Makbouli
Makbouli
Illustratie: Luis Ricardo Falero
Waarom heb ik het belachelijke gevoel dat ik dit doordeweekse verhaal moet vertellen? Mijn verstand zegt dat ik het niet moet doen, maar mijn gevoel beslist nu eenmaal anders. Als ik heel eerlijk ben en diep van binnen kijk, wil ik aantonen dat ik, ondanks mijn naam, net zo normaal ben of, zo u wilt, abnormaal als iedereen.
De laatste dagen heb ik met verbazing vanaf de zijlijn bekeken wat Zahra Boufadiss overkwam na de publicatie, op deze site, van haar speech Stemexamen. De reageerders rolden over elkaar heen om Zahra te diskwalificeren als moslim, Marokkaanse, Berberse, Nieuwe Nederlander, et cetera. Totaal niet relevant voor haar betoog daarnaast ook nog eens niet waar. En juist dat laatste doet er dus niet toe.
Net als Zahra ben ik ook in het bezit van een Marokkaanse naam. Ik heb daar nooit zo bij stilgestaan. Het vergt alleen wat meer uitspelwerk als je je naam moet opgeven bij de huisarts, gemeente en het postkantoor. De telefonische verkopers zijn er ook nooit zo goed in, dat is dan wel weer grappig. Ik wacht altijd net zo lang tot ze de naam hebben uitgesproken. Ik kan namelijk vreselijk genieten van de stotterende man of vrouw aan de telefoon die zijn of haar best doet. Ze vragen ook altijd naar meneer Makbouli en die woont dus niet in mijn huis. Als ik ze dat vertel, moeten ze de naam nog een keer uitspreken om naar mevrouw Makbouli te vragen. Ik moet daar altijd stilletjes om lachen. Lijden zul je!, als je mij ongevraagd lastigvalt.
Vermoedelijk was ik één van de eerste baby’s met een Marokkaanse naam die bij de burgerlijke stand in ons stadje werd aangegeven, want mijn naam is verkeerd gespeld. Ik zou Leila moeten heten. Mijn vader had overigens ook behoorlijk wat gedronken toen hij mij aangaf, wat de zaak, vermoed ik, alleen maar heeft bemoeilijkt. Hoe dronken je ook bent, aan de naam Truus of Marlies valt niet veel verkeerd te spellen. Hoewel ik inmiddels een PVV-er voorbij heb zien komen met de naam Jhim. Best knap. Ik ga nu in ieder geval door het leven met de tweede naam Lailla.
Ik ben opgegroeid in een klein stadje onder de rook van de Hoogovens. Veel Marokkanen, Turken, Surinamers en Antillianen woonden hier niet. Er was wel een redelijke vertegenwoordiging uit de Spaanse en Italiaanse gemeenschap. Gastarbeiders die begin jaren zeventig naar het westen waren gehaald om te werken op de Hoogovens. Zo zeggen wij dat hier: werken op. Maar goed. Ik was een schattig klein donker kindje en mijn donkerblonde moeder werd dan ook regelmatig gevraagd of ik geadopteerd was. Ze keek dan vol trots de kinderwagen in.
Op de lagere school waren een Italiaans jongetje en ik de enige zwoele zuidelijke invloeden op het witte kleine stadsschooltje. Het jongetje dat mij pestte omdat hij verliefd op me was, noemde me Zoeloekrijger. En ik, ik noemde hem rooie dakduivel. Het waarom lijkt mij duidelijk. Stiekem was ik ook verliefd op hem. Ik was gemiddeld populair en stond niet erg stil bij mijn achtergrond van vaders kant.
Mijn vader werkte – natuurlijk – als kraandrijver op de Hoogovens, in ploegendiensten. Als ik terugdenk aan mijn jeugd heb ik het idee dat hij ook altijd thuis was tussen de middag. Samen gingen we dan vers brood halen bij de bakker. Toen ik ouder was, ging ik regelmatig stappen met mijn vader. Hij nam me mee naar hippe tenten waar bandjes speelden. Toen ik voor de eerste keer dronken werd, was dat met hem. Kotsmisselijk lag ik in bed en ik zie hem nog bezorgd aan komen rennen met een emmertje. Dat ik rookte had hij al geraden. Ik kreeg één pakje sigaretten van hem per week. Toen ik later een voorzichtig uitstapje maakte naar drugs, blowde hij aan mijn zijde mee.
Ik blowde al lang niet meer toen ik het in 1993 in mijn hoofd haalde te solliciteren bij de politie in Amsterdam. Een hilarische, blogwaardige sollicitatieprocedure volgde, waar vooroordeel op vooroordeel gestapeld werd (zie ook het boek Mijn Hollandse Droom van Ahmed Marcouch, vanaf blz. 79). Daar werd mij voor het eerst het gevoel gegeven dat ik anders was en extra aandacht nodig had. Uiteindelijk werd ik geplaatst in een allochtonenklas en startte ik niet alleen mijn carrière als politieagent in Amsterdam, maar ook die van allochtoon in Amsterdam.
Steeds vaker merk ik dat Makbouli kennelijk niet dezelfde dingen meer mag zeggen als Karin de Vries. En zoals in Zahra’s geval, al heeft je betoog niets te maken met je naam, allerlei minderwaardige onderkruipsels die hoog van de toren blazen, vinden het toch weer even lekker om te noemen. Rot toch een paar duizend kilometer op, ik ben dat zat!
Mocht u het idee hebben mij, na dit vreselijk saaie verhaal, te googelen in de hoop dat u toch wat linken treft naar Islamitisch radicale organisaties, jihads of enige vorm van taqqiya: maakt u zich geen zorgen. Sterker nog: ik help u even. De enige smet op mijn blazoen is het feit dat ik bewust (jawel!) ben vernoemd naar de eerste Palestijnse vrouwelijke terrorist, vliegtuigkaapster Leila Khaled. Haar tweede kaping verliep nogal, laten we zeggen, ‘onhandig’. Leila gooide een handgranaat door het vliegtuig, maar het kreng weigerde dienst waarna zij werd overmeesterd en afgevoerd. Mijn vader moet een vooruitziende blik hebben gehad, want ik herken me daar wel in. For the record: die onhandigheid dus.
Voor de bangeriken onder ons: Ik heb slechts één nationaliteit en vanavond eet ik hutspot met worst.
Als Makbouli later groot is, wil ze Minister van Veiligheid worden óf baas van de Dierenpolitie. Tot die tijd adviseert ze de bestuurders op het gebied van openbare orde en veiligheid en schrijft ze (soms) over klein en groot leed. Daarbij put ze uit haar ervaringen als politieagent in Amsterdam. Meer op haar weblog.
Makbouli, 28.11.2010 @ 16:58
27 Reacties
op 28 11 2010 at 17:33 schreef vetklep:
Mooi verhaal.
Maar jammer dat je behoefte voelt je te verdedigen.
En sterkte met de hutspot. Ieuw.
op 28 11 2010 at 18:18 schreef Tommy:
“maar het kreng weigerde dienst”
Lailla, jij herkent je daarin zeg je? Weiger jij dan ook wel eens dienst bij de politie ;)
Stoer verhaal verder. Mag ik wel.
op 28 11 2010 at 18:18 schreef Rob:
Dit stuk laat prachtig zien hoe zowel links als rechts ineens van mensen problemen zijn gaan maken. Links door Makbouli in een apart klassje te azetten en rechts, nou ja, zie Zahra’s stuk en vooral de reacties daarop.
Kunnen we mensen niet gewoon allereerst als mensen bekijken, om dan pas te beoordelen of ze hulp nodig hebben dan wel ellende veroorzaken? Of zeg ik nou iets heel geks?
op 28 11 2010 at 18:38 schreef Makbouli:
Vetklep, dat ik vind dat het kennelijk van mij gevraagd wordt, zoek ik niet (meer) bij mijzelf, maar bij de veranderende maatschappij. Jammer is dat hoor.
Tommy, thanks, ik ben ook stoer!
Rob, eigenlijk verwoord je heel goed wat ik bedoel. Ik gebruik alleen wat meer woorden. Links heeft een ‘bijzonderheid’ van me gemaakt en rechts maakt dat ik me steeds banger voel. Thanks voor de aanvulling!
op 28 11 2010 at 19:37 schreef rena:
Indrukwekkende cv! Die ministerspost lijkt me wel wat voor je.
op 28 11 2010 at 21:17 schreef MNb:
Makbouli, je stelt je aan. Er waren er in de Stemexamendraad precies twee die doorzeurden over Zahra Boufadiss’ godsdienstige overtuigingen en etnische afkomst. Eén heeft een ban gekregen en de ander is er mee bedreigd.
De helft van de reacties bestond uit een discussie tussen Vetklep, Yurp en Babs over de vraag of we nu meer geld te makken hebben dan 20, 30 jaar geleden. Bovendien was er nog een flink aantal dat viel over de stigmatisering van Volendam. Geheel andere onderwerpen dus.
Die sollicitatieprocedure bij de politie van je, is die op je blog terug te vinden? Want ik ben dol op hilariteit.
op 28 11 2010 at 22:05 schreef Makbouli:
@MNb Rechtsom of linksom, om maar even in stijl te blijven, iedereen die zo’n achterlijke verwijzing doet op een stuk waar dat helemaal niet relevant is, is er één te veel.
Nee, heb nog niet over die procedure geschreven, weet ook nog niet of ik dat wel doe omdat het al in het boek van Marcouch staat. Alhoewel dat niet zo hilarisch is beschreven natuurlijk. Daar liggen nog kansen.
op 28 11 2010 at 22:22 schreef Peter:
Het is ook niet de eerste keer dat een (halve) Marokkaan hier wordt afgerekend op haar achternaam, in plaats van de inhoud van haar betoog. Hassnae heeft er ook altijd last van gehad. Zelfs een stukje over restaurants was nog aanleiding voor allerlei suggestieve onzin over haar Marokkaanse afkomst, haar geloof, enzovoort.
Gisteren nog werd GroenLinks-Kamerlid Arjan el Fassed er op Twitter van beschuldigd banden met Al Qaida te hebben. Gewoon omdat hij El Fassed heet.
op 28 11 2010 at 22:43 schreef vetklep:
op 28 11 2010 at 21:17 schreef MNb:
Als zelfs hier twee van de ongeveer 15 a 20* mensen dat soort Pavlov hysterie vertonen kan ik me voorstellen dat iemand met eenzelfde soort belletje (naam) daar even van schrikt.
Ik vond het zelf ook best genant.
*niet nageteld hoeveel mensen er exact reageerden onder dat specifieke stuk.
op 28 11 2010 at 23:12 schreef Tommy:
We moeten er natuurlijk ook weer niet TE hysterisch over doen. Want als je in Ermelo bijvoorbeeld Christof Vroom heet, ben je al gauw een gluiperige paap met roomsche streken. En als je bij Polak een miskoop deed, ben je opgelicht door zo’n klerejood. En Guido Vandenbroeckinxs wordt hier met flauwe belgenmoppen bestookt. En als je Ajaxied bent….. enz. enz.
Kennelijk schuilt het wij-versus-zij gevoel in de mens.
op 28 11 2010 at 23:29 schreef vetklep:
Belgenmoppen en don’t mention the war humor kunnen anders ook behoorlijk genant worden. Zelfs het beetje dat in het gezelschap van zo’n buitenlander meemaakt.
Laat staan als je er zelf een bent.
op 28 11 2010 at 23:31 schreef vetklep:
dat JE meemaakt.
op 28 11 2010 at 23:41 schreef Makbouli:
@Tommy Precies!
Jij stelt dat er een verband is tussen een specifiek voorval en de naam van die persoon gebaseerd op vooroordelen over die specifieke groep en naam. Dat is nu juist precies het punt. Dat was hier juist niet aan de orde.
Als Zahra een stukje schrijft over een stemexamen kun je met de beste wil van de wereld geen gefundeerd commentaar geven door vooroordelen mbt haar naam daarin te verwerken. Hetzelfde geldt voor Hassnae en restaurants.
Ik kan niet anders concluderen dat je er dan op uit bent om, op zijn zachts gezegd, stemming te maken.
op 29 11 2010 at 00:08 schreef Tommy:
@Makbouli
Klopt helemaal wat je zegt, en dat is ook te dom voor woorden. Het heeft iets van een Pavlov reflex: als die mensen zo’n Arabische naam horen, dan schieten ze acuut in de moslim-modus. Ongevraagd wordt er van alles bij gehaald wat ze blonde Greet hebben horen roepen.
Ik wilde hierboven alleen maar zeggen dat heel veel mensen dat door angst gedreven vijandbeeld kennelijk nodig hebben om zich een identiteit aan te meten (ik hoor bij ‘de betere groep’ buhhh!).
op 29 11 2010 at 15:44 schreef mango:
Makbouli heeft absoluut gelijk. De huidige regering legitimeert dit. Latent racisme is altijd in een samenleving aanwezig, maar het is aan de politiek om dit niet te legitimeren. De VVD laat zich hierin kennen als het tegenovergestelde van liberaal.
op 29 11 2010 at 15:48 schreef mango:
“Allochtonen” die hun volledige burgerschap al dan niet schreeuwend opeisen, ik noem Prem Radhakishun en Naima El Bezaz, kunnen niet genoeg gesteund worden. Puur voor het feit dat ze zich niet tot minderheid (die volgens het Volksempfinden zijn bek moet houden) laten minimaliseren. Zo veel verschillen zijn er weat dat betreft niet tussen Ivoorkust en Nederland.
op 29 11 2010 at 21:44 schreef Tommy:
Off-topic: Op IslamWijzer heb ik Hassnae een vraag gesteld onder haar Donald Duck artikel, maar ik vermoed dat ze hier niet meer naar kijkt omdat het misschien ‘oud nieuws’ is. Vandaar deze omweg ;)
op 30 11 2010 at 09:39 schreef Mart:
@Tommy:
So fucking what?
We kunnen wel weer heel lief knuffelend jaren-zestig-hippie, peace and love gaan doen en heel veel begrip tonen, maar wat mij betreft horen het soort idioten als BigPete die hun domme racisme zonodig publiek moeten botvieren gewoon afgeblaft te worden.
En inderdaad, elke reactie van het soort dat hij bij Zahra’s stukje plaatste is er gewoon één te veel.
op 30 11 2010 at 11:23 schreef Tommy:
@Mart: Waar reageer je op? Ik snap je antwoord niet helemaal? (‘So fucking what?’ wat bedoel je daarmee?)
op 30 11 2010 at 15:42 schreef Bigpete:
Ik weet niet wie je bent Mart maar je praat poep. Wijs mij even aan waar ik racistisch ben geweest.
op 01 12 2010 at 08:59 schreef Mart:
@Tommy
Ik reageerde op je post van 29/11 00:08. Sorry als het wat sterk overkomt, maar je taalgebruik daarin kwam op mij iets te zalvend-lief over, teveel begrip voor idioten.
Kan zijn dat je het zo niet bedoelt hebt, maar wat mij betreft staat mijn punt: eikels als bigpete kunnen niet hard genoeg verbaal neergesabeld worden.
op 01 12 2010 at 09:09 schreef Mart:
@BigPete:
Nee nou wordt ie mooi. Het woord ‘gotspe’ is uitgevonden voor PVVarkens als jij. Het ene racistische statement na het andere de keet inboeren, en maar janken als je er op aangesproken wordt.
Nee, echt jongens van de Witt, hoor, die PVVers.
Mart
op 01 12 2010 at 21:39 schreef Tommy:
@Mart
Je hebt me idd verkeerd begrepen. Ik heb ’n pesthekel aan discriminatie en racisme, maar vind wel dat je elkaar – wat voor kleur ook – de waarheid (nou ja, JOUW waarheid) mag zeggen. Juist door tegen iemand te zeggen wat je vindt, neem je hem/haar serieus en behandel je diegene gelijkwaardig. Als je gaat zitten vergoelijken en pamperen, ben je bevoogdend bezig.
op 02 12 2010 at 08:56 schreef Bigpete:
Het is duidelijk Mart, een voorbeeld geven is teveel gevraagd. Blijf vooral loze beschuldigingen uiten, jij gaat het wel maken…
op 02 12 2010 at 17:23 schreef Malika:
Kei-simpel en daarom super mooi geschreven (en vooral: beschreven!
op 02 12 2010 at 17:58 schreef Mart:
@BigPete:
Ik hoef ook niet te bewijzen dat de zon opkomt in het Oosten.
Mart
op 03 12 2010 at 12:14 schreef Dr strangelove:
What’s in the name…zo te zien een heleboel. Ben blij dat je er over schrijft want woorden zijn nodig om je onvrede over iets kenbaar te maken heeft mijn inziens niet met verdedigen te maken. De laatste toevoeging vind ik dan weer niet belangrijk…maar snap de ironie. Laat ons maar eens weten waar je tegen aanloopt. Nadeel van deze verandering van de maatschappij dat het geen oplossing brengt maar problemen vergroot. Aan de ene kant worden de kansen steeds kleiner en daardoor de vooroordelen steeds vaker bevestigd. Dus schrijf, roep en praat en hopelijk blijven deze ideeën bij de schreeuwende minderheid.
RSS