Peter Dijkema ´na de vorige bijdrage begon ik Italianen weer leuk te vinden…´
Dank namens het Italiaanse volk.
RSS