Majda zoekt een baan

14 Reacties

op 28 06 2013 at 10:59 schreef MNb:

“Ik voelde me een mislukkeling.”
Tijd voor wat toegepaste psychologie. Een mens voelt zich alleen een mislukkeling als hij/zij de oorzaak bij zichzelf zoekt. In jouw geval ligt de oorzaak duidelijk extern: de crisis. Je bent in de neo-conservatieve valkuil getrapt dat “iemand die echt wil altijd wel werk zal vinden, dus iemand die geen werk vindt wil niet echt”. Klauter daar uit, want het is een leugen.

“mezelf herpakken en verder gaan”
Dat is het enige dat je kan doen. Dit is inbegrepen jezelf nog een paar andere doelen te stellen. Ga trainen voor de marathon of iets dergelijks, daar ben je wel een tijdje zoet mee. Je journalistieke vaardigheden kun je bijhouden door hier regelmatig een artikel te plaatsen.
Voor wat je werk betreft: stel een standaardsollicitatiebrief op en blijf die versturen. Zoek intussen ook tijdelijk werk buiten de journalistiek. Solliciteren vanuit een baan, hoe beroerd ook, heeft een grotere kans op succes dan solliciteren vanuit werkloosheid.

op 28 06 2013 at 11:02 schreef kees crone:

Je kunt in ieder geval goed schrijven. Dat blijkt uit deze blog. Maar, het is allemaal erg zuur. Sterkte.

op 28 06 2013 at 11:37 schreef Najat Berrzal:

Je bent inderdaad niet de enige die hiermee te maken heeft. Het plan om de weg te volgen die je hebt uitgestippeld ook daadwerkelijk te volgen zit er niet zo gauw meer in.

Wat ik altijd adviseer, ook aan mijn zus die net een universitaire opleiding heeft afgerond, gooi je hengels uit. Gooi ze ALLEMAAL uit en gooi ze verschillende richtingen uit. Je dagelijks ritme is erg belangrijk en probeer de dag af te sluiten met een volbrachte taak.

Doe ook eens gek, start projectjes waar je je ondertussen mee bezig kunt houden. Blijf schrijven, open een webshop, wordt sportinstructeur, leer breien, schaken of wordt imker. Je op een plek begeven waar je nooit eerder aan hebt gedacht kan nieuwe perspectieven geven.

op 28 06 2013 at 13:20 schreef Rena:

Arme, ik voel met je mee, want het is ook mijn werkelijkheid, terwijl ik heel wat ouder ben. In 1991 kon ik na mijn studie slechts wat ziektevervanging werk vinden in het VO. Inmiddels vele jaren en 2 kinderen later lijkt ik wel weer net in de verkeerde tijd werk te zoeken. Wat MNb zegt over de leugen, daar kan ik me in vinden. Het voelt wel als heel oneerlijk. Daarom voel ik mij de laatste tijd ontzettend gesterkt door ideeën zoals die van het onvoorwaardelijk basisinkomen. #OBI. Dan zou je met een paar uur werken ervaring op kunnen bouwen, desnoods door vrijwilligerswerk. Gisteren las ik dit artikel in de Guardian. M.i. heel interessante stof tot nadenken!
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/jul/01/why-are-we-working-so-hard

op 28 06 2013 at 16:33 schreef Gerry:

Majda, heel herkenbaar. Toen ik afstudeerde was de markt voor mijn beroepsgroep beroerd. Standaard rond de honderd reacties op elke baan in mijn richting en dan maak je als starter echt geen kans.
De belangrijkste tip die ik je kan geven is netwerken, netwerken, netwerken. Dat is dé manier om een baan te krijgen. Hou contact met studiegenoten die het wel gelukt is. Vraag je collega’s van je stageplek of ze mensen kennen op andere plekken. Ga praten, ook in aanverwante richtingen.
Ga praten met mensen die zelstandigen zijn, hoe zijn zij ertussen gekomen? Hoe doen zij dat? Sturen ze op de bonnefooi een artikel? Dat soort dingen. Veel succes.

op 28 06 2013 at 17:12 schreef Herbert:

Wat bovenstaande mensen zeggen. Waarom is netwerken zo belangrijk?
Een werving- en selectieproces is best duur. Er gaan zo zo’n 40 à 50 uur in zitten. Voordeel van een netwerk is, is degene die jou tipt al een selectie heeft gemaakt.
Ik zou namelijk niet iemand voordragen waarvan ik zeker weet dat hij niet geschikt is voor die functie. Niemand heeft daar wat aan en het is ook niet goed voor mijn reputatie.
Daarnaast worden maar zo’n 20% van de vacatures gepubliceerd, de rest wordt allemaal via via ingevuld.

op 28 06 2013 at 17:33 schreef dewanand:

namaste Majda,

Ik denk dat je geen blanke hollandse meid bent maar weet het niet zeker, je naam klinkt marokkaans. Maar als je niet arisch bent en iets voelt voor de niet arische rassen, en engels kent dan moet je mij mailen, want ik heb een mooi idee voor je hoe je hiermee geld kan verdienen als je wil werken en doorzetten. ER zijn wel gaten in de markt he majda en die zijn groter dan die tussen jou dijen, dus mail mij en kijk maar of je wil werken.

Ik ben geen blanke man, gewoon bruine koelie jongen he die wat schrijft, zie mijn site. Hier in Nederland mag een hindoestaanse man met mijn bruine kleur gewoon niet denken he en schrijven zoals ik het doe, want het is hier netjes apartheid en alles wetten op staatspapier zijn gewoon fraude, oplichterij en bedrog. Hollanders liegen alsof het gedrukt staat he Majda. Peter heeft alles hierover verteld als onze whigger en insider uit nazi hollandse kampen. Binnenkort spuiten wij Peter zwart he of lekker chocolade bruin en zijn maroc lovebird Hassnae kan dan meer genieten tijdens het aflikken.

mail maar.

dewanand
delft
waldo@ziggo.nl
http://www.dewanand.com

op 28 06 2013 at 18:07 schreef Kees:

Ik begrijp je teleurstelling. Er zijn weinig banen en overal worden goede journalisten op straat gezet.

Mijn advies: zoek een baan voor 20 uur buiten de journalistiek en in die andere 60 uur werk je aan topverhalen, schrijf je voor sites en zorg je dat iedereen straks weet dat je Majda moet aannemen. Dan word je een keer gevraagd en kun je gelijk een mooi beginsalaris eisen. ;-)

op 28 06 2013 at 18:23 schreef Flip van Dyke:

De beroepsgroep journalisten behoort tot de beroepen met de meeste werkloosheid. Zeer spijtig voor jou.

Ik ben wat aan de cynische kant over journalisten -en dat is niet zonder reden- maar het gaat toch niet alleen over mooi kunnen schrijven? Alhoewel best belangrijk. Ik wou dat ik het kon.

Wat weet je? Heb je een specialiteit? Onderwerpen waar je, aantoonbaar, veel vanaf weet?
Kan je schrijven over die onderwerpen? Dan heb je misschien iets meer kans.

op 28 06 2013 at 18:34 schreef Aaron:

Mijn tip is eigenlijk hetzelfde als die van Najal: Verdiep jezelf in een bepaald onderwerp en maak jezelf onderscheidend. Het probleem van veel jonge journalisten (hoe goed ze ook schrijven, verder) is dat ze over veel uiteenlopende zaken geschreven hebben en kranten/dagbladen e.d. juist op zoek zijn naar specialistische kennis. HBO Journalistiek is dan ook zo’n beetje de opleiding met het slechtste arbeidsmarktperspectief. Academici vissen vaak ook nog in dezelfde vijver als HBO-journalisten.
Het kan, zoals hierboven gesuggereerd werd, geen kwaad om eens ervaring op te doen binnen een andere sector, en combineer dat bijvoorbeeld met schrijven over wat je daar zoal ziet.
Ik heb na mijn universitaire studie ook twee jaar in een restaurant mogen werken, dus ik ken het uitzichtloze gevoel (hoewel ik me in een kokspak prima voelde).

op 29 06 2013 at 02:12 schreef Max Goedblick:

Doe iets geks, ga varen ofzo. Ken je de “Stad Amsterdam”? Niet dat sooitje ouwe huizen rond de dam maar die driemaster (@stad_amsterdam). Maakt prachtige cruises door het caraïbisch gebied met steenrijke Amerikanen als lading. De rederij is een commercieel bedrijf dat altijd wel te porren is voor wat goede publiciteit. Bied je hen je schrijftalenten aan in combinatie met een baantje aan boord, als ketelbinkie desnoods. Ondertussen ga je reisverhalen schrijven, een boek aanleggen met intervieuws met passagiers, een reisblog of verzin maar wat. Hier kan je solliciteren: http://www.stadamsterdam.nl/nl/algemeen/vacatures/
Of neem contact op met de schrijver @MichielvStraten, die zit op dit moment daar aan boord. Tis maar een ideetje, misschien wordt je er alleen maar zeeziek van.

op 29 06 2013 at 09:19 schreef Leo Schmit:

Probeer het anders eens een poosje als vrijwilliger bij de Ooievaart in Den Haag.
http://www.ooievaart.nl/

Dichter bij huis en meer kans op netwerken. De Ooievaart vervoert jaarlijks 35 000 mensen door de Haagse grachten. Een groot deel van de klandizie bestaat uit groepsvaarten, bedrijfsuitstapjes en dergelijke. Dus veel kans op contacten en leuke gesprekken, waar je weer over kunt schrijven of misschien een aanbieding aan over houd.

In de jaren 70 zaten we in een vergelijkbare situatie. Ik zocht het in de druivenpluk in Frankrijk en de landarbeid in Noorwegen. Grandioos. Is later toch nog enigszins goed gekomen.

Volg het oud-Hollandse motto: ‘Dispereert niet’

op 29 06 2013 at 14:40 schreef Huiliehuilie over een slavernijneger | The Edge of Europe:

[…] huiliehuilie. Een goed blog met gezonde tips wordt zo ineens een knauw naar diegene die blogt over sollicitatiefrustraties. Tot ongenoegen van de schrijfster ervan. En ik link niet voor niets naar het blog van Majda […]

op 30 06 2013 at 09:25 schreef renzo:

er zijn te weinig banen mensen, ook reageerder 1 even wakker worden. Ook op lager niveau zijn er meer werklozen dan banen..

Er zullen mensen werkloos blijven.Het is hard.

Vroeger wilde men dat trouwens graag, dat machines ons overbodig zouden maken. idd wat is daar mis mee??

Sterkte majda. In de journalistiek wil men dat je gratis werkt Ergo, dat is geen werk, dus succes met elders je brood verdienen of een uitkering. Dit bedoel ik niet lullig. Zo werkt dat Er is geen recht op werk en al helemaal niet op journ. werk